Klop klop klop.......'Herman het is 7.00 uur.' 'Ben al wakker.' Stond dus om 7.45 uur, plaatselijke tijd, op. Je wilt toch je geld er uit halen tijdens zo'n luxe vakantie. Niet dat het duur was, maar als typisch Nederlandse toerist draai je ieder dubbeltje om. Ik had uit voorzorg natuurlijk een dubbeltje meegenomen. Nog een paar keer omgedraaid in het knusse éénpersoonsbedje, daarna slaapdronken naar de tv gewaggeld. De eerste levensbehoeften blijven zelfs in een kuuroord van belang. Thuis zet ik daarna de PC aan en zet koffie voordat ik een douche neem. In het bruisende Zevenaar-Noord kon ik helaas alleen de douche nemen. M'n gebit was na een nacht bruisen met kukident ook weer om op te vreten. Voor het ontbijt snel nog even een paar bittere pillen slikken bij de medicijnman. 'Meneer de pillenverstrekker ik wil u, voordat ik vandaag definitief naar huis vertrek, nog even melden dat mijn conditie met sprongen vooruit is gegaan na 4 weken. Vooral de zuchtremmers hebben nut gehad. Ik hijg veel minder en ben niet zo snel meer buiten adem.'
8.15 uur ontbijten. Zoals altijd had het personeel van dienst keurig werk geleverd. Als een vissende bloemist nam ik plaats op mijn vaste stekkie. Op het bord lag een kaart met afscheidstekstjes van de andere negen vakantiegangers van afdeling S5. Met een big smile begon ik te lezen: 'Ben blij dat je op rot.' 'Zelden zo'n irritante vent ontmoet.' 'Eindelijk verlost van je vreselijke tafelmanieren.' 'Hoop je nooit meer tegen te komen.' 'Vieze opschepper met je 64 kaartjes.' Ik hou wel van die directheid. Ben daar dan ook een stuk assertiever geworden. Kan ik wel gebruiken op het internet.
Ga de schroom van me afgooien, meer FOK!ken en voor m'n mening uitkomen.
Na het ontbijt volgde zoals altijd het dagprogramma. Omdat ik maar tot en met woensdag 19 juli had geboekt en voor 10.00 uur het hotel moest verlaten, kon ik daar helaas niet meer aan deelnemen. Het laatste uur paar puntjes op de i gezet, alle zeilen bijgezet, vlekjes weggewerkt en ouwe koeien uit de sloot gehaald. Ik had dus al een opgeruimd gevoel. Dat werd alleen maar sterker toen de half Deutsch/Nederlandse ausgeleide zwaaister kwam melden dat ik 20 Euro borg terug kreeg bij het inleveren van de kamersleutel. Kon me niet eens meer herinneren dat ik die ooit betaald heb. Het was alsof ik op borgtocht werd vrijgelaten.
Uitgelaten liep ik als Björn Borg na zijn zesde Wimbledontitel naar de aankomst- en vertrekhal. Neef Gertie zou er tussen 10.00 en 10.15 uur zijn. Het was even na tienen en ik verwachtte hem nog niet. Ik werd hoffelijk, zoals het bij een eregast hoort, begeleid en uitgeleide gedaan zodat ik niet al voor vertrek een terugval zou krijgen. Bijna bij onze bestemming hoor ik plots: 'MET GERRIT!' Ik herkende zijn stem meteen. Wij het hoekje om.'OH DAAR IS IE AL.' M'n chauffeur was net op Gertiaanse wijze met m'n moeder aan het bellen. Het Bommels kwam me tegemoet als een warme deken op een te klein éénpersoonsbed. Ze aan elkaar voorgesteld. Gert en ik klepten als twee jongen honden die aan het spelen waren. Ik zag haar denken: 'Dus zo is Herman in een normale omgeving.'
Het Bommels ouwehoeren ging natuurlijk in de auto door. Heerlijk om weer eens met iemand te lullen over de Tour i.p.v. over wie het laatste plakje kaas heeft opgemaakt of wie er vanavond gaat koken. Ik hoef vanavond i.i.g. niet te koken. Met Gert eerst langs moeke geweest. Toeterend kwamen we aan. Bij binnenkomst zag ik de toetjes al boven de kip kerrie uit moeders keuken liggen. Paar vreugdetraantjes en dikke zoenen. Ben ik net 6 kilo afgevallen, gaat moeke me weer vetmesten.
Dat fiets ik er echter wel weer af, op weg naar moeders. Net als met Gert over de Tour lullen. Op z'n Bommels.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !