Enerverend dagje acclimatiseren loopt uit de hand

quote:

Op zondag 28 januari 2018 20:14 schreef Plompzakker het volgende:
Geacht KLB gespuis,

Vogeltjesdans, Argo en ik, de elite eenheid van de ronde tafel, zijn gisteren weer als vanouds op pad geweest. En het was me het dagje wel.

In alle vroegte rond de klok van twee uur 's middags ging ik van huis met mijn chevy uit 1957 uitgerust met een 5 liter V8. De eerste tussenstop was het onderkomen van vogeltjesdans. Eenmaal aangekomen toeter ik een keer met mijn dukes of hazard toeter om hem op mijn aanwezigheid te attenderen. Het duurt even voordat hij zich laat zien. "Hij zal vast nog wel een of ander wijf naar buiten moeten werken" denk ik bij mezelf.
Na ongeveer 5 minuten hoor ik geklop op mijn raampje. "Eindelijk, daar zul je vogeltjesdans hebben". Niets was echter minder waar. Naast mijn auto stond een wel zeer aparte verschijning die zich het best laat omschrijven als half vrouw half hert. "Die motor van jou staat hier al 10 minuten aan. Hou je wel een beetje rekening met het milieu" riep het boos. Verbaasd door deze brutaliteit zei ik haar "Ik had graag een 6 liter gekocht maar de portemonnee liet enkel een 5 liter toe" terwijl ik nog wat extra gas gaf om het geschreeuw te dempen.
Boos huppelde het hert vervolgens weg terwijl ze nog wat onverstaanbaars riep.
Nu werd er op het andere raam geklopt, eindelijk was vogeltjesdans daar.

Hierna gingen we naar het bos om Argo op te halen, gelukkig stond hij wel al klaar. Hiermee was het gezelschap compleet en konden we op weg naar onze bestemming. Onderweg zei vogeltjesdans opeens "wanneer zou Bonethugss weer vrij komen, ik mis hem toch wel op onze uitjes". Deze gedachte werd gedeeld en het plan ontstond al snel om een poging te doen om hem uit te breken. Ik keerde de auto en zette koers richting het huis van Pharkus.

Eenmaal aangekomen deed een oude vrouw open, waarschijnlijk zijn vrouw of zijn moeder. Vogeltjesdans had duidelijk weinig zin om veel tijd te verspillen en zei "we komen voor Pharkus waar zit hij" terwijl hij al halverwege de gang stond. De oude vrouw hield hem echter dapper tegen en zei: "Ho ho jongens, jullie kunnen hem niet storen, hij zit in een reet". "HAHAHA wat een homo" lachten wij vervolgens, iets wat we eigenlijk al wel langer vermoedden. "Niet zo'n reet, maar iets met een spelletje op zijn computer waarbij hij niet gestoord mag worden" zei zijn moeder. We stonden op het punt om naar zolder te lopen toen Argo zei: "jongens, Ik weet wat ze bedoelt. Hier mogen we hem niet bij storen". Als Argo het zegt dan zal het wel echt belangrijk zijn dachten we, en gingen maar weer verder. Op pad naar onze bestemming.

Onze bestemming was dit keer het niet zo mooie rotterdam, thuisstad van de zeer gewaardeerde "opperacclimatiseerder" Iwanius. Hij had ons uitgenodigd voor een dag authentiek acclimatiseren. Eenmaal aangekomen parkeerde ik mijn auto voor het café waar Iwanius ons op zou wachten. We zagen hem al meteen zitten aan een tafel met een fles champagne en een hem kenmerkende sigaar. We gingen bij hem aan tafel zitten en betelden onze drankjes. Voor mij een westvleteren 12, voor vogeltjesdans stroh rum 80 en voor argo een appelsap.

Acclimatiseren is natuurlijk pas echt acclimatiseren als er ook bij wordt gegeten en Iwanius bestelde daarom bittergarnituur, 2 porties per persoon. Niemand hoort namelijk ook maar iets te kort te komen aldus deze zeer genereuze man. Helaas kwam er slecht nieuws van de serveerster, de frituurpan was eerder die dag kapot gegaan en ze konden geen bittergarnituur serveren. Iwanius was buiten zinnen en terwijl hij al halverwege de uitgang was nadat hij zijn sigaar in de plantenbak gedoofd had, kreeg ik een goed idee. "Wacht even Iwanius" zei ik en ik vroeg aan de serveerster of we die bitterballen ook ongebakken konden krijgen. Dit kon. Vervolgens excuseerde ik me even en vroeg waar de wc was. Tien minuten later kwam ik terug bij een zichtbaar chagrijnige Iwanius die op het punt stond om te vertrekken en zijn kapitaalinjecties aan de ronde tafel stop te zetten. Zijn humeur sloeg meteen om toen hij zag dat ik een volle schaal vol perfect goudbruin gebakken bitterballen mee terug had genomen. "Hoe kom je daar opeens aan?" vroeg hij verbaasd. Ik hield het erbij dat dat het geheim van de chef is.

Terwijl we van de bitterballen en de drank genoten viel ons om dat Iwanius steeds ongeduldiger op zijn rolex ging kijken. Toen hem gevraagd werd waarom hij dit deed vertelde hij dat hij als verrassing ook een junior-acclimatiseerder had uitgenodigd. Echter moest hij met de trein komen en deze had zoals verwacht weer vertraging. Om dit verder niet ons probleem te maken besloten we maar zonder deze junior-acclimatiseerder verder te gaan. Volgende halte: een Aziatisch restaurant. Hier bestelde Iwanius alle gerechten van de kaart en een emmer heet water. Hier begrepen wij in eerste instantie niet veel van maar de bedoeling werd al gauw duidelijk. Iwanius gooide alle gerechten in de emmer zodat er een grote soep gevormd werd. Dit smaakte overigens niet verkeerd al vond Argo het wel wat pittig.

Nadat we klaar waren met eten gingen we naar buiten. Het duurde niet lang voor de volgende problemen zich aandienden. We werden vanuit het niets omsingeld door een bont gezelschap bestaande uit een jongen met een pokeball in zijn hand ( ), wat getinte lui en een eend. Het bleek dat ze het op Iwanius hebben gemunt en uitten dreigende taal en iets over een centraal topic. Nadat wij Iwanius om uitleg hadden gevraagd bleek dat de jongen met de pokeball een vermeende ban had gekregen dankzij Iwanius en de getinte lui dat waren voornamelijk querulanten. De eend bleek met de naam Guus door het leven te gaan en had het vooral op vogeltjesdans gemunt.

Tijdens de felle strijd die hierop volgde besloten we onze focus op de eend te leggen. Vogeltjesdans beschermen is namelijk de prioriteit en al gauw lag de eend om zijn moeder te roepen. Vogeltjesdans wist dat zij niet zou komen omdat de betreffende vrouw nog bij hem thuis zat. Toen we Iwanius vervolgens wilden helpen bleek deze verdwenen te zijn. In de verte hoorden we hem nog om hulp roepen en zagen we de querulanten met hem op de schouders wegrennen. Omdat we de sirenes inmiddels dichterbij hoorden komen zijn we echter snel huiswaarts vertrokken.

Klacht: Niet weten hoe het nu met Iwanius gaat

quote:

Op zondag 28 januari 2018 20:14 schreef Plompzakker het volgende:
Geacht KLB gespuis,

Vogeltjesdans, Argo en ik, de elite eenheid van de ronde tafel, zijn gisteren weer als vanouds op pad geweest. En het was me het dagje wel.

In alle vroegte rond de klok van twee uur 's middags ging ik van huis met mijn chevy uit 1957 uitgerust met een 5 liter V8. De eerste tussenstop was het onderkomen van vogeltjesdans. Eenmaal aangekomen toeter ik een keer met mijn dukes of hazard toeter om hem op mijn aanwezigheid te attenderen. Het duurt even voordat hij zich laat zien. "Hij zal vast nog wel een of ander wijf naar buiten moeten werken" denk ik bij mezelf.
Na ongeveer 5 minuten hoor ik geklop op mijn raampje. "Eindelijk, daar zul je vogeltjesdans hebben". Niets was echter minder waar. Naast mijn auto stond een wel zeer aparte verschijning die zich het best laat omschrijven als half vrouw half hert. "Die motor van jou staat hier al 10 minuten aan. Hou je wel een beetje rekening met het milieu" riep het boos. Verbaasd door deze brutaliteit zei ik haar "Ik had graag een 6 liter gekocht maar de portemonnee liet enkel een 5 liter toe" terwijl ik nog wat extra gas gaf om het geschreeuw te dempen.
Boos huppelde het hert vervolgens weg terwijl ze nog wat onverstaanbaars riep.
Nu werd er op het andere raam geklopt, eindelijk was vogeltjesdans daar.

Hierna gingen we naar het bos om Argo op te halen, gelukkig stond hij wel al klaar. Hiermee was het gezelschap compleet en konden we op weg naar onze bestemming. Onderweg zei vogeltjesdans opeens "wanneer zou Bonethugss weer vrij komen, ik mis hem toch wel op onze uitjes". Deze gedachte werd gedeeld en het plan ontstond al snel om een poging te doen om hem uit te breken. Ik keerde de auto en zette koers richting het huis van Pharkus.

Eenmaal aangekomen deed een oude vrouw open, waarschijnlijk zijn vrouw of zijn moeder. Vogeltjesdans had duidelijk weinig zin om veel tijd te verspillen en zei "we komen voor Pharkus waar zit hij" terwijl hij al halverwege de gang stond. De oude vrouw hield hem echter dapper tegen en zei: "Ho ho jongens, jullie kunnen hem niet storen, hij zit in een reet". "HAHAHA wat een homo" lachten wij vervolgens, iets wat we eigenlijk al wel langer vermoedden. "Niet zo'n reet, maar iets met een spelletje op zijn computer waarbij hij niet gestoord mag worden" zei zijn moeder. We stonden op het punt om naar zolder te lopen toen Argo zei: "jongens, Ik weet wat ze bedoelt. Hier mogen we hem niet bij storen". Als Argo het zegt dan zal het wel echt belangrijk zijn dachten we, en gingen maar weer verder. Op pad naar onze bestemming.

Onze bestemming was dit keer het niet zo mooie rotterdam, thuisstad van de zeer gewaardeerde "opperacclimatiseerder" Iwanius. Hij had ons uitgenodigd voor een dag authentiek acclimatiseren. Eenmaal aangekomen parkeerde ik mijn auto voor het café waar Iwanius ons op zou wachten. We zagen hem al meteen zitten aan een tafel met een fles champagne en een hem kenmerkende sigaar. We gingen bij hem aan tafel zitten en betelden onze drankjes. Voor mij een westvleteren 12, voor vogeltjesdans stroh rum 80 en voor argo een appelsap.

Acclimatiseren is natuurlijk pas echt acclimatiseren als er ook bij wordt gegeten en Iwanius bestelde daarom bittergarnituur, 2 porties per persoon. Niemand hoort namelijk ook maar iets te kort te komen aldus deze zeer genereuze man. Helaas kwam er slecht nieuws van de serveerster, de frituurpan was eerder die dag kapot gegaan en ze konden geen bittergarnituur serveren. Iwanius was buiten zinnen en terwijl hij al halverwege de uitgang was nadat hij zijn sigaar in de plantenbak gedoofd had, kreeg ik een goed idee. "Wacht even Iwanius" zei ik en ik vroeg aan de serveerster of we die bitterballen ook ongebakken konden krijgen. Dit kon. Vervolgens excuseerde ik me even en vroeg waar de wc was. Tien minuten later kwam ik terug bij een zichtbaar chagrijnige Iwanius die op het punt stond om te vertrekken en zijn kapitaalinjecties aan de ronde tafel stop te zetten. Zijn humeur sloeg meteen om toen hij zag dat ik een volle schaal vol perfect goudbruin gebakken bitterballen mee terug had genomen. "Hoe kom je daar opeens aan?" vroeg hij verbaasd. Ik hield het erbij dat dat het geheim van de chef is.

Terwijl we van de bitterballen en de drank genoten viel ons om dat Iwanius steeds ongeduldiger op zijn rolex ging kijken. Toen hem gevraagd werd waarom hij dit deed vertelde hij dat hij als verrassing ook een junior-acclimatiseerder had uitgenodigd. Echter moest hij met de trein komen en deze had zoals verwacht weer vertraging. Om dit verder niet ons probleem te maken besloten we maar zonder deze junior-acclimatiseerder verder te gaan. Volgende halte: een Aziatisch restaurant. Hier bestelde Iwanius alle gerechten van de kaart en een emmer heet water. Hier begrepen wij in eerste instantie niet veel van maar de bedoeling werd al gauw duidelijk. Iwanius gooide alle gerechten in de emmer zodat er een grote soep gevormd werd. Dit smaakte overigens niet verkeerd al vond Argo het wel wat pittig.

Nadat we klaar waren met eten gingen we naar buiten. Het duurde niet lang voor de volgende problemen zich aandienden. We werden vanuit het niets omsingeld door een bont gezelschap bestaande uit een jongen met een pokeball in zijn hand ( ), wat getinte lui en een eend. Het bleek dat ze het op Iwanius hebben gemunt en uitten dreigende taal en iets over een centraal topic. Nadat wij Iwanius om uitleg hadden gevraagd bleek dat de jongen met de pokeball een vermeende ban had gekregen dankzij Iwanius en de getinte lui dat waren voornamelijk querulanten. De eend bleek met de naam Guus door het leven te gaan en had het vooral op vogeltjesdans gemunt.

Tijdens de felle strijd die hierop volgde besloten we onze focus op de eend te leggen. Vogeltjesdans beschermen is namelijk de prioriteit en al gauw lag de eend om zijn moeder te roepen. Vogeltjesdans wist dat zij niet zou komen omdat de betreffende vrouw nog bij hem thuis zat. Toen we Iwanius vervolgens wilden helpen bleek deze verdwenen te zijn. In de verte hoorden we hem nog om hulp roepen en zagen we de querulanten met hem op de schouders wegrennen. Omdat we de sirenes inmiddels dichterbij hoorden komen zijn we echter snel huiswaarts vertrokken.

Klacht: Niet weten hoe het nu met Iwanius gaat

quote:

Op zondag 28 januari 2018 20:28 schreef hertogjan_lekkerman het volgende:

[..]

is dit wat ze tegenwoordig humor noemen? Enzo knol is zelfs leuker

quote:

Op zondag 28 januari 2018 20:28 schreef hertogjan_lekkerman het volgende:

[..]

is dit wat ze tegenwoordig humor noemen? Enzo knol is zelfs leuker