Anders gezegd, het was kiezen, of naar die begrafenis en thuis komen bij een dood huisdier of niet naar die begrafenis en mn plicht vervullen om zo goed als ik kan en met alles wat in mn macht ligt te zorgen voor mn huisdier. Ik koos voor het laatste. Hij heeft daarna nog zo een jaar in betrekkelijk goede gezondheid kunnen leven dankzij de zorg die mijn vriendin en ik hem dagelijks gaven. En die tante was toch al dood. Dat klinkt cru-er (is dat een woord?
) dan ik bedoel. Heel vervelend natuurlijk en alles, maar dan hoeft mijn vriendje nog niet ook dood te gaan omdat ik kosten wat kost bij een crematie/begrafenis moet zijn.