R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Over 8 maanden is het zo ver en word ik 30.
Het is natuurlijk maar gewoon een getal, maar op de een of andere manier houdt het me wel bezig de laatste tijd. Als ik de topictitels in dit forumgedeelte bekijk, is leeftijd (met betrekking tot het krijgen van kinderen, relaties, afstuderen, eerste koopwoning) voor best veel mensen wel een issue.
Niet geheel onbegrijpelijk. Ondanks dat sommige mensen het hard van de daken schreeuwen, wil bijna iedereen toch (al dan niet onbewust) aan een bepaald verwachtingspatroon voldoen.
En een bepaalde leeftijd, brengt nu eenmaal bepaalde verwachtingen met zich mee. Of en in hoeverre je hieraan wilt voldoen, is natuurlijk een keuze die je zelf maakt. Maar dat het verwachtingspatroon er is, staat buiten twijfel.
Naar mijn gevoel, kun je als twintiger alles maken. En opeens, in een oogwenk tijd, moet je alles op de rit hebben. Als je als 25 jarige nog studeert en de hele dag aan het lamballen bent en leeft op je studiefinanciering, vinden veel mensen dat niet eens raar. Maar een paar jaar later is dat opeens treurig.
Al met al weet ik eigenlijk nog niet of ik het nu klote of juist fijn vind om dertig te worden. Ik zou absoluut geen 20 meer willen zijn en met een paar testosteronbommen in een studentenhuis willen wonen. Maar het gevoel in dat ik had in mijn twintiger jaren, dat mijn hele leven nog voor mij lag en dat ik kon doen wat ik wilde, is nu wel verdwenen.
Hoe ervaren de (bijna) dertigers hier dit?
Het is natuurlijk maar gewoon een getal, maar op de een of andere manier houdt het me wel bezig de laatste tijd. Als ik de topictitels in dit forumgedeelte bekijk, is leeftijd (met betrekking tot het krijgen van kinderen, relaties, afstuderen, eerste koopwoning) voor best veel mensen wel een issue.
Niet geheel onbegrijpelijk. Ondanks dat sommige mensen het hard van de daken schreeuwen, wil bijna iedereen toch (al dan niet onbewust) aan een bepaald verwachtingspatroon voldoen.
En een bepaalde leeftijd, brengt nu eenmaal bepaalde verwachtingen met zich mee. Of en in hoeverre je hieraan wilt voldoen, is natuurlijk een keuze die je zelf maakt. Maar dat het verwachtingspatroon er is, staat buiten twijfel.
Naar mijn gevoel, kun je als twintiger alles maken. En opeens, in een oogwenk tijd, moet je alles op de rit hebben. Als je als 25 jarige nog studeert en de hele dag aan het lamballen bent en leeft op je studiefinanciering, vinden veel mensen dat niet eens raar. Maar een paar jaar later is dat opeens treurig.
Al met al weet ik eigenlijk nog niet of ik het nu klote of juist fijn vind om dertig te worden. Ik zou absoluut geen 20 meer willen zijn en met een paar testosteronbommen in een studentenhuis willen wonen. Maar het gevoel in dat ik had in mijn twintiger jaren, dat mijn hele leven nog voor mij lag en dat ik kon doen wat ik wilde, is nu wel verdwenen.
Hoe ervaren de (bijna) dertigers hier dit?
Zo is alles relatief. Maar ik kan me niet heugen dat ik ook over dit soort dingen nadacht toen ik 20 was. Toen telde de jaren nog niet, je had nog alle tijd voor alles. Dat is m.i. op je 30e niet meer zo.quote:Op donderdag 11 januari 2018 10:09 schreef nogeenoudebekende het volgende:
Print dit uit en lees het eens een paar dagen voor je 40 of 50 wordt..
Laatst 30 geworden, en boeide me niks.quote:Op donderdag 11 januari 2018 10:06 schreef DD_Kong het volgende:
Hoe ervaren de (bijna) dertigers hier dit?
Al een paar jaar serieus aan het werk, huis, samenwonen e.d. Dus die 'lang-leve-de-lol-twintiger-jaren' waren toch al voorbij. Dat ik nu 30 ben verandert niks.
Genoeg lol in m'n leven, maar ook bepaalde verantwoordelijkheden. Bevalt me prima.
Mwah ik riep altijd dat ik de dertig nooit zou halen. Heeft een aantal keer weinig gescheeld maar ben nu blij dat ik mij langzaam op kleinkinderen kan gaan verheugen.quote:
[..]
Zo is alles relatief. Maar ik kan me niet heugen dat ik ook over dit soort dingen nadacht toen ik 20 was. Toen telde de jaren nog niet, je had nog alle tijd voor alles. Dat is m.i. op je 30e niet meer zo.
40 vond ik eigenlijk de zwaarste.
And so is the past
Kan me inderdaad voorstellen dat wanneer je je zaakjes op dat gebied op de rit hebt, je er anders tegenaan kijkt.quote:
[..]
Laatst 30 geworden, en boeide me niks.
Al een paar jaar serieus aan het werk, huis, samenwonen e.d. Dus die 'lang-leve-de-lol-twintiger-jaren' waren toch al voorbij. Dat ik nu 30 ben verandert niks.
Genoeg lol in m'n leven, maar ook bepaalde verantwoordelijkheden. Bevalt me prima.
Heb zelf ook een goede baan en koopwoning, maar bijvoorbeeld geen relatie, terwijl ik ooit wel graag een gezin zou willen. Merk dat nu mijn 30e verjaardag nadert ik opeens wel serieuzer begin na te denken of ik niet bepaalde stappen moet gaan zetten. Mijn hele twintiger jaren had ik zoiets van ''het komt wel''
Maargoed ik wil dit topic niet per se toespitsen op relaties, want daar loopt al het nodige over.
Ik ben 26 dus vooralsnog weinig last van. Maar ik trek me niks aan van die zogenaamde verwachtingspatronen. Het komt wanneer het komt, en anders niet. Heb geen enkele haast met burgerlijk worden. Kan immers je hele leven nog.
Voor mij heeft het niet alleen te maken met burgerlijk worden, maar bijvoorbeeld ook met aftakeling.quote:
Ik ben 26 dus vooralsnog weinig last van. Maar ik trek me niks aan van die zogenaamde verwachtingspatronen. Het komt wanneer het komt, en anders niet. Heb geen enkele haast met burgerlijk worden. Kan immers je hele leven nog.
Zelf word ik bijvoorbeeld al wat grijs, en heb met hardlopen ook meer last van mijn knieën. Als (begin) twintiger ben je lichamelijk alleen nog maar aan het opbouwen, verbeteren. Maar vind het lastig om te accepteren dat je na je 30e weer langzaam van de heuvel af gaat.
Bijvoorbeeld profvoetballers zijn op hun 28-30e op hun top. Op hun 35e zijn ze vaak weinig meer waard en meestal al gestopt. Besef dus dat je in die 5 jaar lichamelijk behoorlijk gaat inleveren.
Dat vind ik best een raar idee, omdat ik me mentaal nauwelijks anders voel dan toen ik 22 was.
Werd een paar jaar geleden ook 30 en moet zeggen: dit is echt de leukste periode in m’n leven tot nu toe. Meer levenservaring en wijsheid, minder onzekerheid. Meer geld te besteden hebben. En gelukkig zie ik er voor m’n leeftijd ook nog goed uit.
En idd, over tien, twintig jaar lach je er om hoe oud je je voelde en wat je je onzeker voelde over 30 worden. Je bent nog hardstikke jong!
En idd, over tien, twintig jaar lach je er om hoe oud je je voelde en wat je je onzeker voelde over 30 worden. Je bent nog hardstikke jong!
Wie dit leest is een lezer van dit
Vind het vooral een raar idee dat ik nu net zo oud ben als mijn ouders toen ze mij kregen (29).
Ik ga morgen avond weer naar een techno feestje in Amsterdam. Terwijl als ik foto's zie van mijn ouders met mij toen ik net geboren was, zie ik ''oude'' mensen
Ik ga morgen avond weer naar een techno feestje in Amsterdam. Terwijl als ik foto's zie van mijn ouders met mij toen ik net geboren was, zie ik ''oude'' mensen
Same here. Zonder het samenwonen. Wel een relatie, dat samenwonen komt nog wel. Ik ben nog steeds aan het lol trappen, maar wel met verantwoordelijkheden.quote:
[..]
Laatst 30 geworden, en boeide me niks.
Al een paar jaar serieus aan het werk, huis, samenwonen e.d. Dus die 'lang-leve-de-lol-twintiger-jaren' waren toch al voorbij. Dat ik nu 30 ben verandert niks.
Genoeg lol in m'n leven, maar ook bepaalde verantwoordelijkheden. Bevalt me prima.
Fysiek voel ik me fitter dan ooit. Gewoon gezond eten, goed slapen, veel sporten en niet teveel zuipen.
Ik zie er ook veel jonger uit dan leeftijdsgenoten van me. Als ik op Facebook soms foto’s zie van oud-klasgenoten van de middelbare school moet ik wel eens lachen.
Nee hoor, vind wel dat dertigers was gemoedelijker zijn, maar nog net zoveel lol hoor, cross nog steeds met een vriendin over de parkeerplaats met de winkelwagentjes, stijve hark worden kan ik wel als ik overleden ben
Dit merk ik gelukkig ook wel jaquote:
Ligt er wel echt aan waar je woont. In Amsterdam staan de kroegen in het weekend echt bomvol met dertig plussers. Mensen in dat soort steden zijn ook relatief extravert / sociaal.
In de dorpen zie je dertig plussers alleen op zaterdagmiddag bij de AH achter de buggy.
Dat is natuurlijk maar net wat je wil zienquote:
[..]
Dit merk ik gelukkig ook wel ja
Ligt er wel echt aan waar je woont. In Amsterdam staan de kroegen in het weekend echt bomvol met dertig plussers. Mensen in dat soort steden zijn ook relatief extravert / sociaal.
In de dorpen zie je dertig plussers alleen op zaterdagmiddag bij de AH achter de buggy.
Ook in Amsterdam zijn meer dan genoeg jonge gezinnen, en in dorpen zijn ook dertigers die gaan stappen.
Wel enigzins herkenbaar. Heb altijd gedacht dat iedereen zijn leven vanaf de 25 wel op de rit zou hebben. Dat was bij mij niet zo en nu met net 30 nogsteeds niet
Waar de meeste idd nu gaan trouwen en kinderen krijgen, ben ik net weer vrijgezel. Ik begin nu pas met het opbouwen van mijn eigen leven. Loop in dat opzicht wat achter op de rest. Maar durf wel steeds meer voor mezelf te kiezen en gewoon te doen wat ik leuk vind. Dat had ik denk ik enkele jaren geleden niet gedurft.
In feite veranderd er niet veel. het is maar een getal. Aftakelen doe je blijkbaar al vanaf je 25e. Maar er ligt nogsteeds een heel leven voor je
Waar de meeste idd nu gaan trouwen en kinderen krijgen, ben ik net weer vrijgezel. Ik begin nu pas met het opbouwen van mijn eigen leven. Loop in dat opzicht wat achter op de rest. Maar durf wel steeds meer voor mezelf te kiezen en gewoon te doen wat ik leuk vind. Dat had ik denk ik enkele jaren geleden niet gedurft.
In feite veranderd er niet veel. het is maar een getal. Aftakelen doe je blijkbaar al vanaf je 25e. Maar er ligt nogsteeds een heel leven voor je
Dat is dus niet zo. Alles is totaal, alles is niet relatief.quote:
Dat beeld wordt je net zo opgelegd als alle andere beelden. Wat zou er mis zijn met 30, omdat anderen dan anders naar je kijken, anders over je denken of iets anders van je verwachten?quote:Maar ik kan me niet heugen dat ik ook over dit soort dingen nadacht toen ik 20 was. Toen telde de jaren nog niet, je had nog alle tijd voor alles. Dat is m.i. op je 30e niet meer zo.
UI Made bij VanilleKwark.
Hm, maar is dát het niet stiekem gewoon? De serieuze relatie, een gezin? Je wil het daar niet op toespitsen, maar het hele lamballen/lang leve de lol gebeuren is er al niet meer, want je hebt een goede baan en een koopwoning, dus je bent al 'serieus', als je het zo noemen wil.quote:
[..]
Kan me inderdaad voorstellen dat wanneer je je zaakjes op dat gebied op de rit hebt, je er anders tegenaan kijkt.
Heb zelf ook een goede baan en koopwoning, maar bijvoorbeeld geen relatie, terwijl ik ooit wel graag een gezin zou willen. Merk dat nu mijn 30e verjaardag nadert ik opeens wel serieuzer begin na te denken of ik niet bepaalde stappen moet gaan zetten. Mijn hele twintiger jaren had ik zoiets van ''het komt wel''
Maargoed ik wil dit topic niet per se toespitsen op relaties, want daar loopt al het nodige over.
Het 'enige' wat er 'mist' is de relatie, dus het grootste deel van alle dingen die jij voor ogen hebt heb je al, en toch is dit topic er, is dat dan niet stiekem gewoon vanwege die ontbrekende relatie, dan wel het gevoel/de angst buiten de spreekwoordelijke boot te vallen, omdat de meeste mensen om je heen dit wel al hebben, maar jij nog niet?
Is dat niet stiekem toch de reden dat dit topic er is, ook al wil je het daar niet op toespitsen?
Breitling - Instruments for Professionals
Tegenovergesteld zelfs.
Ben nu 29 en ik heb heb gevoel dat er nog zoveel ervaringen te beleven zijn, zoveel avonturen die nog op me wachten.
Waar ik vroeger een kick haalde uit festivals, stappen en 'chicks versieren', pak ik het nu grootster aan. Binnenkort ga ik de Mt Blanc beklimmen en als voornemen wil ik elk jaar een nieuwe berg overmeesteren. Enorm gave ervaringen die niet kunnen opwegen tegen mijn vroegere hoogtepunten. Voor mijn gevoel waren die ook geweldig toendertijd, maar meer kleinschaliger. Deze nieuwe hobbies zijn ook een stuk duurder, onmogelijk met een bijbaanloontje.
Verder ben ik nog net zo sportief als vroeger, dit zal ik ook blijven volhouden. Zodra kinderen over 1 à 2 jaar in beeld komen kan dit misschien veranderen, maar dat zijn gedachtes voor later.
Vergeleken met mijn schooltijd geniet ik nu zoveel meer van alles. De schooltijd vond ik vreselijk, zat daar niet op mijn plek. Ook al was het HBO minder erg vergeleken met de Middelbare, ik was ontzettend blij toen ik rond mijn 20e klaar was. Mijn 'werkleven' startte toen ik 21 was - Geweldig! Overdreven gezegd: Elke dag doen wat ik leuk vind en 's avonds en in het weekend geen zorgen.
Ook heb ik dit jaar een avondcursus vanuit mijn werk succesvol afgerond. Was pittig, maar een mooie, leerzame ervaring. Dus ook op vlak van persoonlijke ontwikkeling blijf ik in beweging.
Verder ben ik sinds kort verhuist naar een nieuwe, royale gezinswoning. Van dit huis heb ik echt het gevoel dat ik er 'oud kan worden'.
Al met al herken ik mezelf totaal niet in de openingspost..
Ben nu 29 en ik heb heb gevoel dat er nog zoveel ervaringen te beleven zijn, zoveel avonturen die nog op me wachten.
Waar ik vroeger een kick haalde uit festivals, stappen en 'chicks versieren', pak ik het nu grootster aan. Binnenkort ga ik de Mt Blanc beklimmen en als voornemen wil ik elk jaar een nieuwe berg overmeesteren. Enorm gave ervaringen die niet kunnen opwegen tegen mijn vroegere hoogtepunten. Voor mijn gevoel waren die ook geweldig toendertijd, maar meer kleinschaliger. Deze nieuwe hobbies zijn ook een stuk duurder, onmogelijk met een bijbaanloontje.
Verder ben ik nog net zo sportief als vroeger, dit zal ik ook blijven volhouden. Zodra kinderen over 1 à 2 jaar in beeld komen kan dit misschien veranderen, maar dat zijn gedachtes voor later.
Vergeleken met mijn schooltijd geniet ik nu zoveel meer van alles. De schooltijd vond ik vreselijk, zat daar niet op mijn plek. Ook al was het HBO minder erg vergeleken met de Middelbare, ik was ontzettend blij toen ik rond mijn 20e klaar was. Mijn 'werkleven' startte toen ik 21 was - Geweldig! Overdreven gezegd: Elke dag doen wat ik leuk vind en 's avonds en in het weekend geen zorgen.
Ook heb ik dit jaar een avondcursus vanuit mijn werk succesvol afgerond. Was pittig, maar een mooie, leerzame ervaring. Dus ook op vlak van persoonlijke ontwikkeling blijf ik in beweging.
Verder ben ik sinds kort verhuist naar een nieuwe, royale gezinswoning. Van dit huis heb ik echt het gevoel dat ik er 'oud kan worden'.
Al met al herken ik mezelf totaal niet in de openingspost..
Without new experiences, something inside of us sleeps. The sleeper must awaken.
Natuurlijk. Huisje plus werk is er al, vrienden willen niet meer afspreken, TS blijft alleen achter.quote:
is dat dan niet stiekem gewoon vanwege die ontbrekende relatie,
It's my life, it's now or never, I ain't gonna live forever.
-
Headstrong to take on anyone.
-
Headstrong to take on anyone.
Het is een onderdeel ervan, maar niet de hoofdreden.quote:
[..]
Hm, maar is dát het niet stiekem gewoon? De serieuze relatie, een gezin? Je wil het daar niet op toespitsen, maar het hele lamballen/lang leve de lol gebeuren is er al niet meer, want je hebt een goede baan en een koopwoning, dus je bent al 'serieus', als je het zo noemen wil.
Het 'enige' wat er 'mist' is de relatie, dus het grootste deel van alle dingen die jij voor ogen hebt heb je al, en toch is dit topic er, is dat dan niet stiekem gewoon vanwege die ontbrekende relatie, dan wel het gevoel/de angst buiten de spreekwoordelijke boot te vallen, omdat de meeste mensen om je heen dit wel al hebben, maar jij nog niet?
Is dat niet stiekem toch de reden dat dit topic er is, ook al wil je het daar niet op toespitsen?
Het idee van lichamelijk verval doet mij bijvoorbeeld meer dan het idee om een 'compleet plaatje' te moeten neerzetten (met gezien, relatie enzo).
Daarnaast heb ik er, zonder hooghartig over te willen komen, eigenlijk geen twijfels over dat het onderdeel relatie bij mij wel goed komt. Het is dat ik me de afgelopen jaren zelf erg passief heb opgesteld op dit gebied, maar heb toch altijd wel interesse van bepaalde dames gehad en weet ook dat deze er bij bepaalde dames nog altijd is. Dus wat dat betreft ben ik niet bang om nooit een gezin te stichten / een relatie te krijgen ofzo.
In november 30 geworden, boeide me geen reet.
[b]Doe'k 't now wel, doe'k 't now niet of krieg ik spiet
[/b]
[b]Op vrijdag 15 januari 2010 10:36 schreef boudemaniak het volgende:[/b]
Eindbaas ^O^
[/b]
[b]Op vrijdag 15 januari 2010 10:36 schreef boudemaniak het volgende:[/b]
Eindbaas ^O^
Voel je jezelf ook minder fit vergeleken met tien jaar geleden of doel je ergens anders op?quote:
Without new experiences, something inside of us sleeps. The sleeper must awaken.
Nee dat niet, zelfs fitter omdat ik niet meer rook en veel minder drink dan tijdens mijn studententijd.quote:
[..]
Voel je jezelf ook minder fit vergeleken met tien jaar geleden of doel je ergens anders op?
Maar bijvoorbeeld grijze haren (al krijg ik daar alleen maar complimenten over dat het goed staat) en de zeurende knie soms tijdens het hardlopen doen wel beseffen dat het verval er aan komt. Deze tekenen vind ik nog niet zo erg, maar ik besef ook dat het voortekenen zijn van andere tekenen van verval die in de toekomst nog zullen komen.
Gelukkig valt het bij mij nog mee, ik heb ook vrienden die al bijna helemaal kaal zijn dus op dat gebied mag ik niet klagen.
|
|
