En dan heb je er twee! (Of drie, of vier, of...) deel 4

Wij hadden met de oudste geen gemakkelijke start en ik snap nog steeds niet hoe ik die tijd ben doorgekomen. Maar wij zijn meteen toen het mocht na 1 jaar voor nummer 2 gegaan.
Wij waren bang dat als we zouden wachten de angst voor de herhaling zou overwinnen
Wij hadden altijd al de wens van drie kinderen (2 snel achter elkaar en 1 na 5 jaar), dus daar zijn we ook voor gegaan.
En qua kosten heb ik voor de jongste zeer weinig uitgegeven en heel eerlijk geef ik nog steeds weinig uit.

Voor mu nummer drie staan er alleen een nieuw badje en een nieuwe draagdoek (maar dat is extra) op m'n lijstje dus dat is niet zo duur

Wij zijn toen ik midden in een depressie zat, voor nr 2 gegaan. Voor mij is dat een enorme eyeopener geweest om nķg meer hulp te zoeken. In week 12 van de zwangerschap ben ik met medicatie begonnen. Pas toen ik beter werk besefte ik hoe ziek ik was. Ik voel me nu beter dan ik in jaren heb gedaan, ondanks zware nachten en een druk huishouden icm 5 dagen werken.

Wat ik merkte is dat de eerste tijd veel minder zwaar voelde. Ik denk dat het net zo zwaar was, maar door de ervaringen die ik met nr 1 had, was ik veel meer ontspannen. Niet tot uit den treure lezen wat er wel en niet mag, voedingen tellen, uurtjes slaap tellen. Ik liet het allemaal maar komen en dat heeft ons veel rust gegeven.
Natuurlijk, elk kind is anders, maar de ervaring met je eerste komt met nr 2 erg goed van pas

En wij hebben aan kind ' best veel geld uitgegeven, maar dat is een keuze geweest. Kind 2 was stukken goedkoper We hadden bijna alle grote dingen bewaard. Ik heb veel nieuw gekocht, maar bijna alles in de sale.

Ik vond het ook de eerste tijd zwaarder met 2 dan met 1, maar er zat ook maar anderhalf jaar tussen. Ik vind het sinds ze ongeveer 3 en 4 zijn juist makkelijker dan 1 kindje. Dat verschil zie ik ook goed bij 2 bevriende stellen met 1 kindje, zij hebben minder hun handen vrij. Onze kinderen hebben elkaar om mee te spelen/kletsen/grapjes maken/spelletjes doen, dat is zo fijn en gezellig voor ze, maar ook voor ons om te zien .

Als moeder van een dreumes en een peuter vind ik dit allemaal fijne vooruitzichten

maar ook dat hoeft niet zo te zijn, je kan ook kinderen hebben die elkaar niet kunnen waarderen..

_{kind1 en kind2 kunnen niet goed met elkaar meer opschieten.
kind2 en kind3 kunnen echt niet met elkaar opschieten.
kind3 kan wel met kind1 en kind4 goed opschieten.
kind2 en kind4 is grote liefde vooral van kind2.
kind4 mag iedereen wel zolang hij met je kan spelen is hij tevreden voorlopig.}

Maar als ze een gezamenlijke vijand hebben (mij bijvoorbeeld of kindjes buiten) zijn ze wel echt een hecht team. De fijne samen speel momenten verlichten heel erg de werklast maar de politie/scheidsrechter momenten vind ik echt heel shit.

wat ik bedoelde met minder zwaar is vooral dat ik minder shits geef.
met maar 1 kind kan je veel perfecter opvoeden en ook denken dat dit moet of kan of je lukt .
echt ALLES wat werkte met kind1 ging anders bij a-typical kind2, driftige kind3 en hardloper kind4

quote:

Op zaterdag 3 februari 2018 10:49 schreef Quickie_Brat het volgende:

[..]

Dit zal idd een hoop schelen aangezien je toch al wel een beetje weet wat je kunt verwachten. Zul je zien dat we dan een huilbaby krijgen

Baby 2 huilde beduidend meer dan baby 1. En toch denk ik dat we, als het andersom had geweest, veel meer gestressed hadden geweest.

Ik heb met baby 1 geleerd dat je niet kan verwachten dat een baby zelf inslaapt, of genoeg heeft aan 6x pd de borst, dat een baby nabijheid nodig heeft etc. Daarmee konden we de huilperiode beter aan, denk ik.

quote:

Op zaterdag 3 februari 2018 10:49 schreef Quickie_Brat het volgende:

[..]

Zul je zien dat we dan een huilbaby krijgen

Dat weerhoudt ons voorlopig echt van een tweede. Het 'trauma' (ik weet geen beter woord) van onze huilbaby zit echt heel diep.
Als je dat van te voren eens kon weten...

Baby1 was hier heel 'heftig', vooral mijn depressie in het eerste jaar. Bij baby2 ging alles opeens supervloeiend. Ik wist precies hoe ik moeder moest en wilde zijn.

Inmiddels hebben we ook nog eens een heldere verdeling thuis (mijn lief werkt thuis en ik als ik werk ook). Het grootste gedeelte breng ik tegenwoordig met onze kindjes samen door en daarin draait het vooral om spelen, ontdekken en ons huisje verzorgen. En de spaarzame tijd die ik heb voor mezelf besteed ik vooral aan zaken waar mijn hart werkelijk naar uit gaat. Ik ben nog nooit zo ontspannen geweest!

We zijn dus eigenlijk ook nu 'zomaar' in het avontuur van 3 kindjes gesprongen, wat mij betreft kan het er alleen maar leuker op worden.

quote:

Op zaterdag 3 februari 2018 13:38 schreef elamanilo het volgende:
Baby1 was hier heel 'heftig', vooral mijn depressie in het eerste jaar. Bij baby2 ging alles opeens supervloeiend. Ik wist precies hoe ik moeder moest en wilde zijn.

Inmiddels hebben we ook nog eens een heldere verdeling thuis (mijn lief werkt thuis en ik als ik werk ook). Het grootste gedeelte breng ik tegenwoordig met onze kindjes samen door en daarin draait het vooral om spelen, ontdekken en ons huisje verzorgen. En de spaarzame tijd die ik heb voor mezelf besteed ik vooral aan zaken waar mijn hart werkelijk naar uit gaat. Ik ben nog nooit zo ontspannen geweest!

We zijn dus eigenlijk ook nu 'zomaar' in het avontuur van 3 kindjes gesprongen, wat mij betreft kan het er alleen maar leuker op worden.

Ik weet nog hoe je beschreef dat je niet zeker wist of je er meer dan 1 wilde of aan kon. En nu is nr 3 in de maak! <3

Wat klinkt dat fijn ela!

quote:

Op zaterdag 3 februari 2018 18:16 schreef Quickie_Brat het volgende:

[..]

Oh wat naar voor jullie zeg 😪. Ik kan me er niks bij voorstellen want ons kind huilde/huilt zelden. Maar twee keer een huilbaby zou toch statistisch uitgesloten moeten zijn?

Dat is een risico dat je dus niet kan uitsluiten je kunt hem dus beter incalculeren.

Ik snap heel goed wat Hup zegt. Ik weet niet of onze dochter getypeerd mag worden als huilbaby, maar ze kon er wat van. Reflux, pijn, met gemak 6 voedingen per nachten en het onvermogen om haar in bed te kunnen leggen (want reflux = pijn = gillen). Zelfs nu ze bijna vier is, heb ik nog steeds hartkloppingen als ze ziek is en ik haar een keer slapend weg probeer te leggen. Die setting is zo diepgeworteld in mijn stressstationnetje dat die associatie stijf overeind blijft en daardoor ook echt voor een soort angst/stress zorgt die ik dus tot in mijn keel voel.

Wij zijn heel bewust ook pas later voor een tweede kindje gegaan, omdat dat eerste jaar onwijs heftig was qua huils en impact. Het was op veel vlakken ook genieten hoor, maar zo weinig slaap en zoveel stress en nachtelijke wandelingen in de draagdoek heen-en-weer door het huis zag ik niet snel weer zitten. En ik ben toch best goed in staat om mee te veren, te accepteren en te rationaliseren. Ik kon gewoon niet voor me zien dat ik dat allemaal weer zou doen, omdat de impact ervan pas duidelijk werd toen de storm wat was gaan liggen.

En nu kijken we onwijs uit naar de komst van onze tweede. Ik ben benieuwd hoe dat gaat zijn. We hebben al een behoorlijk intensieve baby-ervaring in de pocket, dus als het weer zo wordt weten we in ieder geval een paar dingen zeker:

- we kunnen dit echt (samen, alleen, om en om, wat er nodig is)
- we doen niets verkeerd, sommige babies huilen gewoon wat meer dan andere babies
- ze drogen fantastisch op
- op een dag wordt het beter, echt.

Die overtuigingen hebben we toch maar mooi gewonnen

Zijn jullie oudere kinderen jaloers op het nieuwe kind?

Nee, ik doe heel erg mijn best om ze allemaal veel aandacht te geven, en even belangrijk te laten zijn. Ik maak extra tijd vrij voor 1 op 1 tijd.

quote:

Op zaterdag 10 februari 2018 11:16 schreef Mekamotut het volgende:
Zijn jullie oudere kinderen jaloers op het nieuwe kind?

Die van mij niet, daar is het leeftijdsverschil echt te groot voor, die van jou wel?

Ja beetje jaloers is ze wel.
Gelukkig niet om aandacht.

quote:

Op zaterdag 10 februari 2018 11:29 schreef Mekamotut het volgende:
Ja beetje jaloers is ze wel.
Gelukkig niet om aandacht.

Waarom dan wel?

quote:

Op zaterdag 10 februari 2018 11:33 schreef Leandra het volgende:

[..]

Waarom dan wel?

Moeilijk uit te leggen. We laten het nu maar gewoon zo.

quote:

Op zaterdag 10 februari 2018 11:34 schreef Mekamotut het volgende:

[..]

Moeilijk uit te leggen. We laten het nu maar gewoon zo.

Neem tijd voor haar, 1 op 1 en zorg dan dat het ook echt tijd voor haar is, en ga niet over Kim zitten kletsen.
Mocht zij wel over Kim beginnen, en iets zeggen dat je niet bevalt, luister dan eens naar wat ze zegt, ipv gelijk in de verdediging te schieten.
Ja, ook proberen te "nuanceren" kan overkomen als in de verdediging schieten.

Ga wat leuks met haar doen, alleen met haar, waarbij het ook alleen om haar draait.

quote:

Op zaterdag 10 februari 2018 11:37 schreef Leandra het volgende:

[..]

Neem tijd voor haar, 1 op 1 en zorg dan dat het ook echt tijd voor haar is, en ga niet over Kim zitten kletsen.
Mocht zij wel over Kim beginnen, en iets zeggen dat je niet bevalt, luister dan eens naar wat ze zegt, ipv gelijk in de verdediging te schieten.
Ja, ook proberen te "nuanceren" kan overkomen als in de verdediging schieten.

Ga wat leuks met haar doen, alleen met haar, waarbij het ook alleen om haar draait.

Hahaha, ze wil mij niet.
Ze wil een moeder, en nu Jules er is wordt het haar pijnlijk duidelijk dat zij geen moeder meer heeft. Dus noemt ze m'n vrouw consequent mam of moeder, wil ze moeder-dochter dingen doen enzovoort. Pijnlijk wel.

Dan moeten jullie daar iets mee!

quote:

Op zaterdag 10 februari 2018 11:41 schreef Mekamotut het volgende:

[..]

Hahaha, ze wil mij niet.
Ze wil een moeder, en nu Jules er is wordt het haar pijnlijk duidelijk dat zij geen moeder meer heeft. Dus noemt ze m'n vrouw consequent mam of moeder, wil ze moeder-dochter dingen doen enzovoort. Pijnlijk wel.

En Kim is niet bereid tijd voor haar te maken?
Ze geeft toch geen borstvoeding meer? Kan dus prima zonder baby.

quote:

Op zaterdag 10 februari 2018 11:43 schreef Leandra het volgende:

[..]

En Kim is niet bereid tijd voor haar te maken?
Ze geeft toch geen borstvoeding meer? Kan dus prima zonder baby.

Jawel, ze zijn nu zwemmen, ik ben alleen thuis met de kleine.
Die vind water niks.

quote:

Op zaterdag 10 februari 2018 11:44 schreef Mekamotut het volgende:

[..]

Jawel, ze zijn nu zwemmen, ik ben alleen thuis met de kleine.
Die vind water niks.

Nou, prima toch dan?

quote:

Op zaterdag 10 februari 2018 11:49 schreef Leandra het volgende:

[..]

Nou, prima toch dan?

Ja ik vroeg me ook alleen maar af of hier meer ouders met lichtelijk jaloerse kinderen waren.

quote:

Op zaterdag 10 februari 2018 12:00 schreef Mekamotut het volgende:

[..]

Ja ik vroeg me ook alleen maar af of hier meer ouders met lichtelijk jaloerse kinderen waren.

Ik zou zulke gevoelens niet gelijk als jaloers omschrijven.
Klinkt zo negatief.

quote:

Op zaterdag 10 februari 2018 12:00 schreef Mekamotut het volgende:

[..]

Ja ik vroeg me ook alleen maar af of hier meer ouders met lichtelijk jaloerse kinderen waren.

De situatie voor jouw dochter is toch totaal anders dan gezinnen die een kindje erbij krijgen? Ik zou dit ook niet bestempelen als jaloezie. Het gaat me wel aan het hart, het arme meisje

quote:

Op zaterdag 3 februari 2018 19:25 schreef Quickie_Brat het volgende:

[..]

Fijn verhaal!
Speelt jouw depressie nog?

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Mekamotut, ik denk niet dat het jaloezie is zoals je het beschrijft. Ik denk eerder een enorme realiteitsschok haar moeder, die is er niet meer(herinner ok me dat goed?). En het moederen san van zo dichtbij meemaken, dat is verrekte confronterend. Een nieuuwe fase in het rouwen.

Toen ik moeder werd, kwam het gemis van mijn ouders even driedubbel binnen. Ik dacht dat ik het ergste rouwen achter de rug had, maar die enorme transformatie naar moeder bracht een hele nieuwe dimensie aan het rouwen.

quote:

Op zaterdag 10 februari 2018 12:41 schreef Roomsnoes het volgende:
Mekamotut, ik denk niet dat het jaloezie is zoals je het beschrijft. Ik denk eerder een enorme realiteitsschok haar moeder, die is er niet meer(herinner ok me dat goed?). En het moederen san van zo dichtbij meemaken, dat is verrekte confronterend. Een nieuuwe fase in het rouwen.

Toen ik moeder werd, kwam het gemis van mijn ouders even driedubbel binnen. Ik dacht dat ik het ergste rouwen achter de rug had, maar die enorme transformatie naar moeder bracht een hele nieuwe dimensie aan het rouwen.

Zou goed kunnen.
Dankjewel.

Vraagje! Mijn jongens zijn nu 4,5 en 2 en ik kom weer even in de knoop met het naar bed brengen als ik alleen ben. Eerder lukte dat prima omdat ze tegelijk naar bed gingen (dan deden we het omkleden en verhaaltje lezen etc. gewoon gezamenlijk en legde ik ze daarna in bed), maar nu is de jongste vaak al wat vroeger moe, waardoor de oudste net iets later naar bed gaat. De oudste wil alleen absoluut niet wachten ("ik wil gewoon niet alleen zijn") terwijl ik de jongste naar bed breng. Iemand tips?

De tweede heeft een totaal ander karakter als onze eerste, je denkt toch vaak dat ze ook qua persoonlijkheid op elkaar lijken maar wij vinden het heel erg vet dat ze totaal verschillend zijn !! In januari verwachten wij onze derde kindje ! Wij hebben nu 2 jongens van 3 en 1 en krijgen er een dochtertje bij

Heerlijk zon drukke boel in huis kan het mij niet meer anders voorstellen !

Mijn oudste gaat dan mee en helpt mijn jongste op bed liggen. Ze weet dat ze dan heel stil moet zijn. Dat lukt ook. Ze leest dan zelf een boekje terwijl ze erbij zit. Of ze schiet in hulpmoedermodus.dan aait ze zachtjes over m'n jongste z'n been terwijl ze verliefd zit te kijken.