quote:
Op woensdag 21 maart 2018 11:20 schreef kazy het volgende:Tolstoi, echt je bent geen slechte moeder!
Het gedrag van jouw ukkie is echt hetzelfde als van de mijne. Ik vermoed dat het iets van verlatingsangst is, want zodra ik hem oppak, is hij vrij snel rustig en tevreden. (Hij is alleen ook heelheelheel moe en daarom probeer ik hem echt in bed te krijgen.) Bij jullie begint het ‘gedoe’ ook pas ‘s avonds toch? Ik zie inmiddels ook op tegen de avonden en nachten. (Hoewel vannacht best oke was.)
Ik merkte gisteravond dat het heel erg helpt als je zelf rustig blijft en die rust ook uitstraalt. Ondanks regelmatig huilen, was het niet zo hartverscheurend als de dagen daarvoor.
Ik las op de interwebz ook nog iets over ‘slaapregressie’ rond 8-10 maanden. Dat ze o.a. rond deze leeftijd ineens slechter kunnen gaan slapen vanwege de ontwikkelingen die ze doormaken. Ik vond het wel logisch klinken. De bijgehorende tips had ik dan weer niks aan, maar ach. (Dat ging over niet uit bed halen, etc. Ja, dan is de hele wijk wakker als ik hem laat liggen.)
FF: ik denk regelmatig ‘hoe dit FF dit met twee baby’s?’ Ik weet dat je niet anders kunt maar toch nog maar een:
Verlatingsangst zaten we ook al aan te denken. Want als het bv. pijn zou zijn, dan zou ie daar ook bij ons op de arm last van hebben, maar zodra je hem oppakt is ie rustig en slaapt ie vrij snel op de arm in slaap.
Maar waarom dan niet overdag en begint het gedoe inderdaad pas 's avonds en 's nachts??
Of last van de kou? Ik had nog voor de zekerheid een extra dekentje gegeven.
Wat goed dat jij de rust kon bewaren gister! Mij lukt dat even niet, elke keer als ik hem in zijn bedje leg, denk ik "ga alsjeblieft niet huilen", dat zal merkt ie waarschijnlijk ook wel
Heb net even gegooglet op slaapregressie, wel herkenbare punten inderdaad!
Gister ging het redelijk, Wel 3 keer wakker en gevoed. Voor nu kies ik nog even voor die makkelijke oplossing, heb geen energie en fut om daar op dit moment een strijd van te maken, alhoewel ik het best een goed punt vind.
En ik kon hem gewoon weer zonder gedoe terugleggen in bedje en hij sliep meteen verder.
Alleen gister in de vooravond was het even huilen, maar toen is manlief hem gaan troosten en daarna sliep hij al snel weer verder.
Ik heb wel de hele dag flinke hoofdpijn gehad door de grote vermoeidheid. Maar nu is het weekend voor ons, al heb ik het op mijn tandvlees gehaald...