[Reisverslag] Pré-huwelijksreis naar Sri Lanka (veel foto's)

Op 18 november 2016 ging ik voor een kleine maand met mijn verloofde als een soort pré-honeymoon naar Sri Lanka. Na een jaar vol tegenslag (en ook wel wat goede momenten) waren we wel toe aan wat ontspanning. Sri Lanka leek ons daarvoor perfect: Zij de kans om naar dat land te gaan waar Duran Duran ooit wat clips had opgenomen en ik de kans om naar het land van mijn favoriete theeën te gaan. Er zijn slechtere beweegredenen om voor een bepaald land te kiezen, nietwaar? Maar Sri Lanka heeft meer. Zo veel meer...

18 november 2016: Van Amsterdam naar Colombo / Negombo

Klaar voor vertrek! Op Schiphol drinken we nog een toepasselijk kopje Ceylon-thee en dan vliegen we met KLM rechtstreeks om 09.55 uur naar Sri Lanka. Midden in de nacht van vrijdag op zaterdag komen we aan en staat de chauffeur van het hotel in Negombo ons op te wachten. Goed geregeld! Een half uurtje later checken we in en ploffen we in ons bed.

19 - 20 november: Acclimatiseren in Negombo

Als we laat op de zaterdagmorgen eindelijk wakker worden in onze suite in het St. Lachlan Hotel & Suites, vinden we een kleine gekko in onze keuken. Mooi. Die vreten muggen. We ontbijten laat in het hotel. Aangezien ik nog geen cash heb, laat ik het op de kamer schrijven. Een duur ontbijt en we hebben wel veel beter gehad in Sri Lanka.

Tijd om geld en sigaretten te halen. Tot mijn schrik kom ik erachter dat mijn pinpas niet werkt. Helemaal vergeten om de werelddekking in te schakelen. Helaas ben ik niet de enige. Ook mijn verloofde is het vergeten. Online kan dat wel geregeld worden, maar daar gaat wel een dag overheen. Gelukkig hebben we wat euro’s bij ons die ik snel ga wisselen. Voor 1.000 SLR koop ik gelijk een lokale simkaart. Altijd handig om een telefoon te hebben waarmee je lokaal kan bellen.

Bij de sigarettenboer (een wijnhandel waar onder de bar ook sigaretten verkocht worden) krijg ik de volgende schok te verwerken: 1.000 SLR voor een pakje Marlboro: bijna ¤ 7. . Net zo duur als in Nederland! Ik betreur gelijk mijn beslissing om niets op de luchthaven belastingvrij in te slaan en te gokken op de lage prijzen die ik gewoon ben van Zuidoost Azië.

Vandaag staat verder niets op het programma. Morgen trouwens ook niet. Een beetje op het strand hangen en dat is het wel.

Op het strand ligt een mooie traditionele boot: Of we vandaag mee willen varen.



Dat klinkt veel te inspannend. Beleefd antwoord ik nee. De bootsman lijkt vrede te hebben met dat antwoord. Maybe tomorrow, roept hij ons nog na.

’s Avonds eten we onze eerste curry in Sri Lanka bij Tastees Banana. Een vergetelijke ervaring.

De volgende dag probeer ik weer te pinnen. Gelukkig werkt alles weer naar behoren. In een steegje dat naar het strand leidt, vind ik een aardig tentje met brood, taarten en goede koffie: Dolce Vita van een Italiaanse eigenaar. Een prima plek om te ontbijten

De rest van de dag zwemmen we wat en liggen een boekje te lezen. Op het strand ligt de mooie traditionele boot er nog steeds: Of we vandaag dan mee willen varen. Dat klinkt nog steeds veel te inspannend. Beleefd antwoord ik weer nee. De bootsman lijkt wederom vrede te hebben met dat antwoord. Maybe tomorrow, roept hij ons weer na.

Met mijn lokale simkaart bel ik ondertussen wat chauffeurs af. De man die ons van het vliegveld haalde, kan ons helaas niet naar de volgende bestemming brengen, maar zijn broertje wel. En hij doet dat voor een prijs 3.000 SLR lager dan de opgave van het hotel en 1.000 lager dan twee andere chauffeurs. Die simkaart heb ik wel terugverdiend zo.

’s Avonds eten we onze eerste pizza’s in Sri Lanka bij Dolce Vita. Een prima ervaring.

21 november 2016: Van Negombo naar Pandawas Nuwara en door naar Anuradhapura

Aangezien we de dag ervoor vrijwel de hele dag bij Dolce Vita zaten, besluiten we nu om elders te ontbijten: De T-lounge van Dilmah. Het theemerk dat ook in Nederland verkocht wordt, heeft vermoedelijk een keten van dit soort lounges. De thee is uitstekend (hoe kan het ook anders), maar de rest van het ontbijt is wat karig.



We lopen via het strand terug naar ons hotel als het visnet juist op dat moment op het strand wordt getrokken. 50m verder staat een groep collega's het andere uiteinde op strand te trekken. Op het strand ligt ook de mooie traditionele boot er nog steeds: Of we vandaag dan mee willen varen. Beleefd antwoord ik weer nee, maar over een maand zijn we weer terug in Negombo. De bootsman lijkt wederom vrede te hebben met het antwoord. Maybe next month, roept hij ons na.

Het broertje van onze eerste chauffeur blijkt ook een prima chauffeur. Doet geen gekke dingen en rijdt ons zonder problemen via de plek die we onderweg willen zien naar eindbestemming Anuradhapura. Al blijkt hij niet te weten waar die tussenstop zich zou bevinden. Pandawas Nuwara is kennelijk geen toeristentrekpleister. Hij is er althans nog nooit geweest. Na twee keer vragen komen we er uiteindelijk wel.

Bij de entree van Pandawas Nuwara staat een dagoba/stupa, de eerste van onze reis. Velen zullen nog volgen. Pandawas Nuwara is een oude koningsstad waar dus vrijwel geen toerist naar toe komt. Er zit ook een klein archeologisch museumpje bij de entree. Als ik vraag wat de entree kost, krijg ik als antwoord: Niets. Geld verdwijnt toch maar in de zakken van de mensen hogerop.
Er staat een aparte doos voor onderhoudsdonaties, maar ook dat wordt me om dezelfde reden ontraden.



Een paar 100m verder komen we uit bij een gracht. Onze chauffeur volgt de gracht tot we bij een parkeerplaats komen waar een andere auto staat.



De ruïnes van het paleis. We waren de enige bezoekers op een bejaard Japans stel na, dat net vertrok in de andere auto op de parkeerplaats toen wij arriveerden. Heb ze nog even in vloeiend Japans te woord gestaan.



De voeten van Budha.



Een plu tegen de zon voor mijn verloofde. Het was er snikheet.



Weer een paar honderd meter verder komen we bij de ruïnes van het klooster dat bij het paleis hoort.

Met de auto rijden we verder door het complex. Het blijkt enorm, met vele ruïnes maar we zijn op zoek naar een specifieke plek. Onze chauffeur komt erachter dat het achter een nieuwe tempel moet zijn. De nieuwe tempel is snel gevonden.




Aldaar wordt mijn verloofde aangevallen door een roedel bloeddorstige honden in de verder zo vreedzame nieuwe tempel. .



Achter de nieuwe tempel kun je deze vreemde ruïne vinden. Een cirkelvormige kuil met stenen ommuring met in het midden een perfecte cirkel. Volgens de overlevering ooit een gevangenis voor de mooiste prinses die geen contact met mannen mocht hebben, omdat ze dan een zoon zou baren die de andere erfgenamen zou uitmoorden om zo de troon te bemachtigen.



UIndianO_AMS zal de prinses wel redden. .

Als we het complex weer uitrijden, worden we vrolijk uitgezwaaid door de kinderen van de school naast het ruïne-complex. Kennelijk is het een soort examenweek. Een paar kilometer verder parkeren we bij een restaurantje voor een lunch. De rijst met verschillende soorten curry smaakt heerlijk, maar dan doet onze chauffeur zijn grote rondreis-plan voor een redelijk prijsje uit de doeken. Uiteraard snap ik dat hij geld wil verdienen, maar wij krijgen het altijd Spaans benauwd van een opgelegd reisschema en hij is iets te opdringerig. De komende dagen hebben we hem zeker niet nodig, dus ik zeg hem dat we zullen bellen als we meer weten over ons schema.

Tegen de avond arriveren we in Anuradhapura. Het is er dan nog warm als we aankomen bij Lievi’s Tourist Accommodation.



Bats you say?

We maken nog een kleine wandeling door het oude Anuradhapura naar de heilige Bodhi-boom, maar de hitte werkt verstikkend. Met een tuk tuk gaan we uiteindelijk weer terug naar onze accommodatie. Veel te warm om te lopen. Restaurant-opties zijn schaars, maar gelukkig serveert Lievi een prima rijst met curry. Alle Duitsers om ons heen bevelen het in ieder geval aan.

In het volgende deel: Dan maar een fietstochtje door de bakoven van Sri Lanka en Buddha's. Heel veel Buddha's. En apen. Heel veel apen. En ander wild.

22 november 2016: Een fietstocht door Anuradhapura

De kamer in Lievi’s Tourist Accommodation is prima voor de prijs die we ervoor moeten betalen, maar de nacht is toch wat kort met de treinen die rond 04.00 uur beginnen te rijden langs de accommodatie. Het standaard ontbijt is verder niet heel bijzonder, maar volstaat. Hetzelfde kan gezegd worden van de badkamer.

Bij Lievi’s huren we een paar fietsen. Dat schijnt een prima manier te zijn om de oude koningsstad Anuradhapura te bezoeken. Bij het museum moeten we kaarten kopen voor de hele stad. $ 25 pp, terwijl het voor locals 200 SLR pp kost. . Helaas is dat niet de laatste keer dat we een dergelijk onderscheid zullen tegenkomen in Sri Lanka.

Helaas ook, de fietstocht door het oude Anuradhapura moet al snel onderbroken worden met een lekke band:



Gelukkig zit 200m verder Sun Cycle Works die ons voorziet van een nieuwe binnenband en een plek in de schaduw waar mijn verloofde even tot rust kan komen. We bellen met Lievi en hij komt direct langs om de nieuwe binnenband te betalen.



Met een nieuwe binnenband oogt mijn verloofde toch een stuk gelukkiger. Mooie stupa op de achtergrond, die gaan we nader aanschouwen.



Het blijkt de grootste bakstenen stupa/dagoba ter wereld 122m en een diameter van 100m. En weer zijn we nagenoeg de enigen.



Heet onder de voeten. Wellicht vandaar dat we niet veel anderen zagen. Als we weg willen fietsen, stromen de verkopers van prullaria ons tegemoet. Natuurlijk proberen ze geld aan je te verdienen en dat is niet erg. Het is alleen jammer dat ze allemaal dezelfde troep verkopen. :’).

Een paar honderd meter verder breekt de hel los. Of althans, een onweersbui van jewelste. In een soort bushokje vinden we gelukkig wat bescherming. Na een kwartiertje is het weer droog.



Nog wat restanten van een paleis tussen de koeien. Of dit de meest optimale wijze is om een ruïne te beschermen, betwijfel ik.



De gerestaureerde 55m hoge witte dagoba wordt wel nog steeds gebruikt. Hier waren de stenen zo mogelijk nog heter. Ook hier blote voeten verplicht. Schoenen kun je gratis afgeven. Ik zeg gratis, maar een ‘vrijwillige’ bijdrage van minimaal 25 SLR per paar schoenen wordt wel verwacht. Net voor we later onder de toegangspoort doorlopen, besluit een aap dat dat het perfecte moment is om vanaf de toegangspoort zijn behoefte te laten lopen. Fijn als je op blote voeten loopt …





I see monkeys! De apen zijn wat minder geïnteresseerd in al dat cultureel verantwoorde gedoe. De witte reigers trouwens ook niet.



De man en zijn fiets. En het oudste kunstmatige meer van de wereld.



Neushoornvogel gespot. Drie zelfs in deze boom, maar één op de foto. Voor zover ik heb kunnen ontdekken.



Een kleinere, gerestaureerde dagoba op een mooie plek op de weg terug naar onze guesthouse. Niet veel later moeten we onze terugreis toch omgooien. De lokale politiemacht heeft daar haar barakken en iedereen is te been op de weg voor een parade.

Terug bij Lievi eten we weer eens rijst met curry. In de buurt van Anuradhapura is ook een natuurreservaat. Daar willen we de volgende dag heen. Bij Lievi regelen we vervoer en toegang. 16.000 SLR is de vaste prijs voor twee personen. Ik vind het best.

23 november: Bezoek aan het Wilpattu National Park

Nog steeds niet gewend aan de treinen vanaf 04.00 uur ben ik weer vroeg wakker. Helaas voor mij slaapt mijn verloofde als een blok door alles heen. Ze is mij natuurlijk gewend. .

Met één van de fietsen rij ik dan maar naar nieuw Anuradhapura aan de andere kant van het spoor. Hier is duidelijk geen actieve welstandscommissie in de stad te vinden. Dit is ook het moment, dat ik erachter kom dat 80% van de aanwezige pinautomaten in Sri Lanka - ondanks de Maestro en Mastercard-logo’s – geen buitenlandse passen accepteren. Pas bij de 5e bank heb ik geluk. Kennelijk zijn er maar drie Sri Lankaanse bankorganisaties waar je als buitenlander terecht kan. .

Tegen het middaguur vertrekken we met Lievi naar Wilpattu National Park. Na een
uurtje rijden stappen we over in een mooie safari-jeep. Anders kom je het park niet in. Er zijn nog wel meer verboden in het park:



Verboden trompet te spelen in het nationale park. Grote teleurstelling wel.



Dit is geen olifant of luipaard, maar het is een begin.



Dit is ook geen olifant of luipaard, maar een klein groen vogeltje. David Attenborough eat your heart out.



Herten in het wild.



Een pauw in zijn natuurlijke habitat.



Baby-krokodil. Maar waar is moeder?



Andersoortige hert.



Denkende mensaap. Silverback. Alfa-mannetje. Niet geheel ongevaarlijk. Al valt dat hier wel mee. Van Lievi hebben we een lunch voor onderweg (rijst met curry) meegekregen, maar ik heb hier ontzettende last van mijn maag. De hobbelige weg door het park maakt me daar niet veel gezelliger mee.



Andersoortige aap.



Krokodil. Groot formaat. Zeer gevaarlijk.



Schildpad met stermotief. Wordt ook wel sterschildpad genoemd. Verbazingwekkende benaming wel. Nog best rap trouwens.

Met zonsondergang rijden we het park weer uit. Het was een mooie dag. Geen luipaard of olifant gezien, maar zeer vermaakt ondanks de maagklachten. Wel nog gezien: een stel mangoesten, een andersoortige hertje en ontelbare vogels in alle soorten en maten. Waaronder de Asian Paradise Flycatcher.

Waar we eerder waren overgestapt in de safari-jeep staat nu het broertje van Lievi ons op te wachten om ons terug naar de guesthouse te brengen. Verrassend genoeg eten we daar ’s avonds rijst met curry. Hierbij moet ik wel aantekenen dat de curry’s regelmatig wisselen. Alle Duitsers hebben trouwens plaats gemaakt voor Nederlanders in het guesthouse. Na het diner willen we met Lievi het vervoer voor de volgende dag regelen, maar hij staat dan net onder de douche. Terug in onze kamer wordt er plots aangeklopt: Lievi in een badjas en met een vreemd zwart goedje in zijn haar dat over zijn voorhoofd drupt. Zijn broertje kan ons de volgende dag wel naar Dambulla rijden via Aukana.

In het volgende deel: Dan wel heel veel Buddha's. En een rots. En apen. Heel veel apen. Op een rots ook.

[ Bericht 0% gewijzigd door UIO_AMS op 14-08-2017 15:57:49 ]

24 november 2016: Van Anuradhapura naar Dambulla via Aukana

Na weer een korte nacht en redelijk ontbijt is het tijd voor de volgende verplaatsing. We gaan van Anuradhapura naar Dambulla via de Buddha van Aukana, maar eerst brengen we nog een laatste bezoek aan de oude stad. Bij ons eerdere bezoek hebben we geen kans gezien om de illustere Bodhi-tree te zien:



Dit is de oudste boom van Azië (voor zover bekend). Een nakomeling van de boom waaronder Buddha verlichting vond. Uiteraard moesten we wel onze schoenen uitdoen en afgeven bij de 'gratis' schoenen-bewaar-service. Tijdens het bezoek aan de boom loopt mijn verloofde een klein wondje tussen haar tenen op. Erg vervelend, maar zulk soort dingen gebeuren.

Nu we dat gezien hebben, kunnen we op weg. De grote weg tussen Dambulla en Anuradhapura is een prima weg. Dat kan helaas niet gezegd worden van de afslag naar Aukana, welke langs een enorm aangelegd meer (Kala Wewa)gaat.



De trap naar het beeld van de Buddha van Aukana.



Mijn verloofde wordt begeleid door een scheten latende, boerende en pruimtabak spuwende monnik. Goed moment om een foto te schieten.



De Buddha van Aukana stamt uit de 3e of 5e eeuw. De heren geleerden zijn daar nog niet over uit. Het is in ieder geval een omweg waard. Dan rijden we door naar Dambulla, waar we een paar kilometer buiten de stad aan een groot kunstmatig meer (Kandalama Wewa) verblijven in het resort Amaya Lake Sigiriya.



Uitzicht van het hotel in Dambulla. Het kan verkeren. Wel iets anders dan een guesthouse aan het spoor. .



Dan maar lekker zwemmen de rest van de dag. 's Avonds eten we wat in het a la carte restaurant van het resort. Eindelijk een hamburger met friet i.p.v. rijst met curry. Er is ook een buffet-restaurant, maar dat is het domein van de in grote groepen reizende Chinezen.

25 november: Naar de Dambulla Rock Caves

Na een heerlijke nacht in onze bungalow sluiten we aan bij het ontbijtbuffet. Aan keuze is er geen gebrek. We hebben geboekt voor 2 nachten, maar dit is wel een prima uitvalsbasis voor bezoeken aan andere interessante sites in de culturele driehoek van Sri Lanka. Dus bij de receptie informeer ik naar de mogelijkheid om twee nachten extra te boeken. Helaas zit het vol. . Maar daar hoeven we ons vandaag verder geen zorgen om te maken. Vandaag gaan we naar de Dambulla Rock Caves en daarna plonsen we gewoon weer in het zwembad.

Bij de receptie informeer ik naar de prijs van een taxi naar de Dambulla Rock Caves zo’n 10 km verderop. Zonder blikken of blozen is het antwoord 8.000 SLR. !!! Dat is ¤ 50. In geen 50 jaar natuurlijk. Met mijn verloofde loop ik naar de toegangspoort. De bewaker groet ons in het Engels en houdt voor ons de slagboom omhoog. Ik vraag aan hem of hier veel tuk tuks rijden om naar Dambulla te gaan. Dat is geen probleem, antwoordt hij, maar over twee minuten komt de bus. Gewoon je hand omhoog steken en hij stopt. Veel goedkoper, lacht hij.

En hij heeft gelijk. Twee minuten later stappen we in de lokale bus. Weer eens wat anders. Voor slechts 76 SLR (nog geen 50 cent) voor 2 personen gaan we naar de Rock Caves van Dambulla. .

Een gezellige busrit later staan we voor de entree:



Helemaal niet kitsch of zo. Het is wel een aardig stukje omhoog en eigenlijk alweer veel te heet. Veel apen onderweg ook:



Na een steile klim staan we dan bij de ingang van de grotten. Eerst naar de achterste grot lopen en dan de weg terug bewandelen.



Gaf iemand ons als tip. Geen idee waarom, want ze waren allemaal indrukwekkend.



De 5e (achterste) grot.



De geen idee welke grot inmiddels.



Met honderden buddha's raak je de tel wel kwijt.



Het enige beeld van iemand anders dan Buddha. Naast Buddha natuurlijk. De man links heeft kennelijk de boel betaald. Dan verdien je wel een beeld.



Eindeloze schilderingen in grot zoveel.



Grot nummer één. Met Buddha natuurlijk.



Zelfs de voeten van Buddha zijn versierd. Dit is trouwens een beeld van de stervende Buddha. Niet te vergissen met de slapende Buddha. Er zijn 5 verschillen.



Een laatste terugblik op de grotten. Dan gaan we weer terug naar beneden:



Got banana?



We nemen een tuk tuk terug naar het hotel. Slechts 800 SLR. Good price for you! Via de tuk tuk bestuurder komen we aan een chauffeur (zijn broer Pali) voor de komende dagen. Terug in het hotel vind ik online een hotel in de buurt van Sigiriya Rock voor de volgende dagen.



Als we over het meer kijken, zien we net boven de bomen Sigiriya uitsteken. Daar aan de voet komen we dus de volgende dag in een hotel te zitten. De dag daarna wellicht beklimmen?



Laatste nacht in onze fijne bungalow (voor Yvonne: met prima badkamer) in Dambulla. Maar eerst gaan we nog wat zwemmen en wat eten in het a la carte restaurant. Op een stel zonnende Engelse meiden na zijn we de enigen in het zwembad. In het restaurant zitten we weer naast de Engelse meiden. Pauleen en Kim vragen naar onze reis en ik leg ze uit dat dit onze pre-honeymoon is. Wat toevallig roept Pauleen: Dit had haar honeymoon moeten zijn, maar de bruidegom kreeg koude voeten en nu is ze met Kim op friendomoon. .

In het volgende deel: Nog meer Buddha’s, nog een steile klim en nog meer zwemmen.

quote:

Op dinsdag 15 augustus 2017 08:46 schreef SeLang het volgende:
Ik herken erg veel in dit verslag

[..]

Onduidelijke foto maar volgens mij een Malabar Pied Hornbill

[..]

Green Bee-eater

[..]

Die zijn mooi!

Dat dacht ik al dat jij veel zou herkennen. Alle foto's zijn trouwens genomen met een smartphone. Later tijdens de reis worden de vogel-foto's niet veel duidelijker.

Het was overigens de zwart-wit variant van de Asian Paradise Flycatcher.

quote:

Op maandag 14 augustus 2017 16:38 schreef Blik het volgende:
Tvp voor later om te lezen

Daar heb je tegenwoordig een knop voor. "Topic volgen."

.

quote:

Op dinsdag 15 augustus 2017 09:55 schreef heite het volgende:
Mooi uitgebreid verslag, binnenkort maar eens de tijd nemen om dit goed door te nemen.

Bedankt!

quote:

Op dinsdag 15 augustus 2017 10:20 schreef Blik het volgende:
Niet op je mobiel toch?

Onderaan naast de titel boven het reactievak staat een vinkje die je aan of uit kan zetten. Bij mij tenminste wel.

26 november 2016; In de voetsporen van Duran Duran #1: Bezoek aan Polonnaruwa

Na weer een heerlijke nacht in onze bungalow en een uitgebreid ontbijt is het tijd voor onze verplaatsing. Het uitchecken neemt behoorlijk wat tijd in beslag vanwege de busladingen Chinezen die ook op dat moment aan het uitchecken zijn. Tussen de bussen ontdek ik onze nieuwe chauffeur genaamd Pali. Als ik zijn auto zie, maak ik me toch wel enigszins zorgen. Niet over de staat, maar over het formaat. Mijn koffer past net achterin met een paar kleine tassen, maar de koffer van mijn verloofde moet op de bijrijdersstoel. Die nog verpakt is in het fabrieksplastic. Net als de achterbank. Gelukkig heeft hij een airco zodat we niet wegdrijven van ons zweet op het plastic.

Met Pali, onze chauffeur en voormalige boeddhistische monnik en voormalige mijnenveger gaan we op weg naar Polonnaruwa. Vandaag treden we dan eindelijk echt in de voetsporen van Duran Duran. Dat doen we wel via Hotel Sigiriya aan de voet van de rots, waar we de komende nachten zullen verblijven en waar we onze bagage alvast af kunnen geven.

Onderweg rijden we langs het Minneriya National Park aan de Minneriya Wewa (kunstmatig meer). Voordat we er langs rijden staat langs de weg een kleine Hindu-tempel voor de god Ganesha, de god met het "olifantenhoofd", die de beschermheilige van reizigers is. Pali stopt en brengt een klein offer, zodat wij veilig door kunnen rijden en wellicht nog een olifant zullen zien. Hij heeft ons net verteld dat hij een boeddhistische monnik is geweest, dus ik vraag hoe dat zit. Geen probleem, antwoordt hij, Ganesha is een lieve god. Een paar kilometer later stopt Pali weer. Nu bij een restaurant waar we omheen kunnen lopen. Aan de achterkant kunnen we het nationale park in wandelen en kijken we uit over het meer:



Zie daar, een olifant. In de verre verte.

Na deze korte tussenstop rijden we weer verder in de richting van Polonnaruwa. Bij een ander restaurantje langs de weg stoppen we voor de lunch. Het restaurantje ziet er niet bijster goed uit, maar de rijst met curry smaakt geweldig. Alles gemaakt met verse groenten uit hun eigen tuin. En als klap op de vuurpijl haalt Pali drie desserts voor ons: Een bakje Ambewela Yogurt voor elk. De lekkerste yoghurt die ik ooit geproefd heb! Uiteindelijk betaal ik 800 SLR voor al het eten, de drankjes en de desserts. Geen geld natuurlijk.

Wat wel weer absurd duur is, zijn de prijzen voor de entree tot Polonnaruwa. Buitenlandse gasten betalen 3.500 SLR per persoon. Lokale bezoekers gaan voor een fractie van de prijs naar binnen. Het museum is wel een aanrader om snel een overzicht te krijgen. Ook dit complex is namelijk enorm en kent vele hoogtepunten.



Toilet: (Positieve) discriminatie? De kwaliteit ervan is overigens niet dermate dat de belachelijke meerprijs voor buitenlandse bezoekers gerechtvaardigd is. Verre van zelfs.

Polonnaruwa is een heel groot complex met vele sites die je kunt bezoeken. Van de eerste site heb ik niet echt mooie foto’s. Dit is van de tweede site:



Het eerste paleis van de koning.



Het zwembad van de koning. Zit er iemand met een f$%cking cobra. Of ik hem wil zien terwijl hij met zijn fluit speelt. Nee dank je.



Maansteen. Voornamelijk bedoeld voor het vegen van je voeten.

Als we teruglopen naar de auto om van deze site naar de volgende site te rijden, worden we weer besprongen door de verkopers van allerlei prullaria. Mijn verloofde heeft altijd moeite met nee zeggen, dus ook nu volgt weer een eindeloos gejengel. :’).

Gelukkig weet ze zich uiteindelijk te verontschuldigen en bereiken we na een stukje rijden de derde site:



De oude tempel van de tand.



Daar vinden we een Buddha voor elke windrichting.



Aparte dagoba/stupa. Van de vierkante variant.

Als we van deze site willen vertrekken, komen we weer een stel verkopers van prullaria tegen. Dan heeft één van de mannen in de gaten dat we uit Nederland komen. In perfect Nederlands vraagt hij: ‘Lief klein olifantje kopen?’ Nee dank u, antwoord ik. De man achter hem verkoopt echter kokosnoten en we hebben best dorst. Dan gaat er niets boven een verse, jonge kokosnoot. Met veel behendigheid hakt de verkoper de kokosnoten voor ons open. Heerlijk!

Als de kokosnoten op zijn, rijden we naar de vierde site:



De stervende Buddha. Ook uit de clip van Duran Duran.



De gestorven Buddha aanschouwt de wereld met compassie. Ook uit de clip van Duran Duran. Wij zitten een tijdje op een rots tegenover de beelden. Het is een mooie rustgevende omgeving en de beelden zijn prachtig sereen. Dan gaan wij door naar de voor ons laatste site (er zijn er meer, maar dit waren toch wel de hoogtepunten).



Schoenen uit om de clip van Duran Duran te herleven. In de ruïnes van het paleis heb je trappen omhoog. Het paleis had 7 niveaus, welke gelijk ook de 7 stappen naar verlichting moeten voorstellen. De traptreden naar die niveaus moeten volgens de overlevering achterwaarts beklommen worden, waarbij de traptredes per niveau ook hoger worden. Het laatste niveau is dus het moeilijkst. Toch handig om een voormalige boeddhistische monnik als chauffeur en gids bij je te hebben. Zo leer je nog eens wat.



Mijn verloofde betreedt de wereld van Duran Duran. En toevallig ook het best bewaarde paleis van Sri Lanka. Met Buddha natuurlijk.



Dit is de tempel tegenover het paleis waar de mannen van Duran Duran ook liepen.

Voor de mensen die de clip van Duran Duran nog eens willen zien:


(Rio en Hungry Like The Wolf zijn ook in Sri Lanka opgenomen, maar daar zie je deze culturele hoogtepunten niet in.)

Vanaf 2.27 zie je trouwens Sigiriya Rock waar we de volgende dag heen gaan.
Vanaf 4.05 zie je de stervende en gestorven Buddha.
Vanaf 4.43 zie je het laatste paleis van de koning.

Na deze vijfde site rijden we weer terug naar ons hotel. Met Pali spreken we af dat hij ons overmorgen komt ophalen om ons naar Kandy te rijden via een paar tussenstops. Morgen beklimmen we de rots. De kamers zijn niet zo mooi als bij Amaya Lake Resort, maar ze volstaan. De rest van de dag liggen we in het zwembad en nadat tussen 19.30 en 20.00 uur de Chinese busladingen van het buffet hebben genuttigd, nemen wij plaats in het restaurant om op ons gemak de dag af te sluiten met een prima maaltijd.

27 november 2016. In de voetsporen van Duran Duran #2: Een fijne zondagochtendwandeling naar Sigiriya Rock Palace

Een droom van mijn verloofde gaat vandaag in vervulling. Als kind wilde ze al naar Sigiriya. Al zien we er wel tegenop. Het is nog vroeg op de dag, maar het is alweer snikheet.



Uitzicht van het hotel op Sigiriya Rock. We zijn vol goede moed. We zien wel of we de top bereiken. Zo’n 4.000 SLR per persoon (lokalen voor een – je raadt het al – fractie van onze prijs) later ga ik zeker voor de top. Aan het begin van de trap staat een aantal gidsen de bezoekers al op te wachten. Het is niet verplicht, maar ik vind het wel prettig om er één mee te nemen.



Het blijkt een ontzettend behulpzame gids. Ondersteuning voor mijn verloofde de hele weg naar de top van de rots en hij weet veel te vertellen.



De spiegelwand en wenteltrap naar de muurschilderingen van de meisjes in de mist. Die je niet mag fotograferen.



Wat?



Hoe het was. De leeuweningang in vroeger tijden. Mijn verloofde twijfelt nog. Het zware deel moet nu komen. Al vond ik het deel hiervoor al een pokkestuk.



De originele en de 'nieuwe' trap.



Laatste treden. 1302 treden. Makkie na wat EPO en een ondersteunende gids voor mijn verloofde. Ja, ik sta als een malloot te grijnzen. Maar we hebben het toch maar even gedaan ondanks onze fysieke problemen. In ruim een uur. Dat wel.



Uitzicht op het noorden. Dat is dus de rots vanwaar je een mooi uitzicht hebt op Sigiriya. Is ook een stuk goedkoper. .



Het zwembad van de koning en zijn 500 vrouwen.



Vanaf zijn troon keek de koning hier naar zijn 500 dansende vrouwen. Some late night club dancing, grijnst onze gids.



De watertuin beneden. Daar zijn we gestart, daar moeten we nu ook weer naar terug.



Uitzicht op het zuiden. En daar in het midden ligt ons zwembad. Waar ik zo een duik in ga nemen. Ik zeg zo, maar de weg naar beneden vond ik misschien nog wel enger. Zeker met de instelling van de Sri Lankanen m.b.t. de persoonlijke ruimte: Die bestaat niet. Een man achter mij loopt een deel van de weg naar beneden constant in mijn rug te duwen, totdat we op een punt komen waar hij er daadwerkelijk langs kan.

Met trillende benen geraken we uiteindelijk weer beneden. Vandaag zet ik geen stappen meer. Ons hotel is niet ver weg, maar toch nemen we een tuk tuk na onze gids betaald te hebben.

In het volgende deel: Op naar Kandy via een erotisch reliëf en wat tourist traps

[ Bericht 0% gewijzigd door UIO_AMS op 15-08-2017 13:12:51 ]

quote:

Op dinsdag 15 augustus 2017 11:28 schreef SeLang het volgende:
Cool!!! Die heb ik zelf nog nooit gezien. Wel vaak de bruin-zwarte.

Ik heb geprobeerd hem te fotograferen, maar hij was te ver weg om vast te leggen. We konden wel heel goed de witte staart zien toen hij een stukje parallel aan ons meevloog door het bos.

quote:

Op woensdag 16 augustus 2017 14:07 schreef MaJo het volgende:
Tof verslag en dito foto's ik ben benieuwd naar de rest!

Wij hebben voor onze huwelijksreis ook overwogen om naar Sri Lanka te gaan, staat zeker nog op de lijst om ooit te bezoeken.

Het valt me wel op dat het weer steeds wat bedrukt is met dreigende wolken. Hebben jullie veel regen gehad?

Wat mij een beetje tegen houdt aan Sri Lanka is al die curry. Daar is zeker geen ontkomen aan?

We hebben wel wat regen gehad, maar niet hele dagen lang. Een tropische bui van een kwartier tot een uur en dan de rest van de dag droog. Het was wel vaak bewolkt, maar desondanks vaak erg heet.

De Sri Lankaanse curry is wel anders dan de gemiddelde Indiase. Verder heb je genoeg andere opties, zeker in de duurdere hotels met buffet of a la carte restaurant, maar niet langs de weg.

In steden en toeristische gebieden zijn er meestal wel andere mogelijkheden met bijvoorbeeld roti en kottu. Of pizza's. En aan de kust neem je gewoon een gegrilde vis of kreeft met rijst of patat en groenten.

quote:

Op woensdag 16 augustus 2017 14:56 schreef Blik het volgende:
Genoeg andere opties hoor

Feest van herkenning van onze eerste week door Sri Lanka. Al mis ik wel de muurschilderingen, die waren nog het mooiste van Sigiriya

Streng verboden om die te fotograferen, maar waren zeker mooi.

quote:

Op woensdag 16 augustus 2017 16:16 schreef Blik het volgende:
Zonder flits mag je ze prima fotograferen volgens mij, het is bij mij de achterkant van ons fotoboek

Er stonden drie bewakers omheen en als je maar een beweging maakte richting een camera of een smartphone, kreeg je wat minder vriendelijke opmerkingen naar je hoofd.

quote:

Op woensdag 16 augustus 2017 16:36 schreef Blik het volgende:
Dan is dat veranderd, net even gekeken en ik heb 4 mooie foto's

Plaats ze gerust hier.