Inmiddels zijn we alweer een klein maandje verder, tijd voor een update. Vorige week was ik op controle bij de chirurg, best bijzonder om te zien toen ze de kamer binnenkwam en ik opstond dat er echt combinatie van verbazing en opluchting was bij haar. Ze had voor de operatie ook al aangegeven dat ik een moeilijk geval zou zijn (mijn specialiteit

) wat ook bleek uit hoe lang ze met de operatie bezig zijn geweest. Normaal duurt een soortgelijke operatie ongeveer 1/1,5 uur en bij mij zijn ze zo'n 5 uur bezig geweest. Dat kwam doordat er nog zo enorm veel littekenweefsel in mijn buik zit waar ze allemaal omheen hebben moeten werken. Voor de operatie hadden ze ook gezegd dat als het littekenweefsel te erg zou zijn ze de operatie zouden afbreken, gelukkig hebben ze doorgezet waar ik ze dankbaar voor ben.
Het is lastig om uit te leggen hoe fijn het is om weer normaal te kunnen poepen, dat is echt zoiets dat je pas merkt als het er niet meer is, in mijn geval was het gelukkig maar tijdelijk. Mijn darmen zijn ook al weer een heel stuk rustiger geworden en kan nu weer als een 'normaal' mens gewoon gemiddeld 1 a 2 keer per dag naar de wc ipv 1 a 2 keer per uur.
De operatiewond heeft nog wel eventjes vervelend gedaan, een week na de operatie begonnen de oplosbare hechtingen op te lossen en begon de wond te lekken. Op zich niet zo vreemd gezien ze dit soort wonden niet helemaal stijf dichtnaaien juist zodat zulk vocht er nog uit kan. Het schijnt bij mij zelfs heel erg mee te vallen omdat veel mensen last krijgen van infecties en irritaties bij deze operatie. Wat ook wel meegeholpen zal hebben is denk ik dat ik ook nog steeds 3 keer in de week thuiszorg heb die er naar kijken en ik zelf ook prima bij de wond kan om te verzorgen. Inmiddels is die wel gewoon helemaal dicht en heb ik een mooie rij met korstjes op mijn buik ipv een verbandje.
Dat houdt in dat er nog slechts 1 probleemgevalletje is, de buikwond in de buikplooi ... Technisch gezien is er haast niks meer van over (was 15+ cm diep met een stuk of 5 gaten in mijn buik), maar het is dat laatste stukje dat maar niet wil. In principe is het eigenlijk alleen nog maar de huid die moet dichtgroeien maar dat wil die dus niet. Moet wel zeggen dat die na de afgelopen operatie opeens weer heel actief is geworden met vuil afscheiden, ik noem die wond dan ook mijn afvoerputje

. Vorige week bij de wondverpleegkundige ook nog even naar laten kijken, daar hebben ze nu wéér wat nieuws bedacht, een of ander vezelsponsje met zilver er in of iets. Maar gezien de positieve reacties op de wond van de thuiszorg en minder last van de wond lijkt er nu eindelijk iets een beetje te werken dus hopelijk gaat die dan nu eens echt dicht.
Zo, zijn jullie ook weer op de hoogte van mijn wel een wee

.