Ik heb het gevoel dat ik met loop van de tijd mijn vitaliteit steeds meer begin te verliezen.. Het voelt of ik niet besta ofz.. heel vreemd maar echt.
Ik ben zo teruggetrokken en stil, dit is al een paar jaar zo. Ik heb hierdoor erg moeite met het maken van een goede zin..
Ook ben ik bepaalde karaktereigenschappen verloren, ik heb minder gevoel minder gedachtes etc
Maar ff samengevat het voelt alsof ik mezelf kwijt ben, ik voel mijn aanwezigheid zegmaar niet meer. Dit raakt me diep omdat ik eig heel anders in elkaar zit dan hoe ik me voordoe.. hoe kom ik hiervan Af mensen, het verpest echt zoveel in mijn leven.
Thanks y'all 😇
Ja eig wel. Ik doe de dingen omdat het maar moet.. een paar jaar terug kon ik overal een feestje van maken en nam ik alles heel bewust waar, maar nu is het : ok gedaan bye. Snap jequote:Op maandag 10 juli 2017 23:28 schreef hoechst het volgende:
voel je je alsof je op de automatische piloot staat?
Is dat niet gewoon de evaluatie van puber naar ''verantwoordelijke vrouw''?quote:Op maandag 10 juli 2017 23:32 schreef Meliss het volgende:
[..]
Ja eig wel. Ik doe de dingen omdat het maar moet.. een paar jaar terug kon ik overal een feestje van maken en nam ik alles heel bewust waar, maar nu is het : ok gedaan bye. Snap je
Kan een fase zijn of een teken dat je iets mist in je leven. Zijn er grote veranderingen geweest de laatste jaren?quote:
[..]
Ja eig wel. Ik doe de dingen omdat het maar moet.. een paar jaar terug kon ik overal een feestje van maken en nam ik alles heel bewust waar, maar nu is het : ok gedaan bye. Snap je
Herkenbaar verhaal. Ik heb hetzelfde gehad rondom eind middelbare school>MBO en waar ik parttime begon met werken. Bij mij kwam het door wennen aan een nieuwe periode, stress en alles wat daarbij kwam kijken. Wat 'onbevangen' was en waar ik vroeger van kon genieten (soort van vrijheid) was ineens anders. Is deze fase bij jou ook het geval?quote:
Hoi,
Ik heb het gevoel dat ik met loop van de tijd mijn vitaliteit steeds meer begin te verliezen.. Het voelt of ik niet besta ofz.. heel vreemd maar echt.
Ik ben zo teruggetrokken en stil, dit is al een paar jaar zo. Ik heb hierdoor erg moeite met het maken van een goede zin..
Ook ben ik bepaalde karaktereigenschappen verloren, ik heb minder gevoel minder gedachtes etc
Maar ff samengevat het voelt alsof ik mezelf kwijt ben, ik voel mijn aanwezigheid zegmaar niet meer. Dit raakt me diep omdat ik eig heel anders in elkaar zit dan hoe ik me voordoe.. hoe kom ik hiervan Af mensen, het verpest echt zoveel in mijn leven.
Thanks y'all 😇
Je bent jezelf nu ook kwijt, en de opdracht is om jezelf weer terug te gaan vinden. Je geeft zelf al aan waar het aan ligt namelijk, je durft jezelf niet te zijn omwille van een omgeving waarvan je denkt dat deze jou niet gaat accepteren zoals je eigenlijk van binnen bent.quote:
Hoi,
Ik heb het gevoel dat ik met loop van de tijd mijn vitaliteit steeds meer begin te verliezen.. Het voelt of ik niet besta ofz.. heel vreemd maar echt.
Ik ben zo teruggetrokken en stil, dit is al een paar jaar zo. Ik heb hierdoor erg moeite met het maken van een goede zin..
Ook ben ik bepaalde karaktereigenschappen verloren, ik heb minder gevoel minder gedachtes etc
Maar ff samengevat het voelt alsof ik mezelf kwijt ben, ik voel mijn aanwezigheid zegmaar niet meer. Dit raakt me diep omdat ik eig heel anders in elkaar zit dan hoe ik me voordoe.. hoe kom ik hiervan Af mensen, het verpest echt zoveel in mijn leven.
Thanks y'all 😇
De enigste manier om hier goed mee om te gaan is om weer die delen van jezelf die je hebt afgesloten om welke reden dan ook, weer te gaan opstarten voor zover mogelijk. Het is geen doen om jezelf te gaan wegcijferen omwille van de omgeving. Want je ziet het resultaat...
Dus.. Langzaam maar zeker opstarten die meid.
Op dinsdag 11 juli 2017 07:31 schreef mcmlxiv het volgende:[..]
Kan een fase zijn of een teken dat je iets mist in je leven. Zijn er grote veranderingen geweest de laatste jaren?
[/quote
Nee buiten het feit dat ik veel ben aangekomen niet nee.. ik snap niet waar het vandaan komt. Is nu al bijna 5 jaar zo en wordt maar erger.
Het is alleen moeilijk omdat ik niet weet waar en hoe ik precies moet beginnen. Heb ook alleen maar negatieve mensen om me heen die de bovoor mij lopen te verzieken. Heb nooit echt waardering gevoeld vanuit mijn omgeving, drm cijfer ik mezelf telkens weg. Het is lastig om dit op te pakkenquote:Op dinsdag 11 juli 2017 09:14 schreef Satori-Amori het volgende:
[..]
Je bent jezelf nu ook kwijt, en de opdracht is om jezelf weer terug te gaan vinden. Je geeft zelf al aan waar het aan ligt namelijk, je durft jezelf niet te zijn omwille van een omgeving waarvan je denkt dat deze jou niet gaat accepteren zoals je eigenlijk van binnen bent.
De enigste manier om hier goed mee om te gaan is om weer die delen van jezelf die je hebt afgesloten om welke reden dan ook, weer te gaan opstarten voor zover mogelijk. Het is geen doen om jezelf te gaan wegcijferen omwille van de omgeving. Want je ziet het resultaat...
Dus.. Langzaam maar zeker opstarten die meid.
Nee niet echt.. heb dit al bijna 5 jaar en t word maar ergerquote:
[..]
Herkenbaar verhaal. Ik heb hetzelfde gehad rondom eind middelbare school>MBO en waar ik parttime begon met werken. Bij mij kwam het door wennen aan een nieuwe periode, stress en alles wat daarbij kwam kijken. Wat 'onbevangen' was en waar ik vroeger van kon genieten (soort van vrijheid) was ineens anders. Is deze fase bij jou ook het geval?
https://nl.wikipedia.org/wiki/Depersonalisatie
Heel lastig zelfs.. Ik ken het namelijk zelfquote:
[..]
Het is alleen moeilijk omdat ik niet weet waar en hoe ik precies moet beginnen. Heb ook alleen maar negatieve mensen om me heen die de bovoor mij lopen te verzieken. Heb nooit echt waardering gevoeld vanuit mijn omgeving, drm cijfer ik mezelf telkens weg. Het is lastig om dit op te pakken
Maar een goeie start is toch om jezelf, wie je van binnen kent te versterken, heel bewust omgaan met je innerlijk kompas en waarheid. Hoe meer vertrouwen je in jezelf kweekt, zonder gelijk die bevestiging te zoeken of je oude zelf te willen profileren, toch weer een beetje geloven in jezelf. Misschien zijn er mensen buiten je directe invloedssfeer waar je wat meer van jezelf kunt laten zien, en kijk dan hoe men op jou reageert?Je moet ergens beginnen namelijk, en lastig is het zeker met negatieve feedback. Maar je kunt het. En blijf vooral schrijven en delen hier.
De ene week extra gezond eten en wat sporten.
De andere week gezond eten en wat extra leuke dingen gaan doen.
De 3e week geen alcohol, geen tv en telefoons etc en wat verzinnen om te doen binnen huis om het leuker/mooier te maken.
En de 4e week gewoon wat je wil zolang je maar stilstaat bij de effecten die het heeft.
Ik noem maar wat. Misschien dat je merkt dat bepaalde dingen veel uitmaken. En een maand iets proberen op die manier (iets wat ook juist geen schade kan toebrengen) op 5 jaar tijd kan geen kwaad lijkt mij.
En nou ja als je omgeving kut is dan daar toch niet mee omgaan? Of minder mee omgaan? Zoals ieder ander persoon doet...
30 minuten cardio en krachttraining. Je gaat je vanzelf lekkerder en meer powerful voelen.Indien het stress-gerelateerd is, dan kan regelmatig sporten idd wel een "wondermiddel" zijn. Wel uitkijken dat je het, vooral in begin, niet overdrijft. Beginnen met wandelen en korte stukjes hardlopen en zo opbouwen. Als je te snel de grens opzoekt, dan kunnen genoemde klachten stukken erger worden, is mijn ervaring.quote:
Ik zou 3 keer per week gaan sporten
Nee dat is zo gek. Vroeger stond ik overal van te springen was het vrolijkste overal. Nu? Nu is alles zo monotoon, wordt nergens echt enthousiast van. Heb wel ambities, maar ben niet 100% zeker van mezelf.quote:
Klinkt als een symptoom van chronische stress. Heb je zelf het gevoel dat je daar last van hebt ? Hoe is je algemene gemoedstoestant, kun je ondanks dit gevoel wel genieten van dingen in het leven ?
https://nl.wikipedia.org/wiki/Depersonalisatie
Ik merk wel dat ik me nooit kan ontspannen. Zelfs als ik lig, voor het slapen ben ik gespannen. Kom er niet van af. Dit is al jaren zo. Voel me telkens op mijn teentjes getrapt terwijl er niets aan de hand is
Hoe ben jij hiermee omgegaan? En bedankt voor je steun, waardeer het echt!quote:Op dinsdag 11 juli 2017 21:11 schreef Satori-Amori het volgende:
[..]
Heel lastig zelfs.. Ik ken het namelijk zelf
Je moet ergens beginnen namelijk, en lastig is het zeker met negatieve feedback. Maar je kunt het. En blijf vooral schrijven en delen hier.
Ik ben erg geïsoleerd tegenover anderen, vandaar dat ik mezelf niet kan bewijzen. Ik heb zoveel in me, maar doordat ik mezelf terugtrek denken mensen dat ik gevoelloos ben, dat ik niks weet etc. En het ergste is dat ik steeds minder begin met denken omdat ik het gevoel dat ik mijn gedachtes toch nooit ga verwoorden etc. Doet echt pijn van binnen, voel me telkens zo down. Ben jong maar voel me al zou oud. 😔
Het is een omgeving waar ik mezelf niet zomaar kan laten verdwijnen helaas. Maar ook nieuwe omgevingen sta ik niet echt tegemoet. Door mijn 'depressie?' stoot ik mensen van me af. Door mijn afstandelijk en passief overkomen, ben ik al snel minder interresant/belangrijk.. dat laten ze ook snel voelen helaasquote:
Misschien even voor 4 week lang elke week wat dingen uitproberen.
De ene week extra gezond eten en wat sporten.
De andere week gezond eten en wat extra leuke dingen gaan doen.
De 3e week geen alcohol, geen tv en telefoons etc en wat verzinnen om te doen binnen huis om het leuker/mooier te maken.
En de 4e week gewoon wat je wil zolang je maar stilstaat bij de effecten die het heeft.
Ik noem maar wat. Misschien dat je merkt dat bepaalde dingen veel uitmaken. En een maand iets proberen op die manier (iets wat ook juist geen schade kan toebrengen) op 5 jaar tijd kan geen kwaad lijkt mij.
En nou ja als je omgeving kut is dan daar toch niet mee omgaan? Of minder mee omgaan? Zoals ieder ander persoon doet...
Ik ga daar idd aan beginnen. Maar meestal voel ik me down en daardoor weer lui. Heb overal een excuus voor.. miss voel ik me meer energiek zodra ik Van mezelf begin te houden.. Buttt the question is howw to do🤧quote:
Ik zou 3 keer per week gaan sporten
Nee.. Althans ze houden wel van me, maar laten dit niet voelen. Voel al een hele lange tijd geen liefde meer. Het is al zo ver dat ik het zelfs niet meer voormezelf voel? Haha ben een beetje emotioneel vandaag 😅quote:
Afspraak bij de psycholoog een optie? Als je dit al 5 jaar hebt is het in ieder geval geen tijdelijk iets. Heb je verder wel personen in je omgeving die wel positief zijn/liefde tonen?
Ik wil graag naar de psycholoog, alleen weet niet of ik er zomaar over durf te praten. Ik probeer mijn gevoelens/ heartbreaks al zo lang op te proppen ben bang dat ik daar ontplof. Ik weet dat dit een nare gedachtengang is, het is tenslotte een psycholoog die veel van dit verhalen hoort. Maar ik kan het moeilijk een plekje geven dat ik eenmaal zo geworden ben, lastig om erover te praten. En moet mijn mama dan ook vertellen dat ik naar de psycholoog ga, wil niet dat ze zich zorgen gaat maken om mij.
Zou het..quote:
Ja maandag flink gefitnesst. Ben al twee dagen bezig met de spierpijn. Het lopen gaat moeilijk 😅quote:
[..]
Indien het stress-gerelateerd is, dan kan regelmatig sporten idd wel een "wondermiddel" zijn. Wel uitkijken dat je het, vooral in begin, niet overdrijft. Beginnen met wandelen en korte stukjes hardlopen en zo opbouwen. Als je te snel de grens opzoekt, dan kunnen genoemde klachten stukken erger worden, is mijn ervaring.
Dan ploft het maar een keer.quote:
[..]
Nee.. Althans ze houden wel van me, maar laten dit niet voelen. Voel al een hele lange tijd geen liefde meer. Het is al zo ver dat ik het zelfs niet meer voormezelf voel? Haha ben een beetje emotioneel vandaag 😅
Ik wil graag naar de psycholoog, alleen weet niet of ik er zomaar over durf te praten. Ik probeer mijn gevoelens/ heartbreaks al zo lang op te proppen ben bang dat ik daar ontplof. Ik weet dat dit een nare gedachtengang is, het is tenslotte een psycholoog die veel van dit verhalen hoort. Maar ik kan het moeilijk een plekje geven dat ik eenmaal zo geworden ben, lastig om erover te praten. En moet mijn mama dan ook vertellen dat ik naar de psycholoog ga, wil niet dat ze zich zorgen gaat maken om mij.
Na zoveel jaar is het tijd voor jou. En wat een ander daarvan vindt boeit niet. Succes!!
Ten eerste ga je naar de psycholoog voor jezelf. Je mama zou dat juist goed moeten vinden. Ik snap best dat het moeilijk is om te vertellen, maar probeer het gewoon uit te leggen zoals je hier uitgelegd hebt, dat was duidelijk! Verder is het natuurlijk wel kwalijk dat je van niemand bevestiging/liefde krijgt, dat terwijl iedereen dit nodig heeft in het leven. En ja ook jij bent een leuk persoon, ook al kan je het misschien niet laten blijken omdat je met jezelf in de knoop zit, dat geeft niet.quote:
[..]
Nee.. Althans ze houden wel van me, maar laten dit niet voelen. Voel al een hele lange tijd geen liefde meer. Het is al zo ver dat ik het zelfs niet meer voormezelf voel? Haha ben een beetje emotioneel vandaag 😅
Ik wil graag naar de psycholoog, alleen weet niet of ik er zomaar over durf te praten. Ik probeer mijn gevoelens/ heartbreaks al zo lang op te proppen ben bang dat ik daar ontplof. Ik weet dat dit een nare gedachtengang is, het is tenslotte een psycholoog die veel van dit verhalen hoort. Maar ik kan het moeilijk een plekje geven dat ik eenmaal zo geworden ben, lastig om erover te praten. En moet mijn mama dan ook vertellen dat ik naar de psycholoog ga, wil niet dat ze zich zorgen gaat maken om mij.
De psycholoog is er om naar je te luisteren en advies te geven, niet meer en niet minder. Het lijkt me een goede eerste stap om toch een afspraak te maken. Als je het niks vindt kan je het alsnog afkappen.
Hup naar je huisarts en richting de tweede lijn. Meestal genezen dit soort dingen over tijd vanzelf. Dus je kunt er vanuit gaan dat je een jaartje aan de medicatie moet en moet rusten. Nadruk op moeten.quote:
Hoi,
Ik heb het gevoel dat ik met loop van de tijd mijn vitaliteit steeds meer begin te verliezen.. Het voelt of ik niet besta ofz.. heel vreemd maar echt.
Ik ben zo teruggetrokken en stil, dit is al een paar jaar zo. Ik heb hierdoor erg moeite met het maken van een goede zin..
Ook ben ik bepaalde karaktereigenschappen verloren, ik heb minder gevoel minder gedachtes etc
Maar ff samengevat het voelt alsof ik mezelf kwijt ben, ik voel mijn aanwezigheid zegmaar niet meer. Dit raakt me diep omdat ik eig heel anders in elkaar zit dan hoe ik me voordoe.. hoe kom ik hiervan Af mensen, het verpest echt zoveel in mijn leven.
Thanks y'all 😇
Heb deze klachten weleens na een lang festival gehad ja. Beetje teveel misdragen, hele week erna zware depersonalisatie-klachten. Was voor mij ook meteen het sein dat ik ermee moest stoppen, wat een eng gevoel was dat.quote:
Ja ik heb ambities die ik waar maken, hoewel ze heel moeilijk waar te maken en lastig zijn ga ik er voor..quote:
Zijn er dingen waar je wél blij, enthousiast en/of gelukkig van wordt?
Voor jezelf of voor anderen?quote:
[..]
Ja ik heb ambities die ik waar maken, hoewel ze heel moeilijk waar te maken en lastig zijn ga ik er voor..
Als het voor jezelf is, zou ik nu meteen veel tijd eraan besteden, dan kom je ook meer in het hier en nu
Mezelf! Ik wil de opleiding tandheelkunde of geneeskunde volgen. Hiervoor moet ik eerst mijn VWO diploma halen. Ik heb dit jaar mijn mbo n4 opleiding afgerond en ga via de staatsexamens binnen 2 jaar mijn vwo diploma halen, en dan aanmelden voor de uni.Dat is de planning 😇quote:
[..]
Voor jezelf of voor anderen?
Als het voor jezelf is, zou ik nu meteen veel tijd eraan besteden, dan kom je ook meer in het hier en nu
you go girl!!quote:
[..]
Mezelf! Ik wil de opleiding tandheelkunde of geneeskunde volgen. Hiervoor moet ik eerst mijn VWO diploma halen. Ik heb dit jaar mijn mbo n4 opleiding afgerond en ga via de staatsexamens binnen 2 jaar mijn vwo diploma halen, en dan aanmelden voor de uni.Dat is de planning 😇
wees er vlug bij met hulp het heeft mij al meer dan 22 jaar in de greepquote:
[..]
Nee niet echt.. heb dit al bijna 5 jaar en t word maar erger
en instanties kunnen niets doen en die doen ook niets omdat het volgens hun gewoon voor uit moet kijken
ik ben van een zware burn out ( die nooit verholpen is ) door gegaan in een PTSS waar ik dus nu al jaren mee loopt
het vertrouwen is weg , alles wat ik maar aan het verleden doet denken daar heb ik een zwart gat of word ik van uit het niets boos
van nacht merries toch woede aanvallen en altijd met angst rond lopen dat er weer iets gebeurd ..
genieten van het leven kan ik niet echt niet meer , ik blijf positief maar dat vreet aan mij en maakt me leven echt niet zo als het hoort te zijn.
mijn werkgever is hier hoofd oorzaak van
maar tot op de dag als vandaag blijft hij het ontkennen en gooit de druk er alleen maar meer er op
Ik sta onder behandeling maar zodra er maar iets in de buurt komt waardoor ik wantrouwig word of waar mensen iets gaan zeggen wat mij niet lekker zit , ziet het zwart voor mij ogen en kan ik niet meer normaal functioneren ,ik klap dan helemaal dicht , dit zijn maar hele korte momenten , maar als dit savonds gebeurd dan kan ik mijn nacht rust wel vergeten
dus zorg dat je er snel hulp voor zoekt want dit kan heel je leven gaan beïnvloeden