quote:
Op donderdag 21 mei 2020 23:24 schreef SupremeEvil het volgende:Ik heb geen oplossing, meer een variant van hetzelfde probleem. Dus ik lees graag even mee voor tips
Jongen wordt heel HEEL boos en bijt Meisje. Maar hij probeert het bij iedereen die over z'n grens gaat, bijten krabben schoppen krijsen. 'Hij wil iets niet dat moet'. Simpel voorbeeld: hij móet worden verschoond. Ik denk een enorm gevoel van onmacht bij hem en dan ontploft hij. Ze zijn net 2.
Over verschonen:
Bij de eenlingen hier heeft het altijd heel erg geholpen om het uit te leggen, hoe klein ook. Dus vertellen dat we gaan verschonen en waarom en bij elke stap vertellen wat we doen.
Bij de tweeling helpt dat ook so far, die zijn nu net 1 jaar. Ik vraag dan ook of ze even willen stil liggen en leg daarbij uit waarom etc. Hoe klein ze ook zijn. En bijvoorbeeld ook dat er een nat lapje aankomt en dat dat dan even koud voelt en zo.
Verder lees ik mee, ik merk nu het volgende:
Soms dingen van elkaar afpakken. De ene moet heel hard huilen als hij het onderspit delft, de ander gaat z'n eigen gang en laat het tafereel achter zich (in beide gevallen, of hij er wel of niet met de buit vandoor gaat). Soms territoriumdrift, dan willen ze allebei als eerst bij mij zitten.
Maar het is allemaal niet expres tegen elkaar gericht. Het is telkens vooral focus op iets dat ze willen hebben en dan willen ze precies hetzelfde ding, het maakt ze niet uit dat de ander het heeft, het gaat om dat ding zelf. Nu lukt de ander afleiden en iets anders geven natuurlijk nog prima. En troosten als de ander er met de buit vandoor gaat helpt ook altijd nog tot nu toe.
Ik ben benieuwd hoe dat zich gaat ontwikkelen! Ik heb wel het vermoeden dat ik nu al (subtiele) dingen kan doen om te voorkomen dat het in de toekomst een strijd wordt. Als mensen daar tips voor hebben zijn die heel welkom!
Ik ga niet van alles zomaar twee dezelfde dingen aanschaffen, dus ik probeer nu al telkens bewust iets anders aan te bieden ipv hetzelfde als er 'fittie' is. Maar soms is dan toch het originele ding het meest favo natuurlijk. Hoe doen anderen dat? Zit je er veel op? Of laat je het ze juist, nu al op jonge leeftijd, meer zelf uitzoeken. Merk je dan dat er vaak eentje is die het onderspit delft of gaat dat heen en weer? Is er iets waar je dan op kunt letten?
Hier reageren ze echt heel verschillend op hetzelfde gebeuren. Ik merk dat ik daardoor ook anders reageer op ze als er iets gebeurd. Hebben jullie dat ook? En hoe zit dat dan? Het zijn natuurlijk twee verschillende kindjes, dus het is ook logisch dat ze anders zijn en andere omgang behoeven, maar hoe zorg je er dan voor dat je niet 1 gaat voortrekken bijvoorbeeld?
Eén van onze tweeling heeft een erg harde stem en zet die ook vaak in. Hij kan zichzelf goed duidelijk maken, maar ik merk dat het bij mij een trigger is. Ik raak er sneller van gefrustreerd en reageer dan ook 'harder' op hem. De ander is veel rustiger/stiller en daar reageer ik dan ook eerder rustiger op... Ik ben me daar erg van bewust en probeer dus dat ook om te buigen. Door juist expres rustiger te gaan reageren. Maar ik vind dat niet altijd makkelijk en ben dan soms bang dat ik dus dingen 'verpest'... Dat z'n gedrag door mij verder in de hand wordt gewerkt of dat de ene zich geliefder voelt dan de ander of zo...