Voetbal Inside #1583 waar we op de 19e weer kunnen genieten

quote:

Op vrijdag 19 januari 2018 09:19 schreef ikweethetookniet het volgende:
De Snor aan het woord

Naar alle waarschijnlijkheid gaat hij nog drie jaar door als foeterend boegbeeld van Voetbal Inside. Strooien met ongezouten meninkjes, hij rijdt er nog wel even twee keer per week voor vanuit Drenthe naar Hillversum, maar in zijn nieuwe domicilie te Grolloo wacht hem een belangrijker taak: de blues in leven houden. Johan Derksen (68), Messias van muziek met kloten.

Hij heeft er weer een dag liefdewerk, oud papier opzitten. Muziekprogramma’s opnemen voor RTV Drenthe, RTV Rijnmond, RTV Noord-Holland en de internetradiozender van Harry de Winter. Krijgt hij niks voor, wil hij ook niet. We laten de studio, ondergebracht in een statige oude hbs aan de rand van Assen, achter ons en rijden in zijn Landrover naar café Hofsteenge in het centrum, gerund door de zonen van John Hofsteenge, de kroegbaas van Grolloo.

„Als promotor van kwaliteitsmuziek vecht ik tegen de bierkaai in een smakeloos landje waar alleen flutzangers als Jan Smit, Marco Borsato en René Froger rijk worden”, zegt Johan Derksen. „Ik vind Jan Smit de allerslechtste zanger van Volendam, Guus Meeuwis is niks meer dan een café-artiest en Froger trekt met z’n pathetische teksten altijd een gezicht alsof hij in z’n broek staat te schijten... Weerzinwekkend.” Van muzikanten die hijgerig in De wereld draait door opdraven om een minuutje te mogen spelen, moet hij ook niets hebben.

„Harry Muskee zei, toen hij voor DWDD werd uitgenodigd: ’Je denkt toch zeker niet dat ik dáárvoor van Drenthe naar Hilversum rijd?’ Ik was hartstikke trots op hem.”

Je kijkt vanuit je nieuwe huis in Grolloo uit op het standbeeld van Harry van Cuby + Blizzards.

„Harry had, met een slok op in café Hofsteenge, vaak niet het geduld om te wachten totdat de wc vrij was. Stapte hij naar z’n eigen beeld om er tegenaan te pissen. Dat getuigde van een gezonde dosis zelfspot die bij zijn muziek past.”

Jouw leven is te succesvol voor de blues.
„Nou... Als voetballer heb ik twaalf jaar lang geprobeerd om een bovenmodale prof te worden. Is behoorlijk mislukt; dat was echt de blues. Voordat ik als hoofdredacteur van Voetbal International met pensioen ging, dacht ik: vijftig jaar in die malle sport, zodra ik stop kijk ik er nooit meer naar om. Ik zit nog twee avonden bij Voetbal Inside en verder trek ik met oude muzikanten door het land, 160 keer voor een volle zaal. Ik móest wel snel beginnen met Pioniers van de Nederpop omdat de mannen aan het uitsterven zijn. Jacques Kloes van de Dizzy Man’s Band overleed net voordat we begonnen; in de ruim twee jaar dat we hebben getoerd, verloren we Hans Vermeulen en Johnny Kendall werd op weg naar een optreden in Limburg bij mij in de auto door een herseninfarct getroffen. We dachten dat hij als suikerpatiënt iets zoets moest eten en drukten twee gevulde koeken in z’n mond, maar het bleek dus iets anders te zijn...”

Hij bijt in een tosti (ham/kaas, bruin brood). Achter hem in het café hangt een metersgrote foto van het door hem georganiseerde jaarlijkse Bluesfestival ter nagedachtenis aan Harry Muskee, de ongrijpbare speelvogel van het Drentse platteland. Muskee besmette de jonge Johan Derksen met zijn liefde voor de blues, dreef hem later zakelijk soms tot wanhoop, maar de vriendschap bleef onaantastbaar.

„Ik werd manager van zijn Cuby + Blizzards toen Harry op tournee langs de theaters wilde. Als hij met ’Ik ben niet vooruut te brand’n’ belde, wist ik dat ik m’n secretaresse moest vragen om wat van die drugstroep voor hem te halen.”

Lees het hele interview morgen in VRIJ, de zaterdagbijlage van De Telegraaf

Johan Derksen aan het woord 2018.