Goede tips worden gegeven. Hier was het ook een tijdje lastig om I mee te krijgen, tegenwoordig gaat dat eigenlijk vrij goed.
Pinquit, ik denk het wel. Ik ben vanaf zeer jong erg allergisch voor honden. Daar kwamen ze achter toen ik 6 was, en toen had ik door al een aantal jaar chronische allergie (want thuis een hond) bronchitis ontwikkeld. Duidelijke signalen: loopneus, tranende/jeukende ogen. kuchen/hoesten, niezen, kriebelende keel.
Poe, ik vind het momenteel ook weer pittig met peuter/bijna kleuter. Het is zo extreem ook wel: momenten waarop ze geweldig lief en leuk bezig is, en momenten dat er een soort furie/feeks voor me staat. En vooral verbaal is ze zó scherp/bijdehand. Vandaag had ze een paar momenten dat ze ontzettend boos op me was, en eigenlijk elke keer 'alleen maar' omdat ik ergens nee op zei. Bijna hysterisch, dan komt ze er niet meer goed uit en roept dan ook van alles naar me.
We corrigeren haar de laatste tijd weer sterk op de commanderende manier waarop ze dingen aan ons 'vraagt' (beter: eist). Gisteren had ik haar nog eens uitgelegd waarom dat niet fijn is en daarbij gezegd: "als je zo doet, is het net of ik een hond ben en dat is niet leuk."
Waarop ze vanavond in een heel boze bui schreeuwde: "Mama, jij bent een hond" x5
Dat is misschien grappig, maar het venijn en de boosheid waarmee ze het schreeuwde, maakte juist dat het me echt enorm raakte.
. Gelukkig bleef ik wel rustig en toen zij ook weer rustig was, hadden we een gesprekje over hoe woorden ook pijn kunnen doen etc. en dat je zulke dingen niet zomaar tegen iemand kan roepen. Maar ja, ze is nog wel heel klein denk ik voor zulke gesprekken. Aan de andere kant is ze op dit gebied ook erg bijdehand. Dus ik weet het niet zo goed: hoe ik met haar om moet gaan hierin, en hoe te reageren als ze zulke dingen zegt in al haar boosheid, op een constructieve manier de grenzen aan te geven.
.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"