R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Beste mensen,
Ik heb even een kloon account aangemaakt, omdat ik vrij bekend ben op dit forum en ik sta op de rand van de afgrond na 14 jaar samen te zijn met mijn meissie. Ik zal alles proberen zo goed mogelijk te omschrijven, zodat het helder is. Mochten er vragen zijn dan ben ik uiteraard bereid deze te beantwoorden. Hopelijk zijn er wat mensen die mij kunnen adviseren ofzo.
Zoals gezegd ben ik al 14 jaar samen met de liefde van mijn leven. We zijn vanaf dat we 17 jaar zijn bijelkaar en wonen sinds een kleine 10 jaar samen. Eerst 6 jaar in een heel klein dorp en nu sinds 4 jaar in een groter dorp met ongeveer 10.000 inwoners.
Wij hebben in ons leven heel veel dingen meegemaakt en dit begon al op de allereerste dag dat ik haar voor de eerste keer zag. Haar ouders lagen namelijk in scheiding en er werd net niet gevochten in huis. Uiteindelijk is dat overigens goed gekomen, nadat haar moeder 6 weken uit huis is geweest.
Enkele jaren geleden kreeg mijn vriendin een ongeluk en werd aangereden. Hierdoor kwam ze 6 maanden in het ziekenhuis te liggen en hield daar beenletsel aan over, mede door toedoen van het ziekenhuis (wonden niet goed schoongemaakt). Ze moest opnieuw leren lopen, staan etc en is inmiddels al 8 jaar werkzaam in een Horeca bedrijf waar ze het reuze naar haar zin heeft, maar daar kom ik later nog op terug.
In de tussentijd heb ik gewoon gewerkt, maar op en af. Aantal keer goed pech gehad dat de bedrijven waar ik werkzaam voor was failliet gingen of ik kon het gewoon niet vinden met collega's etc. Ik ben daar zeer gevoelig voor vanwege een psychische stoornis die ik heb en die sinds vorig jaar pas erkend is (eindelijk). Ik ben dus niet iemand die langer dan 2-3 jaar bij een baas blijft hangen, ook al wil ik dat wel, het lukt telkens niet.
Sinds wij wonen waar wij nu wonen is er veel gebeurd. In de afgelopen 4 jaar hebben wij ieder jaar iemand verloren waar wij veel om geven. Zo overleed mijn oom plotseling aan een hartaanval 4 jaar geleden (waar mijn vriendin ook een goede band mee had), 3 jaar geleden mijn nicht van 32 aan een meervoudige hersentumor, 2 jaar geleden haar beste collega en vriendin aan kanker (ook net 38 ofzo) en nu staan wij op het punt om opnieuw iemand te verliezen, namelijk een vriendin van 26 ook aan kanker. Die zal op korte termijn overlijden en is niet meer te redden.
Toen wij hier kwamen wonen vertelde mijn vriendin mij; Ey ga nou eens wat doen, zoek eens wat contact etc. Uiteindelijk kwam ik bij de vereniging terecht waar ik nu bij zit en waar ik het ontzettend naar mijn zin heb. Het zijn echt vrienden geworden en ook mijn vriendin voelt zich daar welkom. Jaarlijks hebben we uitjes of komt ze kijken etc etc. En een tijdje geleden zijn we nog samen naar een bruiloft geweest van iemand uit mijn team.
Nu is het zo dat ik de afgelopen 2 jaar een ziektewetuitkering heb gehad en uiteindelijk ben ik goedgekeurd (niet geheel terecht maar goed). Ik was sinds Augustus dit jaar bezig om te solliciteren. Letterlijk honderden sollicitaties en gesprekken reeds gevoerd. Ik kon niet eerder dan Augustus solliciteren, omdat ik een ziektewetuitkering had en ik moest wachten op het eindoordeel van de arts. Mijn vriendin vertelde mij dat ze erg trots was dat ik het eindelijk inzag en dat ik zo snel reageerde. Ze maakte zich logischerwijs druk om de financiën.
Tevens zijn we al 3 jaar bezig om vader en moeder te worden. Na uitgebreid onderzoek bleek dat wij niet natuurlijk zwanger kunnen worden. De ''fout'' ligt bij mij. Hiervoor zijn we dit jaar een traject ingegaan bij het Erasmus in Rotterdam. Door middel van een ICSI-behandeling kunnen wij alsnog vader en moeder worden.Wel moest mijn vriendin 5 kilo afvallen oftewel erbij sporten. En ze werkt nog eens 40-45 uur per week en ik deed op dat moment niets.
In November zouden wij terug moeten komen bij het ziekenhuis, maar je raad het al. Enkele dagen voor we zouden gaan kwam ze met het nieuws dat ze twijfelt aan onze relatie. Ze zag op tegen de datum van het ziekenhuis en of we het wel allemaal konden rondbreien. Aan de ene kant heeft ze gelijk, omdat ik al een aantal keer een kans heb gehad wat betreft werk etc, maar aan de andere kant denk ik; Een baby dat gaat 9 maanden duren. Geef mij dan ook die tijd, je zag dat ik goed bezig was.
Op haar werk is ze heel goed met haar collega's, zelfs te goed misschien. Ze gaat graag op stap, feestjes en dat soort dingen. Dat is na de dood van haar beste collega meer geworden (die hield daar ook van, maar stierf alleen en was vaak eenzaam, eeuwige vrijgezel en kwam vaak de verkeerde mannen tegen zeg maar). Ik heb haar die vrijheid NOOIT ontnomen, omdat ik wist dat ze dat gemist heeft in haar jeugd, mede door toedoen van haar ouders. Ze zorgde immers altijd voor alles en iedereen.
Nu is de situatie zo dat ik door de bomen het bos niet meer zie. Ze loopt bij een psycholoog voor haarzelf, maar niet voor onze relatie. Ik heb haar verteld dat die psycholoog het waarschijnlijk erger maakt. Waarom? Als jij met een vraag komt; Ik heb altijd voor anderen gezorgd, wat moet ik doen? Dan zegt die psycholoog uiteraard dat je voor jezelf moet kiezen.
Onze relatie is ALTIJD goed geweest. Samen op vakantie, samen lachen en huilen, respect, waardering, goede sex (nog steeds) en zelden tot nooit ruzie. Weleens discussies maar geen ruzie. Tevens drink ik niet, drugs gebruik ik niet en geweld gebruik ik al helemaal niet. Ik ben eigenlijk een lief persoon die ook liefde nodig heeft en zij idem.
Nu is het zo dat ik bij mijn ouders verblijf voor inmiddels 10+ dagen en ik het zelf misschien erger heb gemaakt door haar te appen, vanwege onzekerheid en het ongewisse. Dit heb ik niet gewild, maar als ze in mijn schoenen had gestaan had ze hetzelfde gedaan denk ik. Wel hebben we enkele malen per email contact gehad.
In deze emails geeft ze de volgende punten aan;
Financiën (daar was ik mee bezig en ik heb vrijdag bijvoorbeeld weer een gesprek staan)
Vrijheid (die ze altijd van mij gekregen heeft maar toch heeft ze het gevoel een bepaalde verantwoordelijk richting mij te hebben)
Genegenheid (die gaf ik haar erg veel, zeker toen ik net wegging en dat vond ze ook heel fijn.)
Huishouden (oftewel of ik vaker dingen zelf wil zien, maar het probleem is ik zie het niet en dat stinkt haar terecht. Ook dit is op te lossen lijkt mij bijv met een memo bord ofzo)
Ik denk dat ze zich teveel spiegelt aan haar collega's die vaak jonger zijn en lekker alles los en vast neuken wat er is en lekker zuipen. Ik merk dat ze dat ook wil, maar dat heeft ze altijd tot op zekere hoogte gemogen. Het is voor mij dus een raadsel en het kwam als koude kak op mijn dak waar dit ineens vandaan komt.
1 week voordat ze met dit verhaal kwam hadden we nog wereldse sex en was het hou van je, wil je niet kwijt en we gaan ervoor he in 2018 en ineens PATS BOEM.
Ik ben nu 31 en mijn leven is helemaal vernield. Ik verlies haar, mijn 2 honden en 3 katten en mijn vrienden die ik net had opgebouwd daarzo. Nu ik 100 kilometer verder zit denk ik; Wat nu? Ik heb hier bij mijn ouders helemaal niets en ik wil dat het goed komt, maar wat te doen?
Ik weet dat mijn tante haar vanavond belt en ik spreek haar donderdagavond even. Zaterdag ga ik denk ik wel met de vereniging het uitje doen en een vriend raadde mij aan om haar zondag even lekker mee te nemen naar de schaatsbaan, maar aan de andere kant komt dat misschien opdringerig over, omdat ze aangaf rust te willen. Ik kan niet begrijpen dat je iemand waar je zoveel van houd en dat doet ze, zo ineens kan behandelen.
Ze is van een lieve, open, eerlijke, charmante en zorgzame vrouw INEENS omgeslagen naar iemand die alleen wil zijn, koud is en weinig empathie heeft. Ik begrijp er werkelijk niets van aan een kant.
Nu zul je denken; Ze wil ermee stoppen. Maar er zijn een aantal dingen waaraan ik denk waarvan ik zeg; Ze wil niet stoppen. Ze heeft namelijk de afspraak bij het ziekenhuis VERZET en niet geannuleerd. Verzet naar volgende week al zelfs. Tevens draagt ze onze verlovingsring nog.
Ik weet het niet meer en sorry voor het warrige verhaal.
Ik heb even een kloon account aangemaakt, omdat ik vrij bekend ben op dit forum en ik sta op de rand van de afgrond na 14 jaar samen te zijn met mijn meissie. Ik zal alles proberen zo goed mogelijk te omschrijven, zodat het helder is. Mochten er vragen zijn dan ben ik uiteraard bereid deze te beantwoorden. Hopelijk zijn er wat mensen die mij kunnen adviseren ofzo.
Zoals gezegd ben ik al 14 jaar samen met de liefde van mijn leven. We zijn vanaf dat we 17 jaar zijn bijelkaar en wonen sinds een kleine 10 jaar samen. Eerst 6 jaar in een heel klein dorp en nu sinds 4 jaar in een groter dorp met ongeveer 10.000 inwoners.
Wij hebben in ons leven heel veel dingen meegemaakt en dit begon al op de allereerste dag dat ik haar voor de eerste keer zag. Haar ouders lagen namelijk in scheiding en er werd net niet gevochten in huis. Uiteindelijk is dat overigens goed gekomen, nadat haar moeder 6 weken uit huis is geweest.
Enkele jaren geleden kreeg mijn vriendin een ongeluk en werd aangereden. Hierdoor kwam ze 6 maanden in het ziekenhuis te liggen en hield daar beenletsel aan over, mede door toedoen van het ziekenhuis (wonden niet goed schoongemaakt). Ze moest opnieuw leren lopen, staan etc en is inmiddels al 8 jaar werkzaam in een Horeca bedrijf waar ze het reuze naar haar zin heeft, maar daar kom ik later nog op terug.
In de tussentijd heb ik gewoon gewerkt, maar op en af. Aantal keer goed pech gehad dat de bedrijven waar ik werkzaam voor was failliet gingen of ik kon het gewoon niet vinden met collega's etc. Ik ben daar zeer gevoelig voor vanwege een psychische stoornis die ik heb en die sinds vorig jaar pas erkend is (eindelijk). Ik ben dus niet iemand die langer dan 2-3 jaar bij een baas blijft hangen, ook al wil ik dat wel, het lukt telkens niet.
Sinds wij wonen waar wij nu wonen is er veel gebeurd. In de afgelopen 4 jaar hebben wij ieder jaar iemand verloren waar wij veel om geven. Zo overleed mijn oom plotseling aan een hartaanval 4 jaar geleden (waar mijn vriendin ook een goede band mee had), 3 jaar geleden mijn nicht van 32 aan een meervoudige hersentumor, 2 jaar geleden haar beste collega en vriendin aan kanker (ook net 38 ofzo) en nu staan wij op het punt om opnieuw iemand te verliezen, namelijk een vriendin van 26 ook aan kanker. Die zal op korte termijn overlijden en is niet meer te redden.
Toen wij hier kwamen wonen vertelde mijn vriendin mij; Ey ga nou eens wat doen, zoek eens wat contact etc. Uiteindelijk kwam ik bij de vereniging terecht waar ik nu bij zit en waar ik het ontzettend naar mijn zin heb. Het zijn echt vrienden geworden en ook mijn vriendin voelt zich daar welkom. Jaarlijks hebben we uitjes of komt ze kijken etc etc. En een tijdje geleden zijn we nog samen naar een bruiloft geweest van iemand uit mijn team.
Nu is het zo dat ik de afgelopen 2 jaar een ziektewetuitkering heb gehad en uiteindelijk ben ik goedgekeurd (niet geheel terecht maar goed). Ik was sinds Augustus dit jaar bezig om te solliciteren. Letterlijk honderden sollicitaties en gesprekken reeds gevoerd. Ik kon niet eerder dan Augustus solliciteren, omdat ik een ziektewetuitkering had en ik moest wachten op het eindoordeel van de arts. Mijn vriendin vertelde mij dat ze erg trots was dat ik het eindelijk inzag en dat ik zo snel reageerde. Ze maakte zich logischerwijs druk om de financiën.
Tevens zijn we al 3 jaar bezig om vader en moeder te worden. Na uitgebreid onderzoek bleek dat wij niet natuurlijk zwanger kunnen worden. De ''fout'' ligt bij mij. Hiervoor zijn we dit jaar een traject ingegaan bij het Erasmus in Rotterdam. Door middel van een ICSI-behandeling kunnen wij alsnog vader en moeder worden.Wel moest mijn vriendin 5 kilo afvallen oftewel erbij sporten. En ze werkt nog eens 40-45 uur per week en ik deed op dat moment niets.
In November zouden wij terug moeten komen bij het ziekenhuis, maar je raad het al. Enkele dagen voor we zouden gaan kwam ze met het nieuws dat ze twijfelt aan onze relatie. Ze zag op tegen de datum van het ziekenhuis en of we het wel allemaal konden rondbreien. Aan de ene kant heeft ze gelijk, omdat ik al een aantal keer een kans heb gehad wat betreft werk etc, maar aan de andere kant denk ik; Een baby dat gaat 9 maanden duren. Geef mij dan ook die tijd, je zag dat ik goed bezig was.
Op haar werk is ze heel goed met haar collega's, zelfs te goed misschien. Ze gaat graag op stap, feestjes en dat soort dingen. Dat is na de dood van haar beste collega meer geworden (die hield daar ook van, maar stierf alleen en was vaak eenzaam, eeuwige vrijgezel en kwam vaak de verkeerde mannen tegen zeg maar). Ik heb haar die vrijheid NOOIT ontnomen, omdat ik wist dat ze dat gemist heeft in haar jeugd, mede door toedoen van haar ouders. Ze zorgde immers altijd voor alles en iedereen.
Nu is de situatie zo dat ik door de bomen het bos niet meer zie. Ze loopt bij een psycholoog voor haarzelf, maar niet voor onze relatie. Ik heb haar verteld dat die psycholoog het waarschijnlijk erger maakt. Waarom? Als jij met een vraag komt; Ik heb altijd voor anderen gezorgd, wat moet ik doen? Dan zegt die psycholoog uiteraard dat je voor jezelf moet kiezen.
Onze relatie is ALTIJD goed geweest. Samen op vakantie, samen lachen en huilen, respect, waardering, goede sex (nog steeds) en zelden tot nooit ruzie. Weleens discussies maar geen ruzie. Tevens drink ik niet, drugs gebruik ik niet en geweld gebruik ik al helemaal niet. Ik ben eigenlijk een lief persoon die ook liefde nodig heeft en zij idem.
Nu is het zo dat ik bij mijn ouders verblijf voor inmiddels 10+ dagen en ik het zelf misschien erger heb gemaakt door haar te appen, vanwege onzekerheid en het ongewisse. Dit heb ik niet gewild, maar als ze in mijn schoenen had gestaan had ze hetzelfde gedaan denk ik. Wel hebben we enkele malen per email contact gehad.
In deze emails geeft ze de volgende punten aan;
Financiën (daar was ik mee bezig en ik heb vrijdag bijvoorbeeld weer een gesprek staan)
Vrijheid (die ze altijd van mij gekregen heeft maar toch heeft ze het gevoel een bepaalde verantwoordelijk richting mij te hebben)
Genegenheid (die gaf ik haar erg veel, zeker toen ik net wegging en dat vond ze ook heel fijn.)
Huishouden (oftewel of ik vaker dingen zelf wil zien, maar het probleem is ik zie het niet en dat stinkt haar terecht. Ook dit is op te lossen lijkt mij bijv met een memo bord ofzo)
Ik denk dat ze zich teveel spiegelt aan haar collega's die vaak jonger zijn en lekker alles los en vast neuken wat er is en lekker zuipen. Ik merk dat ze dat ook wil, maar dat heeft ze altijd tot op zekere hoogte gemogen. Het is voor mij dus een raadsel en het kwam als koude kak op mijn dak waar dit ineens vandaan komt.
1 week voordat ze met dit verhaal kwam hadden we nog wereldse sex en was het hou van je, wil je niet kwijt en we gaan ervoor he in 2018 en ineens PATS BOEM.
Ik ben nu 31 en mijn leven is helemaal vernield. Ik verlies haar, mijn 2 honden en 3 katten en mijn vrienden die ik net had opgebouwd daarzo. Nu ik 100 kilometer verder zit denk ik; Wat nu? Ik heb hier bij mijn ouders helemaal niets en ik wil dat het goed komt, maar wat te doen?
Ik weet dat mijn tante haar vanavond belt en ik spreek haar donderdagavond even. Zaterdag ga ik denk ik wel met de vereniging het uitje doen en een vriend raadde mij aan om haar zondag even lekker mee te nemen naar de schaatsbaan, maar aan de andere kant komt dat misschien opdringerig over, omdat ze aangaf rust te willen. Ik kan niet begrijpen dat je iemand waar je zoveel van houd en dat doet ze, zo ineens kan behandelen.
Ze is van een lieve, open, eerlijke, charmante en zorgzame vrouw INEENS omgeslagen naar iemand die alleen wil zijn, koud is en weinig empathie heeft. Ik begrijp er werkelijk niets van aan een kant.
Nu zul je denken; Ze wil ermee stoppen. Maar er zijn een aantal dingen waaraan ik denk waarvan ik zeg; Ze wil niet stoppen. Ze heeft namelijk de afspraak bij het ziekenhuis VERZET en niet geannuleerd. Verzet naar volgende week al zelfs. Tevens draagt ze onze verlovingsring nog.
Ik weet het niet meer en sorry voor het warrige verhaal.
Goed gesprek gehad qua werk. Maandag word ik gebeld voor een eventueel 2de gesprek. Wel heb ik het ontzettend moeilijk op dit moment en deze is voor mn meissie
Mooi dat je een goed gesprek had wat betreft de sollicitatie. Wil je vriendin je nog spreken? Of heb je haar nog gesproken?
Op een dag word ik wakker, als een van de koeiossen, grazend in de wei
🐄🌳
🐄🌳
Nee niet gesproken. Snap ik ook wel aangezien we gisteren 2 uur aan de foon hebben gehangen. Wat moet je dan nog zeggen.quote:Op vrijdag 15 december 2017 16:23 schreef Steef121 het volgende:
Mooi dat je een goed gesprek had wat betreft de sollicitatie. Wil je vriendin je nog spreken? Of heb je haar nog gesproken?
Overigens spreek ik haar nu kort even op de app. Kwam ze zelf mee.quote:
Mooi dat je een goed gesprek had wat betreft de sollicitatie. Wil je vriendin je nog spreken? Of heb je haar nog gesproken?
Waar verblijf je nu dan? Ben je weer teruggegaan naar je ouders?
Ik zou in ieder geval niet zulke zielige liedjes luisteren. Dat doet je humeur niet goed
Ik zou in ieder geval niet zulke zielige liedjes luisteren. Dat doet je humeur niet goed
Op een dag word ik wakker, als een van de koeiossen, grazend in de wei
🐄🌳
🐄🌳
Ja bij ouders. Ja dat is ons nummer sorry.quote:
Waar verblijf je nu dan? Ben je weer teruggegaan naar je ouders?
Ik zou in ieder geval niet zulke zielige liedjes luisteren. Dat doet je humeur niet goed
Ik knap altijd enorm op van zielige liedjes als ik me kut voelquote:
Waar verblijf je nu dan? Ben je weer teruggegaan naar je ouders?
Ik zou in ieder geval niet zulke zielige liedjes luisteren. Dat doet je humeur niet goed
Here's Why Listening to Sad Music Makes You Feel Better
incl disclaimer:
Maar goed. Fijn dat het gesprek lekker verliep, Anoniem. Ik duim voor je.quote:this pleasant sadness doesn't work the same way in everyone. The authors of the new study discovered that for some people sad tunes were in fact distressing and negative, usually because of the bad memories they brought up – so a somber and depressed soundtrack may not always be the best way to cheer up a friend.
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
Daar hoef je je niet te verontschuldigen hoor. Ik zou het jezelf alleen niet aandoen als ik jou was.quote:
[..]
Ja bij ouders. Ja dat is ons nummer sorry.
Voor nu even focus houden op je werk. Wacht even het telefoontje van morgen af.
Maar ik zou mezelf ook de vraag stellen hoe lang jij bent bereid te wachten op je vriendin. Kan mij voorstellen dat leven in onzekerheid op den duur erger wordt dan de zekerheid dat het echt voorbij is.
Op een dag word ik wakker, als een van de koeiossen, grazend in de wei
🐄🌳
🐄🌳
Haha als ik mij echt depressief voel en zielige liedjes luister, raak ik alleen maar nog dieper in de put.quote:
[..]
Ik knap altijd enorm op van zielige liedjes als ik me kut voel
Here's Why Listening to Sad Music Makes You Feel Better
incl disclaimer:
[..]
Maar goed. Fijn dat het gesprek lekker verliep, Anoniem. Ik duim voor je.
"
Depression is different, however. Instead of feeling motivated to make changes, depression tends to cause people to lose motivation. Rather than making them think more clearly, people with depression show diminished cognitive functioning on several domains.
The evidence suggests that people with tendencies to clinical depression also respond to music differently. We conducted experiments in which we asked people to listen to a self-selected piece of music that made them sad and another that made them happy. We then measured their response to the music.
We found that rather than feeling better after listening to sad music, people with high scores in rumination reported feeling more depressed.
Rumination is the tendency to become stuck in patterns of negative thinking and to find it difficult to shake negative thoughts about events or one’s feelings.
"
Krijg ook niet het idee dat het bepaald opbeurend werkt voor TS.
Op een dag word ik wakker, als een van de koeiossen, grazend in de wei
🐄🌳
🐄🌳
Ik zit te denken en ik denk dat ALS ik weet of ze mij aannemen of niet ik haar bel en haar niet vertel of ze mij wel of niet aannemen. Liefde moet niet afhangen van 1 sollicitatie denk ik dan.quote:Op vrijdag 15 december 2017 16:51 schreef Steef121 het volgende:
[..]
Haha als ik mij echt depressief voel en zielige liedjes luister, raak ik alleen maar nog dieper in de put.
Krijg ook niet het idee dat het bepaald opbeurend werkt voor TS.
Ze hakt voor kerst vast de knoop wel door.quote:
[..]
Daar hoef je je niet te verontschuldigen hoor. Ik zou het jezelf alleen niet aandoen als ik jou was.
Voor nu even focus houden op je werk. Wacht even het telefoontje van morgen af.
Maar ik zou mezelf ook de vraag stellen hoe lang jij bent bereid te wachten op je vriendin. Kan mij voorstellen dat leven in onzekerheid op den duur erger wordt dan de zekerheid dat het echt voorbij is.
Ze vertelde mij gisteren dat ze het idee heeft dat kerst nog maanden weg is, terwijl dat al over 1,5 week is. En dat ze daar niet mee bezig is en weinig trek in heeft, wat ik mij kan voorstellen. Ik heb geen idee verder.quote:
[..]
Ze hakt voor kerst vast de knoop wel door.
Ik gok voor 1 januari.quote:
Ze hakt voor kerst vast de knoop wel door.
Of een frisse start vrijgezel.
Of een nieuw begin in de relatie.
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
Zou zomaar kunnen. Overigens was ik vandaag dus daar en er vielen mij 2 dingen op;quote:
[..]
Ik gok voor 1 januari.
Of een frisse start vrijgezel.
Of een nieuw begin in de relatie.
- Alles was spik en span maar dat had ik wel verwacht.
- Er was niks in huis, nog geen fles water. Oftewel ze heeft vaak gegeten op werk, ouders, zussen etc wat ik ook snap maar ik kan prima alleen zijn klopt dan niet echt. Ik merkte dat ze thuis beetje ontvlucht zeg maar als je begrijpt wat ik bedoel.
of ze moest nog boodschappen doen...quote:
[..]
Zou zomaar kunnen. Overigens was ik vandaag dus daar en er vielen mij 2 dingen op;
- Alles was spik en span maar dat had ik wel verwacht.
- Er was niks in huis, nog geen fles water. Oftewel ze heeft vaak gegeten op werk, ouders, zussen etc wat ik ook snap maar ik kan prima alleen zijn klopt dan niet echt. Ik merkte dat ze thuis beetje ontvlucht zeg maar als je begrijpt wat ik bedoel.
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Je doet 2 weken lang geen boodschappen? Nee ze gaf zelf al aan her en der te hebben gegeten etc. Stond nog een tupperware doos met spaghetti (van dr ma) op het fornuisquote:
[..]
of ze moest nog boodschappen doen...
Overigens heb ik nog een klein briefje achtergelaten voor haar met daarop de tekst dat ik het fijn vond om de honden en katten even te zien en dat ik trots op haar ben op wie ze is en wat ze doet en dat ik het erg knap van haar vind hoe ze hiermee omgaat etc.
Gatverdamme. Wat een loos geslijm.quote:
Overigens heb ik nog een klein briefje achtergelaten voor haar met daarop de tekst dat ik het fijn vond om de honden en katten even te zien en dat ik trots op haar ben op wie ze is en wat ze doet en dat ik het erg knap van haar vind hoe ze hiermee omgaat etc.
Ga gewoon je huis terugeisen en lekker met je honden en katten chillen. Als ze toch nauwelijks thuis is kan ze prima bij d'r eigen ouders logeren. Zij is degene die jou nu aan het lijntje aan het houden is, dan mag ze ook zelf opbokken.
Nee, ik begrijp niet wat je bedoelt. Hou eens op met je observaties te koppelen aan theoriën. Zinloos en je komt er niet positief door over.quote:
[..]
Zou zomaar kunnen. Overigens was ik vandaag dus daar en er vielen mij 2 dingen op;
- Alles was spik en span maar dat had ik wel verwacht.
- Er was niks in huis, nog geen fles water. Oftewel ze heeft vaak gegeten op werk, ouders, zussen etc wat ik ook snap maar ik kan prima alleen zijn klopt dan niet echt. Ik merkte dat ze thuis beetje ontvlucht zeg maar als je begrijpt wat ik bedoel.
Fijn dat jullie een goed gesprek hadden en dat je sollicitatie goed ging.
Op donderdag 21 juli 2011 23:08 schreef Loveless85 het volgende:
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
quote:
Overigens heb ik nog een klein briefje achtergelaten voor haar met daarop de tekst dat ik het fijn vond om de honden en katten even te zien en dat ik trots op haar ben op wie ze is en wat ze doet en dat ik het erg knap van haar vind hoe ze hiermee omgaat etc.
Waarom?quote:
Overigens heb ik nog een klein briefje achtergelaten voor haar met daarop de tekst dat ik het fijn vond om de honden en katten even te zien en dat ik trots op haar ben op wie ze is en wat ze doet en dat ik het erg knap van haar vind hoe ze hiermee omgaat etc.
Ik begrijp je reactie, maar zo voel ik het en niet als geslijm. Ook zij kan wel wat opbeurende teksten gebruiken. Wel heb ik haar zojuist gevraagd - omdat ik iets van duidelijkheid wil - Waar komt het mindere gevoel vandaan? Is dat door alle negativiteit die er is gebeurd OF is het gewoon op? Aan dat eerste is te werken (mits we dat beide willen) dat tweede waarschijnlijk niet.quote:
[..]
Gatverdamme. Wat een loos geslijm.
Ga gewoon je huis terugeisen en lekker met je honden en katten chillen. Als ze toch nauwelijks thuis is kan ze prima bij d'r eigen ouders logeren. Zij is degene die jou nu aan het lijntje aan het houden is, dan mag ze ook zelf opbokken.
Ja zij moet ook gewoon de ballen hebben om jou te zeggen waar het op staat en je niet aan zo'n ruggegraatloos lijntje te houden.quote:
[..]
Ik begrijp je reactie, maar zo voel ik het en niet als geslijm. Ook zij kan wel wat opbeurende teksten gebruiken. Wel heb ik haar zojuist gevraagd - omdat ik iets van duidelijkheid wil - Waar komt het mindere gevoel vandaan? Is dat door alle negativiteit die er is gebeurd OF is het gewoon op? Aan dat eerste is te werken (mits we dat beide willen) dat tweede waarschijnlijk niet.
Maar een opbeurende tekst zou ik het niet noemen, meer een wanhoopskreet.
