Een aanrader.
it drives me mad to see it wasted,
when I need it so bad that it's burning me.
I'm hungry!
Je kunt na een aflevering al zien dat die Brooke gaat veranderen, en ws heel sociaal voelend gaat worden en dat die andere haar mening ook wel wat zal bijstellen enzo.
Verder: ik houd niet van die onwerkelijkheden ertussendoor (fantasiëen) enzo.
Gezallich!!!!
Maar ja dat is bij 70% van de series die er momenteel uit worden gezonden.
Het feit dat best serieuze problemen die in ons dagelijks leven ook een rol spelen op een semi-humoristische wijze worden gebracht vind ik best verfrissend.
Anorexia bijvoorbeeld, het is een reeel onderdeel van het personage van Brooke, maar het wordt niet als een zwaar dramatisch probleem overgebracht op de kijker.
Peer-pressure is een overduidelijk thema van de gehele serie, maar wat mij opviel is juist dat de "outcasts" die zeggen dat ze o zo graag "outcasts" willen blijven, eigenlijk verlangen naar een plaatsje naast en bij de "hippe jongeren".
Het dikke meisje is in uiterlijk en sociaal opzicht een tegenpool van Brooke (ook het cruciale punt waardoor het personage word neergezet Boulimia is de tegenpool van Brooke's Anorexia), maar er zijn toch overeenkomsten tussen beiden personages.
Als dit Bev. Hills 90210 of DC zou zijn geweest was het met "angst" beladen serie geworden. Als het Heartbreak High was geweest dan was er een iets duistere ondertoon, meer gegrond in visueel realisme, als het Sweet Valley High was geweest dan waren de personages uit karton geknipt en was alles aan het einde van deze aflevering alweer goed gekomen.
Populair heeft voor mij een paar interesante sub-plots en balanceert tussen het serieuze en het komische.
it drives me mad to see it wasted,
when I need it so bad that it's burning me.
I'm hungry!
Ik snap niet dat ze nu nog de cliche one liner kunnen gebruiken "Ohh, that is so 1998'ish" (over een truitje of whatever), ik word echt ziek van dit onderwerp, niet als het nou een keer om een ECHT amerikaanse school ging (HEEL anders dan je hier ziet, believe me I know) 
dan nog liever buffy 
weet iemand wanneer het terugkomt? 
quote:Ik begon me dus ook echt af te vragen of dat het enige is wat ze op die Amerikaanse Highschools doen. Een beetje proberen om de populairste te zijn.
Op 27 november 2000 00:25 schreef minus0ne het volgende:
ik word echt ziek van dit onderwerp, niet als het nou een keer om een ECHT amerikaanse school ging (HEEL anders dan je hier ziet, believe me I know)
Iig heel anders dan hier, want in Nederland is het de mode om juist zo alternatief mogelijk te zijn.
Ik moest natuurlijk ook meteen aan Dawson's Creek denken, en begon te vergelijken. Dawson's Creek heeft een ander thema, meer het opgroeien van een groepje vrienden. Ze zijn niet populair en proberen het ook niet te zijn.
Popular zat boordevol cliches, twee trutjes die voor een hele school bepalen who's hot and who's not. As if! Nouja volgende week een feestje bij Brooke, zou me verbazen als pappalief dan niet ineens onverwacht thuiskomt.
En die pop culture references zoals "so Hit Me Baby One More Time" enzo zijn zo irritant
quote:
Op 27 november 2000 01:31 schreef Zanderrr het volgende:
Geef mij maar "Saved by the bell", dát was pas realisme...
er bestaan best cafetariahouders die kunnen goochelen hoor
. In ieder geval kijk ik alweer uit naar het volgende Buffy seizoen, die hadden tenminste demonen en vampieren enzo (en SH gellar)... 
quote:
Op 27 november 2000 01:31 schreef Zanderrr het volgende:
Geef mij maar "Saved by the bell", dát was pas realisme...
, ja, en toen ging de wekker.
Ik heb vandaag weer eens genoten van een nieuwe aflevering van Populair.
Trouwens, de serie is helemaal niet zo voorspelbaar als dat ik had verwacht...
it drives me mad to see it wasted,
when I need it so bad that it's burning me.
I'm hungry!
Maar goed, ik vind er eigenlijk geen reet aan en toch heb ik het nog elke keer gezien.
De aflevering van vandaag was leuk, wie had verwacht dat Carmen op zou stappen... en wie had nu de uitslag van de rechtzaak verwacht?
En het vreemde is, deze serie is, hoe vol met stereotypen en cliches, toch realistischer dan Dawsons Creek.
it drives me mad to see it wasted,
when I need it so bad that it's burning me.
I'm hungry!
quote:oh? leg eens uit dan
Op 11 februari 2001 19:42 schreef Cairon het volgende:
En het vreemde is, deze serie is, hoe vol met stereotypen en cliches, toch realistischer dan Dawsons Creek.
ik kijk namelijk alleen DC omdat... tja dat staat hierboven ook al
Eetstoornissen in het geval van Brooke, deze worden haar opgelegd door het ideaal beeld dat heerst in de media maar ook haar sociale status hangt ervan af. Ze word door Peer-pressure naar haar problemen gestuurd.
Sugar Daddy is dik, te dik. Of dit komt door een eetstoornis is niet bekend, maar hij symboliseert de onzekerheid die mensen hebben over henzelf. Hij heeft een zeer negatief zelfbeeld maar probeert het te onderdrukken terwijl hij toch op de feiten word gedrukt door anderen, niet opzettelijk. Hij heeft zijn situatie nog niet geaccepteerd maar het verdrukt.
Harrison is de jongen die mensen ten onrechte voor homoseksueel aanzien. Hij hoort er eigenlijk niet bij en heeft meer vrouwelijke vrienden dan mannelijke vrienden. Hij wil zelf uit zijn positie breken, omdat hij bang is voor het oordeel dat mensen over hem hebben. Hij is geen homoseksueel, maar door zijn keuze in vrienden en het feit dat zijn moeder lesbisch is, vreest hij dat anderen hem wel zo zien. Hij heeft ook nooit een vriendin gehad, waardoor de situatie volgens hem alleen maar door verergert. Hij wil graag dat hij bij de populaire jongens hoort, met hun macho gedragm, maar hij weet zelf dat hij daar niet bij hoort.
Nicole Julian, het meisje dat het heft in eigen handen neemt. Ze wil de situatie in controle hebben. Ze wil koste wat kost bovenaan staan.
Sam, worstelt met wraakgevoelens en voelt zich niet thuis bij haar leeftijdsgenoten. Ze doet zich ouder voor dan dat ze werkelijk is. Hierdoor verliest ze een deel van haar jeugd. Haar wraakgevoelens komen voort uit het feit dat ze bij de populaire kinderen de jeugd en het onbezorgde leven ziet die ze zichzelf heeft ontnomen.
DC had de neiging om de jeugd als een jonge volwassene af te schilderen. De hoofdpersonen maakten zich druk over hun situatie maar kwamen niet over als echte jongeren. Hoe dieper de serie inging op hun persoonlijkheden en problemen hoe verder ze verwijdert werden van de realiteit. De behoefte om de personages zo veel mogelijk emotionele bagage mee te geven deed de geloofwaardigheid de das om.
In Pop. zien wede personages als individuelen die door hun omgeving worden beinvloed, ze hebben normale wensen, wensen voor het heden, niet zoals in DC wensen voor de toekomst.
it drives me mad to see it wasted,
when I need it so bad that it's burning me.
I'm hungry!
quote:Dan doe ik een poging tot analyse van de DC karakters, met dank aan Broekie.
Op 11 februari 2001 20:12 schreef Cairon het volgende:
In deze serie zijn de personages over the top, ze bezitten allen een eigenschap die speelt bij tieners.
Eetstoornissen in het geval van Brooke, deze worden haar opgelegd door het ideaal beeld dat heerst in de media maar ook haar sociale status hangt ervan af. Ze word door Peer-pressure naar haar problemen gestuurd.
Sugar Daddy is dik, te dik. Of dit komt door een eetstoornis is niet bekend, maar hij symboliseert de onzekerheid die mensen hebben over henzelf. Hij heeft een zeer negatief zelfbeeld maar probeert het te onderdrukken terwijl hij toch op de feiten word gedrukt door anderen, niet opzettelijk. Hij heeft zijn situatie nog niet geaccepteerd maar het verdrukt.
Harrison is de jongen die mensen ten onrechte voor homoseksueel aanzien. Hij hoort er eigenlijk niet bij en heeft meer vrouwelijke vrienden dan mannelijke vrienden. Hij wil zelf uit zijn positie breken, omdat hij bang is voor het oordeel dat mensen over hem hebben. Hij is geen homoseksueel, maar door zijn keuze in vrienden en het feit dat zijn moeder lesbisch is, vreest hij dat anderen hem wel zo zien. Hij heeft ook nooit een vriendin gehad, waardoor de situatie volgens hem alleen maar door verergert. Hij wil graag dat hij bij de populaire jongens hoort, met hun macho gedragm, maar hij weet zelf dat hij daar niet bij hoort.
Nicole Julian, het meisje dat het heft in eigen handen neemt. Ze wil de situatie in controle hebben. Ze wil koste wat kost bovenaan staan.
Sam, worstelt met wraakgevoelens en voelt zich niet thuis bij haar leeftijdsgenoten. Ze doet zich ouder voor dan dat ze werkelijk is. Hierdoor verliest ze een deel van haar jeugd. Haar wraakgevoelens komen voort uit het feit dat ze bij de populaire kinderen de jeugd en het onbezorgde leven ziet die ze zichzelf heeft ontnomen.
De hopeloze romanticus met een droom. heeft een zeer hechte band met the girl next door Joey, maar zijn zijn ondanks alles geen vriend-vriendin (meer).
De girl next door. Een ambitieus meisje dat het liefste uit het gat Capeside wil vertrekken. Lijkt de droomvrouw voor dawson, maar als het puntje bij paaltje komt stoten ze elkaar af.
De beste vriend van Dawson en belhamel van het stel. Ondanks zijn lakse houding en immorele daden heeft hij zijn hart op de goede plek zitten. Zijn imago als clown van capeside heeft te maken met het negatieve zelfbeeld dat hij van zichzelf heeft dat door zijn vader is aangepraat.
Het stadsmeisje dat door haar onzedelijke gedrag naar Capeside is 'verbannen'. Ze woont bij haar streng gelovige oma wat in het begin regelmatig heeft gezorgd voor conflicten door haar alternatieve kijk op het leven.
Een van de weinige homofiele jongeren in Capeside. Hij heeft er moeite mee, juist omdat Capeside zo'n kleine gemeenschap is waar hij zijn homo zijn niet kan ontwikkelen. Door conflicten met zijn vader heeft hij een tijdje bij Jen en haar oma gewoond.
Een hyperactief meisje, dat erg haar best doet. Ze heeft erg veel moeite gehad met het overlijden van haar broer waardoor haar moeder gek werd. Door lange afwezigheid van haar vader heeft ook zij een tijdje last gehad van psychoses. Toen ze nog verkering had met Pacey heeft hij hem kunnen veranderen in een ware student die goede weldegelijk goede cijfers kan halen.
Momenteel woont ze weer met haar vader en broer Jack onder één dak.
quote:Is het dan zo verkeerd om wensen voor de toekomst te hebben? Popular richt zich meer op het populair zijn op school. dat is altijd maar tijdelijk. Dus meer nu-gericht. DC vertelt het verhaal over een vriendenclubje dat volwassen wordt, en die maken zich druk over de toekomst. Weliswaar in een overdreven manier, maar Popular gaat ook over een groep uitersten, de populairen en de niet populairen. De rest van de school wordt buitenbeschouwing gelaten. Er zijn dus twee groepen die lijnrecht tegenover elkaar staan, en het liefste in elkaars schoenen willen staan.
DC had de neiging om de jeugd als een jonge volwassene af te schilderen. De hoofdpersonen maakten zich druk over hun situatie maar kwamen niet over als echte jongeren. Hoe dieper de serie inging op hun persoonlijkheden en problemen hoe verder ze verwijdert werden van de realiteit. De behoefte om de personages zo veel mogelijk emotionele bagage mee te geven deed de geloofwaardigheid de das om.In Pop. zien wede personages als individuelen die door hun omgeving worden beinvloed, ze hebben normale wensen, wensen voor het heden, niet zoals in DC wensen voor de toekomst.
En of de wensen van de personages in Popular wel zo normaal zijn. Ik vind van niet, maar ik ken zelf die druk om er koste wat het kost er bij te horen niet. Ik moet het ook nog meemaken dat twee blonde doosjes uitmaken wat cool is voor een hele scholengemeenschap.
Misschien komt het ook dat als ik zou mogen kiezen bij welk clubje ik wil horen, dan neig ik naar het DC clubje. Zo'n vrienden voor het leven gevoel geeft het. Een vriendenclub ergens in een gat, itt tot de grote stad in Popular wat daardoor ontzettend Amerikaans overkomt.
De hopeloze romanticus met een wens om 's werelds volgende Steven Spielberg te zijn, vind ik minder realistisch dan de wens om "cool" te zijn op school.
Dawsons creek heeft een groep vrienden die eigenlijk helemaal niet bij elkaar passen. Ze hebben eigenlijk geen sociale status op school. In de werkelijkheid zou dit bepaalde groepje het nooit met elkaar hebben uitgehouden, misschien elkaar niet eens hebben gevonden. Terwijl de groep vrienden in populair een gezamelijk doel en sociale status hebben. Ze sluiten beter op elkaar aan.
Je hebt de gave figuren, de Chearleaders, de sporters en je hebt de minder gave figuren, de grijze muisjes die door de populare groep wordt genegeerd en in hun schaduw staat en je hebt de absolute bodem van de sociale hierachie, de paria's Emory Dick, dat meisjes dat vuil/modder/alles wat ze in haar handen krijgt eet.
De twee blonde dozen bepalen niet wat de rest van de school moet dragen, ze gaan met de mode mee, en dat vinden ze cool. Ze hebben specifieke eisen voor nieuwe leden in hun sociale status, met kleren alleen kom je er niet. Ze kijken vanuit hun positie naar de school en bekritiseren de punten waar zij eel waarde aan hechten, het uiterlijk.
De personages in DC maken fouten, maar de fouten die ze maken komen erg ongemakkelijk over. De personages lijken een grote hoeveelheid zelfkennis te bezitten die bij normale tieners bijna niet voorkomt.
Over het amerikaanse cultuur kan ik kort en bondig zijn, DC is net zo amerikaans als popular maar benadert de samenleving op een compleet andere manier.
Bij popular speelt Peer-pressure (psychologisch zeer verantwoord en realistisch) een zeer grote rol, bij Dawsons Creek lijkt het soms alsof de vriendenclub los staat van de maatschappij.
Dawsons Creek schets een zeer naargeestig beeld van de jongeren, alsof erfzonde bestaat. Popular laat een wereld zien waarin ook naar de positieve kanten wordt gekeken. Door de humor ziet het er niet zo naargeestig uit.
Ik weet nog goed hoe mijn middelbare school-leven zich afspeelde en het leek meer op Popular dan op Dawsons Creek. Er waren sociale statussen en er was sprake van peer-pressure. Er was een groep die bovenaan stond en een middenmoot en een ondermoot.
Het leven speelde zich grotendeels af op school, dat was nu eenmaal de plaats om sociale contacten te onderhouden en de plaats waar je een groot deel van je tijd zit.
en dat was vorig jaar.
it drives me mad to see it wasted,
when I need it so bad that it's burning me.
I'm hungry!
quote:Bij mij is het juist TOTAAL andersom, ik heb het er heel vaak met een vriend van mij over, en we zeggen altijd van "kijk dat moment (wat wij mee maakten) komt uit die serie Dawson's creek" ik herken in mijn eigen dagenlijkse leven meer uit Dawson's creek terug dan uit Popular...
Op 12 februari 2001 08:45 schreef Cairon het volgende:
hmmm ik ben het er niet mee eens.De hopeloze romanticus met een wens om 's werelds volgende Steven Spielberg te zijn, vind ik minder realistisch dan de wens om "cool" te zijn op school.
Dawsons creek heeft een groep vrienden die eigenlijk helemaal niet bij elkaar passen. Ze hebben eigenlijk geen sociale status op school. In de werkelijkheid zou dit bepaalde groepje het nooit met elkaar hebben uitgehouden, misschien elkaar niet eens hebben gevonden. Terwijl de groep vrienden in populair een gezamelijk doel en sociale status hebben. Ze sluiten beter op elkaar aan.
Je hebt de gave figuren, de Chearleaders, de sporters en je hebt de minder gave figuren, de grijze muisjes die door de populare groep wordt genegeerd en in hun schaduw staat en je hebt de absolute bodem van de sociale hierachie, de paria's Emory Dick, dat meisjes dat vuil/modder/alles wat ze in haar handen krijgt eet.
De twee blonde dozen bepalen niet wat de rest van de school moet dragen, ze gaan met de mode mee, en dat vinden ze cool. Ze hebben specifieke eisen voor nieuwe leden in hun sociale status, met kleren alleen kom je er niet. Ze kijken vanuit hun positie naar de school en bekritiseren de punten waar zij eel waarde aan hechten, het uiterlijk.
De personages in DC maken fouten, maar de fouten die ze maken komen erg ongemakkelijk over. De personages lijken een grote hoeveelheid zelfkennis te bezitten die bij normale tieners bijna niet voorkomt.
Over het amerikaanse cultuur kan ik kort en bondig zijn, DC is net zo amerikaans als popular maar benadert de samenleving op een compleet andere manier.
Bij popular speelt Peer-pressure (psychologisch zeer verantwoord en realistisch) een zeer grote rol, bij Dawsons Creek lijkt het soms alsof de vriendenclub los staat van de maatschappij.
Dawsons Creek schets een zeer naargeestig beeld van de jongeren, alsof erfzonde bestaat. Popular laat een wereld zien waarin ook naar de positieve kanten wordt gekeken. Door de humor ziet het er niet zo naargeestig uit.
Ik weet nog goed hoe mijn middelbare school-leven zich afspeelde en het leek meer op Popular dan op Dawsons Creek. Er waren sociale statussen en er was sprake van peer-pressure. Er was een groep die bovenaan stond en een middenmoot en een ondermoot.
Het leven speelde zich grotendeels af op school, dat was nu eenmaal de plaats om sociale contacten te onderhouden en de plaats waar je een groot deel van je tijd zit.en dat was vorig jaar.
En zo "raar" is het helemaal niet om de nieuwe spielberg te willen zijn hoor, maar Popular is zo "neutraal" dat iedereen zichzelf er wel in herkent. Terwijl Dawson's creek verder op de dingen ingaat.
en het zou best kunnen dat ze elkaar wel gevonden hadden hoor in het gewonen leven.. ik vind juist dat ze PERFECT bij elkaar passen..
maar ja dat is de mening van een DC fan.. en wie ben ik om DC dan niet te verdedigen..
)Btw: herkenbare momenten heb ik ook vaak met DC, denk dat ik 't daarom ook zo ontiegelijke mooie serie vind.
Wanneer gaan ze 't nou fokking afmaken? 
[Dit bericht is gewijzigd door Theeboon op 13-02-2001 22:20]
ik was al even bang dat overige DC kijkertjes me in de steek lieten
quote:En dat mag, je hebt een mooie vergelijking gemaakt.
Op 12 februari 2001 08:45 schreef Cairon het volgende:
hmmm ik ben het er niet mee eens.
quote:Waarom moet iedereen een sociale status op school hebben? Dat vat ik niet. De personages in DC zijn de grijze massa. Ze zijn niet populair, maar staan ook weer niet bekend als de grote losers, op Pacey na dan. Ze zijn de anonieme middenmoot, die school als springplank naar de toekomst zien.
Dawsons creek heeft een groep vrienden die eigenlijk helemaal niet bij elkaar passen. Ze hebben eigenlijk geen sociale status op school. In de werkelijkheid zou dit bepaalde groepje het nooit met elkaar hebben uitgehouden, misschien elkaar niet eens hebben gevonden. Terwijl de groep vrienden in populair een gezamelijk doel en sociale status hebben. Ze sluiten beter op elkaar aan.
De groep heeft zich trouwens al gevormd voordat ze op de middelbare school zaten. Dawson leerde Joey al heel vroeg kennen. Pacey is een vriendje van Dawson, en Jen is het buurmeisje van Dawson.
quote:dat vrienden zijn om kleding en uiterlijk vind ik zo typisch basisschoolachtig. Vandaar dat ik me helemaal niet kan inleven dat het bij zogenaamd hippe en - zichzelf volwassen pretenderende- tieners wel gebeurd. Ik ging op mijn middelbare school naast iemand zitten en dat werden vrienden. Of gebaseerd op interesse of karakter(type), maar nooit op kleding of uiterlijk.
De twee blonde dozen [...] hebben specifieke eisen voor nieuwe leden in hun sociale status, met kleren alleen kom je er niet. Ze kijken vanuit hun positie naar de school en bekritiseren de punten waar zij eel waarde aan hechten, het uiterlijk.De personages in DC [...] lijken een grote hoeveelheid zelfkennis te bezitten die bij normale tieners bijna niet voorkomt.
de zelfkennis van de DC personages is natuurlijk ook overdreven, maar iig niet zo oppervlakkig als Popular. Ik ben ouder dan de DC karakters, en het is voor mij terugkijken, en hoe hun met bepaalde gebeurtenissen omgaan. Niet realistisch (door de hoeveelheid zelfkennis en analyses), maar meestal wel op een manier waarvan ik denk 'zo had ik het ook moeten doen'.
quote:Maar Dawson's Creek vind ik niet typisch Amerikaans. Misschien de moraal van de personages, maar het speelt zich af in een suf stadje dat net zo goed in Drenthe had kunnen liggen.
Over het amerikaanse cultuur kan ik kort en bondig zijn, DC is net zo amerikaans als popular maar benadert de samenleving op een compleet andere manier.
Popular gaat over een Amerikaanse highschool, met Amerikaanse leerlingen in een hele Amerikaanse cultuur. Een cultuur die ik niet gewend ben hier in Nederland.
En net zoals DC personages moet ik opgroeien, maar itt Popular personages hoef ik niet aan imagebuilding te doen, of mezelf een sociale status op school aan te meten.
als "gewoon" ben je niets maar... als je populair bent ligt de wereld aan je voetenhier draait mijn maag zich een miljoen keer van om
|
|
