Het peutertopic (2-4 jaar) deel 222

Ja, die grenzen he. I heeft sinds vorige week ook iets nieuws, ze roept af en toe als wij iets van haar verlangen (niet aan het armpje van haar broer trekken bijvoorbeeld): "Ik mag doen wat ík wil" en het lastige daaraan is, dat je al snel in een soort machtsstrijd zit. Nee, je mag niet altijd doen wat jij wil, je moet naar papa en mama luisteren.
Terwijl ik niet op zo'n autoritaire manier wil communiceren. Het lijkt wel alsof je daar toch gewoon niet aan ontkomt. Of wel?

Zoals je het zo opschrijft, klinkt dat als rustige en nette opvoedkundige handelingen. Maar als ik een dergelijke time-out geef, dan gaat dat dus heel vaak met enorme hysterie gepaard. Krijsen, gillen en sinds kort begint ze op deuren te rammen. Van de week met een paraplu tegen dekeukendeur. Weer terugzetten op de trap en weer x 10. Ze wordt dan zo verschrikkelijk boos. En dan constructief zijn en blijven. Goed een grens aangeven zonder op een gegeven moment ook te gaan schreeuwen: het valt niet mee. En het autoriteitsargument of haar inpeperen dat ze naar me moet luisteren, waar ze dan ook nog eens schreeuwend over in 'discussie' wil gaan (nee dat hoef ik niet!!) , voelt voor mij als een zwaktebod.

Nouja, we doen ons best en zo heel slecht gaat het nu ook weer niet. Maar vanavond ben ik er even echt verdrietig van.

Oh wat herkenbaar dames. hier gaat het ook zo idd. Hoewel W in de regel nog best makkelijk mee naar huis gaat (we gaan in de bakfiets yay!!). Naar huis moeten omdat T moet eten/slapen werkt ook nog wel eens.
Verder.. tsja. Weetje, met autoritatief kom ik het verst met W. Hij is altijd in ontwikkeling en stuitert de hele dag rond de grenzen- en er overheen als ik niet alert ben. Grenzen die hij ook nodig heeft. Dat is óók liefde.

quote:

Op maandag 16 oktober 2017 20:53 schreef Razztwizzle het volgende:
Nou, nee. Ik denk dat het soms dus echt nodig is. Tot hier en niet verder. Als ze Tas pijn doet, of mij, dan zet ik haar op de trap na een heel kort "Je mag mij geen pijn doen. Je gaat nu even hier zitten. Ik haal je zo weer op. Dan praten we er over." Ze koelt dan even af en meestal vertelt ze dan ook meteen "Ik mocht jou niet bijten hè mama maar ik was zo boos want ik wilde een banaan in plakjes en niet een hele" (Ja.. echt. Dat was het. Plakjes ) . We bespreken dan wat ze wél kan doen (de bank slaan, gooien met de zachte bal, stampen op de grond, even buiten een rondje rennen). We geven elkaar een knuffel. En daarna speelt ze ook weer vrolijk verder. Maar ze zit nu dus best vaak op de trap. Elke dag wel een keer of drie, en dat vind ik best erg. Het is niet helemaal wat ik van mijn opvoedkunsten had verwacht .

Wat het ook niet makkelijker maakt is dat Tas er meestal naast wil zitten op de trap . Dat ondermijnt het hele 'dit is een time-out' gebeuren wel een beetje .

Wat dan wel weer 'fijn' is dat Tas nu van zich af kan bijten (letterlijk ) en dat ze nu merkt dat wat ze uitdeelt, ze ook terugkrijgt. Dus vandaag was ze hevig verbolgen dat Tas haar een mep gaf met een boek nadat zij hem een mep had gegeven met een pop (echt, enorm leuke dag hier.. ). Maar daarna was het gedoe in elk geval weer even over..

Tas sloot z'n mep daarna af met een welgemeend: "ZO. KLAAA." En gaf haar toen het boek waar hij haar mee mepte, en riep "LAISE LAISE! SAME!" dat dan weer wel .

Ik herken veel van de grenzen zoeken maar moet toch ook wel weer lachen om Tas...

Sarah is ook erg grenzen aan het zoeken, vooral verbaal ook, scheldwoorden die ze niet mag gebruiken enz (je mag niet gottedomme zeggen he mama ×4) of sukkel of vulmaarin
Het vervelende is dat ze die woorden niet eens thuis oppikt maar bij de buren en in de speeltuin, al kent ze sinds dit weekend wel "klojo" en die heeft ze van mij

Bij haar werkt kort, duidelijk en autoritair wel goed.

En James moet het regelmatig ontgelden maaar die heeft het haartrekken ontdekt dus dat gaat wel gelijk op

Ah franny herkenbaar. Lastig lijkt me die discussie met zo'n welbespraakte peuter.

Oh help, ik vrees voor de komende jaren N is nu al ontzettend vocaal, dat wordt vast alleen nog maar erger. Sinds kort gaat ze gewoon keihard gillen, zo'n lange AAAA en volhouden he.

Zijn die van jullie ook zo asociaal tegenover andere kinderen? N was vandaag in de speeltuin zand op andere kinderen aan het gooien. En de glijbaan blokkeren bovenaan, zodat er niemand meer af kon. En gillen als een ander kind ergens mee wil spelen enz. Hoort dit bij de leeftijd (26 mnd)?

Saskia, dat hoort inderdaad wel bij die fase ja. I had toen vooral 'van mij' bij alles. Op een gegeven moment stelde ze ook een keer wijzend naar de blauwe lucht vast dat die van haar was. .

DAD, mooie foto's trouwens! Fijn dat jullie nog zijn verjaardag zo hebben kunnen vieren, voordat de kraamtijd losbarst. . .

GM, lijkt me vervelend dat ze zulke woorden op andere plekken hoort en dan gaat gebruiken. Voor I is het ergste scheldwoord nog steeds 'stomkop'. Oh ja, en hond dus. .

Wat een pittige dames. Ik lees wel mee voor tips want ook al is mijn dame iets minder pittig, op haar manier is ze ook grenzen aan het opzoeken. Ik ben nu af en toe "stomme mama" Ze gaat nu even op de stoel waarna ik zeg dat ik dat niet leuk vind als ze zulke dingen zegt.

Bij ons werkt nog 1 keer glijden/springen/rondje draaien/whatever en dan gaan we naar huis nog steeds goed. Ze is dan wel verdrietig maar O. Is ook gewoon wel makkelijk

En wat knap geen speen meer! Ik begin er nog niet aan, ze vind het zo fijn nog om mee te slapen en binnenkort gaan we verhuizen en op vakantie en man is nog steeds heel vaak weg voor werk dus nog zo veel veranderingen dat we speen met slapen gewoon nog even zo houden.

En verder dus gewoon een hele lieve peuter die nog steeds elke dag het leven toelacht

Ach Franny, ik kan me voorstellen dat het pijn doet... Het is hier ook wel herkenbaar hoor, vanavond bij het eten nog. 'Nowa en mama zijn de allerliefsten en papa niet.' Hier moet vriend het vaak ontgelden.

Franny en Razz, jet verdriet wat jullie beschrijven als ze zulke dingen doen/zeggen, laten jullie dat ook zien? Of zijn jullie meer boos?

Fijn om hierover mee te lezen. O heeft een lastige periode met een nieuw kdv, waar ik ook nog eens rond loop. Ze is veel moe en kan weinig hebben atm.

quote:

Op maandag 16 oktober 2017 21:33 schreef SaskiaR het volgende:
Oh help, ik vrees voor de komende jaren N is nu al ontzettend vocaal, dat wordt vast alleen nog maar erger. Sinds kort gaat ze gewoon keihard gillen, zo'n lange AAAA en volhouden he.

Zijn die van jullie ook zo asociaal tegenover andere kinderen? N was vandaag in de speeltuin zand op andere kinderen aan het gooien. En de glijbaan blokkeren bovenaan, zodat er niemand meer af kon. En gillen als een ander kind ergens mee wil spelen enz. Hoort dit bij de leeftijd (26 mnd)?

Denk het wel. Nora is zo totaal niet, die laat gewoon de kaas van haar brood eten, maar ik zie wel vaker in bijvoorbeeld een speeltuin kinderen die zulk gedrag vertonen.

Saskia, ik herken het niet (onze Minion staat vaak alleen met open mond naar andere kinderen te gapen ), maar lijkt me wel moeilijk ja!

En voorlopig valt het hier allemaal nog reuze mee, maar ik herken onze Minion denk ik al wel een klein beetje in I, Franny, vooral dat verbaal sterke
Ze is nog geen 2,5 en kan soms echt gewoon al 'brutaal' uit de hoek komen. Enerzijds hou ik me voor dat ze dat nu nog niet bewust kan doen, maar dat kan ik ook niet eeuwig vol blijven houden... dat ik iets voor de 2e keer aan haar vraag en je dus gewoon een "Jaahaa! *zucht* " terug krijgt
_{Oké, dat handje erbij nog net niet}

En wat kunnen die kleintjes je soms een (confronterende) spiegel voorhouden hè...laatst ook zo'n situatie waarbij ik uiteindelijk verviel in stemverheffen en "omdat ik dat zeg". Uiteindelijk deed ze toch wat ik van 'r vroeg, gevolgd door een "Ga je nu niet meer boos praten, mama?"
Toen kon ik ook wel bijna janken

Ja vanavond wel, Roomsnoes. Ik heb haar uitgelegd dat woorden ook pijn kunnen doen. Dat probeerde ik te verduidelijken door te zeggen dat je dat dan bij je hart kunt voelen of in je buik. En dat bij mij tranen in mijn ogen prikten.
Toen zei I: als ik mijn hand op mijn hartje leg, dan voel ik 'em alleen maar bonzen! . .

Ik vrees nu ook een beetje voor wat nog komen gaat

M. is ook verbaal vrij sterk. Momenteel is ze van het commanderen met name als ze iets wil hebben. We proberen nu aan te leren dat ze dit soort dingen ook kan vragen. Best lastig en soms vergeet ik dat ze pas 2 is, omdat ze al zoveel praat en snapt.

Ze praat ook echt alles na en dat laatste stukje van Twist herken ik ook. Ik was laatst behoorlijk geïrriteerd omdat M. maar bleef drammen over iets. Ik was toen even gestopt met reageren om mezelf een soort time-out te geven. Toen zei ze zelf ineens dat ze dat niet meer moest doen, want ‘anders wordt mama boos’. (Zowel mijn man als ik roepen dat nog wel eens.) Toen zat ik zelf ook even zo:

Drama bij het weggaan of stoppen met een bepaalde leuke activiteit lossen we op dezelfde manier op als Mariposas. We kondigen ruim van tevoren aan dat we stoppen en vertellen ook wat er daarna gaat komen. Sinds we dat doen, gaat het over het algemeen wel goed. Vanavond met douchen kondigde ik bijv. aan dat ik zo de douche uit ging zetten, dat we dan gaan afdrogen en aankleden. Dat ze vervolgens een boekje mag uitzoeken (ja lezen mama!), etc.

Kleutertje gaat drie weken naar school nu. En helaas, vandaag beetje drama want hij wordt gepest door ander jongetje dat anderhalf jaar ouder is (groep 1/2 samen). En ook geslagen. Juf greep wel in, maar emotioneel kan hij het nog niet goed aan.

Hij is wel groot voor zijn leeftijd. Ik wil hem adviseren de volgende keer dat het jongetje hem pest, zo hard mogelijk terug te slaan. Liefst met een schep of een stoel. Vrouwlief is echter pacifiste. Wat vinden jullie?

ik herken het eigenlijk niet zo. Al zoekt L ook w'el grenzen op natuurlijk. Irritant is wel dat hij altijd op gebiedende toon dingen vraagt: Jij MOET mij voeren mama! Maar inmiddels zijn we zo ver dat ik kan zeggen: hoe vraag je dat ook weer? En dat hij dan met hoofdje scheef en poeslief stemmetje zegt: mij voeren assebieft mama?
Direct kort en duidelijk zijn werkt bij L juist averechts. (bij kleuter juist prima) Maar L raakt volkomen overstuur en werkt dan echt niet meer mee. Terwijl het erg goed werkt om met hem in discussie te gaan. We gaan nu naar boven want we gaan naar bed. NEE. Jawel, want je moet lekker gaan slapen anders ben je morgen moe. NEE Je wilt graag beneden blijven he? Maar dat gaan we niet doen. Kom, breng je knuffel maar naar boven.. Okee.. Geen idee hoe precies, maar na 2 a 3 argumenten geeft hij het meestal op en werkt mee. (maar ik blijf evengoed consequent in dat we dus w'el naar boven gaan).

quote:

Op maandag 16 oktober 2017 22:37 schreef BrrrKoud het volgende:
Kleutertje gaat drie weken naar school nu. En helaas, vandaag beetje drama want hij wordt gepest door ander jongetje dat anderhalf jaar ouder is (groep 1/2 samen). En ook geslagen. Juf greep wel in, maar emotioneel kan hij het nog niet goed aan.

Hij is wel groot voor zijn leeftijd. Ik wil hem adviseren de volgende keer dat het jongetje hem pest, zo hard mogelijk terug te slaan. Liefst met een schep of een stoel. Vrouwlief is echter pacifiste. Wat vinden jullie?

Ik ben ook pacifist, dus ik zou gaan voor de Stop, hou op-methode..
Mijn kleuter werd in de eerste weken ook gepest, maar verbaasde zich er vooral over.. Zij zegt dat ik dom ben omdat ik x nog niet kan, maar ze kan het zelf ook niet. Waarom zegt ze dat dan mama? en ze duwt, waarom doet ze dat?
Maar als je meer tips wil zou ik het in het kleuter topic vragen..

Don’t feed the troll mensen.

Verder veel herkenbare verhalen. Goed om te lezen en dingen om over na te denken.

quote:

Op maandag 16 oktober 2017 23:07 schreef kwakz0r het volgende:
Don’t feed the troll mensen.

Verder veel herkenbare verhalen. Goed om te lezen en dingen om over na te denken.

Sorry? Op vierjarige leeftijd en net begonnen op school zou van je af bijten serieus kunnen helpen, lijkt me.

Zal geen juf kunnen zeggen, maar wellicht zien anderen dat anders.

quote:

Op maandag 16 oktober 2017 20:45 schreef Franny_G het volgende:
Ja, die grenzen he. I heeft sinds vorige week ook iets nieuws, ze roept af en toe als wij iets van haar verlangen (niet aan het armpje van haar broer trekken bijvoorbeeld): "Ik mag doen wat ík wil" en het lastige daaraan is, dat je al snel in een soort machtsstrijd zit. Nee, je mag niet altijd doen wat jij wil, je moet naar papa en mama luisteren.
Terwijl ik niet op zo'n autoritaire manier wil communiceren. Het lijkt wel alsof je daar toch gewoon niet aan ontkomt. Of wel?

Ik herken veel van je dochter in mijn zoon, inmiddels 5,5. Het welbespraakte in combinatie met een enorme drang naar autonomie, vrijheid en zelf bepalen (en dan ook nog eens een shitload aan energie ) . Ik probeer me er maar bij neer te leggen dat er geen quick fix is en dat iedere stap eentje is in de vorming. Dat lukt steeds beter omdat ik de laatste tijd echt merk dat wat ik er de laatste jaren ingestopt hebt, begint te landen.(waarover later meer )

Mijn kind is ook absoluut niet voor rede vatbaar als hij boos. Hysterische driftbuien zijn er nog steeds regelmatig, helaas. Dus praat ik daarbuiten met hem en dan kan hij echt goed reflecteren. Na afloop van een ruzie, maar ook in het algemeen hebben we gesprekken over de baas zijn, verantwoordelijkheid nemen, rekening houden met elkaar, etc. Niet alleen binnen ons gezin maar ik bespreek ook de samenleving in het algemeen en hoe we als mensen met elkaar omgaan. Het is het type kind dat voortdurend om zijn of haar gedrag wordt aangesproken dus probeer op rustige momenten de focus van hem af te halen en zaken meer algemeen te bespreken. En veel belonen voor momenten waarop hij eieren voor zijn geld koos, toegaf of ontspannen reageerde.

Ik herken ook het expres dingen zeggen waarvan ze weet dat het je kwetst. Mijn theorie is dat het iets te maken heeft met schaamte en controle. Uit opwinding iets doen of zeggen wat niet ok was en dan natuurlijk NIET toegeven dat dat zo was en daarom er keihard nog 10 keer overheen gaan met iets stouters. Om het zelf in de hand te hebben ofzo. Ik weet niet of ik dat duidelijk uitleg. Ik probeer dan een uitweg te bieden: 'ik doe eben net alsof ik dat niet gehoord heb en dan kun je even opnieuw beginnen'. Dat wil nog wel eens helpen. Door juist niet op iedere slak zout te leggen, kan ik het doorbreken, en ze weten heus dondersgoed waar het misging.

Ik moet ook vaak autoritairder communiceren dan ik zou willen. Anders dan ik zelf opgevoed ben (ik was wel temperamentvol als kind maar ook enorm gefocust op gezelligheid en een goede band, en ik vind het moeilijk dat mijn kind dat echt ondergeschikt vindt aan zijn autonomie). Maar ook anders dan hier in OUD bijvoorbeeld 'gepredikt' wordt en dat maakte me best onzeker. Maar het werkt gewoon niet, onduidelijkheid=onzekerheid=strijd. Dus dan maar op een manier waarmee we wel uit de voeten kunnen.

En cliché, cliché, het wordt echt beter. Met de leeftijd maar zeker ook met school, de cognitieve uitdaging en de omgang met andere kinderen en juf. De laatste tijd kan mijn zoon opeens dingen zeggen als 'goed, omdat jij het zegt', 'ok, als jij dat wil' of 'daar heb je gelijk in mama' Hij wil vaker spontaan knuffelen en ook onze band herstellen door een knuffel na een akkefietje. Hij geeft me ook regelmatig aan dat ik hard praat als ik boos ben en dat dat niet fijn is, wat weer ruimte geeft om te kijken naar onze rollen in een conflict en het zo op te lossen zonder dat het een machtsstrijd wordt.

quote:

Op maandag 16 oktober 2017 22:37 schreef BrrrKoud het volgende:
Kleutertje gaat drie weken naar school nu. En helaas, vandaag beetje drama want hij wordt gepest door ander jongetje dat anderhalf jaar ouder is (groep 1/2 samen). En ook geslagen. Juf greep wel in, maar emotioneel kan hij het nog niet goed aan.

Hij is wel groot voor zijn leeftijd. Ik wil hem adviseren de volgende keer dat het jongetje hem pest, zo hard mogelijk terug te slaan. Liefst met een schep of een stoel. Vrouwlief is echter pacifiste. Wat vinden jullie?

Honkbalknuppel mee geven.

quote:

Op dinsdag 17 oktober 2017 01:47 schreef BrrrKoud het volgende:

[..]

Sorry? Op vierjarige leeftijd en net begonnen op school zou van je af bijten serieus kunnen helpen, lijkt me.

Zal geen juf kunnen zeggen, maar wellicht zien anderen dat anders.

Mijn vriend zegt precies hetzelfde. Als ze later gepest wordt mag ze van mij een tik uitdelen.


Ik weet niet of dit de juiste oplossing is, omdat jouw kind dan vaak de boeman is.

Sterkte met de situatie, kids kunnen erg gemeen zijn onder elkaar, ook al op die leeftijd.

quote:

Op dinsdag 17 oktober 2017 08:27 schreef Sunshine1982 het volgende:

[..]

Mijn vriend zegt precies hetzelfde. Als ze later gepest wordt mag ze van mij een tik uitdelen.

Ik weet niet of dit de juiste oplossing is, omdat jouw kind dan vaak de boeman is.

Sterkte met de situatie, kids kunnen erg gemeen zijn onder elkaar, ook al op die leeftijd.

Ik denk dat met één goede klap in het begin, een hoop problemen vermeden kunnen worden. Maar hij heeft geleerd dat slaan niet mag, en slaat niet terug.

Maar hij is natuurlijk net vier jaar, en is emotioneel nog niet zo ver. En boeman, ach een pestkop die een klap krijgt is niet zo erg dacht ik. Juf zit er bovenop, dat helpt in ieder geval.

quote:

Op dinsdag 17 oktober 2017 07:43 schreef Clubsoda het volgende:

Ik herken ook het expres dingen zeggen waarvan ze weet dat het je kwetst. Mijn theorie is dat het iets te maken heeft met schaamte en controle. Uit opwinding iets doen of zeggen wat niet ok was en dan natuurlijk NIET toegeven dat dat zo was en daarom er keihard nog 10 keer overheen gaan met iets stouters. Om het zelf in de hand te hebben ofzo. Ik weet niet of ik dat duidelijk uitleg.

Nou zeg, je beschrijft echt precies wat ik bij I zie gebeuren. Dan zie je dat ze zichzelf helemaal vastdraait eigenlijk en daar zelf ook ongelukkig bij is, maar zichzelf gewoon niet kan helpen, niet uit die negatieve spiraal komt. Ze roept dan die dingen, maar met een verstikte stem, omdat ze er heel verdrietig om is.

quote:

Ik probeer dan een uitweg te bieden: 'ik doe eben net alsof ik dat niet gehoord heb en dan kun je even opnieuw beginnen'. Dat wil nog wel eens helpen. Door juist niet op iedere slak zout te leggen, kan ik het doorbreken, en ze weten heus dondersgoed waar het misging.

Ik moet ook vaak autoritairder communiceren dan ik zou willen. Anders dan ik zelf opgevoed ben (ik was wel temperamentvol als kind maar ook enorm gefocust op gezelligheid en een goede band, en ik vind het moeilijk dat mijn kind dat echt ondergeschikt vindt aan zijn autonomie). Maar ook anders dan hier in OUD bijvoorbeeld 'gepredikt' wordt en dat maakte me best onzeker. Maar het werkt gewoon niet, onduidelijkheid=onzekerheid=strijd. Dus dan maar op een manier waarmee we wel uit de voeten kunnen.

En cliché, cliché, het wordt echt beter. Met de leeftijd maar zeker ook met school, de cognitieve uitdaging en de omgang met andere kinderen en juf. De laatste tijd kan mijn zoon opeens dingen zeggen als 'goed, omdat jij het zegt', 'ok, als jij dat wil' of 'daar heb je gelijk in mama' Hij wil vaker spontaan knuffelen en ook onze band herstellen door een knuffel na een akkefietje. Hij geeft me ook regelmatig aan dat ik hard praat als ik boos ben en dat dat niet fijn is, wat weer ruimte geeft om te kijken naar onze rollen in een conflict en het zo op te lossen zonder dat het een machtsstrijd wordt.

Dank voor je reactie, ik vind echt veel herkenning in je verhaal. Ik herken ook best veel van mezelf in I, dat is aan de ene kant fijn, want ik snap haar best goed, aan de andere kant is het daarom ook lastig omdat je steeds spiegelt aan elkaar. Die vrijheidsdrang/autonoom willen zijn, het kritische, het verbale. Al werd dit bij mij als kind enorm de kop ingedrukt.

Ik vind het ook fijn dat ik met de twee vaste leidsters van het kdv goed kan praten over haar gedrag. Zij zien dit ook allebei bij haar, maar kunnen gelukkig goed met haar omgaan. De laatste tijd waren die twee echter om en om op vakantie en waren er invallers en dan merk je meteen dat I dat slecht trekt. Ze neemt sommige invalsters niet 'serieus' als die losser met de regels omgaan, luistert niet naar ze, maar raakt vervolgens wel met zichzelf in de knoop want die duidelijkheid, zoals jij ook schrijft, weten waar je aan toe bent, is zo belangrijk.

quote:

Op dinsdag 17 oktober 2017 09:35 schreef AwayTL het volgende:
Brr, slaan in het algemeen heb ik altijd af gehouden, maar heb wel gesproken over dat hij van mij terug mag doen wat de ander ook bij hem doet. Nooit als eerst, maar om elk duwtje naar de juf te rennen vind ik ook geen tactiek om groot mee te worden.

Hij weet wel dat de juf dan boos op hem kan worden en dat hij dat dan ook moet accepteren.

Dit zou ik niet in de eerste weken al zo uiten overigens. Er kan nog zo veel gebeuren. Laat hrm eerst even wennen aan de situatie alvorens voor te stellen er met een gestrekt been in te gaan.

Dank je, we kijken het eerst even aan hoe het gaat met de juf die ingrijpt. Een kordate tante, die direct de ouders aanspreekt van de pestkop.

Het concept van "terugslaan mag", dat komt later wel..

Ik zal wel een zacht ei zijn, maar terugslaan mag van mij dus niet.

Als lerares ben ik ook heel duidelijk: het maakt niet uit wie er begon, als ik je zie slaan ben je fout bezig. Dan kan er best dan pas uitkomen dat iemand pest, en dan dealen we daarmee, maar geweld is nooit te billijken. Echt nooit.

Dat betekent heus niet over elk wissewasje naar de docent komen, je kunt namelijk ook leren om zonder oog-om-oog tand-om-tand dingen op te lossen. En dat zeg ik als iemand die zelf gepest is.