Hebben jullie de nabeschouwingen op shepostsonline.nl al ontdekt.. ?? Erg prettig, the day after..
http://www.shepostsonline.nl/2017/09/11/helemaal-einde-week-37/quote:
Helemaal Het Einde – Week 37
'Van alle stroopwafelpakjes die wij deze kant op laten komen hebben wij de helft verkocht aan in ieder geval twee bedrijven'
11-09-2017, 22:30 Tags: Chili, Helemaal Het Einde, Pos, van Kooij, van Wichen
Stephan en Ilona starten de dag met een lekker bakkie en het bijwerken van de Wikipedia pagina van ‘Helemaal Het Einde’. Het format is volgens het tweetal niet helemaal juist omschreven en daarom noteren ze even dat het huis waar ze in zijn gestart een hondenhok was en vervangen ze het woord ‘wc’ door ‘gat in de grond’. Helaas wordt het bijwerken van de inhoud niet geaccepteerd en krijgen ze de mededeling: ‘meest onsamenhangende zooi die ik in lange tijd heb gezien, sorry’. Stephan begrijpt er niks van: “Doen ze dat van Wikipedia zelf? Dat haal je er toch niet af! Dan heb je echt geen leven!”
“Addy wil iets lanceren. Zucht. Lanceer eens iets!”
Addy van Wichen heeft weer eens de behoefte om iets te gaan lanceren. Hij wil iets lanceren. Zucht. Lanceer eens iets. In plaats van dat gewouwel over wat je allemaal vet vindt en wat je allemaal zou willen doen. Addy: “Het is nu even de vraag van wanneer gaan we weer open überhaupt.” Eh: weer? Heb ik iets gemist? Heeft The Orange Waffle al een seizoen gedraaid? Addy heeft naast de wens om een boekingsprogramma te lanceren ook nog de wens om geen verdienmodel te lanceren. Hij wil zijn gasten geen geld vragen. Ik snap Addy wel. Dan heb je in ieder geval nooit de discussie dat het verblijf het geld niet waard was. Ik hoop dat Addy deze aflevering terugkijkt want Stephan leert zijn kinderen iets wat voor hem ook handige informatie is: “Als je er nou voor zorgt dat je iets meer verdient dan dat je uitgeeft, dan komt het helemaal goed!”
“Stephan heeft maar één vraag: hoe smaakt het?!”
De van Kooijtjes hebben hun lijn yogakleding binnen. Op de kleding staat de naam van de hond: Piplala. Ik denk al 37 weken lang dat de hond vernoemd is naar Pip uit Woezel en Pip, die zichzelf graag Prinses Piplala noemt. Maar nu blijkt het allemaal veel diepzinniger te zijn dan dit en is de hond vernoemd naar de boom waar Buddha verlichting heeft bereikt. Jeroen en Linda hebben weer vrijwilligers gevonden die voor ze aan de slag zijn in de yogaschool. Jeroen is in een goede bui en besluit vandaag ook een handje mee te helpen.
De Posjes hebben inmiddels 75.000 flessen mousserende wijn verkocht en geïmporteerd naar Nederland. Tijd voor een kleine excursie in de wijnfabriek. Ilona voelt zich weer eventjes een hersenchirurg als ze weer een haarnetje op mag. Fermentatie? Filtratie? Allemaal hartstikke enig maar Stephan heeft maar één vraag: “hoe smaakt het?!” Samen proeven ze de ietwat troebele wijn die nog niet helemaal af is; het doet Ilona denken aan haar eigen gedachten.
“Astrid pulkt zenuwachtig aan broek want weet dat Addy liegt”
Stop de persen! Addy wil toch graag een verdienmodel lanceren. Hij heeft zijn nieuwe business zo goed onderzocht dat hij zelfs een Engelse quote kent die de lading dekt: “You can’t buy happiness but you can buy stroopwafels and that’s pretty close.” Addy heeft nog wel wat hobbels te nemen maar dat mag de pret niet drukken, hij is lyrisch over zijn -nog te beginnen- stroopwafelbusiness. Dat hij nog geen nog geen importvergunning en opslagplaats heeft, daar praten we gewoon niet over.
Addy: “Van alle stroopwafelpakjes die wij deze kant op laten komen hebben wij de helft verkocht aan in ieder geval twee bedrijven – Astrid pulkt zenuwachtig aan broek want weet dat Addy liegt– en natuurlijk zijn we ook hartstikke druk bezig om de rest ook te gaan verkopen, plus het feit dat we natuurlijk ook een voorraadje willen hebben voor onze camping want op onze camping willen we straks in het seizoen ook wat stroopwafels gaan verkopen.” Ik heb deze quote drie keer teruggespoeld maar begrijp nog steeds niet goed wat Addy bedoelt. Astrid heeft ook geen enkel idee en zegt wijselijk niets.
“Jeroen vergeet weer dat hij zijn rug heeft gebroken en klimt lekker over de rotsen”
Naast het openen van de yogaschool en het lanceren van de kledinglijn heeft Jeroen in de tijd dat hij nog niet was vergeten dat hij zijn rug had gebroken een boek geschreven. Helaas, Jeroens boek was niet zo goed. De uitgeverij stelde voor om het boek flink te herschrijven en dat besloot Linda te gaan doen. De uitgever is na het herschrijven nog steeds niet tevreden, maar de deal was al gemaakt dus ze moeten het boek wel gaan uitgeven. Dat geeft allemaal helemaal niets want Jeroen en Linda zijn er hartstikke goed in andere mensen aan het werk te zetten om alles wat ze zelf niet kunnen tot een goed einde te brengen. Zo ook nu; een redacteur loopt het boek helemaal na en past het aan. Tijd voor een fotoshoot voor de omslagfoto. Jeroen vergeet weer dat hij zijn rug heeft gebroken en klimt lekker over de rotsen op zoek naar een gave plek om foto’s te maken.
“Astrid hoopt dat haar dochters het naar hun zin krijgen”
Bjorn en Tycho zijn in een attractiepark waar kinderen allerlei beroepen kunnen uitoefenen. Met een Chileense Bamberoswagen blussen ze brandjes, spelen ze tandarts en gaan ze het leger in. Julia en Eva van Wichen gaan hebben voor het eerst in negen maanden een uitje; zij gaan samen naar een streetdanceles in Pichelemu. Terwijl Astrid vanachter de ramen toekijkt zegt ze: “Ik hoop echt heel ze het heel erg naar hun zin gaan krijgen.” Oh Astrid, dat hopen we allemaal voor jullie kinderen- ook buiten de danslessen om!
De yogaschool is af en wordt schoongemaakt. Linda vertelt dat de yogaschool nu echt snel open kan gaan. Er zijn zelfs al vijf docenten die in ‘Al Fin Del Mundo’ willen komen werken. Het komt zoals altijd weer helemaal vanzelf naar de familie toe…! Jeroen vergeet deze keer niet dat hij zijn rug heeft gebroken en laat zijn vriend Pablo op de ladder klimmen om het bord boven de ingang te bevestigen. Nu het bord hangt kan de familie van Kooij ook geld gaan verdienen; in de yogaschool zijn de gejatte stenen al mooi uitgelicht…
I can only please one person per day. Today is not your day. Tomorrow isn't looking too good either.