Mensen van vroeger die ineens je lang verloren vriend (denken) te zijn

Ik zag hem in de kroeg..ik dacht al dat ie iets bekends over zich had maar het boeide me niet zo veel, hem schijnbaar meer want hij bleef maar kijken, uiteindelijk kwam ie naar me toe.
Ik, nooit echt onvriendelijk en redelijk benaderbaar had er geen bezwaar tegen dat ie naast me aan de bar kwam zitten.

''Hee! kejje me niet meer? ik ben Sjakie (zoe noem ik 'm maar ff) van de basisschool!
Jij bent toch Werkman???''
Wat dan volgde laat zich makkelijk voorspellen..de hele levensgeschiedenis kwam op tafel.
Alles, maar dan ook alles kreeg ik te horen sinds we elkaar uit het oog zijn verloren.
Smartphone met de onvermijdelijke familiekiekjes, mijnheer was getrouwd en was vader.

Of ik nog contact had met ''de rest'' waarmee ie onze oude ''bende'' bedoelde
Om eerlijk te zijn met niemand! Ik heb ze niet gevolgd of aangeklikt op Facebook, (heb ik ook niet ) nooit meer aan ze gedacht eigenlijk...
Hij wel! Hij heeft was zelfs een keer van plan om een reünie op touw te zetten!
Toen ging zijn telefoon, er kwam iets tussen en hij moest weg, máááááár, we spraken elkaar nog wel, hij belde gegarandeerd wel een keer.

Toen ie weg ging realiseerde ik me dat het me echt geen ene reet boeit...
Dat ik iemand ben die vrienden en kennissen maakt in het hier en nu.
Ik heb me eigenlijk nooit echt afgevraagd wat er van Jantje, Pietje of Sophia (noem maar wat) gebeurd is, wat ze doen en wat er van ze geworden is.
Zal wel het bekende verhaaltje zijn.
Oftewel huisje , boompje beestje of scheiding, schuld en omgangsregeling.
Het boeit me echt glad niks wat die gasten van de 80's nu uitvreten.
Liever kijk ik met mijn huidige maties een goeie actiefilm of speel een goed potje biljart.

Bedacht me, ligt het aan mij dat ik niet zo laaiend enthousiast kan worden van memory lane zoals anderen dat wel kunnen?
Of heb ik gewoon ook echt ''a life''? dat ik niet op het verleden hoef te teren en tevreden en blij ben met alles wat ik nu heb?

Terwijl ik bezig was met al die overwegingen kreeg ik de rekening van de kastelein onder mijn neus.
Die slijmbal van vroeger had zijn bier niet afgerekend en dat mocht ik doen.
Toen herinnerde ik me wel degelijk van vroeger dat ie dat ook altijd flikte, altijd mee vreten van een ander maar zelf nooit trakteren of delen.
Altijd komen opdraven op de verjaardag van een klasgenootje maar zelf nooit een partijtje geven, altijd snoep vragen maar nooit afstaan.
''Sjakie de uitvreter'' noemden wij en onze ouders hem altijd.

Heb hem thuis toen voor de gein gegoogled en bekeken via het facebookacount van mijn vriendin, blijkt dat die dooie knuppel overhoop ligt met vrienden, familie en schoonouders vanwege nooit terugbetaalde leningen.
Heb gelijk zijn nummer geblokkeerd en verwijderd.

Klacht: Voor de gein toch nog eens andere oudklasgenoten opgezocht om te kijken of mijn beeld van hen klopte...blijkt het nog rampzaliger te zijn dan ik dacht.
Stuk voor stuk divorcies met één of andere verslaving of een hondslelijk wijf.
Voel mezelf nu echt lid van de losersbende van weleer..

quote:

Op woensdag 9 mei 2018 23:25 schreef Sanddr het volgende:
Goed verhaal. Maar heet je echt Werkman irl?

Nee, in het echt heet ik Mark Rutte.