Van bindingsangst naar verlatingsangst - haptotherapie #2

quote:

Op zaterdag 12 augustus 2017 20:01 schreef ViviRAWRS het volgende:
Topic gisteravond ontdekt en inmiddels bijgelezen (op wat lappen tekst van Scary_Mary na, dat ging mijn pet te boven ). Ik ben heel benieuwd hoe het vandaag gegaan is! Niet om je valse hoop te geven, maar ik lees in zijn berichten wel dat hij een relatie niet helemaal uitsluit. Dan moet je uiteraard wel stoppen met drama schoppen uit onzekerheid.

Nee, hij sluit het helemaal niet uit. Sterker nog, hij wil een toekomst met mij.

Ik zat vol spanning toen ik onderweg was daar naartoe. Ik voelde mijn maag, steeds diep inademen en zuchten, ongeduldig rijden en dat soort dingen. Hij stond op mij te wachten toen ik aan kwam rijden. Hij was een beetje op zijn hoede, ik dacht eerst 'wat doet hij nou raar en afstandelijk joh, krijg niet eens een knuffel'. Maar wel kus op mijn mond gehad dus ik dacht 'fuck it, kom hier jij ' en toen hebben we elkaar eerst een minuut vastgehouden. Daarna naar het veld gegaan, zijn meiden zaten monopoly te doen. Binnen een half uur gingen ze zwemmen. Toen ze weg waren zei ik dat ik me eigenlijk had voorgenomen om te luisteren en het praten vooral aan hem over te laten. Dus hij heeft gepraat. En niet echt zijn emotionele kant laten zien, maar goed.. hij is geen man van emoties tonen. Hij gaat die uit de weg door grapjes te maken en te relativeren, maar hij analyseert wel en hij heeft me meegenomen in zijn gedachtegang. Daarin zei hij niets dat ik niet kon rijmen of wat ik niet verwacht had, gewoon eigenlijk zoals ik hem had ingeschat in de laatste paar maanden. Hij is echt bang om weer op zijn bek te gaan (en ook hij heeft een serie aan relaties zien mislukken). Hij wil zich ook gewoon veilig voelen bij mij. Hij vindt dat we het ontzettend leuk hebben samen, het was hem opgevallen dat we elkaar in korte tijd best intensief hebben leren kennen en eigenlijk niet 1 keer gedonder hebben gehad (tot dit angstpatroon de overhand nam). Dat we een leuk stel zijn, dat we echt goed bij elkaar passen (die bevestiging vond ik heel prettig trouwens, echt een kras op mijn zelfvertrouwen toen ik nog dacht dat ik de enige was die dat zo voelde, en verkeerd inschatte). Hij zat inderdaad al 'iets van een week' op tinder voor hij het uitmaakte en hij zegt het nu gedelete te hebben. Ik ga dat niet checken, dan kan ik er net zo goed mee stoppen. Maar dat was dus de week waarin ik afstand nam omdat het teveel van mijn kant kwam. Dat is geen excuus van mijn kant trouwens, het verklaart de timing en meer niet. En zo heb ik het uitgelegd: 'dus jij zegt dat je gevoel voor mij niet gaat groeien. En je zegt dat je niet meer moeite zult doen. Ik besef ondertussen dat ik 2-3 keer per week naar jou toe ga, dat we alleen dingen doen op jouw initiatief en dat mijn initiatieven stilletjes afgeschoten worden. Dat eigenlijk 75% van de relatie van mijn kant komt. En dan ben schrik je ook nog als iemand afstand neemt van je? En dan ga je dus op fucking tinder?!' Dus hij zo van . Ik heb gezegd dat ik het heel verontrustend vindt dat hij op tinder gaat als de angst regeert... Hij probeerde nog wel te zeggen van 'ja, maar ik vond ze allemaal niet interessant'. Whatever dude, je hebt gewoon een grote fout gemaakt daarin. Ik heb in ieder geval mijn account bij tinder gedelete nu. Hij hoopt op een mooie toekomst samen, dat we samen oud worden. Er is een hoop gezegd gedurende de dag, we zijn rondje gaan lopen samen, gewoon hand in hand buiten het zicht van de meiden, armen om elkaar heen. Veel gezoend, geknuffeld, hand in hand gedurende de dag, elke kans die we kregen eigenlijk. Tussen de bedrijven door goedmaakseks gehad, lang leve het animatieteam (en in het kader van hapto, dit was erg interessant omdat normaal mijn orgasmen eigenlijk heel erg in mijn hoofd zitten, deze keer was mijn lijf er veel meer bij betrokken, en ik voelde hem veel beter of zo.. alles ging over op volledige ontspanning naderhand). Ik heb aan het eind van de dag rustig duidelijk gemaakt dat we dit soort gedoe niet nog een keer overleven. Dat ik met hapto een traject inga waarvan ik de uitkomst niet kan voorspellen, maar dat er wel een kans is dat met het herstellen van mijn gevoelsleven mogelijk slachtoffers zullen vallen. En dat mijn traject niet in het teken van de relatie mag komen te staan. De avond afgesloten met samen vallende sterren kijken en hij zegt volmondig 'ik hou van je'.

Zijn meiden zijn niet gek, die zien ook wel wat er gebeurt dus de jongste wilde om half 10 door ons allebei naar bed gebracht worden. Verder sowieso ontzettend veel gelachen met de deernes, leuke gesprekken, leuke spelletjes en gek doen. Hopelijk nog veel meer van dit.

Oh, als iemand nog een idee zoekt voor een romantische date.. we zitten NU middenin een jaarlijkse sterrenregen! Nog een week of 2, vannacht is het hoogtepunt tot een uurtje of 3-4. Daarna wordt het steeds minder. Wij hebben er 4 gezien in 10 minuten en dat was gewoon toen we rondliepen. Ga lekker op een luchtbed liggen na middernacht met een fles wijn.

quote:

Op zondag 13 augustus 2017 17:44 schreef jodelahity het volgende:
Een tikkeltje naief ben je

De kans dat ik weer gekwetst word, zit er in ja. Net als bij ieder ander mens. Ik kan wel tegen stootje.

Hij heeft trouwens vanmorgen zijn dochters verteld hoe het zit tussen ons.

quote:

Op maandag 14 augustus 2017 01:27 schreef ViviRAWRS het volgende:

[..]

En jij ook met hem! Wat fijn!

[..]

Dit klinkt allemaal heel fijn! Ik hoop dat de onzekerheid jullie niet meer zal dwarsbomen. Want dat is het gewoon, dat gemiep over het feit dat jij vaker naar hem toe gaat, dat zijn initiatieven vaker uitgevoerd worden, dat jij meer moeite in de relatie zou steken, dat de relatie meer van jouw kant zou komen. Puur onzekerheid. Je kan zijn liefde en betrokkenheid niet aflezen uit een percentage, daar zul je gewoon op moeten vertrouwen! En dat gemiep stoot alleen maar af natuurlijk.

[..]

Dit klinkt totaal niet in lijn met de rest van je verhaal, alsof je toch weer een afstand aan het inbouwen bent.

Ik ook blij. En opgelucht. Elkaar wegduwen is niet handig en blijven hangen in de details van 'wie deed wat waarom' leek me gewoon niet zo zinvol. Ik steek ook niet zo in elkaar dat mensen uitgebreid moeten bloeden voor hun fouten. En ik heb zelf ook fouten gemaakt. Dus angstvallig afstandelijk doen is nutteloos. Maar die hapto, hij snapt wel wat ik probeer te zeggen. Want hij heeft ook zoiets meegemaakt in zijn eigen leven. En hij heeft er wel vertrouwen in dat wij veilig genoeg zullen zijn samen.

quote:

Op maandag 14 augustus 2017 11:02 schreef zarGon het volgende:
Maar eh, wat gaat er nou voor zorgen dat je niet in je oude gewoonten gaat vallen?

En gaan jullie wat veranderen aan de manier waarop jullie communiceren? Bedoel, bij de eerstvolgende keer dat er weer wat is, gaan jullie dan weer afstand nemen van elkaar (zoals de laatste keer) en is het dan ook weer 'vindt het niet meer leuk, okay doei'?

Je zei dat hij van de 'my way or the highway' is, en jij je te veel in bochten wringt voor hem. Gaat dat anders nu? Wat gaat ervoor zorgen dat jullie allebei niet weer gaan tinderen (hij al voordat het uit is)? Kun jij nu wel omgaan met de mate van vrijheid die hij nodig heeft?

TL;DR: jullie hebben allebei verbeterpunten waar jullie aan moeten/kunnen/horen/mogen te werken, maar gaan jullie dat ook daadwerkelijk doen of is het eerder 'we zijn weer samen bij elkaar, het is prima zo, het gaat goed toch'?

Ik vind het fijn voor je dat jullie weer samen zijn, maar hoe gaan jullie de relatie onderhouden? Dat is namelijk mijns inziens het moeilijkste aan relaties; het onderhouden, niet het beginnen/hebben ervan.

Noem mij maar een partypooper, maar een 'ik hou van je' van iemand die na 2 ruzies alweer genoeg van je heeft, vind ik weinig waard.

Goede vragen. Ik heb gewoon gezegd, veilig of niet. En wat 'veilig' dan precies is, dat moet ik zelf nog ontdekken eigenlijk. En zelf duidelijk aangeven dus. In ieder geval geen experimentjes met anderen (ook niet samen). Geen getinder. En wél het gevoel dat hij mij in zijn leven wil. Dat zijn geen dingen die zich in een aantal regeltjes laten vastleggen. Zoiets voelt goed. Of het voelt niet goed. Aan mij om goed in te schatten wat goed en niet goed voelt.

Dus uiteindelijk is het voor mijzelf belangrijk dat ik aan durf te geven wanneer ik me onzeker/onveilig voel. Dat zal ongetwijfeld een keer gebeuren in de nabije toekomst, en dat zal dan gelijk de echte test zijn. En elke keer die daarop volgt ook. Wil ik dan de moeite nemen om me kwetsbaar op te stellen en aan te kaarten hoe dat voelt, of ren ik er voor weg door in een hoekje sip te gaan doen? En reageert hij begripvol of gaat hij dat als 'gedoe' bestempelen? Ik denk wel dat we nu dichterbij elkaar staan, en ik denk ook dat ik alleen maar het woord 'onveilig' en 'de grote Jason show' hoef te gebruiken als ik in dat angstpatroon schiet, dus wat dat betreft hebben we nu een mooi codewoord.

Hoe hij daar in staat... tja, ik hoop hetzelfde. Hij snapt wat ik nodig heb. Wat hij nodig heeft, is iemand die niet overspannen reageert op zijn pogingen tot wegduwen (denk ik). Maar wegduwen is onveilig dus de kans is zeer groot dat het daarop spaak zou lopen. Dus wat en of hij gaat veranderen, eigenlijk moet hij dat helemaal zelf weten. Ik vind hem sowieso leuk zoals hij is en ik zal, zolang ik nog bij mijn ouders woon, altijd vaker bij hem zijn. Dus hij hoeft niet intensiever contact te onderhouden of te bloeden. Ik moet uit zijn woorden en daden gewoon voelen dat hij mij als zijn partner wil, meer niet. Hij is een volwassen man, ik ga hem niet voorkauwen tot in de kleinste details hoe hij zich dient te gedragen om mij een veilig gevoel te geven. Als hij ervoor kiest om mijn gevoel te negeren of als gedoe te bestempelen op het moment dat ik mijn onzekerheden blootgeef, dan is het dus niet veilig.

quote:

Op maandag 14 augustus 2017 11:49 schreef Lienekien het volgende:
Ik was dit topic kwijt. Ik lees goede ontwikkelingen. Jullie beider onzekerheid van de afgelopen tijd dreef jullie uit elkaar. Nu zijn jullie open geweest naar elkaar en durven jullie wel toe te geven waar je behoefte aan hebt. Vinden jullie elkaar erg lief en zien jullie een toekomst.

Ik zou zeggen: wat wil je op dit moment nog meer? Wees blij met elkaar. Koester het goede.

(En ga niet weer lopen malen over van alles, met al dat geja-maar...)

Slotje.

Even een update.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

De hapto! Want ik merk in andere topics dat er vragen over zijn.

Ik heb mijn 4e afspraak op 1 september staan. Willem is met vakantie.

quote:

Op woensdag 23 augustus 2017 21:09 schreef TheInnocent het volgende:

[..]

Is het vergelijkbaar met mindfullness? Dat is ook best zweverig.. ademhalingsoefeningen en focus leggen op bepaalde punten van je lichaam, mind cleanen, gedachten loslaten, "je leeft hier in het nu" - spreuken

Ademhaling wordt niet over gesproken. 'Gedachten loslaten' wordt niet over gesproken. 'Je leeft in het hier en nu' wordt niet over gesproken. Als ik mijn problemen bij Willem voorleg, dan reageert hij daar eigenlijk amper op, hij heeft er zeker geen oordeel of zelfs maar advies in. Buiten dat hij de vorige keer op het eind van de sessie zei dat ik het mijn vriend niet te makkelijk moest maken, maar dat druist aan alle kanten in tegen CBT en dat voelde dan ook niet alsof een psycholoog dat tegen me zei, meer alsof een vriend van de familie me goed advies wilde geven. Ik leg wel mijn hebben en houwen bloot bij Willem en eigenlijk doet dat er voor hem helemaal niet toe, hij laat me daarin wel begaan. Ik denk dat hij ook wel beseft dat ik de analyserende CBT nog even los moet leren laten. Ik heb wel bij Willem aangegeven dat ik mijn grenzen fysiek wil leren herkennen. Eigenlijk is dat alles dat hij nodig heeft. Willem is wel een bijzondere man waarvan je zelf op je klompen wel aan kunt voelen dat hij dingen voelt en merkt aan anderen. Hij is ook zelf wel van het hier en nu en hij geniet daar zichtbaar van. Maar die mindfulness projecteert hij eigenlijk niet op de hapto.

Direct na afloop van de laatste sessie voelde ik heel veel spanning. Maar wel zo'n positieve spanning die je kunt voelen als je ergens heel veel zin in hebt (als een kind dat de volgende dag jarig is of zo). Die spanning uitte zich op mijn borst, ik voelde het een uur na de afspraak nog en het duurde wel even tot ik tot rust kwam. In de dagen erna begon ik te merken dat als ik moe was, dat ik dan ook écht hondsmoe was. Normaal loop ik met een beetje vermoeidheid makkelijk door, dat werd ineens heel wat uitdagender!

Daarnaast ben ik ook rustiger in mijn hoofd. Ik denk ook vaak bij mezelf 'het maakt niet uit waarom dat zo is'. Maar deels heeft dat denk ik ook te maken met mezelf veilig voelen binnen een relatie.

Ik heb mijn leidinggevende deelgenoot gemaakt van het proces, omdat het allemaal wat veel wordt. Ik ben onlangs begonnen met thuiswerken, huizenzoektocht en dan ook nog eens het haptogebeuren erbij. Ze was heel lief en begripvol en ze zegt gewoon dat het haar echt niet uitmaakt of ik 4 keer 12 uur doe of dat ik eens wat minder werk, dat ik manager ben en dat daar ook bepaalde vrijheden bijhoren. Probleem bij ons is wel dat er een aantal collega's zijn die echt misbruik maken van die vrijheden en dat ik zelf een voorbeeldfunctie heb. Dus haar advies was om in ieder geval mensen te laten weten dat als (niet waarom) ik een middag niet werk, dat ik het in het weekend inhaal etc. Dat deed ik al bij de Nederlandse collega's maar niet bij de Zweedse collega's.

Willem is terug dus gisteren bij hem langs geweest voor de vierde sessie. We kletsen altijd een minuut of 10, hij is op vakantie geweest dus daar een tijdje over geklept. Daarna vroeg hij hoe het met mij ging, of ik concreet nog iets voelde van de vorige sessie. Ik heb hem uitgelegd dat ik nu veel beter slaap. En eigenlijk ook tot de conclusie gekomen dat ik nog nooit in mijn leven echt goed geslapen heb, als kind las ik altijd tot diep in de nacht. Als puber lag ik gewoon wakker en rond mijn 16e/17e ben ik wiet gaan roken dus dan slaap je wel. In de tijden dat ik geen wiet rookte, was er nog melatonine dus eigenlijk is dit voor mij een enorme stap in de goede richting.

Ik vraag Willem hoe hij zo bij hapto terechtgekomen is. Hij verteld dat het een langzaam proces geweest is, eind jaren '70 met fysio begonnen samen met zijn vrouw en zij was van hun tweetjes meer de 'voelende' die beter om kon gaan met emotionele patienten. Hij heeft langzamerhand meer van haar aanpak overgenomen. Zij is een paar jaar geleden overleden en in de periode dat zij ziek was, heeft hij de belangrijkste lessen van haar geleerd. Bijzonder verhaal en het stelt me op mijn gemak dat hij ook makkelijk over haar praat, hij maakt contact met mij. Ik vraag me af of hij dat bij al zijn clienten doet of dat dit weer de vriend van de familie is. Het maakt eigenlijk niet uit, ik voel me er prettig bij. Willem vraagt of ik een richting op wil met de sessies, of ik zelf iets in gedachten heb waar ik naartoe wil werken of dat ik gewoon liever op onderzoek uit wil gaan. Ik heb echt geen idee waar ik moet beginnen dus ik besluit dat we gewoon op onderzoek uitgaan en wel zien waar we de blokkades tegenkomen.

Ik ga op mijn rug liggen (trouwens, standaard in BH en onderbroek, voor degenen die zich dit afvragen). Willem gaat tegen me aan zitten ter hoogte van mijn bovenbeen en hij reikt met zijn rechterhand over mij heen. Hij legt zijn handen tussen het matras en mijn onderrug en zet met zijn vingertoppen wat druk. Hij kijkt naar de muur en maakt dus bewust geen oogcontact en hij ademt zelf een paar keer diep in en uit om contact met mij te maken. Ik probeer hetzelfde te doen maar het wil nog niet echt lukken. Hij vraagt me wat dit met me doet. Ik voel spanning op mijn onderrug, een soort van zeurende kramp alsof ik ongesteld ben. Hij voelt dat ook en hij legt uit dat de onderrug het gedeelte van je lijf is dat in de haptonomie geassocieerd wordt met je zelfvertrouwen. Lekker dan. Hij verlegt zijn handen, nu tussen het matras en mijn ribbenkast en hij maakt weer contact. Dat voel ik heel duidelijk op mijn keel en borst. Mijn borst voelt alsof ik niet volledig uit kan zetten om in te ademen en mijn keel voelt alsof iemand 'm zachtjes dichtknijpt. Willem vraagt me of ik wel vaker dat gevoel heb. Dat gevoel in mijn keel herken ik heel duidelijk, elke keer als ik jank, dan slaat het op mijn keel. Hij legt zijn linkerhand op net onder mijn keel en na een minuutje verplaatst hij die hand naar mijn maagstreek ('ik ga je even helpen') en dat neemt de druk weg. Tijdens dit gedeelte maak ik ook contact met hem, alsof ik die spanning weggeef aan hem. Willem legt uit dat het gedeelte rondom de maag (en dus ook de ribbenkast waar hij zijn handen in eerste instantie plaatste) hoort bij het 'ik' of gewoon de eigenheid van een persoon.

Tijdens de hele sessie vraagt hij om mezelf te 'voelen' ('voel maar hoe je gewicht in het matras zakt, voel maar hoe je eigenheid ook buiten je lijf in deze ruimte mag zijn'). Willem vraagt ook regelmatig om contact met hem te maken, om hem te voelen. Zowel mezelf als anderen voelen gaat me echt niet gemakkelijk af, het is bepaald geen natuurlijke reflex van mij en dus gaat dat alleen als ik er bewust mee bezig ben.

We doen nog een andere oefening. Ik blijf op mijn rug liggen. Willem gaat naast het bed staan en legt zijn linkerhand op mijn borstkas, de rechterhand op mijn buik. En vervolgens leunt hij voorover en begint hij druk te zetten, hij zet steeds meer gewicht en iedere keer als ik uitadem, drukt hij me dieper in het matras. Ik heb het gevoel dat ik door het matras heen zak, hij komt een heel eind voor ik tegengas geef. Als dat gebeurt pakken we nog even door, op de volgende uitademing drukt hij me nog dieper in het matras. Deze oefening doet niet zoveel voor me.

Willem vraagt of ik rechtop wil gaan zitten met mijn benen over de rand. We gaan 'stapelen'. Eerst zet hij druk met zijn vingertoppen op mijn heiligbeen. Ik wist niet eens dat ik die had maar ik voel hem wel. Willem zegt dat 'voel maar eens dat hij nog dieper gaat, en als je dan toch dieper gaat, voel dan ook maar eens je buikholte die daarvoor zit'. Mijn onderrug voelt weer zeurderig aan maar ik voel het wel tintelen in mijn buik. Ik snap totaal niet waarom maar ik voel me hondsmoe en de tranen springen in mijn ogen. Ik wil mijn ogen dichtdoen maar ik merk dat ik alles veel beter voel met ogen open. Dus dat doe ik dan maar. Willem gaat naar mijn onderste wervelkolom. Nog steeds die zeurderige pijn. Tweede wervelkolom, dit voelt totaal anders. Mijn voetzolen beginnen te tintelen. Ergens halverwege mijn rug voel ik niet meer mijn voeten maar gaan ineens mijn armen tintelen. Als Willem ergens in de schouderregionen aankomt, voel ik mijn bovenbenen tintelen. Hij legt zijn handen op de basis van mijn schedel en ik word duizelig. De hele tijd heb ik een tweestrijd gevoeld, ogen dicht en minder voelen of toch ogen open en ergens in de verte het gevoel hebben dat je van je stokje gaat.

De sessie zit erop. We spreken af dat om de week een goede frequentie zal zijn. Dus over twee weken ga ik weer bij hem langs.

quote:

Op woensdag 6 september 2017 19:12 schreef Andromache het volgende:
Vind je het wel prettig met een man? Het komt heftig op me over. Hoe voe je je nu?

Ja hoor, ik voel me helemaal OK met Willem. En beetje heftig is het wel. Nu voel ik me relaxed. Maar als mijn emoties boven komen drijven, dan is het wel wat heftiger. Een emotie die ik tot zover eigenlijk nooit echt heb toegelaten is schaamte. Sinds ik begonnen ben met dit traject, schaam ik me ineens voor van alles en nogwat. Beetje onzinnig maar blijkbaar ben ik niet zo'n 'don't care' typje als ik dacht.

quote:

Op woensdag 6 september 2017 21:01 schreef Godshand het volgende:

[..]

Waar ging je zelf op swipen toen het uit was?
Jullie zijn best wel spiegels

Ja, dat zijn we echt. Er zijn maar weinig verschillen tussen ons. We reageren wel eens anders op bepaalde zaken. En we halen tot zover de leuke kanten in elkaar naar boven. Eigenlijk kun je ook wel zeggen dat we elkaar ontzettend hard weggeduwd hebben omdat we precies hetzelfde reageerden. Alleen hij nam eerder afstand dan ik.

quote:

Op woensdag 6 september 2017 21:53 schreef ViviRAWRS het volgende:

[..]

En erg intiem ook

Dat klopt. Willem komt echt tegen me aan zitten, legt zijn hand op mijn borst (niet mijn tiet natuurlijk), op mijn buik, in mijn zij, op mijn benen en bovendien ben je op zulke momenten al snel emotioneel en moe (dus niet op je hoede). Maar ik vertrouw Willem. Ik ben sowieso wel makkelijk in het vertrouwen van mensen, mensen krijgen doorgaans mijn vertrouwen vanaf het begin tot dit beschadigt wordt. Ik kan me voorstellen dat zo'n vertrouwensband makkelijker op te bouwen is als je in den basis goed van vertrouwen bent. Maar ik denk ook dat een goede haptotherapeut een expert is in cliënten op hun gemak stellen.

Sinds de laatste sessie is er iets gebeurd met mijn hongergevoel. Als ik honger heb nu, dan voel ik dat fysiek veel sterker dan een week geleden! En dan móét er gegeten worden natuurlijk...! Goede ontwikkeling!

quote:

Op vrijdag 8 september 2017 22:56 schreef Andromache het volgende:
Ik ga na mijn vakantie wat rondbellen en voelen (pun intended) welke me het beste lijkt.

Goed zo! Als het je niet bevalt, dan kun je er zo weer mee stoppen.