R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Dat druk maken doet ze een beetje zelf. Waar zou ze zich druk om moeten maken? Vertrouwt ze je niet? Misdraag je je? Werk je jezelf in de nesten? Vecht je? Als dat allemaal slecht is, begrijp ik haar wel, maar nog steeds is het nog heel eventjes jouw leven.quote:Op zaterdag 21 april 2018 23:35 schreef Steef121 het volgende:
[..]
Ja ik ben inderdaad bang om ruzie met haar te krijgen. Ene keer zegt ze dat het goed is, andere keer moet ik haar steunen. Ze geeft me daarbij wel het gevoel dat ik als zou gaan ik wel gedonder zou krijgen, dus ik vind het tricky. Ik wil niet dat ze zich te druk gaat maken.
We hebben wel het geluk dat onze beide ouders in de buurt wonen en bereid zijn om wat dagen op te passen, dus ik vrees niet dat we nooit meer zouden kunnen uitgaan in de toekomst.
De eerste paar maanden gaat dat stappen echt niet gebeuren. Waarschijnlijk wil je dat niet eens, maar na een maand of 4/5/6 komt er wel weer een klein beetje ruimte voor.
Ik denk dat wij hier gemiddeld 2 a 3 keer per jaar samen stappen (festivals), en los van elkaar ook zoiets met beide eigen groep. Het is wel bar weinig, als je kijkt naar hoeveel weekenden er in een jaar zitten, maar dat geeft niet. Zoals vroeger gaat het niet meer worden, en dat moet je ook niet willen.
Qua blowen... Nja, kan. Zou het alleen niet doen als je in de uren erna nog zorg voor je kind moet dragen, maar als jij een dag kindvrij hebt moet je het lekker zelf weten. Ik denk dat dat 'gat' dat je hebt al aardig opgevuld gaat worden de aankomende periode. De eerste periode heb je amper nog pigment in je kop zitten, behalve onder ogen want daar kleurt het blauw
. Alles is een bombardement van informatie, emoties, mensen die zich je huis in storten, dingen die ineens nog gehaald moeten worden, een kraamzorg die overdag bij je is, hielprik, consultatiebureau om de haverklap, heen en weer naar de dokter bij elke alarmbel, en dan is nog niet eens de zorg voor je baby meegenomen die elke drie uur afgaat gaat voor drinken (wat alleen op zichzelf al een uur kan duren), verschoond worden, hopelijk slaapt daartussen. Flesje of borstvoeding maakt voor jou als man niet eens heel veel uit, want tijdens de voedingen moet je alsnog wel even water inschenken, dingen aangeven, nieuw doekje pakken, gordijnen dicht doen, kan ze precies net niet bij haar telefoon, mag je melkvlekken weghalen als je meubels je lief zijn. En de tijd tussen voedingen telt af vanaf het begin van de voeding (bij mij dan) dus als ik om 12:00 begon en het duurde 3 kwartier dan was het twee uurtjes erna alweer bijna zo ver. Alle flesjes en kolfonderdelen en borstels en alles aan bakjes en blabla uitkoken elke dag. Je wast je ook een slag in de rondte aan rompers en doekjes (inclusief ophangen en het is veel klein spul dus dat duurt ook weer even). Je eigen kleding moet je ook bovengemiddeld veel wassen wegens melk en als je je baby in je eigen bed legt, mag je je beddengoed ook om de haverklap verschonen omdat melk. O-VER-AL. En dan moet je daarnaast dus ook nog werken en slapen... Je hebt gewoon niet echt een leven eigenlijk. Mijn kind was relatief makkelijk. Ik was ook de krampjes vergeten. Dat duurt een maand of 3 geloof ik, in die drie maanden heeft je kind heel veel buikpijn en dus heel veel huilen = dragen. Douchen moet je dus ook heel goed inplannen anders kun je dat vergeten voor die dag. Misschien voor mannen makkelijker, maar als (borstvoeding) vrouw moet je echt ontzettend volgens een schema leven.Oh ja, dan nog het buiten de deur gaan. Wandelen gaat wel, als je wagen gewoon uitgeklapt kan staan. Als daar geen plek voor is ben je ook nog elke keer bezig de wagen uit te klappen. Maar daarvoor moet je geluk hebben dat je precies tussen slaapjes en voedingen in kunt plannen wanneer je wat gaat doen. Daarvoor moet een mega tas worden ingepakt. 'Even' weg gaan bestaat niet. Alle flesjes moeten schoon. Er moeten bakjes (poeder) of flesjes (moedermelk) met voedingen mee. Er moet ergens de mogelijkheid zijn om water op te warmen, of melk op te warmen, of je moet live voeden ergens in ik noem maar wat een pashokje of op een terras als je daar zin in hebt.
Er moeten verschoonmatjes mee, luiers, medicijntjes, creme, maxi cosi, kinderwagen, parasol, verschillende kleertjes, een stapel doekjes, dekentjes, zonnebrand, een kolf, flessen, bakjes, water, pap, eventueel een campingbedje, beddengoed dan ook, slaapzak, inbakerding, draagdoek, zetpillen.
En maar hopen dat het allemaal in de auto past ook.
Dit is een beetje een opsomming van de eerste periode en er komt echt nog heel veel meer bij kijken. Je hebt alle recht om NU uit te gaan, want straks moet je je vriendin helpen met het invullen van bovenstaande taken.
Oh ja, eerste week ook schema's invullen over gewicht, hoeveel plasluiers, hoeveel poepluiers, hoeveel geslapen, hoeveel wakker, hoeveel uit linkertiet gedronken en hoeveel uit rechtertiet gedronken. Sommige dagen lijkt de baby ook onverzadigbaar en ligt ie elk uur aan de borst om de productie te verhogen. Ook zijn er nog mentale sprongetjes en die zijn ook vermoeiend. Na een maand of 4 gaat een baby pas langere periodes doorslapen tijdens de nacht. Daarvoor doe je alleen maar hele korte slaapjes omdat hij om de haverklap wakker word en iets nodig heeft.
Op zich gaat het wel allemaal vanzelf. Dat wel. Beter dan dit kan ik je niet voorbereiden, maar zou blowen in deze periode even overslaan want je kind heeft niets aan je als je te weinig fut hebt en je vriendin ook niet.
En als je dus wel uitgaat, verzeker jezelf en je vriendin er dan van dat je in de buurt blijft, er elk moment een optie is om naar huis toe te komen mocht ze weeen krijgen, en hou je inname van alcohol beperkt en drugs gewoon helemaal niet want het zou maar gebeuren dat je daar straks met je wause kop het ziekenhuis in moet lopen. Als je gewoon hele goede afspraken met haar kunt maken, is ze wellicht milder en meer gerustgesteld.
[ Bericht 4% gewijzigd door #ANONIEM op 23-04-2018 16:41:10 ]
Ik begrijp die ophef nooit zo over een jointje roken.. Zolang het met mate is en het je dagelijks leven zoals werk, gezin en huishouden niet beinvloed zie ik het probleem niet..
Ik rook zelf ook iedere dag 1 voordat ik ga slapen, heeft niemand last van, helpt mij om mijn hoofd leeg te maken voor het slapen gaan.. Ben gestopt geweest met roken, maar merkte toen dat ik toch weer meer ging blowen..
Aangezien de planning is volgend jaar een kindje ga ik eind dit jaar met alles cold turkey stoppen aangezien mannen helaas geen kinderen kunnen baren, maar misschien dat ik daarna wel weer gewoon begin, misschien ook niet.. De één neemt een wijntje, ik een jointje, no big deal vind ik.. Maatschappij denkt daar alleen vaak anders over, maar hé het is jou leven hè..
Ik rook zelf ook iedere dag 1 voordat ik ga slapen, heeft niemand last van, helpt mij om mijn hoofd leeg te maken voor het slapen gaan.. Ben gestopt geweest met roken, maar merkte toen dat ik toch weer meer ging blowen..
Aangezien de planning is volgend jaar een kindje ga ik eind dit jaar met alles cold turkey stoppen aangezien mannen helaas geen kinderen kunnen baren, maar misschien dat ik daarna wel weer gewoon begin, misschien ook niet.. De één neemt een wijntje, ik een jointje, no big deal vind ik.. Maatschappij denkt daar alleen vaak anders over, maar hé het is jou leven hè..
TS je lijkt me heel goed bezig, complimenten.
Hoe zou je ertegenover staan om af en toe nog eens wat milds te vapen/eten, om stress te drukken?
Wellicht iets medicinaal, als het maar binnen de perken blijft en je er wat aan hebt.
Success met de kleine!
Hoe zou je ertegenover staan om af en toe nog eens wat milds te vapen/eten, om stress te drukken?
Wellicht iets medicinaal, als het maar binnen de perken blijft en je er wat aan hebt.
Success met de kleine!
Doei
Als jij van jezelf weet dat een blowtje in het weekend snel elke dag een blow en zelfs de hele dag blowen wordt kan je het beter niet doen.quote:
Maar kan ik het maken als vader om te blowen? Hoe vergaat andere vaders dat? Vinden zij het makkelijk met de baby als motivatie om het binnen te perken te houden?
Weet je van jezelf dat je het bij met mate kan houden dan kan je het prima maken.
In het begin zal de baby vast wel wat motivatie zijn, maar dat slijt snel. Zeker aangezien je stress gaat hebben, moe gaat zijn, onzeker gaat zijn. Allemaal 'redenen' om toch nu ook dat blowtje te roken ipv alleen die op vrijdagavond als je gaat gamen met een maat.
Ken jezelf is hierin essentieel. Is maat houden je nog nooit gelukt, dan gaat het in deze omstandigheden ook niet lukken.
Our task must be to free ourselves by widening our circle of compassion to embrace all living creatures and the whole of nature and its beauty.
quote:Op maandag 23 april 2018 16:34 schreef Myrr het volgende:
[..]
Dat druk maken doet ze een beetje zelf. Waar zou ze zich druk om moeten maken? Vertrouwt ze je niet? Misdraag je je? Werk je jezelf in de nesten? Vecht je? Als dat allemaal slecht is, begrijp ik haar wel, maar nog steeds is het nog heel eventjes jouw leven.
De eerste paar maanden gaat dat stappen echt niet gebeuren. Waarschijnlijk wil je dat niet eens, maar na een maand of 4/5/6 komt er wel weer een klein beetje ruimte voor.
Ik denk dat wij hier gemiddeld 2 a 3 keer per jaar samen stappen (festivals), en los van elkaar ook zoiets met beide eigen groep. Het is wel bar weinig, als je kijkt naar hoeveel weekenden er in een jaar zitten, maar dat geeft niet. Zoals vroeger gaat het niet meer worden, en dat moet je ook niet willen.
Qua blowen... Nja, kan. Zou het alleen niet doen als je in de uren erna nog zorg voor je kind moet dragen, maar als jij een dag kindvrij hebt moet je het lekker zelf weten. Ik denk dat dat 'gat' dat je hebt al aardig opgevuld gaat worden de aankomende periode. De eerste periode heb je amper nog pigment in je kop zitten, behalve onder ogen want daar kleurt het blauw
Oh ja, dan nog het buiten de deur gaan. Wandelen gaat wel, als je wagen gewoon uitgeklapt kan staan. Als daar geen plek voor is ben je ook nog elke keer bezig de wagen uit te klappen. Maar daarvoor moet je geluk hebben dat je precies tussen slaapjes en voedingen in kunt plannen wanneer je wat gaat doen. Daarvoor moet een mega tas worden ingepakt. 'Even' weg gaan bestaat niet. Alle flesjes moeten schoon. Er moeten bakjes (poeder) of flesjes (moedermelk) met voedingen mee. Er moet ergens de mogelijkheid zijn om water op te warmen, of melk op te warmen, of je moet live voeden ergens in ik noem maar wat een pashokje of op een terras als je daar zin in hebt.
Er moeten verschoonmatjes mee, luiers, medicijntjes, creme, maxi cosi, kinderwagen, parasol, verschillende kleertjes, een stapel doekjes, dekentjes, zonnebrand, een kolf, flessen, bakjes, water, pap, eventueel een campingbedje, beddengoed dan ook, slaapzak, inbakerding, draagdoek, zetpillen.
En maar hopen dat het allemaal in de auto past ook.
Dit is een beetje een opsomming van de eerste periode en er komt echt nog heel veel meer bij kijken. Je hebt alle recht om NU uit te gaan, want straks moet je je vriendin helpen met het invullen van bovenstaande taken.
Oh ja, eerste week ook schema's invullen over gewicht, hoeveel plasluiers, hoeveel poepluiers, hoeveel geslapen, hoeveel wakker, hoeveel uit linkertiet gedronken en hoeveel uit rechtertiet gedronken. Sommige dagen lijkt de baby ook onverzadigbaar en ligt ie elk uur aan de borst om de productie te verhogen. Ook zijn er nog mentale sprongetjes en die zijn ook vermoeiend. Na een maand of 4 gaat een baby pas langere periodes doorslapen tijdens de nacht. Daarvoor doe je alleen maar hele korte slaapjes omdat hij om de haverklap wakker word en iets nodig heeft.
Op zich gaat het wel allemaal vanzelf. Dat wel. Beter dan dit kan ik je niet voorbereiden, maar zou blowen in deze periode even overslaan want je kind heeft niets aan je als je te weinig fut hebt en je vriendin ook niet.
En als je dus wel uitgaat, verzeker jezelf en je vriendin er dan van dat je in de buurt blijft, er elk moment een optie is om naar huis toe te komen mocht ze weeen krijgen, en hou je inname van alcohol beperkt en drugs gewoon helemaal niet want het zou maar gebeuren dat je daar straks met je wause kop het ziekenhuis in moet lopen. Als je gewoon hele goede afspraken met haar kunt maken, is ze wellicht milder en meer gerustgesteld.
* Je mag wel een iets normalere toon aanslaan. Realiseer je goed dat dit slechts jouw mening is.
Dat is toch ook vervelend?? Je kunt beter proberen om zelf ook assertiever te worden zodat je vriendin niet meer je leven bepaalt. Ze is toch je vriendin niet je moeder???quote:
Nee ik ben niet te goed.En ja zij is heel dominant.
Ze heeft een hele sterke wil en heeft een duidelijk beeld van hoe ze mij wil zien en probeert mij ook daarna toe te sturen. Hoe de dag ingedeeld wordt en wanneer bepaalde taken moeten worden uitgevoerd. Meestal laat ik mij ook wel sturen, omdat ze meestal wel gelijk heeft en ze gewoon slim is.
Ja ik was behoorlijk depressief ja. Nu lichtelijk, maar ik kom van heel ver
Hoe jij het vertelt klinkt het inderdaad alsof drugsgebruik een ontsnapping is aan je depressief makende volwassen leven. Het feit is nu eenmaal dat hoe ouder je wordt, hoe vervelender het leven wordt, vooral als je ook nog eens de verkeerde keuzes hebt gemaakt zoals studie niet afgerond. Je bent bezig met gezond eten, dat is goed. Misschien zou je naar je huisarts kunnen om bloed te laten testen en bij een tekort bepaalde supplementen kunnen gebruiken misschien dat je daar nog energie van krijgt. Anders weet ik het ook niet. Dat je vriendin zwanger is, lijkt mij erg dubbel. Het hoort heel mooi te zijn, maar ik snap best dat als je al niet echt gelukkig bent met je leven die verantwoordelijkheid zwaar kan zijn. Maar ik hoop dat je er vrolijker van zal worden en dan ook verl minder behoefte zal hebben aan wiet.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Het lijkt erop alsof je teveel naar de pijpen van je vriendin danst. Volgens mij lees ik verder tussen de regels door duidelijk dat je echt verslaafd bent aan hetgeen de wiet/hash je heeft gegeven de afgelopen jaren. Deze twee zaken verklaren voor mij goed waarom je je voelt zoals je je voelt.
Qua eerste kind zit ik het hetzelfde 'schuitje' als jou TS. Ook mijn vriendin is in december zwanger geraakt, in september verwachten we ons eerste kindje, een dochter. Wanneer het kind geboren is zullen we hier de eerste maanden samen nagenoeg 24/7 mee bezig zijn, aangezien een pasgeboren kind echt niet zal doorslapen in die nachten. Ook ik heb me voorgenomen mijn 'alles' te geven voor de baby, mezelf op de tweede of derde plaats te zetten.
Afrondend: je vriendin moet jou meer ruimte geven om nu nog af en toe iets leuks te doen, gelukkig doet mijn vriendin dat wel. Wanneer ze te dominant is, moet je wat van je afbijten, grenzen kunnen immers verschoven/verlegd worden. Het excuus dat zij alles zou kunnen maken omdat ze zwanger is, is wat mij betreft onzin.
Qua eerste kind zit ik het hetzelfde 'schuitje' als jou TS. Ook mijn vriendin is in december zwanger geraakt, in september verwachten we ons eerste kindje, een dochter. Wanneer het kind geboren is zullen we hier de eerste maanden samen nagenoeg 24/7 mee bezig zijn, aangezien een pasgeboren kind echt niet zal doorslapen in die nachten. Ook ik heb me voorgenomen mijn 'alles' te geven voor de baby, mezelf op de tweede of derde plaats te zetten.
Afrondend: je vriendin moet jou meer ruimte geven om nu nog af en toe iets leuks te doen, gelukkig doet mijn vriendin dat wel. Wanneer ze te dominant is, moet je wat van je afbijten, grenzen kunnen immers verschoven/verlegd worden. Het excuus dat zij alles zou kunnen maken omdat ze zwanger is, is wat mij betreft onzin.
Hey bedankt iedereen voor het reageren. Ik zal in de loop van het weekend op de meesten individueel reageren.
Ik zelf heb geen studie afgerond, ik zat in mijn 2e jaar bedrijfseconomie en ben na het nieuws dat we zwanger zijn gelijk gaan werken. Na even nagedacht te hebben.
Zij heeft de juiste keuzes gemaakt, heeft haar opleiding afgerond en heeft al een tijd een vaste baan. Verdient twee keer zoveel als ik en heeft een huis op haar naam. We wonen samen maar ik sta nog ingeschreven bij mn ouders. Alhoewel dat binnenkort wel gaat veranderen.
Ik verspilde veel jaren mijn tijd vroeger met blowen, gamen en soms een jaartje halfslachtig een poging tot studie en dan een jaartje werken. Ik had niet echt een plan. Ik had/heb moeite met denken op de lange termijn. Erg gericht op de korte termijn was ik toen vooral
In die zin is zij een ware tegenpool van mij. Ik ben erg chaotisch en stuurloos, daartegen zij planmatig te werk gaat.
Als zij iets niet netjes vindt, windt zij zich erover op. Ik vind het allemaal niet zo erg.
Als het aan mij lag, stofzuig ik eens in de 2 weken. Als ik genoeg stof zie. Niet echt een strak schema. Zij heeft vaste tijden, vaste dagen en houdt mij daaraan. Als ik alleen zou wonen, zou het een teringzooi worden.
Maar goed, ik moet biechten. Ik heb geblowd. Op Koningsdag, in de avond. Het spookte al een tijd in mijn hoofd en heb met mijn vriendin overlegd. Verbazingwekkend genoeg vond zij het goed dat ik die dag zou blowen.
Op die bewuste dag had ik met een blowende vriend afgesproken na 4 of 5 maanden elkaar niet gezien te hebben. De laatste keer dat ik hem zag was hij stoned en ik nuchter. Sindsdien niet meer tot nauwelijks gesproken. Enfin, Ik ging langs de shop en haalde twee dikke voorgedraaide haze en ging langs bij die ene vriend. Heel die dag twijfelde ik nog. Wat als ik de controle verlies? Nu heb ik de behoefte maar het is nog beheersbaar. Wat als ik het doe?
Maar ik ging.
Man wat sloeg dat in na 9 maanden. En wat voelde het goed. Tot ik besefte dat het niet goed ging en ik bij hem een half uurtje ko op bed lag. Daarna ging het weer en hadden we weer sinds vanouds gelachen. Voelde goed om dit te doen.
Het was vrijdagnacht rond een uur of 12 en vriendin lag te slapen. Ik was nog bij die vriend en was van plan om te gaan vertrekken. Ik had nog een klein deel van mijn joint bewaard om thuis op te roken. Ik rookte het op, speelde een potje schaak tegen speler onbekend en ging maffen.
Die dag daarna voelde ik me anders.
Alsof mijn alter ego, de junk, tot leven kwam en als het ware zich tot mij richtte en verweet dat ik hem 9 maanden lang niet gevoed had. Ik voelde mij schuldig. Ik voelde me nog half stoned van die dag ervoor. Het was net alsof ik weer helemaal terug was in de verslaving. Alsof het 9 maanden lang had geslapen en nu weer wakker is. Ik voelde alles weer, beleefde alles weer. Het inhaleren, het ruiken, het avontuur, de spanning, de roes. Het voelde alsof ik weer leefde.
Ik was verkocht. Verloren is beter.
Ik loog en zei tegen mijn vriendin dat ik een rondje ging lopen terwijl ik al dondersgoed wist wat mijn bestemming was. De coffeeshop.
Met een joint tussen mijn lippen vertelde ik haar dat ik stout was geweest. Paniekerig en boos wilde ze dat ik per ommegaande mij naar huis zou bewegen, wat ik ook deed.
Daar was ik voornemens dat het de laatste dag zou zijn en beloofde haar dat ik echt nog alleen deze dag wilde blowen.
Zij accepteerde dit.
Enfin, het riedeltje herhaalde zich die dag erop, zondag, opnieuw. Op een iets andere manier, maar de strekking is hetzelfde. "Ik heb al 2 dagen gepak, nu kan ik kan net zo goed heel het weekend pakken".
Zij heeft daarop mijn ouders gebeld en ingelicht en zodoende is er semi-interventie geïmproviseerd bij ons thuis en ja daar zaten mijn ouders en vriendin en kwam ik knetter aan. Met een lach op mijn gezicht. Ik zag enorme zorgen en op dat moment en dacht: godver, verspilde space. Ik was totaal padje af en ze begonnen wijze woorden te preken waar ik de helft van meekreeg. Alles ging een beetje draaien en ik volgde er niet veel van, maar kon wel met handen en voeten kenbaar maken dat het nu echt minimaal een maand afgelopen zou zijn met het geblow, en dan zou ik vanuit daar verder kijken wat ik zou doen. Immers ik beredeneer het als volgt: blowen kan nu nog, nu de baby niet geboren is. Af en toe. Misschien lukt het me om het een weekendje te doen en dan weer een paar maanden niet etc.
Nou vriendin nog niet helemaal gerust daarna, maar nu weer wel ondertussen. Sinds zondag heb ik de controle wel weer terug, maar zonder die interventie weet ik niet zeker of ik anders nu had moeten bekennen dat ik nu volledig teruggevallen was.
Ik ben ook inmiddels teruggekomen op het plan om af en toe te gaan blowen. Het is veel te gevaarlijk en ik merk dat ik heel snel de controle kan verliezen met dit spul. Zelfs na 9 maanden. Ik kan de drang nu wel weer beheersen, maar het kan mij ietjes te snel kantelen. Ik zal mij toch focussen op het halen van blijdschap uit andere bronnen. Meer sociale contacten en activiteiten.
Mijn angst om buitengesloten te worden verdrijven. Want nu sluit ik mijzelf automatisch te snel zelf al uit, om teleurstelling te voorkomen als ik het probeer en geen aansluiting voel/vind.
Nuchter zijn maakt me veel gelukkiger dan telkens de behoefte voelen om mijn drang te willen controleren.
Met de baby gaat gelukkig alles goed en ik ben blij dat ik nu inzie dat ik verstandig moet blijven. blijkaar is het niet voor niets dat ik die fout gemaakt heb. Het zal mij nu scherp houden en laat mij de ware oorzaken aanpakken ipv toch proberen te vluchten. De verslaving vindt telkens weer een nieuwe manier om zichzelf goed te praten. Het past zich aan. Heel sluw is het.
[ Bericht 0% gewijzigd door Steef121 op 04-05-2018 23:46:47 ]
Ik zelf heb geen studie afgerond, ik zat in mijn 2e jaar bedrijfseconomie en ben na het nieuws dat we zwanger zijn gelijk gaan werken. Na even nagedacht te hebben.
Zij heeft de juiste keuzes gemaakt, heeft haar opleiding afgerond en heeft al een tijd een vaste baan. Verdient twee keer zoveel als ik en heeft een huis op haar naam. We wonen samen maar ik sta nog ingeschreven bij mn ouders. Alhoewel dat binnenkort wel gaat veranderen.
Ik verspilde veel jaren mijn tijd vroeger met blowen, gamen en soms een jaartje halfslachtig een poging tot studie en dan een jaartje werken. Ik had niet echt een plan. Ik had/heb moeite met denken op de lange termijn. Erg gericht op de korte termijn was ik toen vooral
In die zin is zij een ware tegenpool van mij. Ik ben erg chaotisch en stuurloos, daartegen zij planmatig te werk gaat.
Als zij iets niet netjes vindt, windt zij zich erover op. Ik vind het allemaal niet zo erg.
Als het aan mij lag, stofzuig ik eens in de 2 weken. Als ik genoeg stof zie. Niet echt een strak schema. Zij heeft vaste tijden, vaste dagen en houdt mij daaraan. Als ik alleen zou wonen, zou het een teringzooi worden.
Maar goed, ik moet biechten. Ik heb geblowd. Op Koningsdag, in de avond. Het spookte al een tijd in mijn hoofd en heb met mijn vriendin overlegd. Verbazingwekkend genoeg vond zij het goed dat ik die dag zou blowen.
Op die bewuste dag had ik met een blowende vriend afgesproken na 4 of 5 maanden elkaar niet gezien te hebben. De laatste keer dat ik hem zag was hij stoned en ik nuchter. Sindsdien niet meer tot nauwelijks gesproken. Enfin, Ik ging langs de shop en haalde twee dikke voorgedraaide haze en ging langs bij die ene vriend. Heel die dag twijfelde ik nog. Wat als ik de controle verlies? Nu heb ik de behoefte maar het is nog beheersbaar. Wat als ik het doe?
Maar ik ging.
Man wat sloeg dat in na 9 maanden. En wat voelde het goed. Tot ik besefte dat het niet goed ging en ik bij hem een half uurtje ko op bed lag. Daarna ging het weer en hadden we weer sinds vanouds gelachen. Voelde goed om dit te doen.
Het was vrijdagnacht rond een uur of 12 en vriendin lag te slapen. Ik was nog bij die vriend en was van plan om te gaan vertrekken. Ik had nog een klein deel van mijn joint bewaard om thuis op te roken. Ik rookte het op, speelde een potje schaak tegen speler onbekend en ging maffen.
Die dag daarna voelde ik me anders.
Alsof mijn alter ego, de junk, tot leven kwam en als het ware zich tot mij richtte en verweet dat ik hem 9 maanden lang niet gevoed had. Ik voelde mij schuldig. Ik voelde me nog half stoned van die dag ervoor. Het was net alsof ik weer helemaal terug was in de verslaving. Alsof het 9 maanden lang had geslapen en nu weer wakker is. Ik voelde alles weer, beleefde alles weer. Het inhaleren, het ruiken, het avontuur, de spanning, de roes. Het voelde alsof ik weer leefde.
Ik was verkocht. Verloren is beter.
Ik loog en zei tegen mijn vriendin dat ik een rondje ging lopen terwijl ik al dondersgoed wist wat mijn bestemming was. De coffeeshop.
Met een joint tussen mijn lippen vertelde ik haar dat ik stout was geweest. Paniekerig en boos wilde ze dat ik per ommegaande mij naar huis zou bewegen, wat ik ook deed.
Daar was ik voornemens dat het de laatste dag zou zijn en beloofde haar dat ik echt nog alleen deze dag wilde blowen.
Zij accepteerde dit.
Enfin, het riedeltje herhaalde zich die dag erop, zondag, opnieuw. Op een iets andere manier, maar de strekking is hetzelfde. "Ik heb al 2 dagen gepak, nu kan ik kan net zo goed heel het weekend pakken".
Zij heeft daarop mijn ouders gebeld en ingelicht en zodoende is er semi-interventie geïmproviseerd bij ons thuis en ja daar zaten mijn ouders en vriendin en kwam ik knetter aan. Met een lach op mijn gezicht. Ik zag enorme zorgen en op dat moment en dacht: godver, verspilde space. Ik was totaal padje af en ze begonnen wijze woorden te preken waar ik de helft van meekreeg. Alles ging een beetje draaien en ik volgde er niet veel van, maar kon wel met handen en voeten kenbaar maken dat het nu echt minimaal een maand afgelopen zou zijn met het geblow, en dan zou ik vanuit daar verder kijken wat ik zou doen. Immers ik beredeneer het als volgt: blowen kan nu nog, nu de baby niet geboren is. Af en toe. Misschien lukt het me om het een weekendje te doen en dan weer een paar maanden niet etc.
Nou vriendin nog niet helemaal gerust daarna, maar nu weer wel ondertussen. Sinds zondag heb ik de controle wel weer terug, maar zonder die interventie weet ik niet zeker of ik anders nu had moeten bekennen dat ik nu volledig teruggevallen was.
Ik ben ook inmiddels teruggekomen op het plan om af en toe te gaan blowen. Het is veel te gevaarlijk en ik merk dat ik heel snel de controle kan verliezen met dit spul. Zelfs na 9 maanden. Ik kan de drang nu wel weer beheersen, maar het kan mij ietjes te snel kantelen. Ik zal mij toch focussen op het halen van blijdschap uit andere bronnen. Meer sociale contacten en activiteiten.
Mijn angst om buitengesloten te worden verdrijven. Want nu sluit ik mijzelf automatisch te snel zelf al uit, om teleurstelling te voorkomen als ik het probeer en geen aansluiting voel/vind.
Nuchter zijn maakt me veel gelukkiger dan telkens de behoefte voelen om mijn drang te willen controleren.
Met de baby gaat gelukkig alles goed en ik ben blij dat ik nu inzie dat ik verstandig moet blijven. blijkaar is het niet voor niets dat ik die fout gemaakt heb. Het zal mij nu scherp houden en laat mij de ware oorzaken aanpakken ipv toch proberen te vluchten. De verslaving vindt telkens weer een nieuwe manier om zichzelf goed te praten. Het past zich aan. Heel sluw is het.
[ Bericht 0% gewijzigd door Steef121 op 04-05-2018 23:46:47 ]
Op een dag word ik wakker, als een van de koeiossen, grazend in de wei
🐄🌳
🐄🌳
Je bent echt veel te veel bezig met je blowverhaal. Vind het ook wel wat heftig dat je vriendin een interventie heeft gedaan omdat je twee dagen geblowd hebt. Sabel jezelf niet te hard neer, ik denk dat je gedrag voor op dit moment redelijk 'normaal' te noemen is. Je wordt bijna vader. Je zit vol spanning. Mannen, of mensen, neigen weleens raar te gaan doen vlak voor ze ouder worden, dat is normaal. Als vrouw kun je daar natuurlijk minder mee, maargoed. Je intenties zijn juist en ik denk oprecht niet dat je dit door gaat zetten zodra die kleine er is. Daar heb je geen tijd voor, als je mijn verhaal even goed leest en tot je door laat dringen. Dat blowen is echt complete bijzaak. Wat hier denk ik vooral belangrijk is, is dat je het huishouden en je leven op de rit krijgt. Heb je je P al gehaald? Dat zou mooi zijn, want je kunt best met wat vertraging je opleiding afmaken en in het weekend werken.quote:
Hey bedankt iedereen voor het reageren. Ik zal in de loop van het weekend op de meesten individueel reageren.
Ik zelf heb geen studie afgerond, ik zat in mijn 2e jaar bedrijfseconomie en ben na het nieuws dat we zwanger zijn gelijk gaan werken. Na even nagedacht te hebben.
Zij heeft de juiste keuzes gemaakt, heeft haar opleiding afgerond en heeft al een tijd een vaste baan. Verdient twee keer zoveel als ik en heeft een huis op haar naam. We wonen samen maar ik sta nog ingeschreven bij mn ouders. Alhoewel dat binnenkort wel gaat veranderen.
Ik verspilde veel jaren mijn tijd vroeger met blowen, gamen en soms een jaartje halfslachtig een poging tot studie en dan een jaartje werken. Ik had niet echt een plan. Ik had/heb moeite met denken op de lange termijn. Erg gericht op de korte termijn was ik toen vooral
In die zin is zij een ware tegenpool van mij. Ik ben erg chaotisch en stuurloos, daartegen zij planmatig te werk gaat.
Als zij iets niet netjes vindt, windt zij zich erover op. Ik vind het allemaal niet zo erg.
Als het aan mij lag, stofzuig ik eens in de 2 weken. Als ik genoeg stof zie. Niet echt een strak schema. Zij heeft vaste tijden, vaste dagen en houdt mij daaraan. Als ik alleen zou wonen, zou het een teringzooi worden.
Maar goed, ik moet biechten. Ik heb geblowd. Op Koningsdag, in de avond. Het spookte al een tijd in mijn hoofd en heb met mijn vriendin overlegd. Verbazingwekkend genoeg vond zij het goed dat ik die dag zou blowen.
Op die bewuste dag had ik met een blowende vriend afgesproken na 4 of 5 maanden elkaar niet gezien te hebben. De laatste keer dat ik hem zag was hij stoned en ik nuchter. Sindsdien niet meer tot nauwelijks gesproken. Enfin, Ik ging langs de shop en haalde twee dikke voorgedraaide haze en ging langs bij die ene vriend. Heel die dag twijfelde ik nog. Wat als ik de controle verlies? Nu heb ik de behoefte maar het is nog beheersbaar. Wat als ik het doe?
Maar ik ging.
Man wat sloeg dat in na 9 maanden. En wat voelde het goed. Tot ik besefte dat het niet goed ging en ik bij hem een half uurtje ko op bed lag. Daarna ging het weer en hadden we weer sinds vanouds gelachen. Voelde goed om dit te doen.
Het was vrijdagnacht rond een uur of 12 en vriendin lag te slapen. Ik was nog bij die vriend en was van plan om te gaan vertrekken. Ik had nog een klein deel van mijn joint bewaard om thuis op te roken. Ik rookte het op, speelde een potje schaak tegen speler onbekend en ging maffen.
Die dag daarna voelde ik me anders.
Alsof mijn alter ego, de junk, tot leven kwam en als het ware zich tot mij richtte en verweet dat ik hem 9 maanden lang niet gevoed had. Ik voelde mij schuldig. Ik voelde me nog half stoned van die dag ervoor. Het was net alsof ik weer helemaal terug was in de verslaving. Alsof het 9 maanden lang had geslapen en nu weer wakker is. Ik voelde alles weer, beleefde alles weer. Het inhaleren, het ruiken, het avontuur, de spanning, de roes. Het voelde alsof ik weer leefde.
Ik was verkocht. Verloren is beter.
Ik loog en zei tegen mijn vriendin dat ik een rondje ging lopen terwijl ik al dondersgoed wist wat mijn bestemming was. De coffeeshop.
Met een joint tussen mijn lippen vertelde ik haar dat ik stout was geweest. Paniekerig en boos wilde ze dat ik per ommegaande mij naar huis zou bewegen, wat ik ook deed.
Daar was ik voornemens dat het de laatste dag zou zijn en beloofde haar dat ik echt nog alleen deze dag wilde blowen.
Zij accepteerde dit.
Enfin, het riedeltje herhaalde zich die dag erop, zondag, opnieuw. Op een iets andere manier, maar de strekking is hetzelfde. "Ik heb al 2 dagen gepak, nu kan ik kan net zo goed heel het weekend pakken".
Zij heeft daarop mijn ouders gebeld en ingelicht en zodoende is er semi-interventie geïmproviseerd bij ons thuis en ja daar zaten mijn ouders en vriendin en kwam ik knetter aan. Met een lach op mijn gezicht. Ik zag enorme zorgen en op dat moment en dacht: godver, verspilde space. Ik was totaal padje af en ze begonnen wijze woorden te preken waar ik de helft van meekreeg. Alles ging een beetje draaien en ik volgde er niet veel van, maar kon wel met handen en voeten kenbaar maken dat het nu echt minimaal een maand afgelopen zou zijn met het geblow, en dan zou ik vanuit daar verder kijken wat ik zou doen. Immers ik beredeneer het als volgt: blowen kan nu nog, nu de baby niet geboren is. Af en toe. Misschien lukt het me om het een weekendje te doen en dan weer een paar maanden niet etc.
Nou vriendin nog niet helemaal gerust daarna, maar nu weer wel ondertussen. Sinds zondag heb ik de controle wel weer terug, maar zonder die interventie weet ik niet zeker of ik anders nu had moeten bekennen dat ik nu volledig teruggevallen was.
Ik ben ook inmiddels teruggekomen op het plan om af en toe te gaan blowen. Het is veel te gevaarlijk en ik merk dat ik heel snel de controle kan verliezen met dit spul. Zelfs na 9 maanden. Ik kan de drang nu wel weer beheersen, maar het kan mij ietjes te snel kantelen. Ik zal mij toch focussen op het halen van blijdschap uit andere bronnen. Meer sociale contacten en activiteiten.
Mijn angst om buitengesloten te worden verdrijven. Want nu sluit ik mijzelf automatisch te snel zelf al uit, om teleurstelling te voorkomen als ik het probeer en geen aansluiting voel/vind.
Nuchter zijn maakt me veel gelukkiger dan telkens de behoefte voelen om mijn drang te willen controleren.
Met de baby gaat gelukkig alles goed en ik ben blij dat ik nu inzie dat ik verstandig moet blijven. blijkaar is het niet voor niets dat ik die fout gemaakt heb. Het zal mij nu scherp houden en laat mij de ware oorzaken aanpakken ipv toch proberen te vluchten. De verslaving vindt telkens weer een nieuwe manier om zichzelf goed te praten. Het past zich aan. Heel sluw is het.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Je houdt als persoon niet op met ontwikkelen zodra er een kleine op komst is. Je kunt en zou gewoon moeten blijven doen (alleen de dingen waarmee je jezelf verder brengt tho, zoals studis) wat je al deed, alleen kost het wat meer moeite en doorzettingsvermogen allemaal. Zelfontwikkeling is erg belangrijk.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 14-05-2018 23:00:49 ]
|
|
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |