Asperger, borderline en scheiden

Wat rot voor je zeg! Maar zoals ik het lees neem je wel een goede beslissing. Je lijkt mij een sympathieke kerel die veel beter verdient dan dit.

Laat je niet gek maken door haar diagnostiek en alle verwijten daar omheen. Zij is degene die je verwijt dat je monotoon praat. Maar dat betekent niet dat jij het fout doet. Dat is haar interpretatie, maar dat hoeft niet de interpretatie te zijn van andere mensen.

Echt, ik gun jou gewoon een leuk leven en er zal vast op den duur een vrouw in jouw leven komen die jou wel accepteert. Ik hoop dat het qua ongangsregeling met je kinderen met een sisser afloopt. Hou het wel in de gaten dat ze de opvoeding niet misbruikt om wraak te nemen op jou. En vraag hulp aan je ouders en vrienden als dat nodig is.

Wat verdomde vals dat ze het dan gooit op jouw vermeende en on-gediagnosticeerde Asperger.

Heel veel succes man.

Stoppen met de relatie en je heel goed voorbereiden op de scheiding zodat je kinderen een goede regeling krijgen.
Ik ben zelf ook getrouwd geweest met een borderliner en als ik zie wat een zooi zij nu van haar leven heeft gemaakt en van haar andere kinderen ben ik zo vreselijk blij dat ik het huwelijk afgebroken heb met haar en ons kind bij mij woont.

quote:

Op zondag 1 oktober 2017 16:24 schreef Sneakie het volgende:

[..]

Dat kan in mij goed voorstellen. Ik ben bang dat in haar geval de zaken er ook iets minder rooskleurig voorstaan. De partner die ze in haar hoofd heeft, heeft ook borderline. Dit lijkt mij op z'n zachtst gezegd geen goede situatie voor onze kinderen (gezien ik ook zijn geweldadig verleden weet met vorige partners). Aan de andere kant ben ik bijna verplicht om full time te blijven werken gezien ik een nieuw bestaan moet opbouwen en er in de praktijk niet meer inzit dan een omgangsregeling.

Je moet er echt goed over nadenken, ik ben anders en minder gaan werken en vanuit huis toen mijn zoontje nog niet naar school ging. Ik verdien veel minder dan vroeger maar het is het mij waard geweest.
Ik zou in iedergeval proberen de kinderen zo veel mogelijk bij je te hebben. Maar goed ik ken jouw vrouw niet natuurlijk dus weet niet hoe zwaar haar borderline is.

quote:

Op maandag 18 september 2017 22:46 schreef MadJackthePirate het volgende:
Gestopt bij het lezen bij 'borderline'. En tevens dat ze vreemdgegaan was. Gast open je ogen, het probleem ligt niet bij jou, dat ligt bij haar. Dat je kinderen met haar hebt is jammer (voor hen), aangezien deze relatie naar mijn inziens geen stabiele relatie kan bieden voor hen.

Precies daar ook gestopt met lezen..

Klinkt als een naar mens die vrouw.

Het klinkt alsof ze nu eindelijk hét excuus gevonden heeft om bij je weg te gaan.

Je kan de relatietherapeut nog een kans geven, als je dat nog ziet lukken.

Maar ze klinkt nogal manuplatief en gemeen.

Ook heel herkenbaar trouwens TS, die gesprekken en dan de volgende dag het alweer vergeten zijn. Dat had ik ook, bijvoorbeeld over het huishouden dat was bij haar een ongestructureerde bende en aangezien ze niet werkte vond ik het wel belangrijk dat ze daar een beetje mee bezig was. Had ik een schema lopen maken met haar ze was er zo blij mee en de volgende dag lag het schema in de prullenbak en het huis was een zooitje. Maar ze had wel cupcakes gemaakt, daar werd ik zo moe van altijd...

Ik heb zelf dus ook de diagnose borderline. Maar ik vind dit echt ontzettend vreselijk om te lezen.

Ik deel de mening dat je de omgangsregeling zo snel moet regelen. Hoe is het contact met jouw eigen ouders en met jouw schoonouders? Misschien kan je een omgangsregeling teweegbrengen dat jouw kinderen gedeeltelijk bij jou komen, gedeeltelijk bij opa en oma en een weekend om de twee weken bij hun moeder.

Ik wil niet zeggen dat jij niet de voogdij aankan hoor. Maar als het contact met jouw ouders en/of schoonouders goed is, is het denk ik slim om daarvan gebruik te maken. Zij willen vast ook het allerbeste voor hun kleinkinderen, of heb ik dat mis? Als jij de voogdij hoofdzakelijk zelf opeist, kan je ex dat opvatten dat je haar kinderen wilt afpakken en gaat ze jou juist tegenwerken.

Het allerbelangrijkste is dat jouw kinderen in een stabiele veilige omgeving opgroeien, juist nu ze nog maar twee jaar zijn. Het is vooral belangrijk voor je zoontje maar ook essentieel voor je dochtertje.

Zou je het zien zitten om maatschappelijk werk of zo in te schakelen? Die kunnen je ook helpen en weten waar je terecht moet om alles te regelen.

Je ex moet echt eerst aan zichzelf werken. Ze klooit maar een end weg met haar minnaar die eveneens borderline heeft. Je verdient echt beter dan dat! En ik snap het dat je voorlopig geen relatie wilt. Doe waar je je goed bij voelt! Maar je ex moet haar problemen niet afreageren op haar kinderen.

Ze verzint dat jij Asperger hebt zodat haar contact met degene met wie ze vreemd ging niet de reden gaat zijn dat jullie huwelijk stukgelopen is.
Maar dat is gewoon haar manier van jou de schuld geven.

quote:

Op zondag 1 oktober 2017 19:18 schreef Leandra het volgende:
Ze verzint dat jij Asperger hebt zodat haar contact met degene met wie ze vreemd ging niet de reden gaat zijn dat jullie huwelijk stukgelopen is.
Maar dat is gewoon haar manier van jou de schuld geven.

Dat hoeft niet hoor. TS herkent zich er zelf ook in en hij ziet ook kenmerken in hun zoontje.

Maar ik ben het wel met je eens dat zij de vermeende Asperger aangrijpt om alle schuld op TS te schuiven. En dat is absoluut verkeerd! En daarbij er is geen diagnose.

quote:

Op zondag 1 oktober 2017 19:28 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

Dat hoeft niet hoor. TS herkent zich er zelf ook in en hij ziet ook kenmerken in hun zoontje.

Maar ik ben het wel met je eens dat zij de vermeende Asperger aangrijpt om alle schuld op TS te schuiven. En dat is absoluut verkeerd! En daarbij er is geen diagnose.

Als je maar genoeg op mensen inpraat geloven ze zo'n "diagnose" al heel snel, terwijl daar echt wel meer bij komt kijken dan wat overeenkomsten zien.

quote:

Op zondag 1 oktober 2017 19:48 schreef Leandra het volgende:

[..]

Als je maar genoeg op mensen inpraat geloven ze zo'n "diagnose" al heel snel, terwijl daar echt wel meer bij komt kijken dan wat overeenkomsten zien.

Helemaal eens. Wat Sneakie bij zijn zoontje ziet, vind ik wel sterke aanwijzingen trouwens. Maar inderdaad, zolang er niks officieel is gediagnosticeerd kan je ook geen conclusies trekken. En stel dat hij wel autisme heeft: het maakt hem niet anders dan hoe hij altijd al was. En het maakt hem ook niet minderwaardig.

Het probleem zit 'm zoals ik het lees vooral in dat zij hem niet in zijn waarde kan laten. Zij zoekt iemand die 100% voldoet aan haar verlangens. Die mensen bestaan niet. En al helemaal niet als die verlangens continu wisselen. Ik kan je wel op een briefje geven dat de persoon met wie ze nu wilt gaan op den duur ook heeft afgedaan.

quote:

Op zondag 1 oktober 2017 20:28 schreef Sneakie het volgende:
Ik geef toe dat ik haar de laatste tijd zeker wat meer aandacht had moeten geven, maar aan de andere kant is het ook moeilijk om affectie te tonen als je te vaak wordt gekleineerd en wordt uitgescholden. Toevalligerwijs is ook alles letterlijk down the drain gegaan precies op 't moment dat zij weer contact had met hem.

Voel je alsjeblieft niet schuldig. Zij heeft het over zichzelf afgeroepen. Hoe moeilijk zij het zelf ook heeft, ze heeft daardoor geen privileges en ze had je niet respectloos moeten behandelen.

Weet je wat het waarschijnlijk is? Ze voelt zich ten opzichte van zichzelf machteloos, dus ze gaat andere mensen claimen die het voor haar moeten doen. In haar beleving heb jij nu afgedaan en ben jij de schuld van dat zij ongelukkig is. Ze hoopt hetgeen wat ze mist te vinden in die andere kerel. Vroeg of laat komt ze erachter dat ook hij haar niet kan geven wat ze zoekt. Ze moet het namelijk in zichzelf gaan zoeken.

Laat haar los. Regel de voogdij goed en neem de rust die je nodig hebt.

Een goede relatie komt van twee kanten en het woord 'moeten' zou er eigenlijk niet in voor mogen komen. Ik vrees dat ze jou in de loop der jaren heel erg heeft gemanipuleerd. Ik hoop dat jij je zelfrespect terug kan vinden.

quote:

Op zondag 1 oktober 2017 20:28 schreef Sneakie het volgende:

[..]

Mja dit slaat anders wel de spijker op de kop. Nu ik haar 'geheimpje' weet zegt ze dat ze bang is dat ik alles daarop ga gooien in plaats van onze relatieproblemen die o.a. komen door mijn Asperger.

Ik heb haar wel duidelijk gemaakt dat er nog weinig valt op te lossen als zij niet meer toegewijd is en haar gevoel niet meer op de juiste plek zit.

Ik geef toe dat ik haar de laatste tijd zeker wat meer aandacht had moeten geven, maar aan de andere kant is het ook moeilijk om affectie te tonen als je te vaak wordt gekleineerd en wordt uitgescholden. Toevalligerwijs is ook alles letterlijk down the drain gegaan precies op 't moment dat zij weer contact had met hem.

Echt, hou op het "jouw asperger" te noemen, de diagnose van je vrouw is geen diagnose, de "herkenning" die je op bepaalde punten hebt ook niet.

Jullie kind is ook nog akelig jong voor zo'n diagnose, dus ik ben benieuwd hoe die daar aan komt.
Ik denk vooral dat je vrouw graag stickertjes plakt.
En nee natuurlijk heeft zij geen fake diagnose voor haar borderline om de verzekering te tillen, dat is echt een absurd argument.

quote:

Op zondag 1 oktober 2017 21:36 schreef Sneakie het volgende:

[..]

Ze leest erg veel en dan vooral op het gebied van psychologie, daar zal het dan ook wel vandaan komen. Wat betreft mijn zoontje zijn er volgens MEE wel sterke indicaties maar mogen ze nog geen diagnose geven. Wat betreft mijzelf laat ik de diagnose inderdaad liever over aan een professional maar aan de andere kant is er de vorige keer geen Asperger uitgekomen maar een chronische depressie (dysthyme stoornis).

Either way zoals ik al aangaf wat professionele hulp kan mij in dit geval alleen maar goed doen, want ik ben bang dat ik wel aardig wat op te ruimen heb in mijn hoofd.

Je kind is (letterlijk) net twee, je kunt je bij de signalen die je kind zogenaamd zou geven die op ASS zouden wijzen ook eens afvragen of zijn borderliner moeder daar zelf niet deels de oorzaak van is.

Ik vind het echt heel triest dat ze zo diagnose-geil is, en kennelijk ook overtuigend, want je hebt nog geen diagnose voor hem maar je doet wel alsof hij idd de diagnose ASS zou moeten hebben.

quote:

Op zondag 1 oktober 2017 21:36 schreef Sneakie het volgende:

[..]

Ze leest erg veel en dan vooral op het gebied van psychologie, daar zal het dan ook wel vandaan komen. Wat betreft mijn zoontje zijn er volgens MEE wel sterke indicaties maar mogen ze nog geen diagnose geven. Wat betreft mijzelf laat ik de diagnose inderdaad liever over aan een professional maar aan de andere kant is er de vorige keer geen Asperger uitgekomen maar een chronische depressie (dysthyme stoornis).

Either way zoals ik al aangaf wat professionele hulp kan mij in dit geval alleen maar goed doen, want ik ben bang dat ik wel aardig wat op te ruimen heb in mijn hoofd.

Als er iets is wat je nooit moet accepteren dan zijn het wel van die lui die door een paar artikelen of boeken te lezen, wel even denken diagnoses te kunnen stellen. Niets zo achterlijk en respectloos als dat.

Een chronische depressie kan mensen ook wat meer afgevlakt doen voelen en/of overkomen hè. Het is echt meer dan bizar dat je erin meegaat. Vertrouw op je verstand, die ben je echt niet kwijt hoor. Kies voor jezelf en je kinderen.

Ze klinkt als puur vergif..

Sterkte.

quote:

Op zondag 1 oktober 2017 21:48 schreef Sneakie het volgende:

[..]

Nouja weet je wat het is wij hebben een tweeling. Hierdoor zie je veel sneller een contrast in ontwikkeling tussen beiden. Wellicht is het geen ASS maar hij vertoont wel genoeg signalen vandaar dat we ook op verder onderzoek zijn gegaan. Geloof mij ik hoop dan ook dat dit inderdaad niet het geval is want het zou zijn leven er niet gemakkelijk op maken om een labeltje te hebben.

Maar goed ik snap jouw punt wel, zulke zaken dien je aan een professional over te laten en soms zien mensen inderdaad te snel problemen waar ze niet zijn. Ik ben erin meegegaan dat mocht er inderdaad iets zijn dat ik er dan liever te snel bij wil zijn dan te laat.

Ik snap wel dat je verschillen ziet, maar het is toch een jongen/meisje tweeling? Die zijn op die leeftijd al verschillend genoeg.

Echt, laat dit soort dingen over aan professionals, er is een reden dat die kinderen van die leeftijd nog geen diagnose geven.

quote:

Op zondag 1 oktober 2017 22:09 schreef Sneakie het volgende:

[..]

Thanks! Ik ben dan ook wel erg gespannen om de ontmoeting met haar aan te gaan vrijdag (wanneer ik weer naar huis ga) gezien de gesprekken die we ondertussen via WhatsApp hebben gehad.

Zo vroeg ze mij eerst of ik nog wel door kan gaan met de relatie wetende wat er tussen haar en de lover is gebeurd. Wanneer ik aangaf alleen wanneer ze er 100% voor wil gaan krijg ik te horen dat ze er echt nog niet uit is en ze niet weet of ze er wel nog voor kan gaan.

En paar zinnen later zegt ze weer: "Ik hoop echt dat we er samen uit komen"

Dusja dat wordt een spannend gesprek. Liefde blijft soms een verwarrend ding want gevoelsmatig wil ik alles redden maar mijn verstand zegt RUN.

Nee. Het hoeft niet verwarrend te zijn op deze manier, echt niet.
Je hoeft niet te accepteren dat je alle kanten op meegeslingerd wordt. Jij hebt nog een eigen persoonlijkheid inclusief behoeften. Misschien komt het haar goed uit. Maar jij hoeft er niet in mee te gaan!

Ik heb zelf trouwens ook mijn leven lang aan moeten horen dat ik autistisch zou zijn. Altijd maar het gevoel dat ik anders ben dan anderen en er niet bij hoor. Elk klein dingetje werd daarvoor aangegrepen. Ik kan je vertellen dat dat een enorm negatief effect had op mijn zelfbeeld.

Ik werd uiteindelijk getest op autisme en er kwam uit dat ik het niet had maar wel persoonlijkheidsstoornissen.

Nu krijg ik van PsyQ opnieuw te horen dat ik het waarschijnlijk toch ben maar vanwege mijn vermeende intelligentie in staat om veel te compenseren. Het eerdere onderzoek was volgens hen niet uitgebreid genoeg. Ik moet mij elders laten onderzoeken en het gaat mij honderden euro's kosten. Doe ik dat niet, dan mag ik geen schematherapie doen.

--------

Doe je kind dit niet aan. Want mede hierdoor heb ik dus wel een borderline-stoornis ontwikkeld. Dankzij therapie zijn de scherpe kantjes ervan af en reageer ik niet zo extreem als je ex. Maar dat chronische lege kutgevoel heb ik nog steeds.

Misschien wel goed om een keer je zoon te laten testen. Maar doe dat in het belang van je zoontje. En de tijd is denk ik pas rijp als hij naar school gaat en met andere kinderen in contact komt: als er dan problemen zijn, kan je een autisme-onderzoek overwegen.

Ik ben helemaal met Leandra eens dat je het niet moet doen op aandringen van je ex. Die wilt alleen maar bevestiging dat ze gelijk heeft. En dat levert niks constructiefs op.

En jij lijkt mij een goede kerel. Een label verandert daar niks aan.

Ik denk dat de eerste stap is dat je rust krijgt, de boel op een rijtje kan zetten, de ongangsregeling snel regelt die het beste is voor jouw kinderen.

En stel dat je Asperger hebt. So what? Dat je ex er niet tegenkan dat je monotoon praat, is haar probleem. En überhaupt het feit dat ze jou zoiets verwijt, geeft al aan dat ze niet helemaal spoort.