OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Misschien heb ik er overheen gelezen maar hoe is het afgelopen met dat (volgens J.) zijn zelf gevonden nooit meer poetsen dingetje wat zijn tandarts had besteld?quote:Op zondag 4 februari 2018 08:31 schreef livelink het volgende:
[..]
Dat gevoel is er bij mij een beetje af, gelukkig. Momenteel heb ik wel stress vanwege de overgang naar de reguliere school, maar het is niet meer zoals wat jij omschrijft (gelukkig).
Hoe gaat het met L.?
Wir müssen leben, bis wir sterben!
Hij is inmiddels weer bij de tandarts geweest, maar er moest weer een kies getrokken worden. De situatie was er dus niet naar om het nog te bespreken. Volgende keer...quote:Op zondag 4 februari 2018 09:57 schreef Rijstebuiltje het volgende:
[..]
Misschien heb ik er overheen gelezen maar hoe is het afgelopen met dat (volgens J.) zijn zelf gevonden nooit meer poetsen dingetje wat zijn tandarts had besteld?
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
We gaan wel kijken naar iets anders, maar nog steeds geen idee wat. Afgelopen 4 weken achter elkaar allemaal ziek geweest. Dus ons hoofd stond er totaal niet naar. Nu iets aan het opkrabbelen.quote:
[..]
hebben we hier ook gehad met L. die zat op voetbal, maar speelde een heel ander spel dan de rest van het teamen was motorisch ook niet zo geweldig.
daarna ging hij op kickboksen. daar is hij motorisch enorm gegroeid, maar het vechten zelf was niet zijn ding.
daarna is hij gaan roeien en daar bleek hij aanleg voor te hebben.
zou kim niet op iets anders willen dan korfbal? misschien is er iets wat haar motoriek verbetert?
het blijft spannend. hij moet van het eerste jaar nog steeds een aantal tentamens overdoen.quote:
[..]
Dat gevoel is er bij mij een beetje af, gelukkig. Momenteel heb ik wel stress vanwege de overgang naar de reguliere school, maar het is niet meer zoals wat jij omschrijft (gelukkig).
Hoe gaat het met L.?
zo zonde dat hij vorig jaar zo de struisvogel heeft uitgehangen.
dit jaar heeft hij zelf hulptroepen geregeld. gesprek met de decaan, begeleiding van een oudere student en ook het gesprek met de schoolpsycholoog heeft hij allemaal zelf geregeld.
het enige waar ik toch op aangedrongen heb, is een gesprek met de mentor.
dan kan je toch echt wel merken dat ze dat niet gewend zijn. het was behoorlijk ongemakkelijk.
maar ik heb in elk geval mijn zorgen kunnen uiten (ik had het gevoel dat L. aan het verzuipen was in zijn leerwerk, de achterstand wegwerken van het vorige jaar en de boel die er in het tweede jaar bovenop kwam)
L. beaamde dat hij het inderdaad zo voelde en nu is de focus op het afsluiten van het eerste jaar gelegd en pakt hij van het tweede jaar mee wat hij aankan.
voor de rest is het een heerlijke jongen, met een apart gevoel voor humor.
gek op gamen (we hebben laatst samen 9 uur in het arcadekastenmuseum in zoetermeer rondgehangen en toen moest ik m nog wegslepen
en ik blijf me verbazen over wat hem zoal bezighoudt en hoe hij dat onder woorden brengt
sporten doet hij dus niet meer, maar hij had wel interesse om met mij mee te gaan hardlopen.
maar toen ik daar te serieus op inging, krabbelde hij toch terug
Oh, dat klinkt toch wel behoorlijk veel positiever dan een tijdje terug. Wat goed dat hij nog steeds bezig is met de opleiding en dat hij zelf hulp in heeft geschakeldquote:
[..]
het blijft spannend. hij moet van het eerste jaar nog steeds een aantal tentamens overdoen.
zo zonde dat hij vorig jaar zo de struisvogel heeft uitgehangen.
dit jaar heeft hij zelf hulptroepen geregeld. gesprek met de decaan, begeleiding van een oudere student en ook het gesprek met de schoolpsycholoog heeft hij allemaal zelf geregeld.
het enige waar ik toch op aangedrongen heb, is een gesprek met de mentor.
dan kan je toch echt wel merken dat ze dat niet gewend zijn. het was behoorlijk ongemakkelijk.
maar ik heb in elk geval mijn zorgen kunnen uiten (ik had het gevoel dat L. aan het verzuipen was in zijn leerwerk, de achterstand wegwerken van het vorige jaar en de boel die er in het tweede jaar bovenop kwam)
L. beaamde dat hij het inderdaad zo voelde en nu is de focus op het afsluiten van het eerste jaar gelegd en pakt hij van het tweede jaar mee wat hij aankan.
voor de rest is het een heerlijke jongen, met een apart gevoel voor humor.
gek op gamen (we hebben laatst samen 9 uur in het arcadekastenmuseum in zoetermeer rondgehangen en toen moest ik m nog wegslepen
en ik blijf me verbazen over wat hem zoal bezighoudt en hoe hij dat onder woorden brengt
sporten doet hij dus niet meer, maar hij had wel interesse om met mij mee te gaan hardlopen.
maar toen ik daar te serieus op inging, krabbelde hij toch terug
Het zal nu toch ook nog wel goed komen met het 1e jaar afmaken, lijkt me.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Livelink, weet J. al of hij komend schooljaar de overstap naar regulier onderwijs zal maken? (vroeg ik me ineens af).
in de haak.
Nee, nog steeds niet. We kregen er vandaag toevallig weer mailtjes over van school. Maar Job blokkeert als het daarover gaat en wij zijn op het moment ook zo druk met mijn oudste en haar vervolgopleiding. Geen excuus, maar toch.quote:
[..]
Livelink, en weet Job al of hij komend schooljaar de overstap naar regulier onderwijs zal maken? (vroeg ik me ineens af).
School heeft ons nu het mailadres gegeven van de ouders van een ander kind waar hetzelfde speelt. Dus die ga ik nu mailen om te kijken of we samen met een school contact kunnen leggen.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Lastig dat hij zelf zoveel moeite heeft om erover te praten/na te denken. Ik vond dat lijstje van 'm zo knap een tijdje geleden. Toen kon hij er dus wel over nadenken. Misschien is niet concreet genoeg waar hij precies uit kan kiezen? Goed dat je samen kunt optrekken met die andere ouders. Hopelijk helpt dat een beetje.
Ik moest er aan denken omdat een kennis van me een VSO advies kreeg voor haar zoon, en erg bang is dat hij dan nooit meer op regulier onderwijs zal kunnen aansluiten. Maar op zich kan dat toch wel he, begreep ik o.a. uit jouw verhalen hier. Komt het nou vaak voor bij hem op school, dat leerlingen die overstap maken?
Ik moest er aan denken omdat een kennis van me een VSO advies kreeg voor haar zoon, en erg bang is dat hij dan nooit meer op regulier onderwijs zal kunnen aansluiten. Maar op zich kan dat toch wel he, begreep ik o.a. uit jouw verhalen hier. Komt het nou vaak voor bij hem op school, dat leerlingen die overstap maken?
in de haak.
Niet zo vaak, nee. Ik begreep dat er vorig jaar twee kinderen waren overgestapt naar regulier en dit jaar dus misschien weer twee.quote:
Lastig dat hij zelf zoveel moeite heeft om erover te praten/na te denken. Ik vond dat lijstje van 'm zo knap een tijdje geleden. Toen kon hij er dus wel over nadenken. Misschien is niet concreet genoeg waar hij precies uit kan kiezen? Goed dat je samen kunt optrekken met die andere ouders. Hopelijk helpt dat een beetje.
Ik moest er aan denken omdat een kennis van me een VSO advies kreeg voor haar zoon, en erg bang is dat hij dan nooit meer op regulier onderwijs zal kunnen aansluiten. Maar op zich kan dat toch wel he, begreep ik o.a. uit jouw verhalen hier. Komt het nou vaak voor bij hem op school, dat leerlingen die overstap maken?
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Hebben/hadden jullie kinderen ook zo weinig empathie voor dieren?
Mijn zoon (nu 5) heeft al jaren ''sadistische'' trekjes richting onze kat. Kat is veel te goed en bijt/klauwt niet van zich af, dus moet ik het doen.
Paar voorbeelden; zo hard knuffelen dat hij het beestje bijna stikt, toetjes/bodylotion over hem heen smeren (toen was hij al 4...) , staart trekken, aan de kant schoppen, met speelgoed wild om hem afkomen om hem te laten schrikken.
Zonet wou poes naar buiten en deed Billy de deur een héél klein stukje open om vervolgens met z'n voet het beest er door heen te proberen drukken. Heb hem een mepperd verkocht en op de trap gezet. We hadden het gesprek al vaker gevoerd, maar dit keer heb ik hem beloofd dat als hij nog 1x de poes treitert, hij (de poes hè..) naar een ander baasje gaat.
Ik vind het zó lastig in schatten of dit nou bewust gedrag is of dat hij een gebrek aan empathie heeft voor dieren. Aangezien ze niet kunnen praten en niet kunnen laten weten wat wel/niet kan, zoals kinderen wel doen als Billy handtastelijk of vervelend is.
Mijn zoon (nu 5) heeft al jaren ''sadistische'' trekjes richting onze kat. Kat is veel te goed en bijt/klauwt niet van zich af, dus moet ik het doen.
Paar voorbeelden; zo hard knuffelen dat hij het beestje bijna stikt, toetjes/bodylotion over hem heen smeren (toen was hij al 4...) , staart trekken, aan de kant schoppen, met speelgoed wild om hem afkomen om hem te laten schrikken.
Zonet wou poes naar buiten en deed Billy de deur een héél klein stukje open om vervolgens met z'n voet het beest er door heen te proberen drukken. Heb hem een mepperd verkocht en op de trap gezet. We hadden het gesprek al vaker gevoerd, maar dit keer heb ik hem beloofd dat als hij nog 1x de poes treitert, hij (de poes hè..) naar een ander baasje gaat.
Ik vind het zó lastig in schatten of dit nou bewust gedrag is of dat hij een gebrek aan empathie heeft voor dieren. Aangezien ze niet kunnen praten en niet kunnen laten weten wat wel/niet kan, zoals kinderen wel doen als Billy handtastelijk of vervelend is.
Ik kan hier geen standaard antwoord op geven. Wij hebben twee katten en twee konijnen als huisdieren. De konijnen gaan prima, maar die zitten ook buiten en zijn zelf natuurlijk schuw, dus dat zit elkaar niet in de weg.quote:
Hebben/hadden jullie kinderen ook zo weinig empathie voor dieren?
Mijn zoon (nu 5) heeft al jaren ''sadistische'' trekjes richting onze kat. Kat is veel te goed en bijt/klauwt niet van zich af, dus moet ik het doen.
Paar voorbeelden; zo hard knuffelen dat hij het beestje bijna stikt, toetjes/bodylotion over hem heen smeren (toen was hij al 4...) , staart trekken, aan de kant schoppen, met speelgoed wild om hem afkomen om hem te laten schrikken.
Zonet wou poes naar buiten en deed Billy de deur een héél klein stukje open om vervolgens met z'n voet het beest er door heen te proberen drukken. Heb hem een mepperd verkocht en op de trap gezet. We hadden het gesprek al vaker gevoerd, maar dit keer heb ik hem beloofd dat als hij nog 1x de poes treitert, hij (de poes hè..) naar een ander baasje gaat.
Ik vind het zó lastig in schatten of dit nou bewust gedrag is of dat hij een gebrek aan empathie heeft voor dieren. Aangezien ze niet kunnen praten en niet kunnen laten weten wat wel/niet kan, zoals kinderen wel doen als Billy handtastelijk of vervelend is.
Met de katten is het moeizamer. Pestgedrag tegen de katten herken en zie ik en daar treed ik ook consequent tegen op. Maar dat was vooral toen hij jonger was. Nu hij ouder wordt gaat het beter. Waar hij voorheen het liefst wou dat de katten hem niet in de weg liepen en hij absoluut niet wou dat er een kat op zijn kamer kwam, vindt hij het nu juist gezellig als er 's nachts een kat bij hem op bed ligt. Dus nu sjouwt hij die katten weer tegen hun zin naar zijn kamer als hij gaat slapen.
Hoewel dit dus geen treitergedrag is, is het voor de katten net zo vervelend. Dus nu moet ik hem er elke avond op wijzen dat de katten dat niet willen en dat hij niet kan afdwingen dat ze bij hem gaan liggen. Hij lijkt totaal niet te begrijpen dat hij ook rekening moet houden met wat de katten zelf willen.
Maar de andere kant van de medaille is dat hij de katten nu aandacht geeft en met hen speelt en hen aait, waar hij voorheen niks van de katten moest hebben. En zo langzamerhand is één van de katten nu ook zo ver dat ze al uit zichzelf mee naar boven gaat als hij naar bed gaat.
Moraal van het verhaal; ja, ik herken de moeizame relatie en het gebrek aan empathie en het daaruitvolgende pestgedrag. En als het enigszins kan zou ik zeker niet de kat uit huis doen. Grijp consequent in. Leer hem dat hij absoluut niet mag pesten en bescherm de kat tegen hem. Maar je hebt dus kans dat het met het ouder worden beter gaat en hij moet het toch leren.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Bedankt voor je fijne reactiequote:
[..]
Ik kan hier geen standaard antwoord op geven. Wij hebben twee katten en twee konijnen als huisdieren. De konijnen gaan prima, maar die zitten ook buiten en zijn zelf natuurlijk schuw, dus dat zit elkaar niet in de weg.
Met de katten is het moeizamer. Pestgedrag tegen de katten herken en zie ik en daar treed ik ook consequent tegen op. Maar dat was vooral toen hij jonger was. Nu hij ouder wordt gaat het beter. Waar hij voorheen het liefst wou dat de katten hem niet in de weg liepen en hij absoluut niet wou dat er een kat op zijn kamer kwam, vindt hij het nu juist gezellig als er 's nachts een kat bij hem op bed ligt. Dus nu sjouwt hij die katten weer tegen hun zin naar zijn kamer als hij gaat slapen.
Hoewel dit dus geen treitergedrag is, is het voor de katten net zo vervelend. Dus nu moet ik hem er elke avond op wijzen dat de katten dat niet willen en dat hij niet kan afdwingen dat ze bij hem gaan liggen. Hij lijkt totaal niet te begrijpen dat hij ook rekening moet houden met wat de katten zelf willen.
Maar de andere kant van de medaille is dat hij de katten nu aandacht geeft en met hen speelt en hen aait, waar hij voorheen niks van de katten moest hebben. En zo langzamerhand is één van de katten nu ook zo ver dat ze al uit zichzelf mee naar boven gaat als hij naar bed gaat.
Moraal van het verhaal; ja, ik herken de moeizame relatie en het gebrek aan empathie en het daaruitvolgende pestgedrag. En als het enigszins kan zou ik zeker niet de kat uit huis doen. Grijp consequent in. Leer hem dat hij absoluut niet mag pesten en bescherm de kat tegen hem. Maar je hebt dus kans dat het met het ouder worden beter gaat en hij moet het toch leren.
Helaas kan ik hem niet altijd beschermen, ik ben ook wel eens de kamer uit. Het echte treiteren gebeurd dan, zoals die keer dat mijn bodylotion en een andere keer dat er een toetje over hem werd uitgesmeerd.
Billy is juist heel erg gek op katten, maar snapt de grenzen tussen lief doen en pijn doen niet. Je kent vast het begrip ''doodknuffelen'' wel, omdat iets of iemand zo vreselijk schattig is. Nou dat is het vaak ook.
De kat mag ook niet weg, hij is de liefste en leukste die ik ooit heb gehad
Maar ik ga dan wel zo ver dat als ik hem niet meer kan beschermen ik de keus moet maken om hem wél te herplaatsen. Hopelijk hoeft het niet zo ver te komen..
Mijn katten konden zichzelf ook nog wel redelijk beschermen. Ze hebben onbegrijpelijkerwijs nog nooit naar hem uitgehaald, maar ze ontliepen hem in die tijd vooral. Ze hadden natuurlijk altijd het voordeel dat ze op plekken kunnen komen waar hij niet bij kon.quote:
[..]
Bedankt voor je fijne reactie
Helaas kan ik hem niet altijd beschermen, ik ben ook wel eens de kamer uit. Het echte treiteren gebeurd dan, zoals die keer dat mijn bodylotion en een andere keer dat er een toetje over hem werd uitgesmeerd.
Billy is juist heel erg gek op katten, maar snapt de grenzen tussen lief doen en pijn doen niet. Je kent vast het begrip ''doodknuffelen'' wel, omdat iets of iemand zo vreselijk schattig is. Nou dat is het vaak ook.
De kat mag ook niet weg, hij is de liefste en leukste die ik ooit heb gehad
Sowieso zie ik dat dieren in het algemeen anders op hem reageren dan op mijn dochter. Mijn buurvrouw heeft bijvoorbeeld twee honden. Mijn zoon heeft die honden nooit kwaad gedaan of zoiets, maar je ziet gewoon dat als ik met hem bij mijn buurvrouw ben, dat de honden een wat afwachtende houding aannemen. Ze komen niet of heel voorzichtig naar hem toe. Het is wel eens alsof de dieren aanvoelen dat hij 'anders' is.
Dat merkte ik ook bij de katten. Ze ontweken hem vooral. Ze waren niet agressief maar vooral voorzichtig in hun gedrag bij hem. Mijn dochter die altijd lief is voor de katten heeft wel eens een haal gehad, maar dat doen ze dus niet bij hem.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Wat bijzonder! Dieren voelen gelukkig veel aan, onze vorige (overleden) kat kon Billy toentertijd juist altijd heel goed troosten en op z'n gemak stellen als hij in een driftbui zat.quote:
[..]
Mijn katten konden zichzelf ook nog wel redelijk beschermen. Ze hebben onbegrijpelijkerwijs nog nooit naar hem uitgehaald, maar ze ontliepen hem in die tijd vooral. Ze hadden natuurlijk altijd het voordeel dat ze op plekken kunnen komen waar hij niet bij kon.
Sowieso zie ik dat dieren in het algemeen anders op hem reageren dan op mijn dochter. Mijn buurvrouw heeft bijvoorbeeld twee honden. Mijn zoon heeft die honden nooit kwaad gedaan of zoiets, maar je ziet gewoon dat als ik met hem bij mijn buurvrouw ben, dat de honden een wat afwachtende houding aannemen. Ze komen niet of heel voorzichtig naar hem toe. Het is wel eens alsof de dieren aanvoelen dat hij 'anders' is.
Dat merkte ik ook bij de katten. Ze ontweken hem vooral. Ze waren niet agressief maar vooral voorzichtig in hun gedrag bij hem. Mijn dochter die altijd lief is voor de katten heeft wel eens een haal gehad, maar dat doen ze dus niet bij hem.
Ik zit er aan te denken om een kattenluikje te laten installeren, zodat de poes weg kan komen als hij dat nodig acht. We hebben een klein huis en hij kan niet veel kanten op helaas.
Een kattenluikje lijkt me een goed plan, ja. Dat hebben wij inderdaad ook. Maar ook onder de bank of op of onder de kast was een heel goed plekje voor onze katten om buiten bereik van hem te blijven. Zulke incidenten als met de bodylotion zou dus bij ons ook echt niet denkbaar zijn geweest.quote:
[..]
Wat bijzonder! Dieren voelen gelukkig veel aan, onze vorige (overleden) kat kon Billy toentertijd juist altijd heel goed troosten en op z'n gemak stellen als hij in een driftbui zat.
Ik zit er aan te denken om een kattenluikje te laten installeren, zodat de poes weg kan komen als hij dat nodig acht. We hebben een klein huis en hij kan niet veel kanten op helaas.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Die van mij is te zachtaardig, die duikt eerder in elkaar dan dat hij zich verstoptquote:
[..]
Een kattenluikje lijkt me een goed plan, ja. Dat hebben wij inderdaad ook. Maar ook onder de bank of op of onder de kast was een heel goed plekje voor onze katten om buiten bereik van hem te blijven. Zulke incidenten als met de bodylotion zou dus bij ons ook echt niet denkbaar zijn geweest.
Ik zal eens rond gaan kijken voor een luikje
Hoi 
Wij gaan binnenkort het traject van integrale vroeghulp in omdat onze K kenmerken van autisme heeft en ook gedragsproblemen. Nu vroeg ik me af of iemand hier misschien ervaring heeft met de octopus watch?
Wij gaan binnenkort het traject van integrale vroeghulp in omdat onze K kenmerken van autisme heeft en ook gedragsproblemen. Nu vroeg ik me af of iemand hier misschien ervaring heeft met de octopus watch?
sorry angelatje, geen ervaring mee. Ik ben zelf de octopuswatch voor mijn zoon.quote:
Hoi
Wij gaan binnenkort het traject van integrale vroeghulp in omdat onze K kenmerken van autisme heeft en ook gedragsproblemen. Nu vroeg ik me af of iemand hier misschien ervaring heeft met de octopus watch?
Verder veel sterkte gewenst met het traject dat jullie ingaan.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Angelatje, geen ervaring mee, wat livelink zegt... ik ben de "octopuswatch" hier 
.
Sterkte/succes met jullie traject.
.Sterkte/succes met jullie traject.
Mama van 2 lieve meiden :)
Ik kende het ook nog niet. Mijn dochter zet wel zelf allerlei wekkers op haar telefoon voor bijv. aankleden, tandenpoetsen, e.d.; zij vindt dat soort duidelijke afspraken over wat je op welk moment doet dus wel heel prettig.
in de haak.
Dat vindt mijn zoon ook erg prettig, maar over het algemeen regisseer ik die momenten wel. Hoewel hij laatst wel overwoog om iets van een wekkerradio te nemen zodat hij zelf wat meer besef van tijd zou krijgen.quote:
Ik kende het ook nog niet. Mijn dochter zet wel zelf allerlei wekkers op haar telefoon voor bijv. aankleden, tandenpoetsen, e.d.; zij vindt dat soort duidelijke afspraken over wat je op welk moment doet dus wel heel prettig.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Oh die tijd...
Hier door de week altijd yoghurt als ontbijt om 7.32.
Afgelopen week had hij buikgriep. Dus weinig eten. Vraag ik of hij een schaaltje yoghurt wil. "Nee mam, het is 12.05. Dan kan ik geen yoghurt meer eten."
Met wisseling winter-/zomertijd gelukkig geen problemen.
Hier door de week altijd yoghurt als ontbijt om 7.32.
Afgelopen week had hij buikgriep. Dus weinig eten. Vraag ik of hij een schaaltje yoghurt wil. "Nee mam, het is 12.05. Dan kan ik geen yoghurt meer eten."
Met wisseling winter-/zomertijd gelukkig geen problemen.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Hoe doen jullie kinderen het met huiswerk?
M. heeft nogal de neiging om dingen uit te stellen tot het laatste moment. Toetsen een dag van tevoren doorlezen en dan denken wij: ach laat haar maar eens voelen dat het mis gaat, maar het gaat over het algemeen dus gewoon goed en dan haalt ze een dikke voldoende...
Maar spreekbeurt en werkstuk moesten dus op het laatste moment en dan is het stress omdat ze zoveel moet.
Ze doet typecursus en daar moet ze eigenlijk elke dag voor oefenen, maar het blijft strijd.
Dan hebben ze ook elke week 1 blad huiswerk, daar draait ze haar hand niet voor om, maar ze blijft het uitstellen. Ook als we het op papier zetten.
Nu ben ik zelf ook geen held in plannen, maar iemand tips hoe ik haar daar dan toch enigzins bij kan helpen?
Ik ga dit ook maar eens met onze begeleidster oppakken, want over anderhalf jaar brugklas... ik heb er een hard hoofd in...
M. heeft nogal de neiging om dingen uit te stellen tot het laatste moment. Toetsen een dag van tevoren doorlezen en dan denken wij: ach laat haar maar eens voelen dat het mis gaat, maar het gaat over het algemeen dus gewoon goed en dan haalt ze een dikke voldoende...
Maar spreekbeurt en werkstuk moesten dus op het laatste moment en dan is het stress omdat ze zoveel moet.
Ze doet typecursus en daar moet ze eigenlijk elke dag voor oefenen, maar het blijft strijd.
Dan hebben ze ook elke week 1 blad huiswerk, daar draait ze haar hand niet voor om, maar ze blijft het uitstellen. Ook als we het op papier zetten.
Nu ben ik zelf ook geen held in plannen, maar iemand tips hoe ik haar daar dan toch enigzins bij kan helpen?
Ik ga dit ook maar eens met onze begeleidster oppakken, want over anderhalf jaar brugklas... ik heb er een hard hoofd in...
Mama van 2 lieve meiden :)
