Moeilijk moeilijk.
Sinds eind november ben ik weg bij mijn vorige werkgever. Pas sinds 1 januari officieel uit dienst, iets met veel vakantie uren en zo waardoor ik heel vroeg al kon stoppen. Ik ben hier weg gegaan omdat ik voor mijn gevoel geen andere uitweg meer zag. Zal verdere details besparen, komt er in het kort op neer dat de werkdruk enorm werd.
Van te voren aangekondigd tijdens een goed 1 op 1 gesprek dat ik naar wat anders ging zoeken omdat ik geen verbetering zag aankomen, ook aangegeven wat in mijn optiek mogelijk beter kon binnen het bedrijf. Hier is wel direct gehoor aan gegeven maar sommige dingen zijn toch niet mogelijk of zo snel haalbaar.
Uiteindelijk had ik binnen een maand al meerdere sollicitatie's lopen en uiteindelijk heb ik er 1 gekozen waar ik mee in zee wilde. Zo gezegd zo gedaan. Daar ben ik dus op 1 december al begonnen(wederom dit ook in overleg met vorige werkgever zodat er geen gedoe zou ontstaan). Werk is prima te doen, echter nu kregen we vorige week te horen dat we gaan verhuizen(per augustus maar mogelijk eerder).
Ik heb een bloedhekel aan lange reistijden en dit is niet te combineren met mijn honden. Iedereen heeft een gesprek gehad en in mijn gesprek heb ik na goed overleg dus aangegeven niet mee te gaan verhuizen. Mijn wereld staat dus even op zijn kop. Kak! Weer opnieuw gaan beginnen ergens anders. Werd overigens wel na een uurtje terug geroepen dat ze me niet kwijt willen, of ik dan een andere tact van sport wil doen binnen het bedrijf op een andere vestiging( ze hadden mijn cv alles al doorgestuurd en was welkom blijkbaar) uiteraard zou ik hier dan voor beloond worden want wel iets meer reistijd als de 10 minuten die ik nu heb, maar te overzien. Aan het einde van het gesprek bleek dat ook dit deel van het bedrijf gaat verhuizen, maar zoals het er naar uitziet pas in 2019 met wederom een fikse reistijd. Dagje over nagedacht maar besloten ook dit niet te doen, dan schuif ik mijn probleem alleen maar een jaartje op.
Nu is het zo dat mijn oude collega's en management mijn heel graag terug zien(ben tussendoor nog eens langs geweest om even hoi te zeggen en toen werd dit al aangegeven). Ik heb nog steeds leuk contact met het bedrijf en oud collega's en we zijn gewoon goed uit elkaar gegaan. Inmiddels ben ik zelf ook weer helemaal opgeladen en kan wel weer wat hebben, en heb nieuwe inzichten. Gisteren een goed gesprek gehad met oud collega en van de week ook al met een andere. Ze draaien er niet om heen, ze zullen blij zijn als ik terug kom maar er is nog niks verbeterd.
Ik speel dus met de gedachte om toch weer terug te gaan, ik weet wat ik moet doen daar, heb hart voor de zaak en de sfeer onderling is zo goed( gewoon een heerlijke familie van collega's en oud collega's die na jaren nog steeds geregeld langs komen. Dat zegt wel een hoop toch?)
Ik mis mijn oude werk/sfeer ook gewoon, mijn nieuwe werk is prima te doen hoor maar echt heel gelukkig wordt ik er ook niet van, vandaar ook dat ik snel het besluit heb kunnen nemen om niet mee te gaan. Als het nou extreem leuk was dan had ik er mogelijk langer over na willen denken en andere oplossingen gaan zoeken maar dat is het me nu gewoon echt niet waard.
Ik heb inmiddels wel een lijstje opgesteld met wat eisen zoals beschikbaarheid(ivm flexibele diensten, zo flexibel als ik was ga ik niet meer doen, o.a dat heeft er aan meegespeeld dat ik het idee had er aan onder door te gaan). Ik wil meer zeggenschap/leidinggeven en een daarbij behorend salaris(ik weet dat deze functie intern openstaat). Ik had een onbepaalde tijd contract en deze wil ik dan wel terug met de zelfde voorwaarden.
Is het heel gek als ik dit ga doen? En moet ik het wel doen?