[Reisverslag] Albanië

Okay, here we go.
Toen ik vliegtickets voor Tirana boekte, wist ik eigenlij amper waar Albanië lag. De tickets waren goedkoop en een weekendje naar een nieuwe stad is altijd welkom. Maar hoe meer ik me begon in te lezen hoe meer ik besefte dat ik meer tijd nodig zou hebben in dit bijzondere land. Hierdoor kwam het dat ik 3 tickets had voor de terugreis.
Ik had er vreselijk veel zin in, maar vond het ook wel echt wat spannend. Voor mijn gevoel vloog ik naar een nog redelijk onbekend stukje wereld, En onbekend is onbemind.

Zodra ik landde op Tirana werd ik helemaal blij. Helaas had ik de bus die 1x per uur naar de stad ging net gemist, dus regelde ik een taxi deel groepje met een Nederlandse jongen en een Albanees. 5 euro per persoon, iedereen blij. De taxi bracht ons naar het centrum van Tirana, maar daar moest ik eigenlijk niet zijn. Ik moest naar 1 van de buiten het centrum gelegen busstations. Dat deed ik met heel veel hulp van locals met het OV, waar ik eerlijk gezegd nog steeds niet helemaal veel van snap. De locals zijn zo super vriendelijk, en dat is zo bizar als je weet dat het het armste land van Europa is, mijn buskaartje werd voor me betaald en daar was geen discussie over mogelijk, ook kreeg ik een pakje zakdoekjes toegestopt om het zweet een beetje te deppen. :’)
Toen de bus naar Berat en daar aangekomen dacht ik 2 dingen, wat een tof stadje, wat een lekkere vibe. En wat is het warm en ben ik moe! Ik had door de vroege ochtendvlucht die nacht daarvoor niet geslapen en dat begon me in combinatie met de warmte een beetje op te breken.
Dus veel verder dan wat rondslenteren kwam ik niet echt. Maar dat gaf niet zoveel want er is ook weer niet heel erg veel te doen, anders dan dat.

Dit is de boulevard, in de avond flaneert heel Berat hier. Een sociale aangelegenheid, en heel gezellig. Op de foto is het rustig, iedereen zat denk ik binnen om de warmte te ontvluchten. Je ziet bovenop de berg nog net een puntje van het fort.


En dit de universiteit.


Aan het begin van de boulevard is een klein speeltuintje/kermisje. Daar vind je een paar trampolines, wat botsautootjes en dit plaatje van een zweefmolen.


Je moet overigens wel goed uitkijken waar je loopt. Putdeksels zijn roofgoed in Albanie, ik heb dit op meerdere plaatsen gezien. Ze worden ook gewoon niet meer vervangen.


De bewoners doen het rustig aan.

Men vist wat.


Wandelt wat:


En checked de park.


En ik genoot ervan om hier te zijn.
Die avond belande ik op 1 van de vele terrasjes en dronk daar wijn voor 35 cent per glas. Ik raakte in een enorm leuk gesprek met de zoon van dit familiebedrijf en de tijd vloog om. En ik wilde toch redelijk op tijd naar bed, want ik wilde de volgende dag het fort bezoeken. In alle vroegte en dus nog relatieve koelte. Nadat de man met wie ik zo leuk gekletst had me nog de weg naar het fort had laten zien heb ik nog een tijd staan kletsen en lachen met mijn spaanse buurman in het hotel. Het werd dus toch wat laat.
De volgende ochtend had ik een berichtje van mijn nieuwe vriend uit Berat, of ik het leuk zou vinden als hij meeging naar het fort. Yep! En samen hebben we toen het toch wel stijle gladde pad naar het fort gelopen. Hij vertelde me onderweg dat de meeste auto’s moeite hadden met deze weg en slechts enkele boven kwamen en al snel kwamen we een auto tegen die inderdaad weer naar beneden gleed. Na te hebben geholpen met duwen konden we instappen en meerijden naar boven. Vond ik prima!

Het fort was mooi, het uitzicht was mooi.






Onderweg naar beneden werd ik nog gewezen op 2 wilde schildpadden, man wat vond ik dat tof.


Daarna was het tijd om doei te zeggen tegen mijn nieuwe vriend, hij ging aan het werk, en ik op weg naar Tirana met de bus. Niet met deze maar een iets nieuwere, met airco.


In Tirana aangekomen was het daar ook wel erg warm. Niet de 42 graden van Berat, mar warm genoeg om de plannen die ik allemaal had te skippen en alleen mar een beetje rond te lopen en daarna bij komen met de airco. :’)





De volgende dag wilde ik nar Kruja, een stadje wat verderop, dus ik zocht een bus die naar Kruja ging.
Deze bus had geen airco, maar dat werd opgelost door gewoon met de deuren open te rijden. Ik werd heel blij van dit soort kleine dingetjes, het zou in NL ondenkbaar zijn.


Helaas was het mij ontgaan dat er 2 varianten waren van Kruja, dus toen ik daar rondliep bekroop me al snel het gevoel dat ik verkeerd zat. Na het even aan een voorbijganger te hebben gevraagd waar het kasteel was, wees hij in de verte naar de bergen. Ai. Maar hoe zou ik daar dan komen? Dat was geen probleem volgens hem, hij vond het fantastisch dat ik uit Nederland kwam want dat kende hij wel, Gullit en Bergkamp, uhuh! Na een tijdje hield hij een busje voor me aan, kon ik instappen en voor ik hem ook maar had kunnen bedanken had hij al voor me betaald en was ik op weg naar het goede Kruja.


Het was wel grappig om daar even rond te kijken, het is de enge plek waar ik geweest ben waar ze echt inspelen op het langzaam toenemende toerisme.


Koelkastmagneten, ansichtkaarten, helmen…..


Ik vond het verder allemaal niet zo geweldig, leuk, maar niet schitterend. Voor zulke emoties was et sowieso al te warm.




Dus na een tijdje zat ik weer lekker in de bus terug, onderweg naar Tirana, waar ik eigenlijk weer weinig uitvrat, ik wandelde wat, ijsjes, eten, ijsjes, en in de avond heb ik nog een tijd met plezier gekeken naar kinderen die speelden met de leuk verlichtte fonteinen op het Skandebergplein. Waar de Albanezen zelf de verkiezingsuitslagen volgden.


De volgende dag moest ik erg vroeg op, dit kwam, doordat ik naar het noorden wilde, Valbona wel te verstaan. Maar ik wilde dat per se via de ferry over lake Koman, en dat was wel een dingetje, want tegenwoordig gaan alle busjes van Tirana naar Valbona via Kosovo. Want sneller, en vooral betere wegen. Gelukkig was er 1 optie, die via Koman ging, maar omdat de ferry maar 1x per dag gaat, en dan wel om 9 uur in de ochtend was het vroeg dag. Om 4;30 stond de taxi klaar om me naar de bus te brengen. So sar, so good.
We pikten nog wat mensen op, en p dn duur zeden we op de snelweg richting het noorden. Dit ging een tijdje best goed.

Maar toen.

Pecht! Dat gaf stress want zouden we nu de ferry moeten missen? Vanuit Tirana war er met een rotgang vervangend vervoer onderweg maar dat zou zeker een uur duren. Er zat niets anders op dan wachten. En stiekem ook wel een beetje genieten.




Uiteindelijk sprak ik met iemand uit ons busje, en wat bleek, hij werkte op de ferry, en was er van overtuigd dat ze niet zonder hem zouden vertrekken. Pfew. Toen de vervanging er was belandde ik met hem in de grote auto en begon het crossen.. Ik geloof niet dat het allemaal even veilig was, qua snelheid, en zeker in de bergen kon niet iedereen het even goed waarderen, 3 mensen uit onza auto werden ziek. En ik? Ik kon alleen maar genieten. :’)




Made it!


En daar was ik heel blij om.




Al werd ik hier een beetje triest van. Volgens mijn auto-maatje komt dit uit Kosovo binnendrijven, ik heb geen idee, ook in Albanie is iets als afvalverwerking nog niet in het hele land genruikelijk.


Maar gelukkig was er meer moois te zien.








Daarna doorgereden naar Valbona waar het regenachtig was. Dat was even schakelen na alle hitte. Maar het was er prachtig.



Ik heb er die avond en de volgende morgen lekker wat rondgewandeld en me vergaapt aan de bergpracht die echt niet op foto’s te vangen is.









Ik had al snel een favoriet plekje bij het hotel. Ik zat daar steeds en heb daar die avond voor het eerst van mijn leven vuurvliegjes gezien. Er kwam zelf even 1 op mijn tafel landden om daarna weer weg te vliegen. Voor de rest bleven ze op veilige afstand. En de bediende met wie ik de hele avond heb zitten kletsen wilde er zelfs nog 1 voor me vangen. En wat me overdonderde was de sterrenhemel daar.
Mijn bankje had dit uitzicht.


Helaas kreeg ik op dat bankje, na mijn ochtendwandeling vreselijk nieuws, wat een abrupt einde aan deze FANTASTISCHE trip, en aan dit veel te lange verslag bracht/brengt.
Ik heb Albanie in mijn hart gesloten, de sfeer, de indrukwekkende natuur, maar bovenal de mensen en hun gastvrijheid. En ik ga zeker nog terug.

quote:

Op zaterdag 15 juli 2017 00:15 schreef Its-Jojo-4you het volgende:
Nice

Ik hou het in gedachten voor in de toekomst

Zeker doen! En niet te lang wachten voor het grote toerisme losbarst. Want dat zal impact hebben.

quote:

Op zaterdag 15 juli 2017 00:29 schreef Dr_Flash het volgende:

[..]

ja, om te beginnen omdat de huidige infra daar totaal niet mee om kan gaan

Klopt, maar ze werken er wel aan. Die weg in Valbona is nieuw. Tot voor een paar jaar? terug kon je er alleen over onverharde wegen komen. Theth heeft nog niet zo'n mooie weg maar dat komt ook dichterbij.
Maar ik ben vooral bang dat de bevolking zal veranderen eigenlijk.

quote:

Op zaterdag 15 juli 2017 00:35 schreef Dr_Flash het volgende:

[..]

Nja als die groot geld ruiken is het gedaan met de gastvrijheid.

Ik kan ze geen ongelijk geven eigenlijk. Maar nu is dat dus nog niet, de man die met me mee ging naar het kasteel was bijna beledigd dat ik zei dat hij aan toeristen ook best 100 lek ipv 50 voor een wijntje kon vragen. Hij wilde er niets van weten mijn goedbedoelde advies.

quote:

Op zaterdag 15 juli 2017 00:37 schreef Budapestenaar het volgende:
Goeie genade, wat een reis, wat een avontuur en wat een mooi en bijzonder land!! Vooral Valbona ziet er waanzinnig indrukwekkend uit.

Mooi verslag Liesje!! Ik hoop dat je de reis nog eens zonder ellendige afloop kunt maken

Is het ook! Ik wil wel tegen iedereen zeggen dat ze echt eens moeten gaan. Ik vond het stiekem toffer dan Thailand en dat zegt echt wel wat.
Komt goed.

quote:

Op zaterdag 15 juli 2017 00:42 schreef Budapestenaar het volgende:
Die putdeksels lijkt me in het donker wel een dingetje...

Ja joh, wist eerst niet wat het waren, die gaten, tot ik las dat dat dus putten waren zonder deksels. Toen ging ik er op letten en behalve in Tirana zelf heb ik het toen heel veel gezien. Ze hebben ook een hekel aan de overheid dus daarvan stelen mag best.

quote:

Op zaterdag 15 juli 2017 00:50 schreef Budapestenaar het volgende:

[..]

Dat zegt zeker wat, want je Thailand-reis was ook heel mooi. Maar dit voelde (en is) waarschijnlijk nóg avontuurlijker omdat Albanië totaal niet ingesteld is op toerisme? Ik vind het knap dat je dat allemaal regelt met die busjes en zo. 'k Zou niet weten waar te beginnen

Ik denk wel dat ik het avontuurlijk heb ervaren. Andere toeristen kwam ik wel eens tegen maar ik heb vooral heel veel en leuk contact met locals gehad. Het zal vast ook een klein beetje komen doordat ik als vrouw alleen reisde maar ik weet niet, kan het niet uitleggen,, het contact ging vanzelf. En het grappige is, dat alk reisverslag wat ik gelezen heb zo vol lof is over de bevolking. En ook al was het reizen in Thailand wat makkelijker dan hier, toch voelde ik me daar minder prettig, minder vrij. En het was te doen hoor, gewoon heel vaak vragen en dan kom je er wel. De mensen moete zelf immers ook wel eens ergens heen. Je moet dus alleen even checken of er geen 2 plaatsen met ongeveer dezelfde naam zijn.

quote:

Op zaterdag 15 juli 2017 00:52 schreef Budapestenaar het volgende:

[..]

's Nachts alleen met een blindengeleidestok (of hoe heet zo'n ding?) over straat.

Dat. Of een local.

quote:

Op zaterdag 15 juli 2017 07:13 schreef Pleasureman_Gunther het volgende:
Superleuk verslag! Wat een leuke chaotische manier van reizen is dat toch, ik krijg allemaal flashbacks naar mijn trips naar Kosovo en Bosnië. Nu wil ik zeker een keer naar Albanië

Gewoon doen! Kosovo ben ik met de bus doorheen gekomen en ik zag dat dat ook erg mooi was.

quote:

Op zaterdag 15 juli 2017 18:35 schreef polariteit het volgende:
Leuk verslagje en mooie foto's.

Is Albanië met eigen vervoer/auto ook een beetje te doen? Ik zit er nooit echt zo op te wachten om een taxibusje te delen met allemaal wazige tiepes en afhankelijk te zijn van de nukken van de chauffer; heb het liefste eigen vervoer...

Hmm lastig te beoordelen voor mij, want ik heb niet eens een rijbewijs. het lijkt me dat dat wel moet kunnen als je goed op de weg let en de kuilen een beetje ontwijkt. Maar ik weet een user die het wel eens heeft gedaan, zal hem eens op je vraag wijzen.
Het voordeel van reizen met het OV is dat je op die manier heel makkelijk contacten kan maken.

quote:

Op zaterdag 15 juli 2017 21:48 schreef greavy het volgende:

[..]

Ja. Eigenlijk beter met het OV, hoewel het een bolwerk is van minibusjes op de meest vreemde plaatsen, die geen bushaltes hebben maar stoppen waar jij wil.
Ik ga al 3 jaar op rij naar Albanië, en omdat het OV niet gestructureerd is heb ik er steeds voor gekozen om een huurauto te halen. De eerste keer vanuit Macedonië (Skopje), de tweede keer vanuit Dürres Stad, en in september vanaf het vliegveld Tirana.
De Albanezen rijden als idioten. Het enige wat telt op de drukke doorgaande weg, is doorrijden. Ze drukken je gerust van de weg. In de steden: doe het rustigaan, maar rij wel door. Dat klinkt vreemd, ik weet het. Ga dus niet treuzelen omdat je om je heen wil kijken, maar ga dan parkeren.

Schrik er niet van op de snelweg dat er voetgangers en ezels lopen, is de normaalste zaak van de wereld.
Zorg dat je minstens één reserveband bij je hebt, de wegen zijn, afgezonderd van belangrijke hoofdwegen, in zeer slechte staat. Je vind in bijna elk dorp wel een 'Gomisteri' (bandenservice), en anders is een localo wel bereid met jou kapotte band naar een Gomisteri te gaan. Zorg dus altijd dat je cash bij je hebt, want hoe vertel jij het verhuurbedrijf waar je staat?

Ik wil niet zeggen dat jij ook als een mongool op zijn Albanees moet rijden, maar je moet ook niet te angstig achter het stuur kruipen.
Ohja, op de meest vreemde plekken staat de politie. Die hebben enkel in de grote steden een soort van lasergun, verder niet. Als ze denken dat je te snel rijdt, wordt je aan de kant gemieterd en kan je dokken. Tenzij je toerist bent, want die agenten spreken alleen Albanees en/of Italiaans. Hou je van de domme, en je mag gewoon doorrijden.
Rij niet door als je een stopteken krijgt van de agent, want dan ben je echt de sjaak.
Zorg dat je een goede kaart meeneemt. Zelf raadt ik de kaart van Michelin aan met ringband. Een navigatie is leuk, maar je moet blij zijn dat 80% van de hoofdwegen gedekt is op de GPS. Eventueel Google Maps offline beschikbaar maken, want mobiele data is peperduur in Albanië, want geen EU.

Ze zijn erg behulpzaam, de Albanezen. Ze zijn arm, er heerst veel criminaliteit in het land. Echter, de toerist wordt beschermd door de politie en maffia. Ondanks dat het soms een onveilig gevoel is op afgelegen plekken, zullen ze je niet beroven...

En tenslotte, een tip. Als je in Dürres komt, ga naar Aparthotel Espana in Golem (Dürres). Ik zit daar altijd, in de 'suite met zeezicht', op de zesde verdieping. Echt, dat is om te genieten. 's Avonds zie je de zon achter de horizon wegvallen en dan is het nacht. Balkondeuren open en heerlijk de golving van de zee op de achtergrond in slaap vallen en wakker worden.

Thanks, dit had ik allemaal niet kunnen vertellen.

quote:

Op zaterdag 15 juli 2017 22:30 schreef mootie het volgende:

[..]

Dat vroeg ik me inderdaad af. Albanië heeft toch wel een beetje de naam crimineel te zijn. Voelde je je 100% veilig als toerist en vrouw alleen?

Yep! Helemaal. Ik heb me geen seconde onveilig gevoeld, ook s avonds alleen op straat niet. Ik voelde me er juist extreem veilig, vrij en gelukkig.

Althans qua bevolking. Ik wilde eigenlijk een hike ook gaan doen maar durfde het toch niet aan in mijn eentje. Maar dat kwam vooral door als er onderweg wat zou gebeuren als in mijn enkel verstuiken of gebeten worden door een slang ik geen 100 procent garantie had dat ik die dag andere mensen zou tegenkomen. Maar daar doel je niet op.