Op de rand van de afgrond na 14 jaar 4

Beste mensen,

Ik heb even een kloon account aangemaakt, omdat ik vrij bekend ben op dit forum en ik sta op de rand van de afgrond na 14 jaar samen te zijn met mijn meissie. Ik zal alles proberen zo goed mogelijk te omschrijven, zodat het helder is. Mochten er vragen zijn dan ben ik uiteraard bereid deze te beantwoorden. Hopelijk zijn er wat mensen die mij kunnen adviseren ofzo.

Zoals gezegd ben ik al 14 jaar samen met de liefde van mijn leven. We zijn vanaf dat we 17 jaar zijn bijelkaar en wonen sinds een kleine 10 jaar samen. Eerst 6 jaar in een heel klein dorp en nu sinds 4 jaar in een groter dorp met ongeveer 10.000 inwoners.

Wij hebben in ons leven heel veel dingen meegemaakt en dit begon al op de allereerste dag dat ik haar voor de eerste keer zag. Haar ouders lagen namelijk in scheiding en er werd net niet gevochten in huis. Uiteindelijk is dat overigens goed gekomen, nadat haar moeder 6 weken uit huis is geweest.

Enkele jaren geleden kreeg mijn vriendin een ongeluk en werd aangereden. Hierdoor kwam ze 6 maanden in het ziekenhuis te liggen en hield daar beenletsel aan over, mede door toedoen van het ziekenhuis (wonden niet goed schoongemaakt). Ze moest opnieuw leren lopen, staan etc en is inmiddels al 8 jaar werkzaam in een Horeca bedrijf waar ze het reuze naar haar zin heeft, maar daar kom ik later nog op terug.

In de tussentijd heb ik gewoon gewerkt, maar op en af. Aantal keer goed pech gehad dat de bedrijven waar ik werkzaam voor was failliet gingen of ik kon het gewoon niet vinden met collega's etc. Ik ben daar zeer gevoelig voor vanwege een psychische stoornis die ik heb en die sinds vorig jaar pas erkend is (eindelijk). Ik ben dus niet iemand die langer dan 2-3 jaar bij een baas blijft hangen, ook al wil ik dat wel, het lukt telkens niet.

Sinds wij wonen waar wij nu wonen is er veel gebeurd. In de afgelopen 4 jaar hebben wij ieder jaar iemand verloren waar wij veel om geven. Zo overleed mijn oom plotseling aan een hartaanval 4 jaar geleden (waar mijn vriendin ook een goede band mee had), 3 jaar geleden mijn nicht van 32 aan een meervoudige hersentumor, 2 jaar geleden haar beste collega en vriendin aan kanker (ook net 38 ofzo) en nu staan wij op het punt om opnieuw iemand te verliezen, namelijk een vriendin van 26 ook aan kanker. Die zal op korte termijn overlijden en is niet meer te redden.

Toen wij hier kwamen wonen vertelde mijn vriendin mij; Ey ga nou eens wat doen, zoek eens wat contact etc. Uiteindelijk kwam ik bij de vereniging terecht waar ik nu bij zit en waar ik het ontzettend naar mijn zin heb. Het zijn echt vrienden geworden en ook mijn vriendin voelt zich daar welkom. Jaarlijks hebben we uitjes of komt ze kijken etc etc. En een tijdje geleden zijn we nog samen naar een bruiloft geweest van iemand uit mijn team.

Nu is het zo dat ik de afgelopen 2 jaar een ziektewetuitkering heb gehad en uiteindelijk ben ik goedgekeurd (niet geheel terecht maar goed). Ik was sinds Augustus dit jaar bezig om te solliciteren. Letterlijk honderden sollicitaties en gesprekken reeds gevoerd. Ik kon niet eerder dan Augustus solliciteren, omdat ik een ziektewetuitkering had en ik moest wachten op het eindoordeel van de arts. Mijn vriendin vertelde mij dat ze erg trots was dat ik het eindelijk inzag en dat ik zo snel reageerde. Ze maakte zich logischerwijs druk om de financiën.

Tevens zijn we al 3 jaar bezig om vader en moeder te worden. Na uitgebreid onderzoek bleek dat wij niet natuurlijk zwanger kunnen worden. De ''fout'' ligt bij mij. Hiervoor zijn we dit jaar een traject ingegaan bij het Erasmus in Rotterdam. Door middel van een ICSI-behandeling kunnen wij alsnog vader en moeder worden.Wel moest mijn vriendin 5 kilo afvallen oftewel erbij sporten. En ze werkt nog eens 40-45 uur per week en ik deed op dat moment niets.

In November zouden wij terug moeten komen bij het ziekenhuis, maar je raad het al. Enkele dagen voor we zouden gaan kwam ze met het nieuws dat ze twijfelt aan onze relatie. Ze zag op tegen de datum van het ziekenhuis en of we het wel allemaal konden rondbreien. Aan de ene kant heeft ze gelijk, omdat ik al een aantal keer een kans heb gehad wat betreft werk etc, maar aan de andere kant denk ik; Een baby dat gaat 9 maanden duren. Geef mij dan ook die tijd, je zag dat ik goed bezig was.

Op haar werk is ze heel goed met haar collega's, zelfs te goed misschien. Ze gaat graag op stap, feestjes en dat soort dingen. Dat is na de dood van haar beste collega meer geworden (die hield daar ook van, maar stierf alleen en was vaak eenzaam, eeuwige vrijgezel en kwam vaak de verkeerde mannen tegen zeg maar). Ik heb haar die vrijheid NOOIT ontnomen, omdat ik wist dat ze dat gemist heeft in haar jeugd, mede door toedoen van haar ouders. Ze zorgde immers altijd voor alles en iedereen.

Nu is de situatie zo dat ik door de bomen het bos niet meer zie. Ze loopt bij een psycholoog voor haarzelf, maar niet voor onze relatie. Ik heb haar verteld dat die psycholoog het waarschijnlijk erger maakt. Waarom? Als jij met een vraag komt; Ik heb altijd voor anderen gezorgd, wat moet ik doen? Dan zegt die psycholoog uiteraard dat je voor jezelf moet kiezen.

Onze relatie is ALTIJD goed geweest. Samen op vakantie, samen lachen en huilen, respect, waardering, goede sex (nog steeds) en zelden tot nooit ruzie. Weleens discussies maar geen ruzie. Tevens drink ik niet, drugs gebruik ik niet en geweld gebruik ik al helemaal niet. Ik ben eigenlijk een lief persoon die ook liefde nodig heeft en zij idem.

Nu is het zo dat ik bij mijn ouders verblijf voor inmiddels 10+ dagen en ik het zelf misschien erger heb gemaakt door haar te appen, vanwege onzekerheid en het ongewisse. Dit heb ik niet gewild, maar als ze in mijn schoenen had gestaan had ze hetzelfde gedaan denk ik. Wel hebben we enkele malen per email contact gehad.

In deze emails geeft ze de volgende punten aan;

Financiën (daar was ik mee bezig en ik heb vrijdag bijvoorbeeld weer een gesprek staan)
Vrijheid (die ze altijd van mij gekregen heeft maar toch heeft ze het gevoel een bepaalde verantwoordelijk richting mij te hebben)
Genegenheid (die gaf ik haar erg veel, zeker toen ik net wegging en dat vond ze ook heel fijn.)
Huishouden (oftewel of ik vaker dingen zelf wil zien, maar het probleem is ik zie het niet en dat stinkt haar terecht. Ook dit is op te lossen lijkt mij bijv met een memo bord ofzo)

Ik denk dat ze zich teveel spiegelt aan haar collega's die vaak jonger zijn en lekker alles los en vast neuken wat er is en lekker zuipen. Ik merk dat ze dat ook wil, maar dat heeft ze altijd tot op zekere hoogte gemogen. Het is voor mij dus een raadsel en het kwam als koude kak op mijn dak waar dit ineens vandaan komt.

1 week voordat ze met dit verhaal kwam hadden we nog wereldse sex en was het hou van je, wil je niet kwijt en we gaan ervoor he in 2018 en ineens PATS BOEM.

Ik ben nu 31 en mijn leven is helemaal vernield. Ik verlies haar, mijn 2 honden en 3 katten en mijn vrienden die ik net had opgebouwd daarzo. Nu ik 100 kilometer verder zit denk ik; Wat nu? Ik heb hier bij mijn ouders helemaal niets en ik wil dat het goed komt, maar wat te doen?

Ik weet dat mijn tante haar vanavond belt en ik spreek haar donderdagavond even. Zaterdag ga ik denk ik wel met de vereniging het uitje doen en een vriend raadde mij aan om haar zondag even lekker mee te nemen naar de schaatsbaan, maar aan de andere kant komt dat misschien opdringerig over, omdat ze aangaf rust te willen. Ik kan niet begrijpen dat je iemand waar je zoveel van houd en dat doet ze, zo ineens kan behandelen.

Ze is van een lieve, open, eerlijke, charmante en zorgzame vrouw INEENS omgeslagen naar iemand die alleen wil zijn, koud is en weinig empathie heeft. Ik begrijp er werkelijk niets van aan een kant.

Nu zul je denken; Ze wil ermee stoppen. Maar er zijn een aantal dingen waaraan ik denk waarvan ik zeg; Ze wil niet stoppen. Ze heeft namelijk de afspraak bij het ziekenhuis VERZET en niet geannuleerd. Verzet naar volgende week al zelfs. Tevens draagt ze onze verlovingsring nog.

Ik weet het niet meer en sorry voor het warrige verhaal.

quote:

Op dinsdag 12 december 2017 20:22 schreef Joene het volgende:

[..]

wat is er mis met aan jezelf denken ?

Niks maar aan de andere kant zit je in een relatie. Ik denk dat jou partner het ook heel tof zou vinden als je gewoon zou melden als je ergens mee zit toch? Waarom heb je anders een relatie?

quote:

Op dinsdag 12 december 2017 20:23 schreef missgelukt het volgende:
waar heb je eigenlijk gesolliciteerd, toch hopelijk niet waar zij nu werkt?

Nee natuurlijk niet

quote:

Op dinsdag 12 december 2017 20:26 schreef Ven1972 het volgende:
Communicatie is erg belangrijk in een relatie als het maar aan 2 kanten werkt. Als iemand niet goed kan communiceren met haar of zijn partner werkt de relatie echt niet naar behoren, dan is gedoemd om te mislukken.

Exact maar als je van jezelf weet (vriendin dus) dat je niet echt een prater bent, waarom zoek je dan geen hulp en kom je ermee op het allerlaatste moment? Snap je die terechte frustratie bij mij?

quote:

Op dinsdag 12 december 2017 20:27 schreef Joene het volgende:

[..]

soms moet je dingen eerst zelf laten bezinken al vorens je ze bespreekt zeker als het op een exit van je relatie gaat aankomen. Die mededeling doe je in mijn ogen niet als je niet op zn minst 95% zeker bent.

Uiteraard moet je alles laten bezinken maar iemand 1-2 jaar (geen idee hoe lang ze hiermee loopt) voor ''de gek houden'' en lief doen etc etc is ook verkeerd. Ze moet vrijdag overigens weer naar de psych. Ze had ook een tip gekregen over een boek, maar die kost 25 euro en dat geld heeft ze niet. Ik wil dat wel betalen voor haar, als dat helpt.

quote:

Op dinsdag 12 december 2017 20:27 schreef Joene het volgende:
respect voor het feit dat je blijft reageren trouwens.

Geen probleem. Dankzij jullie ben ik ook tot andere inzichten gekomen.

quote:

Op dinsdag 12 december 2017 20:30 schreef Ven1972 het volgende:

[..]

Nee, snap ik ook niet. Maar jullie kennen elkaar erg goed na 14 jaar relatie met elkaar, echter moet ik zeggen dat het aan jou ligt dat het probleem is.

Niemand snapt dat ook van haar en dat moet ook echt veranderen. Het is een combinatie van vele kleine dingen die het tot 1 groot ding maken zoals ze zelf terecht zegt, maar we zijn hier op aarde om te leren.

quote:

Op dinsdag 12 december 2017 20:31 schreef Joene het volgende:

[..]

jij koopt een boek voor haar , conclusie van het boek is , kies voor jezelf.

Nee boek gaat over omgaan met mijn ''stoornis'' vooral.

quote:

Op dinsdag 12 december 2017 20:32 schreef Ven1972 het volgende:

[..]

Mee eens, zijn ex wil zijn boek toch niet hebben van hem

Anders vul je het even in

quote:

Op dinsdag 12 december 2017 20:31 schreef Joene het volgende:

[..]

jij koopt een boek voor haar , conclusie van het boek is , kies voor jezelf.

Ook denk ik dan weer; Waarom nu pas dat boek? Waarom niet 2-3 jaar geleden al, terwijl je weet dat ik dit al heel mijn leven heb? Dat frustreert.

quote:

Op dinsdag 12 december 2017 20:35 schreef Ven1972 het volgende:
Bedenk het wel dat niet iedereen wil samenwonen of leven met iemand die "stoornis" heeft, zal ook niet altijd meevallen. Echter vraagt men heel veel begrip voor te hebben om goed mee kunnen gaan, want niet iedereen begrijpt jouw "stoornis" zowel je via jouw psycholoog hebt gekregen als diagnose.

Eens maar aan de andere kant en dit heb ik haar ook gezegd; Ze is er altijd FANTASTISCH mee omgegaan. Is het een stok om mee te slaan misschien? Ze zegt zelf van niet.

quote:

Op dinsdag 12 december 2017 20:35 schreef Joene het volgende:

[..]

ik denk niet dat jouw stoornis opeens the big thing is ook , dan was dat x jaar geleden wel.

Het werd wel meermaals aangegeven in de gesprekken die we voor mijn vertrek hebben gevoerd. Terwijl ze er juist geweldig mee omgegaan is, omdat ze mij zo goed begrijpt! Het is zo dubbel allemaal en ze weet het gewoon niet. Als ze niets meer van mij wilt, wil ze dat boek ook niet denk ik dan.

quote:

Op dinsdag 12 december 2017 20:37 schreef Samzz het volgende:

[..]

Op gegeven moment kun je als partner ook op raken he...

Dat is ook 100% aan de gang. Ze is op maar ik heb in Juni ofzo al aangegeven; Meis neem nou paar weekjes vrij, je raakt op. Stress van ziekenhuis, werk, thuis etc. Ik zag het op dat vlak wel aankomen en misschien hangt ze wel tegen een burnout aan van alles, zou zomaar kunnen, maar nee gewoon volledig blijven werken, terwijl je 200 overuren hebt staan, dat snap ik dan ook weer niet.

quote:

Op dinsdag 12 december 2017 20:40 schreef Joene het volgende:

[..]

precies jij snapt haar niet...

Nee dat snap ik niet nee. Als je op bent, thuis komt en zeurt dat het allemaal zo veel is etc etc NEEM DAN VRIJ voor je eigen gemoedsrust. Luisteren is ook een ding in een relatie en dat werkt 2 kanten op.

quote:

Op dinsdag 12 december 2017 20:40 schreef Joene het volgende:
waarom zou ze vrij nemen om bij de vent te zitten die in haar ogen de problemen veroorzaakt ?

Omdat als ze dan thuis kwam we het altijd leuk hadden. Het was niet zo als ze thuis kwam ze enorm shagrijnig was ofzo, helemaal niet zelfs, het tegendeel.

quote:

Op dinsdag 12 december 2017 20:40 schreef Gruffalo het volgende:
Je verwijt haar dat ze alleen aan haarzelf denkt en niet aan jullie en tegelijkertijd zeg je dat ze zichzelf constant heeft weggecijferd. Ik denk dat ze zichzelf kwijt is geraakt, doordat ze zoveel voor jou over had. Ze is niet op qua werk, maar qua jou.

Ze is zichzelf zeker kwijtgeraakt. Ik denk ook dat ze nooit echt heeft geweten wie ze nu zelf is en nee dat ligt niet alleen aan mij. Dat ligt ook zeer zeker aan haar thuissituatie van vroeger en dat geeft ze ook zelf aan. Het is en en en en dat is teveel.

quote:

Op dinsdag 12 december 2017 20:40 schreef Joene het volgende:
waarom zou ze vrij nemen om bij de vent te zitten die in haar ogen de problemen veroorzaakt ?

Ze neemt nu overigens ook geen vrij terwijl ik er niet ben dusja.

quote:

Op dinsdag 12 december 2017 20:43 schreef Joene het volgende:

[..]

Vrij was misschien wel belastender

Ik snap je maar aan de andere kant als ze wel vrij was (voor die tijd en daarna ook nog) deden we gewoon leuke dingen? Zijn pas nog naar concert geweest en uit eten etc. Bedoel erg verwarrend.

quote:

Op dinsdag 12 december 2017 20:43 schreef Joene het volgende:

[..]

omdat we of omdat jij ?

Nee we dat is 1 ding wat ik echt zeker weet. Altijd gezellig, eten wanneer we willen, samen honden uitlaten, praten over haar werk, dat soort dingen. Ze heeft vind ik te lang een masker opgehouden en dat is niet eerlijk richting mij. Nogmaals ik heb mijn fouten, maar ik snap niet waarom ze het zo heeft aangepakt.

quote:

Op dinsdag 12 december 2017 20:44 schreef Ven1972 het volgende:

[..]

Kijk, dat zeg je. Maar we weten het niet wat jouw ex-vriendin heeft gezegd over jou. We lezen het alleen maar van één kant, jouw verhaal.

Ik vertel toch vrij helder wat ze gezegd heeft. Ik win er niets mee om daarover te liegen.

quote:

Op dinsdag 12 december 2017 20:46 schreef Budapestenaar het volgende:
Oei, TS, ik snap je pijn. Maar je bent steeds voor haar aan het invullen waar haar gevoelens vandaan komen en waarom het verbreken van de relatie geen goed idee zou zijn. Maar dat kun je niet voor haar invullen. Als zij straks besluit dat het over en uit is, is dat haar beslissing. Of dat nou een goede of een slechte beslissing is. Dat jij nog zielsveel van haar houdt, verandert daar niks aan.

Zo bedoel ik dat niet. Ik wil niet invullen. Ik wil dat ze eerlijk is over haar gevoelens. Jij zou hetzelfde reageren bij je partner op zeker. Uit paniek ga je je van alles afvragen etc.

quote:

Op dinsdag 12 december 2017 20:51 schreef Ven1972 het volgende:
Ik heb het gevoel dat je ook soms de waarheid verdraait ondanks jouw stoornis?

Nee ik win daar niks mee. Heeft ook totaal geen zin.

quote:

Op dinsdag 12 december 2017 20:51 schreef Gruffalo het volgende:
Begrijpelijk dat je dat wil (eerlijkheid over gevoelens), maar dat kun je niet afdwingen.

Jouw vriendin gaat er op deze manier mee om, dat past niet bij hoe jij het graag zou willen. Ook daar zou je conclusies uit kunnen trekken.

Jup maar wat mij gewoon het meest frustreert is dat ze niet praat of gepraat heeft. We hadden zoveel kunnen voorkomen als ze communiceert. Dan denk ik waarom het zover laten komen?

quote:

Op dinsdag 12 december 2017 20:52 schreef Budapestenaar het volgende:

[..]

Je vriendin heeft waarschijnlijk al langer twijfels en dat komt er nu uit. Maar jij wil het niet horen. Je bent ernstig in denial. En daarmee maak je het heel moeilijk voor jezelf.

Maar als jij als partner ergens over twijfelt, wat doe je dan? Je kijkt het even aan en gaat praten, maar dat is dus precies waar het wringt. Dat heeft ze niet gedaan en dat maakt mij angstig en verdrietig.