R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Je hebt nooit geleerd om alleen te zijn. Je bent vanaf je 17e al samen met haar. Je hele volwassen leven tot nu toe heb je dus gespendeerd in een relatie met haar.quote:Op dinsdag 12 december 2017 02:16 schreef AnoniemH het volgende:
[..]
Dat ik mijn leven ingesteld heb op ons lijkt mij logisch als je gaat samenwonen en 14 jaar samen bent.
"Marrying your highschool sweetheart" komt ook erg weinig voor. De mensen die het wel doen houden het ook niet lang vol, omdat ze vaak het gevoel hebben dat ze iets mislopen in het leven. Natuurlijk zijn er uitzonderingen, maar mensen willen over het algemeen eerst uitzoeken wie ze zijn en wat ze aan zichzelf hebben, uitzoeken wat het is dat zij willen in het leven en wat ze gelukkig maakt.
Dat jullie elkaar die ruimte gaven in jullie relatie om dat alsnog te ontdekken is niet hetzelfde. Je weet niet meer wat je aan jezelf hebt buiten je relatie om. Je weet niet meer wat je gelukkig maakt buiten je relatie om. Het enige wat je wilt in het leven is die relatie zelf, en zonder die relatie zie je het leven zelfs niet meer zitten. Je kan geen relatie onderhouden als je een dergelijke mindset hebt, laat staan repareren.
Dus ga nou eerst eens aan jezelf werken. Ontdek wie je bent als individu en wat jou als persoon gelukkig maakt. Zolang het antwoord daarop nog steeds "een relatie hebben" is, weet je dat je nog een lange weg voor de boeg hebt.
En ja, je huisdieren achterlaten zal ook enorm veel pijn doen. Maar wees blij dat ze een goed huisje hebben en dat er goed voor ze gezorgd wordt. Hoe denk je dat het is voor stiefvaders/moeders die een band hebben opgebouwd met een stiefkind, om vervolgens weg te moeten gaan als de relatie ophoudt? Komt ook regelmatig voor. Het is triest, maar het leven gaat door.
Als ik jou was zou ik het opgeven. Uit je reacties maak ik echt op dat ze er klaar mee is. Mocht je inderdaad alsnog gesprekken willen aangaan, ga haar dan geen schuldgevoel aanpraten of iets dergelijks door haar te wijzen op mooie tijden die jullie gehad hebben enzo. Ze zal daardoor niet ineens van je gaan houden. Het enige wat je daarmee bereikt is dat ze medelijden met je krijgt en nog langer de tijd neemt om jou los te laten. Maar loslaten is onvermijdelijk. Ik zou er liever snel doorheen gaan dan het lijden uitrekken. Na 14 jaar samen weet ze precies wat ze aan je heeft, en als dat niet genoeg voor haar is dan houdt het op. Dan kan jij nog zo graag aan de relatie blijven werken; als zij het niet wilt dan stopt het. Ook al kan je het je totaal niet voorstellen en komt dit volledig uit het niets, dat verandert niks aan het feit dat zij twijfelt aan de relatie en ermee wilt stoppen. Liever nu tot dat besef komen dan over 20-30 jaar, toch?
Het is overigens een feit dat ze aan de relatie twijfelt, dat zei ze zelf letterlijk. Stel hè, stel dat je haar kan overtuigen om de relatie nog een kans te geven. Wil je werkelijk de rest van je leven bang zijn voor een mogelijke, plotselinge break-up? Die twijfels van haar zullen blijven bestaan. Misschien in mindere mate, maar ze zijn er wel. Wil je zo de rest van je astronomisch korte leven doorbrengen? Altijd in onzekerheid, elke keer zweetdruppels op je voorhoofd als ze weer eens uitgaat, want wie weet komt ze de echte ware tegen bij wie ze helemaal geen twijfels heeft. En dan heb ik het alleen nog over jouw kant van het verhaal. Wil je dat haar ook aandoen? Dat ze nooit echt helemaal gelukkig is, omdat die twijfels zich in de diepte verschuilen? Ik zou haar loslaten, dat lijkt me het beste voor jullie allebei. Maar goed, ik ben maar een vreemdeling op het internet, dus je kan mn advies ook de prullenbak ingooien
Maar ik hoop dat je je situatie kan bekijken vanuit een ander perspectief dan dat van jezelf. Het enige wat er nu in jou omgaat is koste wat het kost de relatie behouden, zonder na te denken of dat echt het slimste is dat je kan doen, hoe graag je het ook zou willen.[ Bericht 6% gewijzigd door MrAero op 12-12-2017 03:40:44 ]
Veel wijsheid komt er om 3 uur snachts uit je vingers geperst.quote:Op dinsdag 12 december 2017 03:17 schreef MrAero het volgende:
[..]
Je hebt nooit geleerd om alleen te zijn. Je bent vanaf je 17e al samen met haar. Je hele volwassen leven tot nu toe heb je dus gespendeerd in een relatie met haar.
"Marrying your highschool sweetheart" komt ook erg weinig voor. De mensen die het wel doen houden het ook niet lang vol, omdat ze vaak het gevoel hebben dat ze iets mislopen in het leven. Natuurlijk zijn er uitzonderingen, maar mensen willen over het algemeen eerst uitzoeken wie ze zijn en wat ze aan zichzelf hebben, uitzoeken wat het is dat zij willen in het leven en wat ze gelukkig maakt.
Dat jullie elkaar die ruimte gaven in jullie relatie om dat alsnog te ontdekken is niet hetzelfde. Je weet niet meer wat je aan jezelf hebt buiten je relatie om. Je weet niet meer wat je gelukkig maakt buiten je relatie om. Het enige wat je wilt in het leven is die relatie zelf, en zonder die relatie zie je het leven zelfs niet meer zitten. Je kan geen relatie onderhouden als je een dergelijke mindset hebt, laat staan repareren.
Dus ga nou eerst eens aan jezelf werken. Ontdek wie je bent als individu en wat jou als persoon gelukkig maakt. Zolang het antwoord daarop nog steeds "een relatie hebben" is, weet je dat je nog een lange weg voor de boeg hebt.
En ja, je huisdieren achterlaten zal ook enorm veel pijn doen. Maar wees blij dat ze een goed huisje hebben en dat er goed voor ze gezorgd wordt. Hoe denk je dat het is voor stiefvaders/moeders die een band hebben opgebouwd met een stiefkind, om vervolgens weg te moeten gaan als de relatie ophoudt? Komt ook regelmatig voor. Het is triest, maar het leven gaat door.
Als ik jou was zou ik het opgeven. Uit je reacties maak ik echt op dat ze er klaar mee is. Mocht je inderdaad alsnog gesprekken willen aangaan, ga haar dan geen schuldgevoel aanpraten of iets dergelijks door haar te wijzen op mooie tijden die jullie gehad hebben enzo. Ze zal daardoor niet ineens van je gaan houden. Het enige wat je daarmee bereikt is dat ze medelijden met je krijgt en nog langer de tijd neemt om jou los te laten. Maar loslaten is onvermijdelijk. Ik zou er liever snel doorheen gaan dan het lijden uitrekken. Na 14 jaar samen weet ze precies wat ze aan je heeft, en als dat niet genoeg voor haar is dan houdt het op. Dan kan jij nog zo graag aan de relatie blijven werken; als zij het niet wilt dan stopt het. Ook al kan je het je totaal niet voorstellen en komt dit volledig uit het niets, dat verandert niks aan het feit dat zij twijfelt aan de relatie en ermee wilt stoppen. Liever nu tot dat besef komen dan over 20-30 jaar, toch?
Op een dag word ik wakker, als een van de koeiossen, grazend in de wei
🐄🌳
🐄🌳
sommige mensen gaan het ook niet begrijpen. Dat komt dan vooral door een blinde vlek.quote:
[..]
Maar ik kan er gewoon heel slecht mee omgaan omdat het zo uit het niets kwam weet je wel. Daarom dat ik haar ook meermaals heb geappt. Zodra ik haar donderdag heb gesproken zal dat ook niet meer zo zijn denk ik. Het is vooral de blinde paniek van mij en ja er is gewoon geen handleiding voor.
Stel.. Jij bent een vrouw die op het punt staat zwanger te worden en daarmee een deel van haar zelfstandigheid op moet geven, omdat ze moet zorgen voor een nieuw leven..
En lees dan deze 3 topics eens terug... Zie jij jezelf als de stabiele en verzorgende vader, die in tijden van crisis het hoofd koel houdt en zorgt dat zaken zonder paniek geregeld worden?
Of ben je een extra zorg op zo'n moment?
En lees dan deze 3 topics eens terug... Zie jij jezelf als de stabiele en verzorgende vader, die in tijden van crisis het hoofd koel houdt en zorgt dat zaken zonder paniek geregeld worden?
Of ben je een extra zorg op zo'n moment?
Als je dan toch aan het teruglezen bent (dapper!), dan zal je ook zien dat je wel degelijk weet wat er speelt, je zegt het namelijk een aantal keren.
Ze is er klaar mee om voor je te moeten zorgen. Je zoekt pas werk als het UWV zegt dat je niet ziek bent. Je wilt pas opruimen als zij er geen tijd voor heeft of aangeeft wat je moet doen. Je hebt overal excuses op en luistert niet (want ik heb ook ooit voor jou gezorgd en geregeld dat je nu zelfstandig bent - ja, omdat jij jaren afwezig was..)
Als je haar terug wilt, slik dan je verdriet in, man up en zoek een baan, woonruimte en een leven. Laat zien dat je in ieder geval voor jezelf kan zorgen, dat je niet in de war raakt als iemand om 2 uur online is, omdat jij snapt dat zij ook haar relatie kwijt is en verdriet heeft en wordt volwassen. Mocht je haar niet terugkrijgen, dan heb je in ieder geval de volgende iets te bieden.
Je ellende heb je hier van je afgeschreven, das nu klaar. Richt je op zaken waar je invloed op hebt en probeer te luisteren naar mensen, zonder een antwoord te moeten verzinnen. Ze draagt de ring nog en de afspraak staat nog.
En als je het niet lukt om je op jezelf te richten, zoek hulp, net als dat zij dat doet. Kom op, het voelt misschien alsof je leven over is, maar er is altijd een keuze!
Ze is er klaar mee om voor je te moeten zorgen. Je zoekt pas werk als het UWV zegt dat je niet ziek bent. Je wilt pas opruimen als zij er geen tijd voor heeft of aangeeft wat je moet doen. Je hebt overal excuses op en luistert niet (want ik heb ook ooit voor jou gezorgd en geregeld dat je nu zelfstandig bent - ja, omdat jij jaren afwezig was..)
Als je haar terug wilt, slik dan je verdriet in, man up en zoek een baan, woonruimte en een leven. Laat zien dat je in ieder geval voor jezelf kan zorgen, dat je niet in de war raakt als iemand om 2 uur online is, omdat jij snapt dat zij ook haar relatie kwijt is en verdriet heeft en wordt volwassen. Mocht je haar niet terugkrijgen, dan heb je in ieder geval de volgende iets te bieden.
Je ellende heb je hier van je afgeschreven, das nu klaar. Richt je op zaken waar je invloed op hebt en probeer te luisteren naar mensen, zonder een antwoord te moeten verzinnen. Ze draagt de ring nog en de afspraak staat nog.
En als je het niet lukt om je op jezelf te richten, zoek hulp, net als dat zij dat doet. Kom op, het voelt misschien alsof je leven over is, maar er is altijd een keuze!
naast dat ik het ziek vind dat je dit continue in de gaten houd, en ondanks dat het vreemde zaken zijn , is het in je opgekomen dat ook voor haar een relatie verbreken van 14 jaar ondanks dat je er klaar mee bent verdriet op kan leveren ?quote:
[..]
Dat dat zo af en toe gebeurd snap ik, maar echt elke dag sinds een dag of 6-7. Ik wil daar wel antwoord op ja.
A command line lets you get intimate with your computer, data and protocols. GUIs are like wearing full body condoms.
Dit.quote:Op dinsdag 12 december 2017 07:33 schreef Joene het volgende:
[..]
naast dat ik het ziek vind dat je dit continue in de gaten houd, en ondanks dat het vreemde zaken zijn , is het in je opgekomen dat ook voor haar een relatie verbreken van 14 jaar ondanks dat je er klaar mee bent verdriet op kan leveren ?
De wereld draait niet alleen om jou, TS.
Ja doei.
Dit lijkt me een schoolvoorbeeld van een relatie die is ontstaan op jonge leeftijd, waarbij men uit elkaar is gegroeid door individuele ontwikkelingen.
Het wordt tijd dat TS een eigen leven opbouwt. Zo gefocussed zijn op je partner is gewoon niet gezond.
Het wordt tijd dat TS een eigen leven opbouwt. Zo gefocussed zijn op je partner is gewoon niet gezond.
Charity is injurious unless it helps the recipient to become independent of it.
Socialisten vechten allang niet meer tegen het kapitalisme maar tegen de realiteit.
Socialisten vechten allang niet meer tegen het kapitalisme maar tegen de realiteit.
Denk het ook ja, ze is vermoedelijk verliefd op haar collega.quote:
Ik vermoed dat ze een ander heeft.
Een dat jij te afhankelijk van haar bent geweest voor een evenwichtige relatie..
Humor, serieus en vrolijk!
Ah de man met ervaring.quote:
[..]
Denk het ook ja, ze is vermoedelijk verliefd op haar collega.
A command line lets you get intimate with your computer, data and protocols. GUIs are like wearing full body condoms.
quote:
Als je dan toch aan het teruglezen bent (dapper!), dan zal je ook zien dat je wel degelijk weet wat er speelt, je zegt het namelijk een aantal keren.
Ze is er klaar mee om voor je te moeten zorgen. Je zoekt pas werk als het UWV zegt dat je niet ziek bent. Je wilt pas opruimen als zij er geen tijd voor heeft of aangeeft wat je moet doen. Je hebt overal excuses op en luistert niet (want ik heb ook ooit voor jou gezorgd en geregeld dat je nu zelfstandig bent - ja, omdat jij jaren afwezig was..)
Als je haar terug wilt, slik dan je verdriet in, man up en zoek een baan, woonruimte en een leven. Laat zien dat je in ieder geval voor jezelf kan zorgen, dat je niet in de war raakt als iemand om 2 uur online is, omdat jij snapt dat zij ook haar relatie kwijt is en verdriet heeft en wordt volwassen. Mocht je haar niet terugkrijgen, dan heb je in ieder geval de volgende iets te bieden.
Je ellende heb je hier van je afgeschreven, das nu klaar. Richt je op zaken waar je invloed op hebt en probeer te luisteren naar mensen, zonder een antwoord te moeten verzinnen. Ze draagt de ring nog en de afspraak staat nog.
En als je het niet lukt om je op jezelf te richten, zoek hulp, net als dat zij dat doet. Kom op, het voelt misschien alsof je leven over is, maar er is altijd een keuze!
***
Na jaren de kar op alle vlakken getrokken te hebben worden er plannen gemaakt om een huis te kopen, een hypotheek te nemen en zwanger te worden.quote:
Stel.. Jij bent een vrouw die op het punt staat zwanger te worden en daarmee een deel van haar zelfstandigheid op moet geven, omdat ze moet zorgen voor een nieuw leven..
En lees dan deze 3 topics eens terug... Zie jij jezelf als de stabiele en verzorgende vader, die in tijden van crisis het hoofd koel houdt en zorgt dat zaken zonder paniek geregeld worden?
Of ben je een extra zorg op zo'n moment?
En zij gaat nadenken, twijfelt, ziet een hele grote verantwoording op haar afkomen en begint te beseffen dat zij óók dat helemaal zelf zal moeten trekken. Met jou op de kar erbij. Jij die aandacht nodig hebt, veel aandacht. Die wil praten, kletsen en psychische problemen hebt. Na werk, huishouden en tegen elkaar aankletsen wil je ook nog seks. Samen douchen en knuffelen.
En jij wil natuurlijk wel inspraak in de keuze van het huis, de naam van het kind, de inrichting van de babykamer. Maar zij zal alles moeten doen en alle verantwoording moeten dragen.
Ja, je bent nu aan het solliciteren. Maar je geeft ook aan dat je geen baan vast kunt houden en dat zal ws niet veranderen. Dat ziet zij ook in.
Je bent voor haar vooral een last. Het aangaan van die nieuwe en enorme verantwoordelijkheden heeft haar ogen geopend.
Ben ik wel bang voor ja, ex vriendin van hem moet hem aangeven bij de politie voor stalking, maar echter is het zo dat stalking niet altijd goed te bewijzen is. Stalking blijft wettelijk strafbaar.quote:
Dit gaat een stalkingsverhaal worden.
Humor, serieus en vrolijk!
TS is zo obsessief dat hij altijd probeert haar terug te krijgen.quote:
Dit lijkt me een schoolvoorbeeld van een relatie die is ontstaan op jonge leeftijd, waarbij men uit elkaar is gegroeid door individuele ontwikkelingen.
Het wordt tijd dat TS een eigen leven opbouwt. Zo gefocussed zijn op je partner is gewoon niet gezond.
Humor, serieus en vrolijk!
Dit escaleerde wel heel snel.quote:
[..]
Ben ik wel bang voor ja, ex vriendin van hem moet hem aangeven bij de politie voor stalking, maar echter is het zo dat stalking niet altijd goed te bewijzen is. Stalking blijft wettelijk strafbaar.
I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
Nou stalken... ts is op dit moment wel een tikkeltje obsessief bezig en moet het hoofd een beetje koel zien te houden, maar ik begrijp het wel.
Vooral als er nog hoop is gevestigd op dat ene gesprek dat hij nog met haar voeren gaat en hij daarbij nog denkt dat het gevoel niet helemaal weg kan zijn van haar kant.
Ik vind het best logisch dat daar nog hoop voor geparkeerd wordt.
Maar hoe moeilijk het ook is, de emoties dienen in bedwang te worden gehouden.
Mocht het gesprek uitmonden in een gesprek waarin duidelijk wordt dat het echt voorbij is, moet ts de hoop dan ook laten varen en verder gaan met het leven.
[ Bericht 1% gewijzigd door Steef121 op 12-12-2017 17:52:37 ]
Vooral als er nog hoop is gevestigd op dat ene gesprek dat hij nog met haar voeren gaat en hij daarbij nog denkt dat het gevoel niet helemaal weg kan zijn van haar kant.
Ik vind het best logisch dat daar nog hoop voor geparkeerd wordt.
Maar hoe moeilijk het ook is, de emoties dienen in bedwang te worden gehouden.
Mocht het gesprek uitmonden in een gesprek waarin duidelijk wordt dat het echt voorbij is, moet ts de hoop dan ook laten varen en verder gaan met het leven.
[ Bericht 1% gewijzigd door Steef121 op 12-12-2017 17:52:37 ]
Op een dag word ik wakker, als een van de koeiossen, grazend in de wei
🐄🌳
🐄🌳
En dit, dit noemen ze nouw hormoon huishouding van de vrouw, die slingert je van de enomtie naar de ander en van het ene gevoel naar de andet, tel daarbij op eventuele goed bedoelde nog meer verwarrend makende adviezen van anderen en je hebt het perfecte recept voor een vrouw die (even) niet meer weet wat ze wil.quote:
Beste mensen,
Ik heb even een kloon account aangemaakt, omdat ik vrij bekend ben op dit forum en ik sta op de rand van de afgrond na 14 jaar samen te zijn met mijn meissie. Ik zal alles proberen zo goed mogelijk te omschrijven, zodat het helder is. Mochten er vragen zijn dan ben ik uiteraard bereid deze te beantwoorden. Hopelijk zijn er wat mensen die mij kunnen adviseren ofzo.
Zoals gezegd ben ik al 14 jaar samen met de liefde van mijn leven. We zijn vanaf dat we 17 jaar zijn bijelkaar en wonen sinds een kleine 10 jaar samen. Eerst 6 jaar in een heel klein dorp en nu sinds 4 jaar in een groter dorp met ongeveer 10.000 inwoners.
Wij hebben in ons leven heel veel dingen meegemaakt en dit begon al op de allereerste dag dat ik haar voor de eerste keer zag. Haar ouders lagen namelijk in scheiding en er werd net niet gevochten in huis. Uiteindelijk is dat overigens goed gekomen, nadat haar moeder 6 weken uit huis is geweest.
Enkele jaren geleden kreeg mijn vriendin een ongeluk en werd aangereden. Hierdoor kwam ze 6 maanden in het ziekenhuis te liggen en hield daar beenletsel aan over, mede door toedoen van het ziekenhuis (wonden niet goed schoongemaakt). Ze moest opnieuw leren lopen, staan etc en is inmiddels al 8 jaar werkzaam in een Horeca bedrijf waar ze het reuze naar haar zin heeft, maar daar kom ik later nog op terug.
In de tussentijd heb ik gewoon gewerkt, maar op en af. Aantal keer goed pech gehad dat de bedrijven waar ik werkzaam voor was failliet gingen of ik kon het gewoon niet vinden met collega's etc. Ik ben daar zeer gevoelig voor vanwege een psychische stoornis die ik heb en die sinds vorig jaar pas erkend is (eindelijk). Ik ben dus niet iemand die langer dan 2-3 jaar bij een baas blijft hangen, ook al wil ik dat wel, het lukt telkens niet.
Sinds wij wonen waar wij nu wonen is er veel gebeurd. In de afgelopen 4 jaar hebben wij ieder jaar iemand verloren waar wij veel om geven. Zo overleed mijn oom plotseling aan een hartaanval 4 jaar geleden (waar mijn vriendin ook een goede band mee had), 3 jaar geleden mijn nicht van 32 aan een meervoudige hersentumor, 2 jaar geleden haar beste collega en vriendin aan kanker (ook net 38 ofzo) en nu staan wij op het punt om opnieuw iemand te verliezen, namelijk een vriendin van 26 ook aan kanker. Die zal op korte termijn overlijden en is niet meer te redden.
Toen wij hier kwamen wonen vertelde mijn vriendin mij; Ey ga nou eens wat doen, zoek eens wat contact etc. Uiteindelijk kwam ik bij de vereniging terecht waar ik nu bij zit en waar ik het ontzettend naar mijn zin heb. Het zijn echt vrienden geworden en ook mijn vriendin voelt zich daar welkom. Jaarlijks hebben we uitjes of komt ze kijken etc etc. En een tijdje geleden zijn we nog samen naar een bruiloft geweest van iemand uit mijn team.
Nu is het zo dat ik de afgelopen 2 jaar een ziektewetuitkering heb gehad en uiteindelijk ben ik goedgekeurd (niet geheel terecht maar goed). Ik was sinds Augustus dit jaar bezig om te solliciteren. Letterlijk honderden sollicitaties en gesprekken reeds gevoerd. Ik kon niet eerder dan Augustus solliciteren, omdat ik een ziektewetuitkering had en ik moest wachten op het eindoordeel van de arts. Mijn vriendin vertelde mij dat ze erg trots was dat ik het eindelijk inzag en dat ik zo snel reageerde. Ze maakte zich logischerwijs druk om de financiën.
Tevens zijn we al 3 jaar bezig om vader en moeder te worden. Na uitgebreid onderzoek bleek dat wij niet natuurlijk zwanger kunnen worden. De ''fout'' ligt bij mij. Hiervoor zijn we dit jaar een traject ingegaan bij het Erasmus in Rotterdam. Door middel van een ICSI-behandeling kunnen wij alsnog vader en moeder worden.Wel moest mijn vriendin 5 kilo afvallen oftewel erbij sporten. En ze werkt nog eens 40-45 uur per week en ik deed op dat moment niets.
In November zouden wij terug moeten komen bij het ziekenhuis, maar je raad het al. Enkele dagen voor we zouden gaan kwam ze met het nieuws dat ze twijfelt aan onze relatie. Ze zag op tegen de datum van het ziekenhuis en of we het wel allemaal konden rondbreien. Aan de ene kant heeft ze gelijk, omdat ik al een aantal keer een kans heb gehad wat betreft werk etc, maar aan de andere kant denk ik; Een baby dat gaat 9 maanden duren. Geef mij dan ook die tijd, je zag dat ik goed bezig was.
Op haar werk is ze heel goed met haar collega's, zelfs te goed misschien. Ze gaat graag op stap, feestjes en dat soort dingen. Dat is na de dood van haar beste collega meer geworden (die hield daar ook van, maar stierf alleen en was vaak eenzaam, eeuwige vrijgezel en kwam vaak de verkeerde mannen tegen zeg maar). Ik heb haar die vrijheid NOOIT ontnomen, omdat ik wist dat ze dat gemist heeft in haar jeugd, mede door toedoen van haar ouders. Ze zorgde immers altijd voor alles en iedereen.
Nu is de situatie zo dat ik door de bomen het bos niet meer zie. Ze loopt bij een psycholoog voor haarzelf, maar niet voor onze relatie. Ik heb haar verteld dat die psycholoog het waarschijnlijk erger maakt. Waarom? Als jij met een vraag komt; Ik heb altijd voor anderen gezorgd, wat moet ik doen? Dan zegt die psycholoog uiteraard dat je voor jezelf moet kiezen.
Onze relatie is ALTIJD goed geweest. Samen op vakantie, samen lachen en huilen, respect, waardering, goede sex (nog steeds) en zelden tot nooit ruzie. Weleens discussies maar geen ruzie. Tevens drink ik niet, drugs gebruik ik niet en geweld gebruik ik al helemaal niet. Ik ben eigenlijk een lief persoon die ook liefde nodig heeft en zij idem.
Nu is het zo dat ik bij mijn ouders verblijf voor inmiddels 10+ dagen en ik het zelf misschien erger heb gemaakt door haar te appen, vanwege onzekerheid en het ongewisse. Dit heb ik niet gewild, maar als ze in mijn schoenen had gestaan had ze hetzelfde gedaan denk ik. Wel hebben we enkele malen per email contact gehad.
In deze emails geeft ze de volgende punten aan;
Financiën (daar was ik mee bezig en ik heb vrijdag bijvoorbeeld weer een gesprek staan)
Vrijheid (die ze altijd van mij gekregen heeft maar toch heeft ze het gevoel een bepaalde verantwoordelijk richting mij te hebben)
Genegenheid (die gaf ik haar erg veel, zeker toen ik net wegging en dat vond ze ook heel fijn.)
Huishouden (oftewel of ik vaker dingen zelf wil zien, maar het probleem is ik zie het niet en dat stinkt haar terecht. Ook dit is op te lossen lijkt mij bijv met een memo bord ofzo)
Ik denk dat ze zich teveel spiegelt aan haar collega's die vaak jonger zijn en lekker alles los en vast neuken wat er is en lekker zuipen. Ik merk dat ze dat ook wil, maar dat heeft ze altijd tot op zekere hoogte gemogen. Het is voor mij dus een raadsel en het kwam als koude kak op mijn dak waar dit ineens vandaan komt.
1 week voordat ze met dit verhaal kwam hadden we nog wereldse sex en was het hou van je, wil je niet kwijt en we gaan ervoor he in 2018 en ineens PATS BOEM.
Ik ben nu 31 en mijn leven is helemaal vernield. Ik verlies haar, mijn 2 honden en 3 katten en mijn vrienden die ik net had opgebouwd daarzo. Nu ik 100 kilometer verder zit denk ik; Wat nu? Ik heb hier bij mijn ouders helemaal niets en ik wil dat het goed komt, maar wat te doen?
Ik weet dat mijn tante haar vanavond belt en ik spreek haar donderdagavond even. Zaterdag ga ik denk ik wel met de vereniging het uitje doen en een vriend raadde mij aan om haar zondag even lekker mee te nemen naar de schaatsbaan, maar aan de andere kant komt dat misschien opdringerig over, omdat ze aangaf rust te willen. Ik kan niet begrijpen dat je iemand waar je zoveel van houd en dat doet ze, zo ineens kan behandelen.
Ze is van een lieve, open, eerlijke, charmante en zorgzame vrouw INEENS omgeslagen naar iemand die alleen wil zijn, koud is en weinig empathie heeft. Ik begrijp er werkelijk niets van aan een kant.
Nu zul je denken; Ze wil ermee stoppen. Maar er zijn een aantal dingen waaraan ik denk waarvan ik zeg; Ze wil niet stoppen. Ze heeft namelijk de afspraak bij het ziekenhuis VERZET en niet geannuleerd. Verzet naar volgende week al zelfs. Tevens draagt ze onze verlovingsring nog.
Ik weet het niet meer en sorry voor het warrige verhaal.
Probeer te blijven comuniceren en toon begrip maar je mag ook best zo af en toe om.wat duidelijkheid vragen. Maak in geen geval verwijten of nare opmerkingen dit werkt alleen maar averechts.
veel succes
Its hard to win an argument against a smart person, but it's damn near impossible to win an argument against a stupid person
Ik ben hoe dan ook geen psycholoog, maar het is ook tekenend dat hij psychische problemen heeft, waarmee iedereen hier van last kan hebben, Hij accepteert het helemaal niet dat zijn relatie met zijn vriendin uit is, hoewel hij zo graag haar terug wil hebben via andere methodes die hij wil gebruiken. We kennen hem helaas niet en hoe wij helaas niet weten hoe het precies met hem in elkaar zit. Eerlijk gezegd heeft hij te veel geleund op zijn voormalige vriendin terwijl hij zelf veel te afhankelijk is geweest, dat zegt ook heel veel over niet gelijkwaardige liefdesrelatie die hij met haar heeft gehad. In elke liefdesrelatie moet je zelf ook goed redden zoals je partner even of voor paar weken weg is.
Hij is gewoon echt verkeerd bezig om iedereen die hij kent schuldige aan te wijzen...
Hij is gewoon echt verkeerd bezig om iedereen die hij kent schuldige aan te wijzen...
Humor, serieus en vrolijk!
En dan? Dat hij in de gaten houdt wanneer ze online is, is niet oké, maar hij haar stalkt haar toch niet?quote:
[..]
MIsschien kan zij hem via FB blokkeren.
Wijze woordenquote:
Als je dan toch aan het teruglezen bent (dapper!), dan zal je ook zien dat je wel degelijk weet wat er speelt, je zegt het namelijk een aantal keren.
Ze is er klaar mee om voor je te moeten zorgen. Je zoekt pas werk als het UWV zegt dat je niet ziek bent. Je wilt pas opruimen als zij er geen tijd voor heeft of aangeeft wat je moet doen. Je hebt overal excuses op en luistert niet (want ik heb ook ooit voor jou gezorgd en geregeld dat je nu zelfstandig bent - ja, omdat jij jaren afwezig was..)
Als je haar terug wilt, slik dan je verdriet in, man up en zoek een baan, woonruimte en een leven. Laat zien dat je in ieder geval voor jezelf kan zorgen, dat je niet in de war raakt als iemand om 2 uur online is, omdat jij snapt dat zij ook haar relatie kwijt is en verdriet heeft en wordt volwassen. Mocht je haar niet terugkrijgen, dan heb je in ieder geval de volgende iets te bieden.
Je ellende heb je hier van je afgeschreven, das nu klaar. Richt je op zaken waar je invloed op hebt en probeer te luisteren naar mensen, zonder een antwoord te moeten verzinnen. Ze draagt de ring nog en de afspraak staat nog.
En als je het niet lukt om je op jezelf te richten, zoek hulp, net als dat zij dat doet. Kom op, het voelt misschien alsof je leven over is, maar er is altijd een keuze!
Oh, Anonieme Fokker, ik vroeg me ineens af wanneer je uitkering stopt? (WW, neem ik aan?)
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
Dat zal vast December zijn, aangezien er werd berekend dat December de problemen zouden komen financieel gezien?quote:
[..]
Wijze woorden
Oh, Anonieme Fokker, ik vroeg me ineens af wanneer je uitkering stopt? (WW, neem ik aan?)
Maar laten we wel ff een weekendje center parks boeken.
I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
