R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Nee, voor de uitslag. Officieel is het een negatieve uitslag, maar omdat ik toch kenmerken heb die staan voor een pervasieve ontwikkelingsstoornis, vind ik voor mezelf dat ik me moet beschouwen als iemand binnen het ASS.quote:Op maandag 27 november 2017 09:53 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Of misschien begrijp ik het verkeerd. Staat positief in die titel nou voor de uitslag of voor je gevoel??
Dat doe ik trouwens ook omdat ik mijzelf zo'n negatief stigma opleg, maar tegelijkertijd besef dat niemand met autisme hiervoor kiest. Ik ervaar nota bene zelf hoe verschrikkelijk moeilijk het kan zijn. Dus ik beschouw het ook als een levensles voor mezelf.
Daarbij ... het lukt de meeste mensen op den duur om hun ASS te kunnen accepteren. Daar probeer ik kracht uit te halen. Mijzelf beter voelen omdat ik officieel buiten het spectrum val, vind ik juist zwak, laf en vooral heel erg arrogant en egoistisch
Dit heeft Magnetronkoffie mij ook een paar keer uitgelegd. Daarom dacht hij zelf dat ik juist geen ASS heb. Hij ziet bij mij dat ik vooral de beleving heb van een 'niet-autist'.quote:Op maandag 27 november 2017 12:41 schreef matspontius het volgende:
[..]
Zeer zeker hebben autisten hele andere behoeften dan "gewone" mensen. Ik spreek namelijk uit eigen ervaringDe kenmerken en eigenschappen die ik vertoon worden over het algemeen als positief ervaren, zeker op mijn werk.
Misschien maakt dit in mijn geval ook dat ik buiten het spectrum val.
Maar zou dit niet per persoon verschillend zijn vraag ik mij dan af?
Net zoals ieder mens is iedere autist verschillend en zijn er allerlei gradaties. Ik dacht bij mijzelf dat het enorm meeviel maar daar dacht de onderzoeker heel anders over - het resultaat was schokkend maar verklaart wel een heleboel .......quote:
[..]
Dit heeft Magnetronkoffie mij ook een paar keer uitgelegd. Daarom dacht hij zelf dat ik juist geen ASS heb. Hij ziet bij mij dat ik vooral de beleving heb van een 'niet-autist'.
Misschien maakt dit in mijn geval ook dat ik buiten het spectrum val.
Maar zou dit niet per persoon verschillend zijn vraag ik mij dan af?
"Hoka Hey!"
Ik herken mijzelf erg in deze jongen. Altijd alles dwangmatig moeten beredeneren en willen verklaren en continu moeten dealen met twijfels en besluiteloosheid. Het is bij mij wel minder extreem, als het gaat om alledaagse beslissingen. Ik kan wel helemaal verzuipen in details en informatie als ik mijn gevoelens en zelfbeeld op een rijtje wil zetten. Ik kan wel verbanden trekken, maar daar kan ik dan niet mee stoppen: in plaats van dat ik van A naar B ga, ga ik razendsnel door naar C, D, E en soms helemaal naar Z.
Dat stukje met die moeder zou bij mij anders gaan. Ik denk dat hij het verdriet van zijn moeder zeker opmerkt dat zijn moeder verdriet heeft, maar hij zit dan nog in de modus om over zijn eigen beleving te praten. Het lukt hem niet om dat even te onderbreken en te schakelen naar wat er met zijn moeder gebeurt. Daarom lijkt hij heel erg kil, maar onbewust raakt het hem. Het heeft meer te maken met het niet kunnen schakelen en uiting kunnen geven aan emoties (want anders zou hij erdoor overspoeld raken).
Ik vond het ook wel slikken hoor.quote:
[..]
Net zoals ieder mens is iedere autist verschillend en zijn er allerlei gradaties. Ik dacht bij mijzelf dat het enorm meeviel maar daar dacht de onderzoeker heel anders over - het resultaat was schokkend maar verklaart wel een heleboel .......
Maar onderzoekers letten heel specifiek op bepaalde kenmerken: dat moeten ze immers ook doen.
Het zal waarschijnlijk ook wel meevallen bij jou, omdat je in de loop der jaren veel vaardigheden hebt opgedaan om je te kunnen aanpassen. Misschien kom je op iedereen over als een hele normale man en vonden de onderzoekers je ook niet raar. Maar zij moeten echt op die gedragskenmerken letten om te bepalen of het autisme is of iets anders.
Ga vanavond even het filmpje bekijken - ben benieuwd. Misschien herken ik ook wel dingen. Zo normaal kom ik trouwens niet over hoor, maar mijn omgeving weet hoe ik kan reageren en houd daar wel een beetje rekening mee - en ach wie is er wel "normaal"? Je eigen "gebreken" herkennen en dit met een beetje humor kunnen bekijken is een groot goed.quote:
[..]
Ik vond het ook wel slikken hoor.
Maar onderzoekers letten heel specifiek op bepaalde kenmerken: dat moeten ze immers ook doen.
Het zal waarschijnlijk ook wel meevallen bij jou, omdat je in de loop der jaren veel vaardigheden hebt opgedaan om je te kunnen aanpassen. Misschien kom je op iedereen over als een hele normale man en vonden de onderzoekers je ook niet raar. Maar zij moeten echt op die gedragskenmerken letten om te bepalen of het autisme is of iets anders.
Ik ben bijvoorbeeld extreem overgevoelig voor geluiden en geuren - dat is enorm irritant - vooral voor mezelf
"Hoka Hey!"
Ik kan het me wel voorstellen dat het irritant is. Ik ben er eerder ondergevoelig voor.quote:
[..]
Ga vanavond even het filmpje bekijken - ben benieuwd. Misschien herken ik ook wel dingen. Zo normaal kom ik trouwens niet over hoor, maar mijn omgeving weet hoe ik kan reageren en houd daar wel een beetje rekening mee - en ach wie is er wel "normaal"? Je eigen "gebreken" herkennen en dit met een beetje humor kunnen bekijken is een groot goed.
Ik ben bijvoorbeeld extreem overgevoelig voor geluiden en geuren - dat is enorm irritant - vooral voor mezelf
Behalve voor krijsende kinderen. Ik moet me soms echt inhouden als ik van die kutkoters in de supermarkt hoor janken. Vooral als ik achteraf hoor dat ze dat alleen maar doen omdat ze bijvoorbeeld geen chocolade krijgen. En dan zie ik die ouders daar ook uiterst passief op reageren. Enerzijds wil ik tegen die ouders roepen "Godverdomme, voed je kinderen eens op, zeg!" Ook heb ik drang om de winkel uit te rennen. Tegelijkertijd heb ik vreemd genoeg de neiging om die sterke prikkels op te blijven zoeken, omdat ik daar ook een soort kick van krijg. Niet dat ik kindergejank zo leuk vind, maar omdat ik dingen ga voelen die mij uit mijn passiviteit kunnen trekken.
Alles is ambivalent in mij. Want behalve dat ik het irritant vind, besef ik heel goed dat je het kleine kinderen niet kwalijk kan nemen.
Tegenover mij woont ook een krijsend kind. Heel irritant! Maar het is nog veel erger als ik weet dat de moeder ook regelmatig door woede uit haar plaat gaat en schreeuwt waar haar kinderen bij zijn. Het betreffende kind is twee jaar oud. De eerste drie jaar zijn het allerbelangrijkste voor iemand zijn ontwikkeling. Wat ze dus doet, is dat kind voor zijn leven kapotmaken. Ik zit soms zelfs serieus te janken als ik nadenk hoe het dat kind zal vergaan. Ik heb de kinderbescherming ook gebeld. Dat bleek de hele buurt al regelmatig gedaan te hebben. Dat gezin krijgt al hulp. Meer kan je niet doen. Voelt heel machteloos!
Hoe zouden die ouders volgens jou dan moeten reageren?quote:
[..]
Ik kan het me wel voorstellen dat het irritant is. Ik ben er eerder ondergevoelig voor.
Behalve voor krijsende kinderen. Ik moet me soms echt inhouden als ik van die kutkoters in de supermarkt hoor janken. Vooral als ik achteraf hoor dat ze dat alleen maar doen omdat ze bijvoorbeeld geen chocolade krijgen. En dan zie ik die ouders daar ook uiterst passief op reageren. Enerzijds wil ik tegen die ouders roepen "Godverdomme, voed je kinderen eens op, zeg!" Ook heb ik drang om de winkel uit te rennen. Tegelijkertijd heb ik vreemd genoeg de neiging om die sterke prikkels op te blijven zoeken, omdat ik daar ook een soort kick van krijg. Niet dat ik kindergejank zo leuk vind, maar omdat ik dingen ga voelen die mij uit mijn passiviteit kunnen trekken.
Alles is ambivalent in mij. Want behalve dat ik het irritant vind, besef ik heel goed dat je het kleine kinderen niet kwalijk kan nemen.
Tegenover mij woont ook een krijsend kind. Heel irritant! Maar het is nog veel erger als ik weet dat de moeder ook regelmatig door woede uit haar plaat gaat en schreeuwt waar haar kinderen bij zijn. Het betreffende kind is twee jaar oud. De eerste drie jaar zijn het allerbelangrijkste voor iemand zijn ontwikkeling. Wat ze dus doet, is dat kind voor zijn leven kapotmaken. Ik zit soms zelfs serieus te janken als ik nadenk hoe het dat kind zal vergaan. Ik heb de kinderbescherming ook gebeld. Dat bleek de hele buurt al regelmatig gedaan te hebben. Dat gezin krijgt al hulp. Meer kan je niet doen. Voelt heel machteloos!
Hoe weet je trouwens dat de hele buurt de Kinderbescherming ook had gebeld en dat ze al hulp krijgt?
Bijvoorbeeld tegen hun kind zeggen dat ze stil moeten zijn.quote:
[..]
Hoe zouden die ouders volgens jou dan moeten reageren?
Besluiteloosheid herken ik heeel erg. 1 van de vervelendste dingen due er zijn. Tja, hoort bij autisme. Moet je maar mee leren leven! Maar als het bij depressie had gehoord hadden we wel een behandeling ervoor gekregen. Dat is dus weer zoiets waarvan ik denk; hoera dat er een aan autisme verwante stoornis wordt vermoed
Of er een behandeling noodzakelijk is (en uberhaupt bestaat) of dat zoiets bij het leven hoort helaas is weer een heel andere discussie, feit blijft dat doordat dingen onder autisme worden gebracht er behandelingen die voor anderen wel beschikbaar zijn, afvallen
En medicijnen vlakken je gevoelens af, daarom ben ik ermee gestopt (had ze eerst voor wat anders gekregen). Dus eigenlijk maakt het allemaal niet uit, als je eenmaal psychische problemen hebt dan is er weinig hoop meer op verbetering tenzij je ze ineens niet meer hebt, haha... Zo is het wel, het is hetzelfde als dat de zon schijnt of het regent, mensen geloven graag dat ze er invloed op hebben, maar dat kan nket eens zonder dat je weer iets anders verandert, ook als je positief denkt maakt iets van buitenaf dat mogelijk, wij worden bestuurd
[ Bericht 30% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 29-11-2017 23:17:40 ]
Of er een behandeling noodzakelijk is (en uberhaupt bestaat) of dat zoiets bij het leven hoort helaas is weer een heel andere discussie, feit blijft dat doordat dingen onder autisme worden gebracht er behandelingen die voor anderen wel beschikbaar zijn, afvallen
En medicijnen vlakken je gevoelens af, daarom ben ik ermee gestopt (had ze eerst voor wat anders gekregen). Dus eigenlijk maakt het allemaal niet uit, als je eenmaal psychische problemen hebt dan is er weinig hoop meer op verbetering tenzij je ze ineens niet meer hebt, haha... Zo is het wel, het is hetzelfde als dat de zon schijnt of het regent, mensen geloven graag dat ze er invloed op hebben, maar dat kan nket eens zonder dat je weer iets anders verandert, ook als je positief denkt maakt iets van buitenaf dat mogelijk, wij worden bestuurd
[ Bericht 30% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 29-11-2017 23:17:40 ]
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
|
|
