R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hoi,
dit klinkt misschien beetje raar maar zoek eigenlijk een beetje advies of een ander inzicht.
Mijn vader woont al een aantal jaar met mijn stiefmoeder in Berlijn. Voorheen kwamen ze elke 2 maanden ongeveer voor een maand naar Nederland. Helaas is mijn vader vorig jaar ernstig ziek geworden (kanker) en heb ik vandaag te horen gekregen na alle hoop dat de artsen nog denken dat hij zo'n 3 weken heeft max 6. Behoorlijk specifiek maar goed.
Toevallig heb ik gisteren voor volgend weekend een retour geboekt naar Berlijn, want de afgelopen tijd ga ik wat vaker daar heen.
Nu dit nieuws dus en eerlijk en dit klinkt misschien heel dom maar ik heb geen idee wat ik nu moet doen. Is de volgende keer dan een afscheid of ga ik daarna weer het weekend? Misschien redt die het wel niet eens tot volgend weekend, dat kan ook nog.
Ik weet het gewoon niet.
Zitten hier misschien mensen die een soort van gelijke ervaring hebben met de afstand? Ik heb ook nog nooit eerder meegemaakt dat een persoon die zo dicht bij mij staat binnen een korte tijd zal overlijden...
Dus kort samengevat; hebben jullie misschien een tip of ervaringen? Of misschien ideeen hoe jullie dit zelf zouden aanpakken?
dit klinkt misschien beetje raar maar zoek eigenlijk een beetje advies of een ander inzicht.
Mijn vader woont al een aantal jaar met mijn stiefmoeder in Berlijn. Voorheen kwamen ze elke 2 maanden ongeveer voor een maand naar Nederland. Helaas is mijn vader vorig jaar ernstig ziek geworden (kanker) en heb ik vandaag te horen gekregen na alle hoop dat de artsen nog denken dat hij zo'n 3 weken heeft max 6. Behoorlijk specifiek maar goed.
Toevallig heb ik gisteren voor volgend weekend een retour geboekt naar Berlijn, want de afgelopen tijd ga ik wat vaker daar heen.
Nu dit nieuws dus en eerlijk en dit klinkt misschien heel dom maar ik heb geen idee wat ik nu moet doen. Is de volgende keer dan een afscheid of ga ik daarna weer het weekend? Misschien redt die het wel niet eens tot volgend weekend, dat kan ook nog.
Ik weet het gewoon niet.
Zitten hier misschien mensen die een soort van gelijke ervaring hebben met de afstand? Ik heb ook nog nooit eerder meegemaakt dat een persoon die zo dicht bij mij staat binnen een korte tijd zal overlijden...
Dus kort samengevat; hebben jullie misschien een tip of ervaringen? Of misschien ideeen hoe jullie dit zelf zouden aanpakken?
Mja het is kut ja.quote:Op vrijdag 23 februari 2018 17:45 schreef liesje1979 het volgende:
Geen tips maar wel heel veel sterkte meis, wat vreselijk.
Het is vooral die afstand waardoor ik nu in een soort van paniek ben wat te doen. En het is zo confronterend... En mja ik weet het gewoon niet...
Vreselijke voor jou / jullie, veel sterkte in ieder geval. Is het wellicht iets wat je gewoon met hem kunt bespreken? Ik weet niet hoe hij in het rouwproces zit, maar het lijkt me fijner als je het er liefdevol met elkaar over kunt hebben dan dat het in de lucht blijft hangen iedere keer als je weggaat.
Ik zou gewoon zo vaak je kan erheen gaan totdat hij sterft. Eerste ontmoeting zeg je alles wat je te zeggen hebt. Daarna ga je terug om hem te steunen.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Ik weet niet in hoeverre hij het zelf weet.... Toevallig ligt die nu op de ic vanwege een longinfectie... 3 weken geleden ook in kritieke toestand op de ic gelegen vanwege een dubbele longontsteking. Het plan is om het cortisonen te geven zodat zijn conditie iets verbeterd zodat ze hem nog een chemo kunnen geven.quote:
Vreselijke voor jou / jullie, veel sterkte in ieder geval. Is het wellicht iets wat je gewoon met hem kunt bespreken? Ik weet niet hoe hij in het rouwproces zit, maar het lijkt me fijner als je het er liefdevol met elkaar over kunt hebben dan dat het in de lucht blijft hangen iedere keer als je weggaat.
Dit hoorde ik vandaag en hoorde dat de chemo was voor extra tijd en bij succes het herhaald kan worden. Dus na het slechte nieuws van de IC was ik weer hoopvol....
Helaas paar uur later is het verhaal toch anders. Is de chemo bedoeld dat zodat hij naar huis kan en daar zeg maar in een stoel kan zitten ipv dat hij in een bed moet liggen omdat die niks kan.
Ik ben behoorlijk een type dat confronterende dingen en moeilijke dingen graag uit de weg ga. Hij is ook niet open dus mja zo vragen van hey hoe lang wil je dat ik kom of hoe vaak is nogal lastig....
En als ik dan weer terug moet naar huis... Hoe gaat dat dan... Ik ben ook zo slecht in situaties waarvan ik niet weet hoe ze gaan verlopen....
En ik geloof het trouwens ook nog niet helemaal...
En ik geloof het trouwens ook nog niet helemaal...
Pff alles zeggen. Das zo confronterend..quote:
Ik zou gewoon zo vaak je kan erheen gaan totdat hij sterft. Eerste ontmoeting zeg je alles wat je te zeggen hebt. Daarna ga je terug om hem te steunen.
Misschien kun je het opschrijven? Dan heb jij het wel uit je systeem en kan je vader het rustig lezen.quote:
[..]
Pff alles zeggen. Das zo confronterend..
Het is maar FOK!... Look at it this way: in a hundred years, who's gonna care?
50.000 O+
50.000 O+
Dat word een emotioneel drama.quote:Op vrijdag 23 februari 2018 18:07 schreef MissMSX het volgende:
[..]
Misschien kun je het opschrijven? Dan heb jij het wel uit je systeem en kan je vader het rustig lezen.
Eerlijk he. en dit is misschien hard. Hoop ik dat die overlijd voordat ik er ben. En dat is niet omdat ik hem kwijt wil ofzo maar dat is gewoon omdat het te confronterend is voor mij als ik daar ben en zie dat het slecht gaat met hem ik terug naar huis moet en afscheid moet nemen.
Dan misschien maar ernaartoe gaan zo vaak als je kunt - en verder niks proberen te forceren, maar gewoon daar zijn. En voor zover je dat nog niet hebt gedaan je omgeving inlichten, zij zullen begrip hebben voor de situatie. Sterkte!
Dat kan ik me wel voorstellen ja. Ik heb helaas alleen verder 0,0 tips hoe je daarmee om zou kunnen gaan. Je hebt geen broers of zussen?quote:
[..]
Dat word een emotioneel drama.
Eerlijk he. en dit is misschien hard. Hoop ik dat die overlijd voordat ik er ben. En dat is niet omdat ik hem kwijt wil ofzo maar dat is gewoon omdat het te confronterend is voor mij als ik daar ben en zie dat het slecht gaat met hem ik terug naar huis moet en afscheid moet nemen.
Het is maar FOK!... Look at it this way: in a hundred years, who's gonna care?
50.000 O+
50.000 O+
Nee alleen. Dus kan het ook niet zo met iemand delen ofzo.quote:
[..]
Dat kan ik me wel voorstellen ja. Ik heb helaas alleen verder 0,0 tips hoe je daarmee om zou kunnen gaan. Je hebt geen broers of zussen?
Thnxquote:
Dan misschien maar ernaartoe gaan zo vaak als je kunt - en verder niks proberen te forceren, maar gewoon daar zijn. En voor zover je dat nog niet hebt gedaan je omgeving inlichten, zij zullen begrip hebben voor de situatie. Sterkte!
Het is alleen denk ik niet mogelijk om 3 keer per week ofzo heen en weer te vliegen. Dat slaat nergens op natuurlijk.:P
Ik bedoelde tussen de regels door dat je vooral kunt proberen te doen wat voor jou klopt - als dat drie keer per week heen-en-weer vliegen is, dan is dat zo, zo niet, dan ook goed. Doe vooral wat voor jou mogelijk is en communiceer dit ook naar je vader (indien mogelijk). Probeer vooral niet teveel te denken over hoe het allemaal zou moeten gaan, want er is geen draaiboek voor.quote:
[..]
Thnx
Het is alleen denk ik niet mogelijk om 3 keer per week ofzo heen en weer te vliegen. Dat slaat nergens op natuurlijk.:P
Nee wat ik eigenlijk nu wel mis.quote:Op vrijdag 23 februari 2018 18:27 schreef Lápiz het volgende:
[..]
Ik bedoelde tussen de regels door dat je vooral kunt proberen te doen wat voor jou klopt - als dat drie keer per week heen-en-weer vliegen is, dan is dat zo, zo niet, dan ook goed. Doe vooral wat voor jou mogelijk is en communiceer dit ook naar je vader (indien mogelijk). Probeer vooral niet teveel te denken over hoe het allemaal zou moeten gaan, want er is geen draaiboek voor.
Het liefst zou ik mij nu willen verstoppen onder de dekens en wachten totdat het voorbij is...
Als je denkt dat dat het beste is, dan moet je dat doen. Maar je weet het antwoord waarschijnlijk zelf al... 😉quote:
[..]
Nee wat ik eigenlijk nu wel mis.
Het liefst zou ik mij nu willen verstoppen onder de dekens en wachten totdat het voorbij is...
Natuurlijk wil je dit het liefst ontlopen, maar het is onderdeel van het leven, ik kan er helaas niks mooiers van maken.
Mijn vader is in 2013 overleden, ons emotioneel contact was moeizaam. Hij woonde ook niet in de buurt, maar ik ben langsgegaan voor zover dat lukte. Iedere keer dat ik weer naar huis ging was ik me ervan bewust dat het de laatste keer zou kunnen zijn, maar ik wist ook dat ik niet meer kon doen dan wat ik deed. Of mijn vader daarmee bezig was weet ik niet, het proces van sterven verkleint je wereld, daarom kon ik ook alleen maar van mezelf uitgaan. En dat is dan ook het enige wat ik tegen jou kan zeggen.
Op het moment dat je toen weg ging zei je dan gewoon gedag en tot de volgende keer of zoiets?quote:
[..]
Als je denkt dat dat het beste is, dan moet je dat doen. Maar je weet het antwoord waarschijnlijk zelf al... 😉
Natuurlijk wil je dit het liefst ontlopen, maar het is onderdeel van het leven, ik kan er helaas niks mooiers van maken.
Mijn vader is in 2013 overleden, ons emotioneel contact was moeizaam. Hij woonde ook niet in de buurt, maar ik ben langsgegaan voor zover dat lukte. Iedere keer dat ik weer naar huis ging was ik me ervan bewust dat het de laatste keer zou kunnen zijn, maar ik wist ook dat ik niet meer kon doen dan wat ik deed. Of mijn vader daarmee bezig was weet ik niet, het proces van sterven verkleint je wereld, daarom kon ik ook alleen maar van mezelf uitgaan. En dat is dan ook het enige wat ik tegen jou kan zeggen.
Misschien een domme vraag.
Geen domme vraag, want ik vroeg me dat soort dingen destijds ook af.quote:
[..]
Op het moment dat je toen weg ging zei je dan gewoon gedag en tot de volgende keer of zoiets?
Misschien een domme vraag.
Ik zei “tot de volgende keer” of “tot volgende week”, omdat ik ook echt niet wist hoe lang het nog zou duren. En ik wilde er natuurlijk óók niet aan dat het zou aflopen. Uiteindelijk was ik erbij toen hij overleed, maar ook als dat niet het geval was geweest wist ik dat ik had gedaan wat ik kon doen en wat voor mij klopte, dus ik hoop dat dat voor jou ook gaat lukken.
Waaraan is hij overleden?quote:
[..]
Geen domme vraag, want ik vroeg me dat soort dingen destijds ook af.
Ik zei “tot de volgende keer” of “tot volgende week”, omdat ik ook echt niet wist hoe lang het nog zou duren. En ik wilde er natuurlijk óók niet aan dat het zou aflopen. Uiteindelijk was ik erbij toen hij overleed, maar ook als dat niet het geval was geweest wist ik dat ik had gedaan wat ik kon doen en wat voor mij klopte, dus ik hoop dat dat voor jou ook gaat lukken.
Was je overigens gewoon vrolijk als je daar was? Ik merk dat als ik daar ben ik mij zelf vrolijker en rustiger voor doe dan dat ik eigenlijk ben.
ik vind het gewoon bizar dat je van te voren te horen krijgt dat je doodgaat. Hoe moet dat voor de persoon zelf zijn? Iedereen gaat dood natuurlijk maar er wordt nu gewoon een tijd aangegeven... Ga je dan aftellen ofzo?
Wat een moeilijke situatie. Ik wil je ten eerste heel erg veel sterkte toewensen.
Dan wat betreft je vraag. Uit persoonlijke ervaring kan ik je vertellen dat het in zulke situaties erg snel kan gaan. Een paar jaar geleden kreeg ik te horen dat mijn vader nog "een of twee weken" te leven had. Op de dag dat ik dat bericht hoorde, ging ik natuurlijk kijken wanneer ik hem nog kon bezoeken. Ik kon kiezen: óf de volgende dag, óf over 3 dagen. De volgende dag kwam mij veel minder goed uit. Ik had het namelijk druk met de studie. Maar iets in me zei me dat ik toch moest gaan. Dus ik de volgende dag naar hem toe. Ik heb hem alles verteld dat ik nog wilde zeggen. Dat was een erg zwaar en emotioneel moment.
De nacht daarop is hij overleden.
Was ik dus toch iets later gegaan, dan had ik hem niet meer levend kunnen zien. Ik kan je vertellen dat ik op dit moment 2 dingen zeker weet. Ten eerste: ik vond het toen godsgruwelijk moeilijk om toch maar snel naar hem toe te gaan. Het idee om het op z'n minst een paar dagen te laten wachten (want volgens de diagnose kon dat immers?) leek zo geruststellend. Het kostte toen echt moeite om te gaan en nog meer moeite om alles te zeggen wat ik nog kwijt moest aan hem. Het tweede wat ik zeker weet is dit: ik ben verschrikkelijk blij dat ik het toch gedaan heb.
Ik wens je veel sterkte met de situatie en het maken van je keuze...
Dan wat betreft je vraag. Uit persoonlijke ervaring kan ik je vertellen dat het in zulke situaties erg snel kan gaan. Een paar jaar geleden kreeg ik te horen dat mijn vader nog "een of twee weken" te leven had. Op de dag dat ik dat bericht hoorde, ging ik natuurlijk kijken wanneer ik hem nog kon bezoeken. Ik kon kiezen: óf de volgende dag, óf over 3 dagen. De volgende dag kwam mij veel minder goed uit. Ik had het namelijk druk met de studie. Maar iets in me zei me dat ik toch moest gaan. Dus ik de volgende dag naar hem toe. Ik heb hem alles verteld dat ik nog wilde zeggen. Dat was een erg zwaar en emotioneel moment.
De nacht daarop is hij overleden.
Was ik dus toch iets later gegaan, dan had ik hem niet meer levend kunnen zien. Ik kan je vertellen dat ik op dit moment 2 dingen zeker weet. Ten eerste: ik vond het toen godsgruwelijk moeilijk om toch maar snel naar hem toe te gaan. Het idee om het op z'n minst een paar dagen te laten wachten (want volgens de diagnose kon dat immers?) leek zo geruststellend. Het kostte toen echt moeite om te gaan en nog meer moeite om alles te zeggen wat ik nog kwijt moest aan hem. Het tweede wat ik zeker weet is dit: ik ben verschrikkelijk blij dat ik het toch gedaan heb.
Ik wens je veel sterkte met de situatie en het maken van je keuze...
Ik zou als ik jouw was alles op alles zetten om elk weekend er heen te gaan. Danwel met auto of vliegen. Easyjet bv
Sterkte gewenst
Sterkte gewenst
God doesn't help stupid!
Ik denk dat je gewoon “moet” gaan, en dat je vanzelf doet wat juist voelt op het moment.
Er is eigenlijk ook geen goed of fout toch? Als je graag nog iets met hem wil bespreken kun je dat ook doen zonder specifiek te benoemen dat het misschien de laatste keer is dat je hem ziet.
Dikke knuffel en heel veel sterkte.
Er is eigenlijk ook geen goed of fout toch? Als je graag nog iets met hem wil bespreken kun je dat ook doen zonder specifiek te benoemen dat het misschien de laatste keer is dat je hem ziet.
Dikke knuffel en heel veel sterkte.
Het is zwaar. Maar ga.quote:
[..]
Nee wat ik eigenlijk nu wel mis.
Het liefst zou ik mij nu willen verstoppen onder de dekens en wachten totdat het voorbij is...
Neem wél afscheid, of tenminste praat over alles waar je nog met hem over wilt praten. Elke extra keer daarna is bonus.
Zo hard is het wel.
Ik denk aan je posts te lezen dat je spijt gaat krijgen als je het niet doet. Als hij er straks niet meer is dan kan het niet meer. Dus kop in het zand steken heeft nu geen zin.
Sterkte. Keihard, naar en het doet pijn. Moeilijke tijden.
Whatever...
Mja jij en andere hierboven zeggen dat je dan nog kan zeggen wat je wilt zeggen. Maar ik heb niet echt het idee dat ik hem nog iets moet zeggen ofzo? Of is dat raar?quote:
Wat een moeilijke situatie. Ik wil je ten eerste heel erg veel sterkte toewensen.
Dan wat betreft je vraag. Uit persoonlijke ervaring kan ik je vertellen dat het in zulke situaties erg snel kan gaan. Een paar jaar geleden kreeg ik te horen dat mijn vader nog "een of twee weken" te leven had. Op de dag dat ik dat bericht hoorde, ging ik natuurlijk kijken wanneer ik hem nog kon bezoeken. Ik kon kiezen: óf de volgende dag, óf over 3 dagen. De volgende dag kwam mij veel minder goed uit. Ik had het namelijk druk met de studie. Maar iets in me zei me dat ik toch moest gaan. Dus ik de volgende dag naar hem toe. Ik heb hem alles verteld dat ik nog wilde zeggen. Dat was een erg zwaar en emotioneel moment.
De nacht daarop is hij overleden.
Was ik dus toch iets later gegaan, dan had ik hem niet meer levend kunnen zien. Ik kan je vertellen dat ik op dit moment 2 dingen zeker weet. Ten eerste: ik vond het toen godsgruwelijk moeilijk om toch maar snel naar hem toe te gaan. Het idee om het op z'n minst een paar dagen te laten wachten (want volgens de diagnose kon dat immers?) leek zo geruststellend. Het kostte toen echt moeite om te gaan en nog meer moeite om alles te zeggen wat ik nog kwijt moest aan hem. Het tweede wat ik zeker weet is dit: ik ben verschrikkelijk blij dat ik het toch gedaan heb.
Ik wens je veel sterkte met de situatie en het maken van je keuze...
En ben ook bang om hem in een hele slechte staat te zien...
Een van mijn beste vriendinnen had kanker op de middelbare school. Ze was voor mijn gevoel, veel meer bezig, met hoe het was, voor de mensen die achterbleven.quote:
ik vind het gewoon bizar dat je van te voren te horen krijgt dat je doodgaat. Hoe moet dat voor de persoon zelf zijn? Iedereen gaat dood natuurlijk maar er wordt nu gewoon een tijd aangegeven... Ga je dan aftellen ofzo?
Ze had voor zichzelf, wel een hele mooie plek bedacht waar ze heen zou gaan. En iets kleins voor iedere dierbare.
Maar zelfs de laatste keer dat ik bij haar was, was ze nog plannen aan het maken, dat ze toch weer naar school ging enzo, terwijl het duidelijk was dat dat echt niet ging gebeuren.
Toen ik wegging, ben ik halverwege de trap omgedraaid, terug naar boven gelopen en heb ik haar een extra knuffel gegeven. Geen idee waar dat gevoel vandaan kwam.
Uiteindelijk is ieder persoon er anders in. Ik weet wel dat ze altijd zei, ik kan me verschrikkelijk goed voorstellen dat mensen niet weten hoe ze ermee om moeten gaan, want ja jeetje, maar, blijf niet weg.
Mja ik neig echt naar een struisvogelstrategie.quote:
[..]
Het is zwaar. Maar ga.
Neem wél afscheid, of tenminste praat over alles waar je nog met hem over wilt praten. Elke extra keer daarna is bonus.
Zo hard is het wel.
Ik denk aan je posts te lezen dat je spijt gaat krijgen als je het niet doet. Als hij er straks niet meer is dan kan het niet meer. Dus kop in het zand steken heeft nu geen zin.
Sterkte. Keihard, naar en het doet pijn. Moeilijke tijden.
Kan het mij ook gewoon niet voorstellen...
En hoe ze dan zo kunnen zeggen 3 weken, met veel geluk 6?
Nee, misschien juist wel mooi dat je niet met onuitgesproken dingen loopt?quote:
[..]
Mja jij en andere hierboven zeggen dat je dan nog kan zeggen wat je wilt zeggen. Maar ik heb niet echt het idee dat ik hem nog iets moet zeggen ofzo? Of is dat raar?
En ben ook bang om hem in een hele slechte staat te zien...
Ja das ook zo. Denk dat hij zich ook meer zorgen maakt om ons dan zichzelf. Misschien is die er inmiddels zelf ook wel klaar mee....quote:
[..]
Een van mijn beste vriendinnen had kanker op de middelbare school. Ze was voor mijn gevoel, veel meer bezig, met hoe het was, voor de mensen die achterbleven.
Ze had voor zichzelf, wel een hele mooie plek bedacht waar ze heen zou gaan. En iets kleins voor iedere dierbare.
Maar zelfs de laatste keer dat ik bij haar was, was ze nog plannen aan het maken, dat ze toch weer naar school ging enzo, terwijl het duidelijk was dat dat echt niet ging gebeuren.
Toen ik wegging, ben ik halverwege de trap omgedraaid, terug naar boven gelopen en heb ik haar een extra knuffel gegeven. Geen idee waar dat gevoel vandaan kwam.
Uiteindelijk is ieder persoon er anders in. Ik weet wel dat ze altijd zei, ik kan me verschrikkelijk goed voorstellen dat mensen niet weten hoe ze ermee om moeten gaan, want ja jeetje, maar, blijf niet weg.
Neem een paar dagen of een week vrij. Breng nog wat tijd met hem door.quote:
Als die hier zou zijn zou ik denk ik wel elke dag na werk er naar toe gaan.
Whatever...
Iedereen die ooit zoiets heeft meegemaakt zal dat wel begrijpen.quote:
[..]
Mja ik neig echt naar een struisvogelstrategie.
Kan het mij ook gewoon niet voorstellen...
En hoe ze dan zo kunnen zeggen 3 weken, met veel geluk 6?
Het is kut en je wilt het niet accepteren ofzo.
En die artsen... Tsja. Die schatten dat in. Is hun werk. Doen het naar best kunnen. Helemaal zeker zijn ze met dit soort dingen nooit.
Whatever...
Het lijkt me ook bijna of te veel om te beseffen, of dat er een soort rust van acceptatie over je heen moet vallen? Want er tegen vechten, kan uiteindelijk ook niet. En dan blijven de mensen om je heen over om je op te focussen.. denk ik..quote:
[..]
Ja das ook zo. Denk dat hij zich ook meer zorgen maakt om ons dan zichzelf. Misschien is die er inmiddels zelf ook wel klaar mee....
Hoop ik.
Ja ik zou eigenlijk niet weten wat ik zou moeten zeggen. MIsschien dat die zich geen zorgen hoeft te maken ofzo?quote:
[..]
Nee, misschien juist wel mooi dat je niet met onuitgesproken dingen loopt?
He wat kut, sterkte!
Wat veel al gezegd is hier: je kan het niet fout doen. Ga naar m toe, steun hem, creër mooie laatste momenten. Overleg met je vader en stiefmoeder: wat wil je horen qua achteruitgang? Ga je dan halsoverkop erheen? Bedenk of je het voor je vader of voor jezelf erg zou vinden als je niet bij zijn overlijden bent. Dat is niet altijd te voorkomen. Gaat hij naar huis?
Ten aanzien van dat vreselijk praktische, het tijdstip: je kan daar wel enige inschatting in maken als arts.
Eet en drinkt iemand nog? Is een infectie te bestrijden? Wat kan die nog zelf? Hoe hard gaat iemand achteruit? Hoeveel pijnstillers krijgt iemand en zijn er bijwerkingen? Wil hij zelf nog?
Voor de meeste mensen is het breekpunt ondraaglijk lijden, dat willen ze niet. Gelukkig hebben we daar wel goede medicijnen tegen in het algemeen.
Wat veel al gezegd is hier: je kan het niet fout doen. Ga naar m toe, steun hem, creër mooie laatste momenten. Overleg met je vader en stiefmoeder: wat wil je horen qua achteruitgang? Ga je dan halsoverkop erheen? Bedenk of je het voor je vader of voor jezelf erg zou vinden als je niet bij zijn overlijden bent. Dat is niet altijd te voorkomen. Gaat hij naar huis?
Ten aanzien van dat vreselijk praktische, het tijdstip: je kan daar wel enige inschatting in maken als arts.
Eet en drinkt iemand nog? Is een infectie te bestrijden? Wat kan die nog zelf? Hoe hard gaat iemand achteruit? Hoeveel pijnstillers krijgt iemand en zijn er bijwerkingen? Wil hij zelf nog?
Voor de meeste mensen is het breekpunt ondraaglijk lijden, dat willen ze niet. Gelukkig hebben we daar wel goede medicijnen tegen in het algemeen.
Voor zover ik het heb meegemaakt (gelukkig niet al te vaak) is het voor degene die gaat sterven vaak beter te accepteren dan degenen die achterblijven.quote:
[..]
Het lijkt me ook bijna of te veel om te beseffen, of dat er een soort rust van acceptatie over je heen moet vallen? Want er tegen vechten, kan uiteindelijk ook niet. En dan blijven de mensen om je heen over om je op te focussen.. denk ik..
Hoop ik.
Goed afscheid is in ieder geval wel echt belangrijk. Op je eigen. Manier. Hoe die dan ook is.
Whatever...
Je kan natuurlijk ook aan hem vragen of hij misschien graag nog iets wil wil bespreken met je.quote:
[..]
Ja ik zou eigenlijk niet weten wat ik zou moeten zeggen. MIsschien dat die zich geen zorgen hoeft te maken ofzo?
Zo'n gesprek gaat vanzelf. Ik bedankte degene die stervende was voor de tijd die we samen hebben doorgebracht. Voor alles wat ze voor me had gedaan en voor het feit dat Er er was geweest.quote:
[..]
Ja ik zou eigenlijk niet weten wat ik zou moeten zeggen. MIsschien dat die zich geen zorgen hoeft te maken ofzo?
Dat was genoeg. Verder ging het heel apart over het feit dat zij zelf blij was dat ze mocht opgeven. Dat het klaar was.
Maargoed, iedere situatie is anders. Maar ben blij dat ik er was. Ben er dankbaar voor.
Whatever...
Ik wil alles horen maar voor mij persoonlijk en hoe hard ook zou ik het fijnst vinden als ik er niet bij ben als hij overlijdt.quote:
He wat kut, sterkte!
Wat veel al gezegd is hier: je kan het niet fout doen. Ga naar m toe, steun hem, creër mooie laatste momenten. Overleg met je vader en stiefmoeder: wat wil je horen qua achteruitgang? Ga je dan halsoverkop erheen? Bedenk of je het voor je vader of voor jezelf erg zou vinden als je niet bij zijn overlijden bent. Dat is niet altijd te voorkomen. Gaat hij naar huis?
Ten aanzien van dat vreselijk praktische, het tijdstip: je kan daar wel enige inschatting in maken als arts.
Eet en drinkt iemand nog? Is een infectie te bestrijden? Wat kan die nog zelf? Hoe hard gaat iemand achteruit? Hoeveel pijnstillers krijgt iemand en zijn er bijwerkingen? Wil hij zelf nog?
Voor de meeste mensen is het breekpunt ondraaglijk lijden, dat willen ze niet. Gelukkig hebben we daar wel goede medicijnen tegen in het algemeen.
Ze proberen hem nu die chemo te geven zodat hij naar huis kan. Dan bekijken ze morgen omdat hij nu nog op de ic ligt vanwege de longinfectie. Hij heeft nu een zuurstofmasker die de ademhaling wel overneemt maar mocht zo'n tube nodig zijn dan wil mijn vader dat niet. Ook omdat de artsen denken dat hij daar niet zelf uit komt.
En voor mij persoonlijk denk ik zo van hij heeft nu wel genoeg geleden dus hoop eigenlijk voor hem dat het snel rustig ophoudt...
Maar bedankt voor je info. Als leek klinkt zo iets raar natuurlijk.
Heb je het vaak mee gemaakt?quote:
[..]
Zo'n gesprek gaat vanzelf. Ik bedankte degene die stervende was voor de tijd die we samen hebben doorgebracht. Voor alles wat ze voor me had gedaan en voor het feit dat Er er was geweest.
Dat was genoeg. Verder ging het heel apart over het feit dat zij zelf blij was dat ze mocht opgeven. Dat het klaar was.
Maargoed, iedere situatie is anders. Maar ben blij dat ik er was. Ben er dankbaar voor.
Nee dat vind ik niet raar. Sterker nog, dat gevoel had ik toen ook. Ik ging er niet heen met het idee dat ik hem nog eventjes iets belangrijks ging vertellen ofzo. Ik ging erheen omdat ik gewoon voelde dat ik hem nog levend wilde zien. Toen ik daar was, kwam dat zeggen vanzelf. Het hoeft ook geen speech te zijn. Het kan ook middels een gesprek.quote:
[..]
Mja jij en andere hierboven zeggen dat je dan nog kan zeggen wat je wilt zeggen. Maar ik heb niet echt het idee dat ik hem nog iets moet zeggen ofzo? Of is dat raar?
En ben ook bang om hem in een hele slechte staat te zien...
Mja dat zou ook nog kunnen. Misschien is het ook dat ik niet zo van de gevoelens tonen ben :pquote:
[..]
Je kan natuurlijk ook aan hem vragen of hij misschien graag nog iets wil wil bespreken met je.
Hoe was het afscheid?quote:
[..]
Nee dat vind ik niet raar. Sterker nog, dat gevoel had ik toen ook. Ik ging er niet heen met het idee dat ik hem nog eventjes iets belangrijks ging vertellen ofzo. Ik ging erheen omdat ik gewoon voelde dat ik hem nog levend wilde zien. Toen ik daar was, kwam dat zeggen vanzelf. Het hoeft ook geen speech te zijn. Het kan ook middels een gesprek.
Nee gelukkig niet. Paar keer. Paar keer teveel. Ouders leven nog, dat is me tot nu toe bespaard gebleven.quote:
Whatever...
Ik 2 keer eerder met de ouders van mijn stiefmoeder. Jaren geleden. En die waren ook echt ziek. Misschien wel zo ziek als mijn vader nu maar in gedachte echt ziek. En stond er verder van af en begreep het ook dus vond het meer een opluchting voor hun.quote:
[..]
Nee gelukkig niet. Paar keer. Paar keer teveel.
Maar daar ben ik ook langs geweest om afscheid te nemen maar dat heeft mij eigenlijk vrij weinig gedaan om eerlijk te zijn.
Was het op dat moment duidelijk dat je hem niet meer zou zien?quote:
[..]
Tja wat kan ik zeggen... moeilijk natuurlijk...
|
|
