sigme's diergaarde deel 5

Zo ergens rond 25 mei zou Eugenie moeten biggen.
Langzamerhand twijfel ik er eigenlijk niet meer aan dat ze drachtig is. Ze is zo rond als een ton, spenen worden groter, kling zwelt.

Oh, ik heb de schapen al even niet meer genoemd zie ik.
Ons gras was op; het voorjaar begon voorspoedig maar het land was nog steeds erg droog, door de droge zomer van vorig jaar, en ook geen natte winter dit jaar, en toen werd het in april wéér droog.
We hebben er nu maar een weide bij geregeld, ligt nabij en wordt niet in geweid, wel -als het lukt- jaarlijks eenmaal gemaaid (als het een beetje nat is lukt dat niet). We hebben er eerst een omheining om toe moeten zetten. Er stond wel wat, maar dat was slecht, stuk, en te hoog voor schapen (die gingen er onderdoor). Dus we zijn twee weken bezig geweest met opruimen van oude palen, oud prikkeldraad, oud schrikdraad. Daarna de randen maaien, palen opnieuw zetten, draad erlangs.
5 mei was de grote feestdag voor de kudde:


Vanochtend kwam ik de kudde tegen langs de beek.

Vandaag bleef Eugenie de hele dag in d'r hok liggen. Voor het avondvoer kwam ze niet in de benen, ze lag er zo bij:



Dus we zijn er maar wat bij gaan zitten. En toen kreeg ze ineens biggetjes! Wat een ieniemieni-beestjes naast zo'n enorm vark! Eugenie was onrustig, woelend en draaiend, dus we hebben de eerste twee levende biggetjes weggepakt, er was toen ook al een dood biggetje, dood geboren of geplet, niet na te gaan. Maar de kleintjes moeten wel terug naar moeders, want ze moeten snel drinken, dus we hebben ze na een kwartiertje ofzo weer losgelaten. Eugenie gromde en knorde, we waren ook nog wel bang dat ze ze op zou vreten.

Maar dat ging allemaal goed. Het was wel doodeng, elk moment konden de kleintje verpletterd worden, we zijn er maar bij weggegaan. En dan natuurlijk met regelmaat even terugsluipen. Dat leek beter voor Eugenie, due was rustiger als wij er niet teveel bij waren.

Bij de eerstvolgende inspectie drónk er een biggetje, en waren er bovendien 3 stuks.


En nog iets later waren het er zes.


En nu zijn het er acht. Acht levende biggetjes, er is er ook nog eentje bij doodgekomen. De dode biggetjes heb ik gewogen, beide rond de 3 pond.

Acht drinkende biggetjes , in totale rust & stilte
https://i.imgur.com/kgzy9GO.mp4

Tepels zát (14 tepels).
Dat is dan nu voor elk biggetje twee, want er zijn er nog zeven.


Eugenie wilde vanochtend wel het hok uitkomen, ze had honger als een paard.

Het zijn er nog steeds zeven.


Tussen de middag wou Eugenie niet naar buiten komen voor voer, eind van de middag wel.


En ze moest pissen als een beer. En snel even poepen, al vretende. En daarna echt uitgeput weer in het hok neergestort. We wisten bijna zeker dan dat bovenop een biggetje stortte, maar na inspectie waren er toch nog steeds zeven.

Ook deze ochtend was het weer spannend, hoeveel biggetjes zijn er nog?

In het gekrioel ook niet steeds goed te zien, maar het zijn er nog steeds zeven

Ik heb Vlekje van haar nest gezet. Eerst één ei gepakt, leergelegd en voorzichtig met de hark een klapje gegeven. Het ei ontplofte met een knal, en kwam gele drab uit. Toen heb ik de andere acht eieren ook maar gehaald en stukgemaakt, en ze knalden allemaal (en stinken jongens, stinken!).

Vlekje ging maar even een rondje zwemmen.


Biggetjes en Eugenie werken goed samen:


Eugenie komt wel iets makkelijker het hok uit, ook om water te drinken. We hebben een drinkwaterbak gemaakt van een van de voerbakken. Normaal loopt ze voor drinkwater helemaal naar het verre einde van d'r wei, daar pompen we dagelijks vers water. Maar daar kon ze nu natuurlijk niet komen, dus afgelopen donderdag hadden we daarvoor een drinkbak gereed, en daar maakt ze gretig gebruik van. Donderdag en vrijdag poepte ze liggend in d'r hok, gisteren poepte en pieste ze op de verharding voor het hok, vandaag loopt ze even de wei in om te poepen en piesen in het zand.

Kijk wat de kleintjes al durven!


Hmm.. wat zou dit zijn?


Neh, rare trog. Doe ons maar onze trog (filmpje)
https://i.imgur.com/36fhMjX.mp4