Ruim 1300 km langs de buitengrenzen van NL per fiets

Om het af te maken hier dan eindelijk deel twee van het verslag!

wo 18/10
Dieren - Nijmegen 80km

De Veluwe. ik dacht dat dat het zwaarste stukje van de hele tocht zou zijn, maar dat viel mee! Ik moest wel af en toe een stukje naar boven fietsen maar de steilheid viel mee en dan ging het ook altijd weer naar beneden. En dat ging best hard. Ik ben wel even omgereden voor de Posbank. Want die had een soort van legendarische status. Ooit, toen ik klein was en nog met mijn ouders op vakantie ging, moesten we een vakantie in het prachtige Zuid-Frankrijk noodgedwongen eerder afbreken. Toen zaten we opeens in grijs en regenachtig Nederland te sikkeneuren. Om toch er nog iets van te maken maakten we wat dagtripjes, onder andere naar de Veluwe. Op de Posbank aangekomen regende het nog steeds en de bank zat vol met nors kijkende bejaarden in grijze regenjassen. We werden er allemaal nog verdrietiger door. Sindsdien was de uitdrukking "we kunnen altijd nog naar de Posbank op vakantie gaan" synoniem aan: "het kan allemaal nog veel kutter!".

Maar de Veluwe is bij zonnig weer gewoon hartstikke mooi. En eindelijk heb ik de Posbank eens goed kunnen bekijken. Het hele gebied is er naar vernoemd maar het is eigenlijk alleen een grote stenen bank ter nagedachtenis van meneer Pos, ooit voorzitter van de ANWB. Ik las het plakkaat en nu ik zelf op zo'n mooie road trip door Nederland was, kreeg ik opeens heel veel bewondering voor deze man, en ik herkende hem als een soort van zielsverwant. Want dankzij de paden die deze man geeffend heeft, deed hij ook mij Neerlands schoonheid kennen, waarderen en liefhebben.








Na de Veluwe ging ik door Arnhem, een stad die ook nog behoorlijk heuvelachtig is, en daarna reed ik over de oevers van de Nederrijn, en later de Waal richting Nijmegen. Ik zette de vaart erin waardoor ik al heel vroeg daar aankwam. En toevallig (of niet) reed ik langs het Nationaal Fietsmuseum Velorama, dus daar heb ik natuurlijk een interessant uurtje doorgebracht. Daarna rustig verder gereden naar mijn hotel Nimma, een beetje aan de rand van de stad. Van buiten zag het er spuuglelijk uit, een blok beton, maar van binnen was het best mooi. Modern en industrieel, maar smaakvol ingericht en comfortabel. Alles was prima geregeld en het restaurant was ook prima.


vr 19/10
Nijmegen - Venlo 90km

Vanaf Nijmegen een mooie tocht die onder andere over de Mokerheide ging. Prachtige landschappen die zich helaas niet goed in een foto lieten vangen. Maar voordat ik daar was kreeg ik eerst te maken met allerlei werkzaamheden in 't bos toen ik net Nijmegen uitreed. Ik moest een flink stuk door de modder, ondertussen de trekkers en graafmachines ontwijkend.

Na de Mokerheide ging het weer langs en over de rivier, de Meuse. Moest een stuk of vier keer met het veer oversteken.



De laatste keer reed ik het land op en keek ik hier tegenaan:



En dan kun je er natuurlijk niet omheen om ook deze even van binnen te bekijken:



Een heerlijk zomers biertje, in de zon op het terras, half oktober. Op 1 been kun je niet lopen en ook niet fietsen dus in opperbeste bui reed ik het laatste stukje naar Venlo. Ik zette mijn fiets in de publieke stalling bij het station, en ging vervolgens in Hotel Wilhelmina toekijken hoe er uiteindelijk vier man werden gemobiliseerd om naar mijn reservering te zoeken. Die moest er toch echt zijn, want iemand herinnerde zelfs mijn naam, "ik heb em er zelf nondeju ingezet!" maar er was niks te vinden. Uiteindelijk bleek dat ze mij op de verkeerde dag hadden gezet en kwam het goed. Maar eerst was er nog een kamersleutel kwijt. Het was net Fawlty Towers.

's Avonds heb ik me een weg gebaand door de typisch Limburgse oergezellige lalalalalala-kermis (helaas hadden ze geen Turbo-poliep!), en ik heb meer dan uitstekend gegeten in Cafe Central. Wat een fijne tent!

za 20/10
Venlo - Someren 105km

De dag begon met regen, die gelukkig ook weer vrij snel ophield. Wel had ik een stevige tegenwind. De tocht voerde over landbouwgebied, wat soms wel mooie beelden opleverde, van netjes in lange rijen geplante kolen van allerlei soorten.



Maar de saaiheid overheerste uiteindelijk toch wel, en in combinatie met de straffe bries maakte dat het niet de allerleukste rijdag. Wel moest ik nog even stoppen voor een mooie mijlpaal:



Ik worstelde me door de ook niet bijster mooie stad Roermond, waar ik natuurlijk even goed vastliep omdat men had besloten een heel stuk fietspad hermetisch af te sluiten. Ik moest wat minder legale manoevres uithalen om weer op pad te geraken en liet de stad achter me.

Nu werd het echt saai. Alleen maar lelijke grote boerenbedrijven, rechte wegen, weinig afwisseling, dus geen foto's meer, gewoon met de blik op oneindeig doorbuffelen, op weg naar Someren, Gasterij Krabbendam. Dat was wel een leuk plekje. Een vriendelijk familiehotelletje met persoonlijke service.

zo 21/10
Someren - Breda 90km

De regen heeft nu definitief z'n plek in mijn dagen ingenomen. Maar mijn regenpak is nog steeds waterdicht en de buien zijn nog van korte duur. Het wordt weer droog en ik zie zelfs een waterig zonnetje. De tocht was mooier dan de vorige dag en ik kreeg er weer plezier in. Ik had een reservering in Hotel Mastbosch in Breda, dat dicht aan mijn route lag. Helaas vrij ver van het stadscentrum, dus heb ik maar weer in het bijbehorende restaurant, Grand Café Heeren van Oranje, gegeten. Wat een ontzettende kaktent, wat een poeha. En het eten was niet eens bijzonder. Al deden ze voorkomen alsof het de hoogste haute cuisine was, mij hou je niet voor de gek.

ma 22/10
Breda - Goes 100km

Qua slecht weer was vandaag de absolute apotheose. Het regende keihard toen ik wegreed uit Breda. Overal zag ik een aantal groepen mountainbikers die zich ook niet lieten tegenhouden door het water. Ik maakte de eerste uren vrij veel kilometers omdat ik weinig zin had om lang te stoppen. Uiteindelijk werd het toch nog even droog, en opgelucht pelde ik mijn regenpak van mijn nu door zweet dampend natte onderkleding. Gelukkig bleef ik wel warm genoeg, zelfs nat blijft merinowol goed isoleren en mijn synthetische fietsjas droogde snel.

Ik was ergens rond Bergen op Zoom toen het weer zacht begon te druppelen. Toch maar weer regenjas en -broek aangetrokken. De regenhoezen over mijn schoenen liet ik achterwege, want, zo dacht ik hoopvol, "het houdt zo weer op".

Het hield inderdaad op met zachtjes regenen, en er pleurde een stortbui naar beneden die in korte tijd mijn schoenen en sokken doorweekte. Ik reed nu Zeeland binnen. Ik moest een pokke eind over de dijken rijden, hoog en onbeschut. Terwijl de regen mijn gezicht striemde werd ik bijna de zee ingeblazen. Mijn kletsnatte voeten werden ijskoud en ik kreeg de pest in. Wat duurde dat laatste stuk eindeloos lang... maar er kwam gelukkig toch een eind aan. Opgelucht en afgepeigerd liep ik het Van der Valk-hotel in Goes binnen, waar ik na een suggestie van de receptioniste mijn toch al niet goedkope kamer een upgrade gaf, en ik heerlijk in mijn eigen bubbelbad ging liggen om op te warmen.

's Avonds een flinke vracht Zeeuwse mosselen gegeten.

di 23/10

Vandaag was het gelukkig minder nat, en ook de wind was wat afgenomen. Die blies nog wel in mijn gezicht dus heb ik een beetje valsgespeeld door een stukkie af te snijden. Niet helemaal rondom langs de zuid- en westkust maar gewoon dwars over het eiland door Middelburg en daarna noordwaards, tot ik bij de Oosterscheldekering kwam. Wederom, net als de Afsluitdijk, een knap staaltje Nederlands engineering, om stil van te worden.





Hier had ik weer vol wind mee dus ik zeilde eroverheen, over het eiland Neeltje Jans. Voor ik het wist was ik alweer in Burgh-Haamstede. Veel te vroeg, want het hotel was nog dicht. Ik had doorgegeven dat ik rond 5 uur pas aan zou komen. Dus had ik wat tijd te doden en zocht ik "Bar petit 't Oliegeultje" op, een kleine en gezellige bar waar ik wat lekkere bokbiertjes dronk en kaasbitterballen at.

Het hotel, Hotel Brasserie Burgh, was niet zo goed. Te duur, en de kamer was raar. Met goedkope disco effecten als je de kraan in de badkamer opendraaide, je verzint het niet. 's Avonds liepen er toeristen over de gang te stampen en gillen en 's ochtends moest ik ook nog eens extra betalen voor een ontbijt. Ik moest overal extra voor betalen, zelfs voor de koffie-cups in de hotelkamer, want, zo stond er op het briefje, "deze kosten gewoon geld, OOK VOOR ONS!". Jaja, "ons benne zunig", maar je kan ook overdrijven.

Ik moest overigens ook zoeken naar een fatsoenlijk restaurant, want ik las bijna overal gierend slechte recensies. Over stukken eierschaal in de omelet, rotte vis, personeel die de gasten negeert. Uiteindelijk toch iets goeds gevonden bij Hotel Bom. Burgh-Haamstede is toch wel een beetje vreemd plekkie.

24/10 Burgh-Haamstede - Rotterdam

De laatste dag! Eigenlijk wilde ik nu zo snel mogelijk naar huis. Na een ontbijt bij Brood- en Banketbakkerij Sonnemans (dat ik apart moest afrekenen!) moest ik een stuk door de Zeeuwse duinen, die hier soms echt fucking steil waren. En er waren blijkbaar wijzigingen in de route waardoor mijn navigatie me opeens een rulle zandweg instuurde met wel 20 procent stijgpercentage. Dat was iets te veel. Maar echt verdwalen doe je natuurlijk niet, ook niet zonder bordjes, dat is een luxe die je tegenwoordig met al die GPS en google maps etc niet meer hebt. Ergens wel jammer, want verdwalen kan soms best tof zijn.

Al snel zag ik in de verte de eerste tekenen van Europoort en de Maasvlakte. Ik schreef er al eerder over, zeker als je daar doorheen fietst is het bijna intimiderend groots. Met de RET Fast Ferry voer ik samen met een gillende meute scholiertjes richting Hoek van Holland. Tot mijn grote verrassing kwamen we onderweg ook nog een roedel zeehonden tegen, die aan het luieren waren op een eilandje. In zo'n kunstmatig gebied verwacht je die beesten toch niet? Maar de mevrouw van de Ferry vertelde me dat ze er echt al heel lang zitten, blijkbaar vinden ze het er wel tof en is er ook genoeg voedsel voor ze.



Toen ik bij Hoek van Holland voet aan land zette, was ik bijna in staat om de grond een kusje te geven. De cirkel is rond! Het is volbracht! Ik heb de google navigatie aangezet en ben als een bezetene naar huis gereden. Opeens was ik er klaar mee en wilde ik onder mijn eigen douche staan. Bier uit mijn eigen koelkast drinken. En vooral in mijn eigen bed slapen. Mijn fiets heb ik daarna drie dagen niet aangeraakt.