Deze beschrijving bron vind ik vrij helder en accuraat en ik kan mijzelf daarin ook herkennen. Wanneer je dit hebt, zal je hoe dan ook problemen hebben in relaties en vriendschappen met anderen. Ik erken ook dat ik daarin wat 'moeilijker' ben dan de meeste mensen. Bij mij gebeurt het dan dat ik overspoeld kan worden door heel paranoïde gedachten. Mijn realiteitsbesef is dan nog niet helemaal weg, dus ik weet ergens wel dat de gevoelens die ik heb niet in verhouding staan tot de situatie. Maar het wordt dan een chaos in mijn kop. Ik vind het dan zo moeilijk om te bepalen in hoeverre ik het bij mezelf moet zoeken en in hoeverre ik voor mezelf moet opkomen. Door die onzekerheid loopt de stress nog hoger op en kan ik mij op den duur ook raar gedragen. Op het moment zelf ben ik ervan overtuigd dat ik heel helder ben en eindelijk eens niet over mij heen laat lopen. Later als die spanning wegebt, komt het besef dat ik wel te ver ben gegaan en onredelijk was. Deze verwarring zie ik ook bij andere mensen met borderline. En veel mensen zijn opgelucht als iemand anders ze verheldering geeft, zelfs als dat inhoudt wanneer ze horen dat ze niet goed gehandeld hebben. (Misschien is dat in de privésfeer anders, maar in therapie was het vaak zo dan wanneer een therapeut of mede-groepsgenoot erg direct, streng en confronterend tegen ze was, ze juist opgelucht leken te zijn dat iemand hun gedrag kon doorgronden.)quote:Uit verschillende onderzoeken blijkt dat 1% tot 1,7% van de mensen uit de algemene bevolking een borderline persoonlijkheidsstoornis heeft. Anders dan veel mensen denken, komt deze stoornis evenveel voor bij mannen als bij vrouwen. Mensen met een borderline persoonlijkheidsstoornis kunnen onderling ook erg van elkaar verschillen. Dit komt door een grote verscheidenheid aan symptomen en gedragingen die bij deze stoornis passen. Toch zijn er ook overeenkomsten.
Wanneer je een borderline persoonlijkheidsstoornis hebt, voel je vaak niet in balans, maar erg instabiel en kun je (ook voor jezelf) soms onvoorspelbaar reageren. Je voelt je vaak snel afgewezen en bent bang om door mensen die belangrijk voor je zijn in de steek gelaten te worden. Je kunt sterk emotioneel reageren als dat dreigt te gebeuren. Soms houd je mensen daarmee ook op afstand. Je kunt last hebben van wantrouwen naar andere mensen toe en je laat je misschien door niemand echt kennen. Het is voor iemand met een borderline persoonlijkheidsstoornis dan ook niet makkelijk om vriendschappen en relaties te behouden. Eigenlijk was dit al zo toen je jong was. Doorgaans heb je weinig grip op je emoties: de kleinste aanleiding kan je erg raken en je bijvoorbeeld onredelijk boos maken, zo boos dat je zin hebt om met dingen te gooien. Anderen vinden dan soms dat je overdrijft of te gevoelig reageert en zelf snapt je vaak ook niet goed waarom je zo emotioneel reageert. Je gevoeligheid maakt ook dat je soms impulsief reageert en dat je bijvoorbeeld dingen doet die schadelijk zijn voor jezelf of voor anderen. Zoals roekeloos autorijden of middelenmisbruik. Ook kan het voorkomen dat je jezelf snijdt, of op een andere manier beschadigt. Liever die pijn dan die leegte en pijn van binnen voelen. Maar de andere kant is ook waar. Soms lijkt je juist onaangeroerd door gebeurtenissen die mensen doorgaans erg van streek zouden maken. Op dat soort momenten voel je jezelf eerder vlak en gevoelloos. Je weet soms niet meer wie je nu eigenlijk bent en wat je voelt.
Wanneer je gevoelens en het idee over wie je bent steeds alle kanten op gaan, kost dat veel energie en stress. Mensen met een borderline persoonlijkheidstoornis hebben dan ook vaak stress gerelateerd lichamelijke klachten en angststoornissen. Mensen met deze stoornis hebben ook vaker dan anderen een posttraumatische stress stoornis of een eetstoornis zoals boulimia. Verder hebben mensen met een borderline persoonlijkheidstoornis vaak last van somberheidklachten. Ongeveer eenderde van de mensen met een borderline persoonlijkheidsstoornis heeft minimaal één andere persoonlijkheidsstoornis. Ook blijkt uit onderzoek dat mensen met deze stoornis een veel grotere kans op misbruik van alcohol of andere middelen hebben dan anderen. Een borderline persoonlijkheidsstoornis heeft vaak ook een negatieve invloed hebben op je lichamelijke gezondheid. Denk maar eens aan lichamelijke problemen door middelenmisbruik of veel wisselende seksuele contacten bijvoorbeeld.
Op FOK! lees ik vooral dat borderliners verschrikkelijke mensen zijn die je helemaal leegzuigen en je het leven zuur maken. Als je met mij een relatie zou aangaan, voorspel ik wel dat het af en toe gaat escaleren. Maar echt iemand geestelijk kapotmaken, dat zou ik verschrikkelijk vinden. Ik weet dat het leven niet alleen maar om mij draait. Ik wil met degene met wie ik een relatie heb ook wat bieden, ik wil er niet van profiteren. (Bij mij gebeurt het vaak dat ik daarom juist afstandelijk word. Als iemand echt geïnteresseerd in mij is, denk ik altijd dat die een verkeerd beeld van mij heeft, want ik voel mij meestal juist te min voor wie dan ook.)
Maar als jullie met borderliners te maken hebben, gaat dat dan echt om emotionele parasieten die alleen maar in de slachtofferrol zitten en het aan hun reet roest of jij je wel gelukkig voelt?
Er zit zoveel verschil tussen borderliner 1 en 2.
Bij de een kan je een relatie mee hebben zonder problemen, die hebben het zelf zo goed in de hand dat het voor de ander amper merkbaar is (ze hebben er zelf het meest last van).
En dat gaat in stapjes omhoog.
Bij het meest extreme geval zit je er wekelijks zo niet dagelijks mee te klooien, van een ruzie om niks tot letterlijk mindfucken om de ander zoveel mogelijk pijn te doen.
Dus om een direct antwoord te geven op jouw laatste zin, nee absoluut niet. De paar die ik ken zijn niet zo. De een is erger dan de ander en is ook merkbaarder dan de de ander.
Om een direct voorbeeld te noemen, een vriend van me is getrouwd met een borderliner. De enige reden dat ik weet dat ze dat heeft is omdat hij dat ooit eens gezegd heeft. Maar zij kan er zo goed mee omgaan dat ik dat nog nooit heb gemerkt (hij natuurlijk wel).
Zo denk ik er ook over. Maar eigenlijk door al die negatieve comments hier vraag ik mij af hoe men het hier nou beleeft.quote:Op donderdag 8 juni 2017 15:15 schreef bambino het volgende:
Je kunt borderliners heel moeilijk over een kam scheren.
Er zit zoveel verschil tussen borderliner 1 en 2.
Bij de een kan je een relatie mee hebben zonder problemen, die hebben het zelf zo goed in de hand dat het voor de ander amper merkbaar is (ze hebben er zelf het meest last van).
En dat gaat in stapjes omhoog.
Bij het meest extreme geval zit je er wekelijks zo niet dagelijks mee te klooien, van een ruzie om niks tot letterlijk mindfucken om de ander zoveel mogelijk pijn te doen.
Dus om een direct antwoord te geven op jouw laatste zin, nee absoluut niet. De paar die ik ken zijn niet zo. De een is erger dan de ander en is ook merkbaarder dan de de ander.
Om een direct voorbeeld te noemen, een vriend van me is getrouwd met een borderliner. De enige reden dat ik weet dat ze dat heeft is omdat hij dat ooit eens gezegd heeft. Maar zij kan er zo goed mee omgaan dat ik dat nog nooit heb gemerkt (hij natuurlijk wel).
De verhalen waartoe veel borderliners in staat zijn, ken ik ook van elders. Sterker nog, ik ben er momenteel zelf in betrokken. Lang verhaal kort, ik heb mij helemaal laten voorliegen en manipuleren waardoor ik iemand hele dure spullen heb uitgeleend. Dat had ze al een keer eerder gedaan en toen al was het de vraag of ik dat überhaupt terug zou zien. Het is mijn eigen stomme schuld, maar ze kon zo overtuigend zijn. Achteraf klopt er helemaal niks van. Toen ik haar confronteerde dat ik haar niet meer geloofde, schold ze mij de tyfus uit en begon ze daarna te janken "ik ben eerlijk, je hebt een verkeerd beeld van mij". Ik had blijkbaar een gevoelige snaar bij haar geraakt. Ik kan mij wel een voorstelling maken van wat er dan door haar heengaat, dus ik bleef rustig en toen bood ze haar excuses aan. Gelukkig ben ik via een ex van haar erachtergekomen waar die spullen mogelijk kunnen zijn en als ik het goed is kan ik die binnenkort op afgesproken tijd ophalen.
Maar damn... dat liegen. Ik heb vergelijkbaar gedrag ook gezien bij andere groepsgenoten. Als ik zo zou liegen, zou ik echt helemaal gek worden van de stress en van het toneelspelen naar iedereen toe. Ik zou mij dan ten eerste schuldig voelen naar die ander en ten tweede bang dat ze mij dan kunnen doorzien.
Ik ken er twee. De één behoort tot de eerste en de ander behoort tot de tweede omschrijving. Die laatste is wel echt verschrikkelijk zeg, wát een draak was datquote:
Je kunt borderliners heel moeilijk over een kam scheren.
Er zit zoveel verschil tussen borderliner 1 en 2.
Bij de een kan je een relatie mee hebben zonder problemen, die hebben het zelf zo goed in de hand dat het voor de ander amper merkbaar is (ze hebben er zelf het meest last van).
En dat gaat in stapjes omhoog.
Bij het meest extreme geval zit je er wekelijks zo niet dagelijks mee te klooien, van een ruzie om niks tot letterlijk mindfucken om de ander zoveel mogelijk pijn te doen.
Dus om een direct antwoord te geven op jouw laatste zin, nee absoluut niet. De paar die ik ken zijn niet zo. De een is erger dan de ander en is ook merkbaarder dan de de ander.
Om een direct voorbeeld te noemen, een vriend van me is getrouwd met een borderliner. De enige reden dat ik weet dat ze dat heeft is omdat hij dat ooit eens gezegd heeft. Maar zij kan er zo goed mee omgaan dat ik dat nog nooit heb gemerkt (hij natuurlijk wel).
Ze behoorde een tijdje tot onze vriendengroep, maar dat liep uit tot almaar stoken en ruzie maken vanuit haar kant. Ze dreef ons bijna uit elkaar, toen waren we wel klaar met d'r.
Die andere dude kan ik op zich wel prima mee opschieten.
Maar hij ook ADHD (of zoiets), dus één avondje in de zoveel tijd is goed genoeg zeg maarDat is idd heel moeilijk om mee te leven, zo niet onmogelijk. Dat gaat van ontzettend lief zijn naar gewoon ronduit drama. Je weet nooit wanneer wat opkomt, wat een fijn moment ombuigt naar een compleet drama. Je kan niet op haar rekenen en moet altijd rekening houden met drama.
Ik heb daarin geluk, ben het kleine zusje (vele jaren ertussen) en altijd object van haar liefde geweest (net zoals ik van haar hou). Haar drama is nooit persoonlijk op mij gericht (wel om me heen). Maar haar mee uit nemen, of dat nu naar een festival is of een dagje strand is niet te doen, het loopt altijd uit in drama waar je je als gewoon mens kapot voor schaamt en wat echt problemen oplevert.
Het werkt alleen omdat er hele duidelijke grenzen en beperkingen gesteld zijn. En zelfs dan is het moeilijk. Het is vooral moeilijk om te zien dat iemand waarvan je houdt, die zo lief kan zijn, zeer intelligent en creatief is het zichzelf zo moeilijk maakt, zichzelf kapot maakt elke keer. Je wil diegene helpen, maar dat kan je niet, dat breekt je hart vele keren voordat je leert dat te accepteren en een zekere afstand te behouden. Wat dan nogsteeds verdrietig is.
Samesies.quote:
Door ervaringen uit het verleden ga ik met een grote boog om mensen met een borderline stoornis heen.
Ja er zijn er waarbij je er niet omheen kunt en het zo duidelijk is. Maar er zijn er ook waarbij dat niet zo is en die uit zelfbescherming die vlag ook niet zomaar uithangen
Ik ken er 1 waarvan ik het echt echt niet zou weten als ze het niet zou zeggen. En die zegt het dus alleen echt tegen intimi. En zij kent er heel veel die zijn zoals zij is
Nu beheersen de ergste gevallen het beeld
(Nou denk ik wel dat je misschien alleen op dat punt komt dat je gewoon op kunt gaan in de massa als je veel therapie hebt gehad)
Dit beeld bedoel ik nou.quote:
Tijdje omgegaan met een borderliner en dat was constant drama. Ze was op het eerste gezicht lief, maar had er geen moeite mee een mes in je rug te steken. Geen idee of ze dat wel of niet bewust deed. Het was altijd drama met haar en wanneer je er iets van zei lag het nooit aan haar. Als ik nu iemand zou ontmoeten en iemand mij vertelt dat die persoon borderline heeft zal ik er met een grote boog omheen lopen.
Dat zij altijd de schuld buiten zichzelf zoekt, zegt meer over haar andere persoonlijke eigenschappen dan over het feit dat ze borderline heeft. En ik kan je zeggen dat er ook mensen zijn die geen borderline hebben maar wel altijd de schuld en verantwoording buiten zichzelf zoeken en zij zijn evenmin een pretje om mee om te gaan.
Maar goed, ik ben behandeld. Misschien maakt dat het verschil
Verlatingsangst?quote:
Volgens mij hebben zo'n beetje alle vrouwen een milde vorm hiervan.
En BS.
Merk je dat hij/zij wel actie heeft ondernomen voor behandeling en gemotiveerd is om aan zichzelf te werken en wat leuks van het leven te maken, is er wel hoop. Ga er vanuit dat er wel problemen komen. Er komen bijvoorbeeld momenten dat die persoon bijvoorbeeld onredelijk boos kan zijn. Blijf zelf rustig want als jij ook opgefokt raakt wordt het alleen maar erger. Blijf dus rustig en kalm, maar wees wel duidelijk hoe jij het beleeft en dat je dat niet tof vindt en vraag vervolgens waardoor het komt dat hij/zij zo boos wordt. Als hij/zij dan ook rustiger wordt en je merkt aan hem/haar dat hij/zij haar best doet om te relativeren, dan is dat een goed teken.
Dit vind ik wel een top reactie/tipquote:Op donderdag 8 juni 2017 22:03 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Misschien een tip wanneer je er bijvoorbeeld achterkomt dat een meisje of jongen die je leuk vindt borderline heeft te vragen wat hij/zij er zelf aan heeft gedaan. Als je antwoorden krijgt als "ik ben niet in behandeling gegaan want ik vertrouw hulpverleners niet" of alleen maar te horen krijgt hoe zielig hij/zij wel niet is en wat voor verschrikkelijk leven hij/zij niet heeft meegemaakt, is het foute boel. Je moet je ook afvragen wat je precies leuk aan hem/haar vindt. Als jij bijvoorbeeld voor hem/haar wilt zorgen, is dat ook niet goed.
Merk je dat hij/zij wel actie heeft ondernomen voor behandeling en gemotiveerd is om aan zichzelf te werken en wat leuks van het leven te maken, is er wel hoop. Ga er vanuit dat er wel problemen komen. Er komen bijvoorbeeld momenten dat die persoon bijvoorbeeld onredelijk boos kan zijn. Blijf zelf rustig want als jij ook opgefokt raakt wordt het alleen maar erger. Blijf dus rustig en kalm, maar wees wel duidelijk hoe jij het beleeft en dat je dat niet tof vindt en vraag vervolgens waardoor het komt dat hij/zij zo boos wordt. Als hij/zij dan ook rustiger wordt en je merkt aan hem/haar dat hij/zij haar best doet om te relativeren, dan is dat een goed teken.
In de slachtofferrol kruipen is wel een bekend kenmerk van borderline.quote:
[..]
Dit beeld bedoel ik nou.
Dat zij altijd de schuld buiten zichzelf zoekt, zegt meer over haar andere persoonlijke eigenschappen dan over het feit dat ze borderline heeft. En ik kan je zeggen dat er ook mensen zijn die geen borderline hebben maar wel altijd de schuld en verantwoording buiten zichzelf zoeken en zij zijn evenmin een pretje om mee om te gaan.
Maar goed, ik ben behandeld. Misschien maakt dat het verschil
nee hoor. Dat is helemaal geen officieel kenmerk of zo. Het is alleen juist typisch voor 'vocale borderliners' waardoor dat beeld ontstaatquote:
[..]
In de slachtofferrol kruipen is wel een bekend kenmerk van borderline.
Een beeld dat voor mij is bevestigd.quote:Op donderdag 8 juni 2017 22:09 schreef Allures het volgende:
[..]
nee hoor. Dat is helemaal geen officieel kenmerk of zo. Het is alleen juist typisch voor 'vocale borderliners' waardoor dat beeld ontstaat
nou oké dan vooral niet open staan voor de optie dat er iets meer is dat aan je beeld onttrokken kan zijn vanwege een logische verklaringquote:
[..]
Een beeld dat voor mij is bevestigd.
Que? Ik vertel mijn ervaring over borderline en er wordt vervolgens gedaan alsof ik een beeld probeer te scheppen, terwijl ik gewoon vertel wat ik van borderline vind. Daarnaast geef ik aan dat het een bekend kenmerk is, niet dat het in 100% van de gevallen voorkomt.quote:
[..]
nou oké dan vooral niet open staan voor de optie dat er iets meer is dat aan je beeld onttrokken kan zijn vanwege een logische verklaring
Groepstherapie is killing en ook niet mogelijk, maar het is voor een instelling als GGZ verdomde moeilijk en lastig om het juiste medicijn te vinden. Mede omdat er zoveel soorten zijn en dergelijke. Hoop nog steeds op het beste in ieder geval.
https://www.psychologiema(...)rken-van-borderline/quote:
[..]
Que? Ik vertel mijn ervaring over borderline en er wordt vervolgens gedaan alsof ik een beeld probeer te scheppen, terwijl ik gewoon vertel wat ik van borderline vind. Daarnaast geef ik aan dat het een bekend kenmerk is, niet dat het in 100% van de gevallen voorkomt.
Het is gewoon geen kenmerk. Dat jij iemand kende die zo is geloof ik meteen maar ik vind het heel jammer dat de stoornis zo synoniem staat aan 'blijf uit de buurt' etc
Zoals in het artikel ook staat is het prima behandelbaar tegenwoordig (als die ander het ook wil) en kent gemiddeld iedereen iemand met borderline.
Maar als er over gesproken wordt gaat het alleen over de negatieve extremen en mensen willen er niet voor open staan dat dat beeld wel een sachtwrhaald kan zijn
En daardoor gaat een borderliner met wie het goed gaat natuurlijk nooit een boekje open doen want het gaat mensen echt afschrikken. Vanwege een vooroordeel
Ik snap gewoon niet waarom mensen vast willen houden aan vooroordelen. Op welk gebied dan ook
Overdrijven is ook een kenmerk.quote:
Als je wil ruilen prima hoorquote:Op donderdag 8 juni 2017 22:27 schreef Stien_Struis het volgende:
[..]
Overdrijven is ook een kenmerk.
3-4 dagen wakker is hier heel normaal helaas.Maar dan kan je toch niet meer functioneren? Heb je nooit last van hallucinaties?quote:
[..]
Als je wil ruilen prima hoor
En zou een slaapcentrum misschien iets voor je kunnen betekenen?
Functioneren is inderdaad lastig. Ik doe vrij weinig. Beetje tv kijken, hond uitlaten en dat was het wel. Slaapcentrum ben ik al geweest, maar het is een blokkade in mijn hoofd door de Borderline (vaak gedachtes, veel negatief etc) waardoor in slaap komen een ramp is. Eenmaal in slaap dan slaap ik of veel teveel of ik wordt na 1 uur weer wakker etc. Pillen zijn geen optie i.v.m. suicidaliteit die de kop op steekt zo een aantal keer per jaar etc. Ik ben gelukkig niet stom en doe zelf ook veel onderzoek (want als je op de GGZ etc moet wachten...) en ik ben ervan overtuigd dat ALS ze de juiste medicatie kunnen vinden voor mij dat het slapen ook beter zal gaan.quote:
[..]
Maar dan kan je toch niet meer functioneren? Heb je nooit last van hallucinaties?
En zou een slaapcentrum misschien iets voor je kunnen betekenen?
Ik hoop voor je dat je een oplossing vindt, want dit is echt naar.quote:
[..]
Functioneren is inderdaad lastig. Ik doe vrij weinig. Beetje tv kijken, hond uitlaten en dat was het wel. Slaapcentrum ben ik al geweest, maar het is een blokkade in mijn hoofd door de Borderline (vaak gedachtes, veel negatief etc) waardoor in slaap komen een ramp is. Eenmaal in slaap dan slaap ik of veel teveel of ik wordt na 1 uur weer wakker etc. Pillen zijn geen optie i.v.m. suicidaliteit die de kop op steekt zo een aantal keer per jaar etc. Ik ben gelukkig niet stom en doe zelf ook veel onderzoek (want als je op de GGZ etc moet wachten...) en ik ben ervan overtuigd dat ALS ze de juiste medicatie kunnen vinden voor mij dat het slapen ook beter zal gaan.
Heb zelf wat ik slaapepisode's noem, paar keer per jaar een paar dagen/weekje dat ik lang wakker lig en zeer onrustig slaap. Dat trekt me al fiks onderuit. Hoe een paar dagen niet slapen is durf ik amper aan te denken.
Dat is niet alleen zo wanneer het over borderline gaat. Vooral als het gaat over zaken die niet hapklaar zijn uit te leggen, blijven mensen koppig aan het eerste beeld vasthouden wat zij gevormd hebben.quote:
Ik snap gewoon niet waarom mensen vast willen houden aan vooroordelen. Op welk gebied dan ook
Discussieren over welke psychische aandoening dan ook: je kan er over blijven doorgaan en je merkt dat er nooit over uitgepraat kan raken. Het is vaag, met name de grens wat normaal menselijk gedrag is en wanneer je kan spreken over een psychische aandoening.
Zoek en gij zult vinden. Link staat erbijquote:
Op Iemand met borderline voelt zich standaard instabiel. Altijd is er wel iets wat maakt dat hij zich niet gelukkig kan voelen. En dat 'iets' is altijd onduidelijk. Ik denk dat de meesten juist fucking hard hun best doen om zich groot te houden en anderen zo min mogelijk tot last te willen zijn.
100%. Mijn vriendin zegt altijd dat ik al 14 jaar een masker op heb en een soort Berlijnse Muur om mij heen heb gebouwd. Ik wil anderen niet tot last zijn met mijn problemen, alhoewel ik mij weldegelijk bewust ben dat ik soms gewoon hulp nodig heb gehad in het verleden (bij pogingen om ermee te stoppen). Aan mij zie je niets, maar van binnen...quote:
Over dat "in de slachtofferrol blijven hangen" word ik ook nogal zat.Tja, het is misschien vervelend als iemand herhaaldelijk aan het klagen over dezelfde problemen. Maar dat 'klagen' is meestal een uiting van frustratie uit een gevoel van machteloosheid. Mensen doen dit niet omdat ze slap zijn of omdat ze andere mensen willen pesten, ze doen dit omdat ze ondanks continu piekeren, analyseren en redeneren geen oplossing kunnen vinden om van die nare gevoelens af te komen en net als iedereen van het leven te genieten.
Iemand met borderline voelt zich standaard instabiel. Altijd is er wel iets wat maakt dat hij zich niet gelukkig kan voelen. En dat 'iets' is altijd onduidelijk. Ik denk dat de meesten juist fucking hard hun best doen om zich groot te houden en anderen zo min mogelijk tot last te willen zijn.
De ander is een goede kennis vrienden die een mildere vorm heeft met wie je gewoon dingen kan afspreken en lol kan hebben.
Net zoals met autisme heb je verschillende gradaties. Je hebt mensen met autisme die gewoon 40 uur per week een verantwoordelijke baan hebben en een gezin en je hebt ze die hummend in een hoekje zitten en nog van alles daar tussen in.
Borderline heeft met name door de extreme gevallen zo een intens slechte naam gekregen en vanuit het oogpunt van de slachtoffer (om dat zo maar even te noemen) begrijp ik dat maar het is niet op alle mensen met borderline van toepassing..
En zeggen dat alle vrouwen wel een beetje borderline hebben kan je ook doortrekken dat alle mannen wel een beetje autistisch zijn haha
Inderdaad, als je op de GGZ moet wachten dan gebeurt er gewoon helemaal niets, vaak. Heb je wel eens supplementen of nootropics (medicijnen die in andere landen wel vrij verkrijgbaar zijn maar in nl niet) geprobeerd? Het is altijd wel een risico omdat het niet in begeleiding van een arts is, maar natuurlijke dingen, zoals theanine tabletten of andere rustgevende kruiden zijn ontschuldig (bij de meeste mensen iig) en de bijwerkingen die bekend zijn en ervaringsverhalen kun je terugvinden op internetquote:
[..]
Functioneren is inderdaad lastig. Ik doe vrij weinig. Beetje tv kijken, hond uitlaten en dat was het wel. Slaapcentrum ben ik al geweest, maar het is een blokkade in mijn hoofd door de Borderline (vaak gedachtes, veel negatief etc) waardoor in slaap komen een ramp is. Eenmaal in slaap dan slaap ik of veel teveel of ik wordt na 1 uur weer wakker etc. Pillen zijn geen optie i.v.m. suicidaliteit die de kop op steekt zo een aantal keer per jaar etc. Ik ben gelukkig niet stom en doe zelf ook veel onderzoek (want als je op de GGZ etc moet wachten...) en ik ben ervan overtuigd dat ALS ze de juiste medicatie kunnen vinden voor mij dat het slapen ook beter zal gaan.
PabstBlueRibbon, ik ben blij dat je ook over de definitie van borderline begon. Want daar heeft niemand het over. Men accepteert borderline alsof het in het lichaam is aangetoond. Tuurlijk, de kenmerken bestaan nu eenmaal. Maar borderline is volgens mij een geheel theoretisch concept. Ik begrijp dus niet dat het bij velen niet uitmaakt dat er zoveel verschillen tussen borderliners zijn. Wellicht kan borderline worden gezien in de hersenen, maar dat is nu niet de gangbare diagnostiek. Ik zou volgens testen bijna alle persoonlijkheidsstoornissen hebben incl borderline, toch was het volgens de behandelaars niet geldig omdat ik meer kenmerken had van autisme, terwijl uiit onderzoeken bleek dat ik dat niet had. Vandaar dat mijn vertrouwen in psychologisch onderzoek en de praktijk tot het nulpunt is gedaald. Behandelaren geven zelf toe dat hun onderzoek en onderzoeksmethoden niet betrouwbaar zijn, maar hun diagnose uit eigen observatie kan dan ook niet met argumenten worden uitgelegd, dan is het letterlijk: "Het zou dit kunnen zijn... Maar het zou ook dat kunnen zijn... Dit kan ook.. Tja, het is geen exacte wetenschap, dus dat is jammer. Je hebt wel problemen, maar geen diagnose". Dat heeft mij dus deels in de verwarde en twijfelende persoon gemaakt. Ik geloof nergens meer in, niet in borderline, niet in autisme. Laten ze asjeblieft meer lichamelijke vormen doen van diagnose, want ik denk dat dat betrouwbaarder is dan de theorie van een onderzoeker. Aan de andere kant heb ik geen verstand van de hersenen. Misschien veranderen die wel zoveel, dat een diagnose als borderline lichamelijk nooit te zien zal zijn. Ik weet het niet. Maar dan kan het wetenschappelijke label tenminste weg, dat is dan in ieder geval al 1 zekerheid, en dan kunnen we gewoon spreken van moeilijke mensen waar iedereen in theorie in de verkeerde omstandigheden in zou kunnen veranderen, wat misschien voor meer begrip zorgt. En anders kan borderline misschien exacter worden gediagnosticeerd en ook beter worden behandeld. Of dan kan er iig beter worden bijgehouden of er vooruitgang is. Want ik vind gewoon dat er geen enkele duidelijkheid is, niet bij borderline, niet bij andere stoornissen. Dan kan psychoatrie net zo goed filosofie zijnof geloof maar toch accepteren mensen al die diagnoses als zijnde een vaststaande exact meetbare realiteit ipv iets wat tot nu toe voornamelijk in het hoofd van psychiaters en psychologen bestaat?? Wanneer de terminologie van psychologen wordt overgenomen omdat dit nu eenmaal de enige is die er is, ja dan begrijp ik dat wel, maar het zegt in principe niet meer dan wanneer er een andere naam was gebruikt vind ik. Zelfs als archetypen zijn de definities van de stoornissen niet geschikt, omdat er te veel overlap is. Dit topic had net zo goed over adhd kunnen gaan (veel mensen hebben adhd +borderline terwijl de kenmerken bijna hetzelfde zijn), over een bipolaire stoornis, over autisme (want een theorie daarover is dat het zelf bij autisme ontbreekt, precies hetzelfde als bij borderline) of over stressstoornissen.
[ Bericht 1% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 09-06-2017 09:32:49 ]
4 dagen is 96 uur ipv 50.quote:
[..]
Als je wil ruilen prima hoor
Ik ken helemaal niemand met borderline, maar uit verhalen hoor ik dat je er ver weg van moet blijven. Ik heb mensen meegemaakt met een bipolaire stoornis en dat kwam op een gegeven moment mijn keel uit (die zijn echt heel erg). Ik dacht: ze zoeken het zelf maar uit, maar ik ga hier niet onder lijden.
Klinkt misschien heel asociaal, maar ik heb aan mijn eigen problemen al genoeg.