Acda en de Munnik en andere artiesten (Column?)

Heel af en toe ving ik een dichterlijke zinsnede van hen op als ik toevallig eens een muziekwinkel binnenliep. Iets over dat ik de wind was en dat ik moest waaien weet je wel of over een boom die eigenlijk een wereldreiziger was maar met een verkeerd karma was geboren, weet ik 't.
Allemaal zinnetjes die me aan m'n Havo-4 tijd deden terugdenken. Eenzaam dichtend in leiderlijke metaforen over wat een ontluikend mensenkind zoal kan bezighouden.

Wel jezelf zijn maar toch weer niet weet je. Ja hoe zeg ik dat. Goh, moeilijk, nou ik bedoel dat ik wel eens op een klassefuif kwam en dat, ja jee, nou wordt 't moeilijk hoor. Eeeeh kijk, laat ik 't zo zeggen. Op zo'n klassefuif had ik toch altijd zoiets van, 'wat doe ik hier?' Ja oke, beetje zuipen en funnen, maar diep van binnen, nog niet eens zo heel diep, was ik toch die gevoelige jongen weet je. Ja jee, aan de buitenkant flink enzo en grapjes maar aan de binnenkant stiekem Kate Bush mooi vinden of Foreigner. Ken je dat? Ach ik weet niet hoor. Ik ben ook eigenlijk een hele aparte jongen weet je. Ik was écht meer dan die oppervlakkige funmaker, geloof me. Ik voelde me altijd een beetje dubbel. Ja precies, ergens was ik in die Havo-4 tijd mezelf niet altijd helemaal, ofzoiets dan hè. Zeg maar dat je links lulde en rechts vulde of andersom. Ofuuhh, dat je net deed alsof je Marlboro lekkerder vond dan Belinda terwijl dat niet zo was. Zo raar hè, vinden jullie niet?

Waar ik wel van kan genieten is Jody Bernal of zo'n Gradje Damen. Jody om te beginnen is een heerlijk open boek zonder welke dubbele bodem dan ook. Straalt niks anders uit en wil ook niks anders uitstralen dan;"laat mij ff paar jaartjes cashen ké en dan zijn jullie van me af, beloof ik".
Daar kan ik dus heel goed mee leven. Die gun je ook een whirlpool, Bentley en een mislukt huwelijk met miss Nederland 2002. Geen enkel probleem. Als ik 'm kan pluggen doe ik 't gelijk.

En dan Gradje Damen. Wereldgozer. Durft voor de camera toe te geven dat ie 't liefst heel de dag video-films kijkt van Jean Claude van Damme en dat de "gaafste" vrouw in de wereld toch echt z'n moeder is. Met zo iemand kan ik door 1 deur. Zo'n jongen is tenminste wél echt zichzelf en loopt niet elke dag in de kast te kijken wat voor ongelooflijk gewoon hema-t-shirt hij nou weer eens zal aantrekken. Grad is artiest en kleedt zich er ook naar. Hij doet en durft dat. Geen type dat ala Wouter Bos of Paul Rosenmoller lekker 'spontaan' toch vooral géén stropdas draagt. Nee, Grad durft te schitteren. Hij gaat blind voor die Armani met lakschoentjes. Dat zijn echte kerels, daar hou ik van. Lee Towers heeft dat ook. Schaamt zich ook niet dat ie artiest is.

Ik trek de link even door naar Pim Fortuyn. Die wist en durfte zich ook te dressen naar z'n stand en taak. En dat terwijl hij toch als geen ander zichzelf was. Niet gaan voor die kijk-mij-toch-eens-vooral-gewoon-zijn-t-shirtjes look, maar gesoigneerd het heertje spelen, dúrven spelen, dúrven dressen.
Ik denk dat 'm daar de kneep zit in mijn niet aflatende weerzin tegen het havo-4-instituut Acda en de Munnik. Die laffe dresscode die zogenaamd niet laf is maar 't daardoor juist wel is.
Koningin Beatrix die in ochtendjas de troonrede voorleest, Bin Laden in enkel een boxershortje die Alle Moslims op een betamax-videoband toespreekt, Yasser Arafat zonder theedoek. Laf.

En je mag ook gewoon zeggen Dwerg dat jij Acda en de Munnik wel heel goed vind hoor. Hoef je niet via zo'n omweg duidelijk te maken.

Acda en de Munnik voldoen totaal niet aan de dress-to-impress code die we van Jerney Kaagman hebben mogen leren de laatste weken. Een echte ster hoort zich fatsoenlijk te dressen en zo is 't.

De blanke boysband Van Dik Hout loopt er ook al zo bewust verlopen bij. Dat steekt me enorm. Die geforceerde 'gewoonheid'. Het is een laf statement wat dat soort artiesten proberen uit te dragen. Zogenaamd niet om kleding/uiterlijk geven maar ondertussen wel heel hard kiezen voor dat t-shirtje en niks anders. Dan geef je juist dus wél om uiterlijk/kleding.
Iemand die het werkelijk niet zou boeien zou zo af en toe ook in een driedelig krijtstreeppak of in een duikersoutfit opkomen.

Aaah Adca en de Munnik, "Reeeennnnn Leny Rennnnnn", want ik ben de wind die door je haren streelt,
de spijker die je aan 't kruis nailed,

de zonnestraal die door het glas-in-lood raam een abstracte Picasso op 't vloerkleed tekent,
de boekhouder die een zoute haring met uitjes, genoten in de middagpauze, bij het bedrijfsresultaat rekent,

de maan die je zijn Zilveren Licht schenkt wanneer 't donker is,
de zon die haar Vlekken bevlekt in de avondmis

de Sint die jou als kind eens iets te veel beminde,
de paashaas met een winterpeen in z'n broek die jij niet durfte te vinden

de vlinder die je weg laat vliegen als je je gevangen weet
het briesje dat je naam fluistert wanneer je hard op leed

ik ben Acda
en mij naam is de Munnik
wij zeggen jou wat voelen is
en dat is supersonic

wij zijn heel gewoon want kijk naar onze shirtjes
niemand raakt ons aan want wij zijn soutenertjes

alle kleine meisjes en sommigen verdwaalde jongetjes zijn van ons
oh besef dat goed want voordat je 't weet gaat 't met je carriere plons