[Betoncentrale] Ik buikloop, snackbarbazin d'r kut onder gescheten.

Zoals jullie wellicht gelezen hebben heb ik onlangs te lijden gehad onder een ontstoken kies.
https://forum.fok.nl/topic/2439311
Nu is dat kreng getrokken en heb ik antibiotica voor gehad om de boel te temperen, op zich gaat dat prima alleen krijg je een gloeiende buikloop van dat spul.
Het werk van de betoncentrale gaat intussen gewoon door. Deze week hebben we gewerkt op een plein in de stad met het leggen van een fundering voor een nieuw ''cultuurcentrum''
Afijn, met het mooie weer was het best te doen, ik werk met de bekende ploeg collega's en er is veel vrouwelijk schoon te zien.
Nu hebben we op dat pleintje op een snackbar waar we in de pauze graag mogen vertoeven.
Lekker friet, mooi terrasje. beter dan in zo'n duffe schaftkeet.
Het was daar gezellig aan een tafeltje met Tony de voorman, Simon de speknek, magere niko en ook Henry, onze nieuwe collega uit Congo (al eerder over verteld) https://forum.fok.nl/topic/2436600 waren allemaal ter plekke.

Nu waren we echter gewaarschuwd door Bert, dat is een oude bekende van ons, de opzichter van de gemeente die af en toe komt kijken als we in Utrecht bezig zijn, dat de eigenaresse van die toko, een zekere Annie, een beetje eigenaardig is.
Hoeft geen probleem te zijn als je weet met haar om te gaan, het is namelijk een beetje een radicale linkse kerk miep die erg wantrouwig was en je altijd een beetje aftast om te kijken of je in haar ogen racistisch bent of niet, dat doet ze vaak door je uit te horen middels een gesprek met je te beginnen. als je antwoorden haar niet bevielen kon je erg lang op je vreten wachten of kreeg je expres kouwe niet goed klaar gemaakte zooi.
Er zijn zelfs verhalen van haar bekend dat de discussie zo hoog oplaaide dat ze in het verleden werklui en andere gasten uit de tent had gezet.
Je zou denken dat ze als eigenaresse van die tent blij zou zijn met onze uitgebreide klandizie, je kon echter al bij de eerste keer al merken dat ze zat te vissen hoe je mening is over de multicul en andere zaken.

''Goh, heet hè? krijgen jullie nu nooit geen klachten als jullie hier met ontbloot bovenlijf lopen?''
- ''Nee hoor, nog nooit gehad.''
''Nou, kan anders best wel komen hoor,het is hier toch een beetje een smeltkroes hè? toch een ander geloof en cultuur''
- ''Nee, hoor nooit geen problemen gehad.''
Ja, nu is het ook nog eens Ramadan hè? ik heb wel te doen met die mensen als het heet is, de hele dag niks drinken en eten...vinden jullie niet?
- Nou en of! veel respect daar voor! zou ik niet kunnen! (kauwend op hamburger)
Houden jullie daar nu ook rekening mee, dat je niet te openbaar moet gaan zitten stauwen terwijl die mensen hier rond lopen?
- ''Hoeft niet hoor, ze geven ons zelf thee en koek als ze ons bezig zien en dan komen ze naar buiten een praatje maken.''

Kortom dus, allemaal antwoorden waar ze geen kant mee op kon, sindsdien hebben we het rustig met 'r.
Nu is er nog een reden dat ik blij ben met die tent, omdat onze dixie was opgehaald maar het om één of andere reden teringlang duurde voordat er een andere werd geleverd was ik maar al te blij dat ik daar naar die plee kon.
Op zich wqas het een karige bedoeling, hoewel goed schoon was het maar een klein kuthok waarvan de verlichting het ook niet deed, al met al toch beter dan niks, vooral met die buikloop.
Die trad trouwens op de meest ongelegen momenten op.
Het laatst was op het heetst van de middag toen ik met de grote boorhamer om een oud stuk leiding los te slopen, met die trillingen door je hele lijf en die hitte kan je er donder op zeggen.
Binnen de kortse keren voelde ik een verschrikkelijke, oncontroleerbare aandrang, je weet wel, je kent dat gevoel wel dat als je ergens bent en je moet ineens ontzettend schijten maar er is geen gelegenheid...
Radeloos om me heen kijken, geen dixie, bleef allen de patatzaak over.

Ik voel dat ik het niet langer dan een paar tellen kan houden, ik begin krampen te krijgen en te ruften als een gek.
Ik spring daar dus mijn ''loopgraaf''' uit (vakjargon) sprong over bergen zand, andere werkende collega's, shovels, graafmachines en met een rotgang door het bouwhek!
Als een speer stak ik met een knalrode kop en mijn handen op mijn hol de weg over terwijl ik ijlings links en rechts moest kijken vanwege het verkeer, (ik hoorde niks want ik had mijn gehoorbescherming nog op dus ik moest mijn ogen de kost geven.)
Ik vlieg daar als een haas die patatzaak binnen en dender met een rotgang door vaar achteren waar de w.c. was.
Er was niemand te zien dus k trek halverwege trek ijlings mijn broek los, (joggingbroek) doe de deur open, omdat het donker was zag ik geen moer. ik draai mijn rug naar de pot en laat me al schijten achterover vallen en alles kwam er gelijk uit....

Dit alles speelde zich af in razendsnelle seconden...omdat de verlichting op het toilet kapot was zag ik niks en door de gehoorbeschermers hoorde ik weinig maar ik merkte toen ik neerkwam al dat ik ineens zacht neer kwam en zou zweren dat er geschreeuwd werd.
Tot mijn horror kwam ik er achter dat die snackbarmiep op de pot zat, ik dat niet gezien had en mezelf schijtend op haar schoot had gegooid...
Van schrik trek ik de broek omhoog! kijk vertwijfeld om me heen! en ga zonder mijn reet af te vegen van de plee af en kijk om...
Ik zie daar Annie zitten...jankend en tierend met haar benen onder mijn stront, haar jaren 70's bush idem dito en ze schreeuwt hysterisch haar longen uit haar lijf dat je er een kudde olifanten mee de afgrond in zou kunnen jagen!
Van schrik storm ik naar buiten! althans dat dacht ik! Ik loop daar net Henry tegen het lijf!
Het was ondertussen schaftijd en de hele ploeg kwam er net aan met hem voorop.
Verbaasd kijkt hij me aan en hoort hij het geschreeuw en vraagt mij wat er is..
Ik... kop vol zweet en haperend vertel mat een rotsmoes maar dat ze schreeuwt omdat de ze van streek is omdat ze schijnbaar in het achterkamertje een emmer satesaus heeft laten vallen en dat nu de hele zooi onder de smurrie zit.
(Het is op dat moment het beste wat me te binnen schiet.)

In het Engels zegt Henry met een big smile tegen me ''Then wy do you walk away? lets help the pore woman clean that up!''
Op zijn gemak loopt hij naar het achterkamertje waar hij enthousiast op deur begint te kloppen.
''EXCUSE ME MADAM, I HAVE HEARD WAT HAPPENED, KAN WE HELP YOU CLEAN UP THE SHIT???
Waarop de deur open gaat, een verbeten smoelwerk van Annie de hoek om komt en Henry regelrecht tegen het lachende gezicht van henry aan kijkt...in haar hand hield ze een witte handdoek met bruine vlekken.
Voor Henry wat kan zeggen krijgt ie een geweldige rotmiep in zijn gezicht die hem verbouwereerd naar achteren doet slaan!
''ROT OP VIEZERIK!!!! IK WIL JE HIER NIET ZIEN!!!! VERDWIJN!!!! JULLIE ZIJN ZIEK!!!! IK WIL JULLIE VEROTTE SOORT HIER NIET MEER ZIEN!!!! OPTYFEN!!!!!
De twee meter lange Henry, die amper Nederlands spreekt en verstaat en vraagt aan de rest wat dat te betekenen heeft. Van Tony de voorman krijgt ie te horen dat de term ''jullie verrotte soort'' is gevallen, hetgeen hem de conclusie doet trekken dat het een opmerking is die misschien op de huidskleur van Henry slaat.
Henry, goedmoedig en niet snel overtuigd van het slechte in de mens weigert dit te geloven en probeert zachtjes de deur van het achterkamertje open te doen....hetgeen hem op een kwat spuug in het gezicht en een knietje in het gezicht komt te staan van een nog steeds doorgedraaide Annie.
''FUCK OFF!!! FUCK OFF ZEG IK JULLIE!!!! STELLETJE VIEZE APEN!!! WEERLOZE VROUWEN OP DIE MANIER ONDER KWAKKEN!!!! JULLIE ZIJN ZWAAR GESTOORD!!!! ROT OP !!! ROT OP NAAR WAAR JE VANDAAN KOMT!!! ROT OP!!!


Hierop stormt Henry laaiend naar buiten alwaar ie Nico tegen het lijf loopt en zijn verhaal vertelt...
Het eindigt er met het verhaal dat Annie beschuldigt werd van discriminatie, Annie zelf was niet voor commentaar bereikbaar daar ze gelijk huilend naar huis was vertrokken om zich te wassen en een bordje ''gesloten'' op de deur had opgehangen.
Voor de betoncentrale en de gemeente hoefde haar kant van het verhaal kennelijk ook niet meer.
De gemeente had haar conclusies getrokken uit het feit dat Annie plotsklaps onbereikbaar was en zag dat als een bekentenis van haar kant en men had naar verluid besloten haar vergunning in heroverweging te nemen...
Ik vermoed dat ze mij door het donker persoonlijk niet herkent had daar ikzelf niet benoemd werd en er op persoonlijk gebied naar mij toe niets meer van gehoord had.
Intussen had Henry zo zwaar de pest in dat niemand ook maar een woord tegen de reus durfde te zeggen...
Omdat ik haastig mijn broek had op getrokken zonder mijn reet af te vegen was dat met die hitte goed te ruiken, nu had ik het voordeel dat ik alleen op een afgezonderd stukje terrein werkte maar om gezeik met de terugreis in de bus te vermijden besloot ik de trein maar te nemen.

Klacht: Weliswaar begrijpelijk met die lucht, maar verdomme nog nooit zo veel gezeik en getyf gehoord onderweg naar huis anderhalf uur lang, en dat noemt men dan een stiltecoupé....

[ Bericht 0% gewijzigd door Werkman op 20-05-2018 01:29:03 ]