quote:
Op zondag 4 maart 2018 14:28 schreef Samuel24 het volgende:nou fantastisch advies weer Dr Phil.
maar ik denk niet echt dat dit plannetje van jou even gaat werken hoor. ik denk dat TS naast haar problemen ook erg onstabiel is. en als je onstabiel bent...hoe kan je dan zomaar snel even iets gaan bereiken?
als je iets wilt bereiken dan moet je daar tijd en moeite in steken. of denk jij soms dat het allemaal vanzelf gaat Libertarisch?
en dat kost uiteraard ook weer een hoop stres. stres die TS juist niet kan gebruiken naast haar problemen. want psychische problemen worden namelijk altijd alleen maar erger als daar ook stres bij komt kijken.
verder heb ik ook een beetje de zelfde problemen zoals TS. vooral als ik me in een omgeving bevind waar het heel druk is met vreemde mensen ofzo. (bijvoorbeeld supermarkt) dan wil ik op dat moment het liefst gillend wegrennen vanwege alle prikkels die ik daarbij krijg. al dat gelach, gezucht, zure gezichten, blije gezichten....het is allemaal dood vermoeiend om dat allemaal maar te moeten gaan verwerken vind ik.
Tja ik besteed de tijd die ik heb om te proberen te bereiken wat ik wil. Alleen ondertussen heb ik last van angst.
Zo'n reactie als jou bedoelde ik eigenlijk. Jij begrijpt mijn probleem omdat je er zelf ook last van hebt en je deelt uit jezelf jouw ervaring, bedankt daarvoor.
Ik zelf zorg voor zoveel mogelijk rust en regelmaat in mijn leven. Dan gaat het iets beter. Heb jij dat ook nodig? Wat helpt bij jou het beste?
quote:
Op zondag 4 maart 2018 15:12 schreef PabstBlueRibbon het volgende:Ik zit zoals je weet al heel veel jaren in de psychische hulpverlening. Ik begin er sinds de laatste jaren pas achter te komen hoe de vork in de steel zit bij mij. Terwijl ik het anderzijds altijd al wist, maar omdat het door anderen nooit werd erkend en werd afgedaan als gepieker, durfde ik het zelf ook niet te erkennen. Ik heb immers ook niet de wijsheid in pacht, dus als ik ideeën ga koesteren waar ieder ander het schijnbaar niet mee eens is, dan zal ik het waarschijnlijk verkeerd zien.
Toch moet je meer op jezelf vertrouwen. Andere mensen kunnen alleen jouw gedrag zien. Dat kunnen ze zelfs beter dan jijzelf, want jouw ogen staan immers niet gericht op jezelf. Je eigen gedrag kan je voornamelijk beoordelen hoe mensen vervolgens weer op jou reageren.
Maar anderzijds ben jij wel de enige die weet wat je denkt en voelt. Je bent ook degene die het meest weet wat je hebt meegemaakt. Jij bent dus degene die het best weet waardoor bepaald gedrag wordt veroorzaakt.
Jouw 'sociale stoornis' is naar mijn indruk grotendeels het gevolg dat je je altijd minderwaardig hebt gevoeld. Daardoor kan je bijvoorbeeld heel erg geblokkeerd worden in je puberteit en adolescentie en dat zijn juist heel belangrijke perioden in je leven dat je je sociaal gaat ontplooien. Klopt dat een beetje? Ik heb zelf in die perioden vooral in mijn hoofd en fantasieën geleefd en eigenlijk te weinig echte ervaring opgedaan.
Je kan dat later alsnog wel inhalen, maar als je volwassen bent, word je geacht de basis al te hebben. Er is geen gelegenheid meer om je emotionele grenzen te verkennen. Maar die ruimte kan je wel bijvoorbeeld krijgen bij intensieve groepstherapie.
Als je intensieve groepstherapie krijgt voor persoonlijkheidsstoornissen zoals borderline, klinkt dat heel heftig en lijkt het alsof je heel gestoord bent. Maar wat ikzelf daar heb geleerd, is dat de emoties op zich heel normaal: ik reageer er alleen door mijn gebrek aan eigenwaarde extreem op, omdat ik zulke emoties voorheen wegdrukte en dus niet heb geleerd dat te kunnen verdragen.
Wat jij bijvoorbeeld hier op FOK doet, is al een aanwijzing dat je wel beschikt over kracht om hier uit te komen. Je bent heel erg op zoek en je probeert ondanks heftige emoties wel objectief naar jezelf te kijken. Je hebt al laten zien dat je beschikt over zelfreflektie en je kan volgens mij anderen ook redelijk correct inschatten. Het kan weleens misgaan, maar ik denk zelf dat dat vooral komt omdat heftige emoties dit tijdelijk vertroebelen.
Daarbij ben je heel gedreven en gemotiveerd. Het komt wel goed met je, je moet alleen niet opgeven en blijven zoeken en jezelf geen deadline stellen wanneer het over zou moeten zijn.
Met hoe het bij jou zit, bedoel je daarmee autisme of iets anders? Jammer dat je psychische problemen snel door anderen werden afgedaan als gepieker. Helaas gebeurt dat bijna altijd. Je hebt gelijk dat anderen alleen gedrag kunnen zien, en aan de hand daarvan beginnen anderen direct te oordelen. Maar wat ik dan het gekke vind, is dat op een forum als dit mensen ook direct beginnen over mijn gedrag (of beter gezegd: wat ze vermoeden een gebrek aan gedrag).
Ik weet ook wel waardoor mijn gedrag (of beter gezegd: lichamelijke symptomen) kan worden veroorzaakt, maar dat weten zorgt er niet voor dat het overgaat.
Ik herken wat je zegt over je minderwaardig voelen en in je hoofd leven. Wat bedoel je precies met je emotionele grenzen verkennen?
Intensieve groepstherapie zal ik zeker in de toekomst overwegen, als ik wat meer verdien. Bedankt voor het compliment dat ik nog enigszins redelijk overkom en doorzettingsvermogen heb volgens jou.
quote:
Op zondag 4 maart 2018 16:59 schreef LeesFoknl het volgende:Vind dat er hier veel mensen heel zinnige antwoorden geven! Echt! Chapeau!
Uiteindelijk zal ze er toch zelf moeten zien uit te komen (hoewel moeten ....)
Ik ben blij dat er ook iemand be-aamt dat het vaak iets is waar je uit groeit.
Voor sommige mensen is het een deel van echt volwassen worden. Ik bedoel dat niet negatief, maar je bent echt nog niet volwassen met je 21-ste of zo. En je kan ook op bepaalde vlakken volwassen zijn en op andere nog niet zo ver zijn.
Maar heel vaak gaat het beter en beter, soms zelfs zonder dat je het in de gaten hebt constateer je opeens, hee, daar heb ik een stuk minder last van.
Nou, het is meer zo dat als iemand ik noem maar wat, de griep heeft en dat het werk belemmert, dat mensen dan ook zeggen: ziek maar uit, maar als het langer duurt zegt niemand: daar moet je uitgroeien. Waarom geldt dat dan wel voor psychische problemen? Ik snap dat ik niet altijd even volwassen hier overkom en het vergeleken met sommigen zoals jou ook niet echt ben, maar ik ben de leeftijd van 21 wel ruim gepasseerd (kom eerder in de buurt van de 30). Maar oké, ik accepteer wel dat dit bij het leven hoort, en dat ik tijdelijk weinig inkomen heb, ik hoop alleen dat ik dus niet op gegeven moment niet meer naar mijn werk durf, maar goed dat is ook mijn eigen probleem.
quote:
Op zondag 4 maart 2018 17:29 schreef LeesFoknl het volgende:Hoe doe je dat toch, die stukjes binnen een bijdrage quoten?
Ik kopieer dan maar .....
Ts-er schrijft: Wat komt er dan nig meer bij kijken? (Behalve knap)
Nu dan;
- mijn type zijn (dus los van knap)
- sportief karakter, in de zin van loyaal en groot van geest en hart, iemand iets kunnen gunnen.
- Empathie, ook voor echte underdogs of losers. Sociaal, sociaal vaardig en aardig.
- Uitgaan van het positieve en goede bij een mens.
- Niet te snel en gejaagd. Rustig en ook rust uitstralend.
- nooit kritiek of negatiefs vertellen of bespreken waar een ander bij is.
- eergevoel en eigenwaarde zonder arrogant of een bitch met lange tenen te zijn.
- goede huisvrouw zijn strekt tot aanbeveling, vooral de was want de rest kan ik zelf ook behalve strijken. Koken doe ik graag en goed zelfs.
Iemand die ook gelukkig is met zichzelf, tevreden is over zichzelf, zich accepteert zoals ze is.
Een gesprek voeren kan maar niet praat puur om te praten.
Nou, als ze dat allemaal is mag ze zelfs een beetje lelijk zijn
Oh oké bedankt voor de toelichting. Sorry als ik het te zwartwit zag en dacht dat het je alleen om het uiterlijk ging.
quote:
Op zondag 4 maart 2018 17:42 schreef LeesFoknl het volgende:Ik citeer van ts-er het volgende:
Maar waarom schreef je dat dan niet meteen? (het gaat over een sociale fobie hebben)
Ja, ik ken Mind. Ik ben lid van de nieuwsbrief. Ik heb ook op de site gekeken. Maar die deprimeert mij heel erg. Zoveel mensen die lang op wachtlijsten staan, en niets dat eraan te doen valt behalve misschien meedoen aan hun acties, die voor mij nogal ver weg zijn en waarvan ik denk dat de ggz instellingen zich er helaas toch niets van aantrekken.
Ik schreef dat niet meteen omdat ik mij helemaal niet bewust ben van een sociale fobie. Maar ANGST, er tegen op zien, voor bepaalde situaties, is oh zo menselijk dat ik er gewoon van uit ga dat iedereen wel, IN MEER OF MINDERE MATE, een sociale fobie heeft. Wat is fobie, wat is er tegen op zien, wat is bang, angst, wat is normaal en wat is ziekelijk.
Mind heb ik net gevonden toen ik wat aan het googlen was (mbt dit topic).
Een sociale fobie is ook pas iets van de laatste jaren, daarvoor werd het überhaupt niet serieus genomen/ erkend. Maar ik denk inderdaad dat je gelijk hebt dat iedereen het op een bepaalde manier herkent en dat de scheidingslijn tussen gewoon en ziekelijk zelfs voor psychiaters/psychologen vaak niet uit te leggen valt. Ze hanteren wel richtlijnen uit de dsm, maar voegen er ook hun eigen mening aan toe en het is allemaal niet erg exact te bepalen volgens mij.
Je googlede naar aanleiding van dit topic? Dat is wel aardig, bedankt.
quote:
Op zondag 4 maart 2018 17:52 schreef LeesFoknl het volgende:Ik heb hier wel iets dat ik ken, dat is Stichting Horizon.
Daar zijn vrijwilligers die mensen opzoeken, soort "maatje" met diegene worden om af en toe af te spreken en mee te praten, gewoon wat gezellig kletsen, of spelletje of eens samen er uit enz. Dus geen professionals maar mensen die "open staan voor mensen die misschien anders zijn". Vooral gericht op mensen die eenzaam zijn.
Zo te lezen ben je niet eenzaam, maar ik denk dat fijn voor jou zou zijn iemand te hebben die niet uit je eigen omgeving komt en dus voldoende afstand heeft, waarmee je kunt praten als klankbord maar ook je denken eens aan kunt vertellen die jou daar haar (zijn?) mening over geeft. Zodat je jezelf, en je redeneren en doen, eens kunt toetsen, bespreken, in een voorgehouiden spiegel kunt zien.
Stichting de Horizon / Levanto groep.nl
Bedankt voor de tip. Zo'n project hebben wij ook in de gemeente.
Ik heb daaraan meegedaan als maatje (ironisch genoeg). Jammer genoeg had ik er daarna geen tijd meer voor, en dat was best wel erg, want ook al had ik het een paar jaar gedaan, zo iemand rekent op je, en ik voel me er nog steeds wel slecht over dat ik het moest afkappen. Of ergens ook wilde misschien, omdat ik niet goed genoeg was in vriendschappen onderhouden en activiteiten verzinnen.
Zou iemand zo'n maatje van mij worden, dan is dat vanuit mij ook een extra verplichting. Ik ben inderdaad niet eenzaam, ik voel mij alleen niet op mijn gemak bij andere mensen. Dat komt denk ik niet doordat ik te weinig met anderen in aanraking kom, maar door gebrek aan zelfvertrouwen, wat PabstBlueRibbon schreef. Mensen die ik niet goed ken vind ik juist extra stressvol om mee om te gaan. Ik heb wel een coach gehad als maatje, die heeft mij veel geleerd.
quote:
Op zondag 4 maart 2018 20:34 schreef Aansteker707 het volgende:Mij valt altijd op dat mensen in dit soort topics echt honderduit hele a4-pagina's vol kunnen lullen over hun problemen. Over-analizing zou ik bijna zeggen. Misschien is dat ergens wel symbolisch voor het probleem: veel te veel nadenken. Steeds maar weer al je issues in je eigen hoofd tot in het oneindige blijven herhalen, en het daarmee dus ook in stand houden. De hersenen werken middels verbindingen, die als ze maar voortdurend onderhouden blijven worden dus ook in stand worden gehouden. Zo worden de problemen als plantjes die steeds opnieuw water krijgen. m.i. is het beter dergelijke dingen zo veel mogelijk te de-programmeren.
quote:
Op zondag 4 maart 2018 22:38 schreef Aansteker707 het volgende:Ik zou die gedachte 'ik ben hartstikke knettergek' maar niet al te persoonlijk maken, want met jou wellicht het grootste gedeelte van de mensheid. We zijn collectief gestoord. We gebruiken dat brein van ons helemaal niet waar het voor bedoeld is. Het zou een functioneel orgaan moeten zijn, een hulpmiddel om ons te dienen. In plaats daarvan is ie overactief en wordt ie ingezet om onszelf in de put te denken of erger. Onze moderne maatschappij is ook veel te veel erop gericht.
Al zou je maar in één korte flits een keer kunnen ervaren dat bijna al je problemen zich in je eigen hoofd bevinden en je jezelf van alles hebt aangepraat, dan zou dat een opening kunnen zijn die het hele kaartenhuis in elkaar kan doen donderen.
quote:
Op zondag 4 maart 2018 21:14 schreef Aansteker707 het volgende:Nee, dat bedoel ik er niet mee. Ik bedoel alleen dat de meeste problemen voortkomen uit het denken en in stand worden gehouden door het denken. Men zou gewoon eens wat minder moeten gaan denken en beter contact met lichaam en het gevoel moeten opbouwen.
Je zegt zinnige dingen. Maar wat ik alleen jammer vind is dat je al bij voorbaat ervan uit lijkt te gaan dat mensen die hier hun probleem posten zoals ik het toch niet begrijpen. Niet al het denken is goed. Dat snap ik ook. Daarom denk ik soms bewust aan niets, of kijk ik een entertainment programma, doe ik lichamelijk werk, wandel ik, enzovoort. Wat kan ik nog meer doen om "meer in contact te komen met mijn gevoel"?
Daarnaast denk ik dat ik mijn probleem op de verkeerde manier heb omschreven. Natuurlijk denk ik niet steeds letterlijk wat ik hier heb neergeschreven. Als ik al aan mijn sociale angst denk, is het in de zin van: ik moet nu een oplossing bedenken want dit kan zo niet langer. Maar vreemden snappen niet hoe ik het ervaar, dus moet ik het toch wel uitleggen? Dit is een narcistisch subforum. Ik ben daarin alleen maar een product van mijn omgeving. Als de optie hier over jezelf te beginnen niet had bestaan, had ik het ook niet gedaan. Maar veel mensen doen het.
Mijn symptomen zijn met name lichamelijk. Ik heb geen last van mijn piekergedachten. Ik heb wel last van het gejaagde gevoel in mijn lichaam en nog andere dingen die ik ivm herkenning liever niet noem. Lichamelijke symptomen die huisartsen vaak aan iets psychisch als sociale fobie toeschrijven. "Meer in mijn lichaam komen" ,"meer voelen" enz is niet voor iedereen altijd gunstig. Eerst heb ik de symptomen en dan pas ga ik erover nadenken. Waarom zou ik er anders over nadenken, wat voor zin had dat dan? Je denkt na omdat je een oplossing wil. Maar voor sommige dingen, zoals dit, lijkt geen directe oplossing te zijn. Erg frustrerend als het je dagelijks leven belemmert waardoor je van minder dan een minimuminkomen moet rondkomen en het werk vanwege de mensen stress met zich meebrengt. Zal heus wel normaal zijn, maar om er beter mee om te gaan, was ik benieuwd naar ervaringen van anderen.
Maar goed jij bent dus wel door minder te denken van je sociale angst afgekomen, gingen de lichamelijke symptomen als gevolg van minder denken bij jou wel weg?
[ Bericht 0% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 05-03-2018 15:14:15 ]