Eerlijk gezegd val ik altijd terug op deze chat wanneer ik pijn heb...diepe pijn. De afgelopen paar jaar was ik enorm verliefd op de beste vriendin van mijn zus, het klikte, we hadden een emotionele band en ze raakte mijn hart, maar ik verpestte het. Ik werd onzeker na een gebeurtenis die plaatsvond (niets bijzonders). We hadden ongeveer 1,5 jaar contact en we daten af en toe en ik kreeg het gevoel dat het ergens heen kon, maar weer die onzekerheidheid/obssesiviteit die mij in de weg stond, waardoor ze na 1,5 geen contact meer wilde.
Nu komt het en alsjeblieft veroordeel me niet.
Vanaf de zomer heb ik haar de meest nare mails verzonden die er bestaan, ik heb haar daadwerkelijk proberen kapot te maken tot en met juli 2017. In totaal rond 15 mails verzonden en af en toe anoniem sms'jes. Berichten als ''ik hoop dat je k* krijgt hoerenkind'' ''hopelijk word je verk... en misbruikt''. Daarnaast was ze vroeger seksueel misbruikt en heb ik haar eveneens dat soort mails verzonden dat ik snap waarom dat was gebeurd. In de periode dat ik berichten stuurde belde ze mij en ik loog...elke keer loog ik. Ze had een vermoeden dat ik het was, maar ik loog.
Ik heb zoiets verschrikkelijks gedaan, mijn emoties waren niet onder controle te houden. Vorig jaar in de zomer ging ik naar de psychiater die me vertelde dat het absoluut not-done was. Ik stopte ermee, sindsdien nooit meer iets gestuurd, maar het schuldgevoel knaagde aan me...de pijn die ik haar heb aangedaan knaagde aan mij. Afgelopen zondag besloot ik te bekennen en dat ging onwijs lastig..ik zocht eerst contact, waarna we ruzie kregen, weer door mijn obsessie met haar...vervolgens vroeg ze of ik het had gedaan en ik heb haar verteld dat ik alles heb gedaan. Ze kon het niet geloven en sindsdien geen contact meer gehad.
Ik heb zoiets verschrikkelijks gedaan...Ik kan mezelf niet vergeven. Ik heb vaker iets gepost op Fok! over liefde, omdat mensen hier weten hoe obsessief ik kan zijn en opeens impulsief kan reageren.
Het spijt me zo verschrikkelijk naar haar, de pijn die ik haar heb aangedaan en dat ik haar eveneens moet los laten, Schuldgevoelens, spijtgevoelens, een ander mens intentioneel pijn doen, haar leven willen ontwrichten. Ik heb het aan vrienden verteld..en ik voel me zo slecht, praat er de hele dag over. Constant denk ik van...had ik wel of niet moeten bekennnen? Nu ik bekent heb twijfel ik of het de juiste keus was. Dit is hetgeen waar ze zich aan herinnert als ze aan mij denkt...dit beeld. Het is zo'n lief meisje, zo vergevingsgezind...zo ongelooflijk mooi ook van binnen. Zij had dit niet verdiend, en niemand niet.
[ Bericht 52% gewijzigd door STING op 01-07-2018 22:07:15 ]