Dag 5: de Wielickza-zoutmijnDe volgende dag besluit ik om de beroemde zoutmijn maar eens te gaan bezoeken. Enigzins op de bonnefooi loop ik na mijn ontbijt naar het station en pak ik het boemeltje naar het dorpje Wielickza, wat ongeveer 15 minuten treinen van Krakau ligt.
Het dorpje is best mooi en de mijn ligt ongeveer 5 á 10 minuten lopen van het station. Niet erg moeilijk te vinden, want je loopt gewoon de stroom toeristen achterna. Dat bleek een voorbode, want toen ik aankwam waren de rijen gigantisch ! Ik heb de "Classic" route genomen met alle hoogtepunten. Volgens mij ook de drukste route. Ik waande me een beetje in de Winterefteling en heb nog overwogen om terug te keren - ik heb een hekel aan mensenmassa's en de rijen beloofden niet heel veel goeds. De rij die je op onderstaande foto ziet, was op zijn hoogst een kwart van de mensenmassa die stond te wachten bij de ingang.
Na een kaartje gekocht te hebben sloot ik aan in de rij voor de Engelse rondleiding en kon na in totaal ruim een half uur wachten de mijn in. De rij wachtenden was al opgesplitst in 2 groepen vanwege de drukte. Na ruim 350 treden te zijn afgedaald (dit is geen activiteit voor de claustrofoben!) kon de rondleiding beginnen.
Opvallend was dat het beneden wel een stuk warmer was dan boven! Maar ook beneden was het behoorlijk druk, al hielden de gidsen wel rekening met de diverse groepen. Mijn gids had nogal een flauw gevoel voor humor en gaf droogjes aan dat bijna de hele mijn eetbaar was: "You can lick anything, except for the guide."
De rondleiding duurde in totaal ongeveer 2 uur en leidde langs grote grotten, stellages, meertjes en werktuigen. De tentoonstelling is nogal fake, maar de mijn zelf is erg mooi, alleen lastig te fotograferen. Jammer van de drukte.
Beelden van zout over de legende van het ontstaan van de zoutmijn:
Tentoonstelling
De eerste kapel die we tegenkwamen:
De grootste kapel in de mijn, uitgehouwd door in totaal 3 mannen. Dit was toch wel het hoogtepunt van de rondleiding.
Altaar
In de mijn zelf worden trouwens ook danswedstrijden, feesten, diners en andere gelegenheden georganiseerd. Toen ik er was, was er een danswedstrijd.
Na de grootste kapel kwamen we uit bij de museumshop en konden we op eigen gelegenheid terug. Daar volgde meteen een grote domper, want de mijn was superdruk en ik heb meer dan drie kwartier moeten wachten voordat ik de propvolle lift in kon.
Toen ik eindelijk weer buiten was, was ik een beetje gedesoriënteerd want je komt ergens anders uit dan waar je binnenkomt. En zo toeristisch als de mijn was, zo slecht was het station ineens te vinden! Nergens een bordje te bekennen. Gelukkig is de lokale bevolking heel vriendelijk en Google Maps werkte ook goed, dus na een wat groter toeristisch rondje Wielickza dan gepland kon ik de trein in - die gelukkig al klaarstond.
Eenmaal weer in Krakau heb ik de stad 's avonds bewonderd: wat een mooi gezicht !
Planty (de groenstrook rond het centrum) by night:
In een restaurant heb ik een copieuze avondmaaltijd genomen van gans met pompoenpuree en een heerlijk stuk chocolade-laagjestaart na
Enige jammere was de versiering van garnituur die niet zo lekker bleek. Het lijkt een trend in Polen, want in het eerste restaurant waar ik at, had ik dat ook al. Ik zou hierbij de Poolse koks willen vragen om alleen maar eetbare dingen die passen bij het gerecht op het bord te leggen.
Het grote marktplein is prachtig verlicht.
!
[ Bericht 1% gewijzigd door Ewelina op 28-11-2017 19:31:55 ]
[b]Op
dinsdag 27 januari 2009 21:01 schreef MariaEtcetera het volgende:[/b]
We zijn gewoon een topic vol dysfunctional awesomeness! And proud of it!