WGR Werk, Geldzaken, Recht en de Beurs
Hier kun je alles kwijt over sollicitaties, werksituaties, belastingen, (handelen op) de beurs, hypotheken, beleggingen en salarissen, arbeidscontracten of geschillen met je (huis)baas. Alles over werk, geldzaken en recht dus.
Ik schrijf hier omdat ik gewoon even mijn hart wil luchten en ook wel wat advies kan gebruiken. Ik zal in het kort (voor zover dat mogelijk is) vertellen waar ik mee zit en hoe het zover heeft kunnen komen.
Op mijn 19e ben ik begonnen met studeren. Ik wilde geneeskunde doen, maar was al 2x uitgeloot. Toen dacht ik aan verpleegkunde. Werken in de zorg trok mij heel erg aan. Mijn ouders vonden een hbo echter te laag voor mij en wilde dat ik universiteit zou doen. Want daar zou ik later een veel betere en leukere baan mee krijgen en dan zou ik intellectueel worden uitgedaagd. Ik ging van dat advies uit, want wat wist ik er nou van als 19 jarige telg.
Zodoende ben ik begonnen met rechten op de UvA, zoals zoveel mensen die niet weten wat ze moeten doen. Wel bleek dat ik er talent voor had en ik haalde mijn propedeuse in 1x zonder herkansingen. Tussen mijn 20e en 22e ging ik heel erg veel feesten en aan studeren dacht ik even niet. Zo heb ik behoorlijk wat studievertraging opgelopen. Ondertussen woonde ik in een dure woning in Amsterdam en leende ik maximaal, mij van geen kwaad bewust.
Uiteindelijk ben ik weer op de rails gekomen en ging ik hard werken aan mijn studie. Ik heb mijn bachelor en daarna een master afgerond. Ik was dus eindelijk afgestudeerd. Helaas wel met een beangstigend grote schuld van 65000 euro. Daar zat ik alleen niet zo mee, want ik zou toch een leuke en goede baan krijgen, toch?!
Na het afstuderen heb ik stage gelopen bij de Raad van Bestuur van een ziekenhuis. Dit ging mij prima af, maar het was een beetje saai en niet echt wat ik van het werk verwachtte. Na een paar maanden solliciteren kreeg ik een baan aangeboden bij een medisch juristenkantoor. Ik was dolblij en had eigenlijk ook veel geluk daarmee. Alleen bleek al snel dat het leven als jurist helemaal niks voor mij was. Constant juridische teksten uitpluizen en opmaken en eigenlijk nauwelijks contact met mensen. Daar zat ik dan dag in dag uit achter mijn bureautje. Ik miste het contact met mensen enorm en het voelde helemaal niet alsof ik een verschil maakte.
Ondertussen kreeg ik veel documenten van artsen en verpleegkundige voor mijn ogen en soms moest ik ook in het ziekenhuis iets regelen. Telkens als ik hun zaken las en in het ziekenhuis was merkte ik dat er iets stak. Wat zij deden wilde ik ook doen. Het werk in de zorg trok mij nog steeds heel erg. Ik had het gevoel dat zij echt een verschil maakten en mensen hielpen.
Ondertussen werd ik steeds ongelukkiger in mijn baan. Mijn baas en ik hebben een goed gesprek gehad over het werk en wat mij te wachten zou staan de komende jaren als jurist en het zou niet heel veel veranderen. Het is en blijft monnikenwerk met juridische teksten uitpluizen. Dat is niet waar ik gelukkig van word. Uiteindelijk heb ik besloten om mijn baan op te zeggen.
Na lang en goed nadenken en alles uitzoeken heb ik uiteindelijk besloten dat ik ondanks alles toch verpleegkunde wilde gaan studeren. Het voelt gewoon als een roeping. Helaas houdt dat wel in dat ik weer 4 jaar moet gaan studeren, al is mijn plan wel om vanaf het 2e jaar duaal te studeren. Dan heb je ook nog wel een klein inkomen.
Nu gaat die enorme studieschuld alleen nergens heen en ik mis nu weer 4 jaar om aan het afbetalen te beginnen. Ik zou natuurlijk ook graag op een gegeven moment een huisje willen kopen en aan een gezin willen beginnen. Alleen dat zie ik heel somber in, omdat ik niet zou weten hoe ik dat ooit zou moeten bekostigen. Op dit moment heb ik tot de studie begint een full time baantje als administratief medewerker en daar verdien ik 1500 euro netto mee en dan heb ik ook nog recht op huur- en zorgtoeslag. Al met al heb ik genoeg en kan ik ook goed sparen. Volgens mijn berekeningen zou ik later met een modaal salaris, zonder toeslagen en het afbetalen van mijn studieschuld mogelijk nog minder netto overhouden dan nu met een ongeschoold baantje. Dat is niet heel motiverend. Ik vraag me überhaupt af of het mogelijk is om ooit een hypotheek te krijgen met zo'n schuld.
Nu voelt het dus alsof al die jaren zo'n beetje voor niks zijn geweest en dat die mooie toekomst droom een beetje in duigen is gevallen. Ik voel me daardoor vrij hopeloos. Aan de ene kant kijk ik uit naar de nieuwe studie en eindelijk de kant op gaan waar ik altijd al heen wilde. Aan de andere kant ben ik bang dat ik nog minstens 15 jaar als student moet leven met weinig te besteden.
Ik weet dat het hebben van zo'n hoge studieschuld mijn eigen schuld is. Ik weet dat ik de verkeerde opleiding heb gekozen en al meteen mijn hart had moeten volgen. Ik weet dat nu als 27 jarige. Maar daar kan ik niks meer aan veranderen. Ik had oogkleppen op en wilde het niet zien. Het heeft dus geen zin om mij op die fouten te wijzen. Wat ik wel heel erg zou waarderen is advies hoe hier mee om te gaan. Zowel financieel als mentaal. Ik word namelijk steeds somberder over mijn toekomst en vroeger was ik altijd heel optimistisch en vrolijk.
Sorry voor het toch nog lange verhaal. Top als je het wel helemaal hebt doorgelezen en mij wil helpen!
Op mijn 19e ben ik begonnen met studeren. Ik wilde geneeskunde doen, maar was al 2x uitgeloot. Toen dacht ik aan verpleegkunde. Werken in de zorg trok mij heel erg aan. Mijn ouders vonden een hbo echter te laag voor mij en wilde dat ik universiteit zou doen. Want daar zou ik later een veel betere en leukere baan mee krijgen en dan zou ik intellectueel worden uitgedaagd. Ik ging van dat advies uit, want wat wist ik er nou van als 19 jarige telg.
Zodoende ben ik begonnen met rechten op de UvA, zoals zoveel mensen die niet weten wat ze moeten doen. Wel bleek dat ik er talent voor had en ik haalde mijn propedeuse in 1x zonder herkansingen. Tussen mijn 20e en 22e ging ik heel erg veel feesten en aan studeren dacht ik even niet. Zo heb ik behoorlijk wat studievertraging opgelopen. Ondertussen woonde ik in een dure woning in Amsterdam en leende ik maximaal, mij van geen kwaad bewust.
Uiteindelijk ben ik weer op de rails gekomen en ging ik hard werken aan mijn studie. Ik heb mijn bachelor en daarna een master afgerond. Ik was dus eindelijk afgestudeerd. Helaas wel met een beangstigend grote schuld van 65000 euro. Daar zat ik alleen niet zo mee, want ik zou toch een leuke en goede baan krijgen, toch?!
Na het afstuderen heb ik stage gelopen bij de Raad van Bestuur van een ziekenhuis. Dit ging mij prima af, maar het was een beetje saai en niet echt wat ik van het werk verwachtte. Na een paar maanden solliciteren kreeg ik een baan aangeboden bij een medisch juristenkantoor. Ik was dolblij en had eigenlijk ook veel geluk daarmee. Alleen bleek al snel dat het leven als jurist helemaal niks voor mij was. Constant juridische teksten uitpluizen en opmaken en eigenlijk nauwelijks contact met mensen. Daar zat ik dan dag in dag uit achter mijn bureautje. Ik miste het contact met mensen enorm en het voelde helemaal niet alsof ik een verschil maakte.
Ondertussen kreeg ik veel documenten van artsen en verpleegkundige voor mijn ogen en soms moest ik ook in het ziekenhuis iets regelen. Telkens als ik hun zaken las en in het ziekenhuis was merkte ik dat er iets stak. Wat zij deden wilde ik ook doen. Het werk in de zorg trok mij nog steeds heel erg. Ik had het gevoel dat zij echt een verschil maakten en mensen hielpen.
Ondertussen werd ik steeds ongelukkiger in mijn baan. Mijn baas en ik hebben een goed gesprek gehad over het werk en wat mij te wachten zou staan de komende jaren als jurist en het zou niet heel veel veranderen. Het is en blijft monnikenwerk met juridische teksten uitpluizen. Dat is niet waar ik gelukkig van word. Uiteindelijk heb ik besloten om mijn baan op te zeggen.
Na lang en goed nadenken en alles uitzoeken heb ik uiteindelijk besloten dat ik ondanks alles toch verpleegkunde wilde gaan studeren. Het voelt gewoon als een roeping. Helaas houdt dat wel in dat ik weer 4 jaar moet gaan studeren, al is mijn plan wel om vanaf het 2e jaar duaal te studeren. Dan heb je ook nog wel een klein inkomen.
Nu gaat die enorme studieschuld alleen nergens heen en ik mis nu weer 4 jaar om aan het afbetalen te beginnen. Ik zou natuurlijk ook graag op een gegeven moment een huisje willen kopen en aan een gezin willen beginnen. Alleen dat zie ik heel somber in, omdat ik niet zou weten hoe ik dat ooit zou moeten bekostigen. Op dit moment heb ik tot de studie begint een full time baantje als administratief medewerker en daar verdien ik 1500 euro netto mee en dan heb ik ook nog recht op huur- en zorgtoeslag. Al met al heb ik genoeg en kan ik ook goed sparen. Volgens mijn berekeningen zou ik later met een modaal salaris, zonder toeslagen en het afbetalen van mijn studieschuld mogelijk nog minder netto overhouden dan nu met een ongeschoold baantje. Dat is niet heel motiverend. Ik vraag me überhaupt af of het mogelijk is om ooit een hypotheek te krijgen met zo'n schuld.
Nu voelt het dus alsof al die jaren zo'n beetje voor niks zijn geweest en dat die mooie toekomst droom een beetje in duigen is gevallen. Ik voel me daardoor vrij hopeloos. Aan de ene kant kijk ik uit naar de nieuwe studie en eindelijk de kant op gaan waar ik altijd al heen wilde. Aan de andere kant ben ik bang dat ik nog minstens 15 jaar als student moet leven met weinig te besteden.
Ik weet dat het hebben van zo'n hoge studieschuld mijn eigen schuld is. Ik weet dat ik de verkeerde opleiding heb gekozen en al meteen mijn hart had moeten volgen. Ik weet dat nu als 27 jarige. Maar daar kan ik niks meer aan veranderen. Ik had oogkleppen op en wilde het niet zien. Het heeft dus geen zin om mij op die fouten te wijzen. Wat ik wel heel erg zou waarderen is advies hoe hier mee om te gaan. Zowel financieel als mentaal. Ik word namelijk steeds somberder over mijn toekomst en vroeger was ik altijd heel optimistisch en vrolijk.
Sorry voor het toch nog lange verhaal. Top als je het wel helemaal hebt doorgelezen en mij wil helpen!
Welke hulp wil je hebben dan?quote:Op maandag 29 mei 2017 15:06 schreef Mandarijntje1990 het volgende:
Sorry voor het toch nog lange verhaal. Top als je het wel helemaal hebt doorgelezen en mij wil helpen!
Dat je met 65.000 euro schuld (knappe prestatie trouwens) geen hypotheek krijgt kunnen wij ook niet voor je veranderen.
Opinion is the medium between knowledge and ignorance (Plato)
Niet steeds over blijven malen.quote:
Wat ik wel heel erg zou waarderen is advies hoe hier mee om te gaan
Het is zoals het is, het gaat ook niet veranderen, dus doe gewoon je best die schuld zsm af te betalen en kijk dan weer verder.
Je had ook nog een paar jaartjes kunnen cashen als jurist, je studieschuld afbetalen en dan met een schone lei beginnen aan je studie verpleegkunde.
2017: RGN BKK FCO LHR NRT LHR TLL LHR MIA BOG MIA JFK LHR LHR
2018: BCN SOF MLA IST ZAG DBV SPU ZAG SOF BOJ IST CGK JOG LOP DPS LBJ DPS SIN IST KBP BKK LPQ UTH KBP
2019: BCN LCY AGP SBZ KBP LPP SVL DOH JNB CPT DOH TFS
2020: ALC BIO LCY
2018: BCN SOF MLA IST ZAG DBV SPU ZAG SOF BOJ IST CGK JOG LOP DPS LBJ DPS SIN IST KBP BKK LPQ UTH KBP
2019: BCN LCY AGP SBZ KBP LPP SVL DOH JNB CPT DOH TFS
2020: ALC BIO LCY
Waarom ga je niet eerst je shit op de rit krijgen en dan verpleegkunde doen? Waarom moet dat nu?
Je hebt toch echt heel erg zelf je billen gebrand (ik zie nogal wat vingers naar anderen....) dus in mijn boekje kun je het ook beter zelf eerst oplossen voor je aan een nieuwe kuil begint
Je hebt toch echt heel erg zelf je billen gebrand (ik zie nogal wat vingers naar anderen....) dus in mijn boekje kun je het ook beter zelf eerst oplossen voor je aan een nieuwe kuil begint
Zelfs als jurist had ik minstens 10 jaar nodig om zo'n schuld af te lossen. 10 jaar een baan hebben waar je dood ongelukkig van word zag ik niet zo zitten. Toen ik werkte als jurist werd ik heel somber en ik had nergens meer zin in. Ik zag het echt niet meer zitten.quote:
Je had ook nog een paar jaartjes kunnen cashen als jurist, je studieschuld afbetalen en dan met een schone lei beginnen aan je studie verpleegkunde.
Onder het oude stelsel is het toch max 15 jaar terugbetalen en dan word de rest kwijtgescholden, de termijnbetaling is op draagkracht gebaseerd, tevens kun je om een verlaging van de schuld vragen als je 4 jaar na afstuderen nog op een laag inkomen zit.
Misschien kun je niet kopen de komende jaren (kon toch al niet als je weer wilt gaan studeren en hoe wil je dat betalen trouwens?) Maar met een normale baan kun jij prima huren en huisje boompje beestje voor elkaar krijgen.
Misschien kun je niet kopen de komende jaren (kon toch al niet als je weer wilt gaan studeren en hoe wil je dat betalen trouwens?) Maar met een normale baan kun jij prima huren en huisje boompje beestje voor elkaar krijgen.
“The problem with socialism is that you eventually run out of other people’s money.”
Nee. Ik en mijn ouders hebben wat geld gespaard waar ik een jaartje mee vooruit zou kunnen. vanaf het tweede jaar zou ik een inkomen hebben omdat ik duaal wil studeren en dan 36 uur per week werk.quote:
Krijg je trouwens nog wel stufi voor die tweede studie?
En die 36 uur is gegarandeerd of neem je een gok welke ertoe kan leiden dat je weer een hoop geld weggooit en alsnog je opleiding wegens geldgebrek moet stoppen?quote:
[..]
Nee. Ik en mijn ouders hebben wat geld gespaard waar ik een jaartje mee vooruit zou kunnen. vanaf het tweede jaar zou ik een inkomen hebben omdat ik duaal wil studeren en dan 36 uur per week werk.
“The problem with socialism is that you eventually run out of other people’s money.”
Ga dan werken in een andere baan. of doe er naast iets waar je energie uit haalt, zo als (juridisch) vrijwilligerswerk voor een stichtingquote:
[..]
Zelfs als jurist had ik minstens 10 jaar nodig om zo'n schuld af te lossen. 10 jaar een baan hebben waar je dood ongelukkig van word zag ik niet zo zitten. Toen ik werkte als jurist werd ik heel somber en ik had nergens meer zin in. Ik zag het echt niet meer zitten.
Je zit niet automatisch 10 jaar vast aan een baan als jurist. Er zijn een boel banen die je kunt doen, vooral als je WO opgeleid bent
Sorry maar ik vind dit allemaal ultiem verwend klinken
Hou je er rekening mee dat je instellingscollegegeld moet betalen?quote:
[..]
Nee. Ik en mijn ouders hebben wat geld gespaard waar ik een jaartje mee vooruit zou kunnen. vanaf het tweede jaar zou ik een inkomen hebben omdat ik duaal wil studeren en dan 36 uur per week werk.
Ik krijg heel gemengde reacties en adviezen. Sommige mensen zeggen dat ik juist nu ik nog jong ben verpleegkunde moet gaan doen, omdat ik over 15 jaar als mijn schuld is afbetaald behoorlijk wat ouder ben en dan is het een stuk moeilijker om te beginnen aan een nieuwe studie en daar dan ook een baan in te vinden samen met alle jonge net afgestudeerde verpleegkundigen.quote:
Waarom ga je niet eerst je shit op de rit krijgen en dan verpleegkunde doen? Waarom moet dat nu?
Je hebt toch echt heel erg zelf je billen gebrand (ik zie nogal wat vingers naar anderen....) dus in mijn boekje kun je het ook beter zelf eerst oplossen voor je aan een nieuwe kuil begint
Ik geef alleen mijzelf de schuld hiervan. Ik wijs geen vingertjes naar anderen. Uiteindelijk heb ik zelf de beslissing genomen om rechten te studeren. Maar daar kan ik nu niks meer aan veranderen.
En waar is dat op gebaseerd? Er zijn juist bij verpleegkunde heel veel zijinstromersquote:
[..]
Ik krijg heel gemengde reacties en adviezen. Sommige mensen zeggen dat ik juist nu ik nog jong ben verpleegkunde moet gaan doen, omdat ik over 15 jaar als mijn schuld is afbetaald behoorlijk wat ouder ben en dan is het een stuk moeilijker om te beginnen aan een nieuwe studie en daar dan ook een baan in te vinden samen met alle jonge net afgestudeerde verpleegkundigen.
Ik geef alleen mijzelf de schuld hiervan. Ik wijs geen vingertjes naar anderen. Uiteindelijk heb ik zelf de beslissing genomen om rechten te studeren. Maar daar kan ik nu niks meer aan veranderen.
Dat hoeft niet als je een opleiding in de zorg of onderwijs gaat volgen.quote:
[..]
Hou je er rekening mee dat je instellingscollegegeld moet betalen?
Ik wil juist weg uit die juridische wereld. Is gewoon niks voor me.quote:
Waarom doe je geen advocatenstage en word je letseladvocaat.
Je laat het allemaal heel makkelijk klinken, maar dat is het absoluut niet. Sowieso liggen de banen niet voor het oprapen (ook zeker niet voor WO opgeleiden). Dat blijven mensen maar zeggen en ondertussen zie ik meerdere mede afgestudeerden met de handen in het haar maanden en soms zelfs meer dan een jaar solliciteren naar alles wat ze maar tegenkomen.quote:
[..]
Ga dan werken in een andere baan. of doe er naast iets waar je energie uit haalt, zo als (juridisch) vrijwilligerswerk voor een stichting
Je zit niet automatisch 10 jaar vast aan een baan als jurist. Er zijn een boel banen die je kunt doen, vooral als je WO opgeleid bent
Sorry maar ik vind dit allemaal ultiem verwend klinken
Daarbij had ik een baan en daar werd ik diep ongelukkig van. Had er totaal geen plezier in en voelde me heel erg down. Als het verwend klinkt om een leuke baan te willen waar ik niet depressief van word dan is dat maar zo.
Tjah, heel vervelend dat het niks voor je is maar daar verdwijnt die 65k niet door.
Maar volgens mij wil je niet echt dingen horen die niet in je eigen straatje passen en niet al bevestigen wat je zelf bedacht hebt.
Maar volgens mij wil je niet echt dingen horen die niet in je eigen straatje passen en niet al bevestigen wat je zelf bedacht hebt.
Behulpzaam als een waterkraan.
Op woensdag 29 april 2015 16:30 schreef seto het volgende:
als je niet #teamhenk bent ben je gewoon een *weggeFopt*homo
Op woensdag 29 april 2015 16:30 schreef seto het volgende:
als je niet #teamhenk bent ben je gewoon een *weggeFopt*homo
Heb je het al geprobeerd? Want je baseert je alleen maar op 'ik zie anderen' 'anderen zeggen'quote:
[..]
Je laat het allemaal heel makkelijk klinken, maar dat is het absoluut niet. Sowieso liggen de banen niet voor het oprapen (ook zeker niet voor WO opgeleiden). Dat blijven mensen maar zeggen en ondertussen zie ik meerdere mede afgestudeerden met de handen in het haar maanden en soms zelfs meer dan een jaar solliciteren naar alles wat ze maar tegenkomen.
Daarbij had ik een baan en daar werd ik diep ongelukkig van. Had er totaal geen plezier in en voelde me heel erg down. Als het verwend klinkt om een leuke baan te willen waar ik niet depressief van word dan is dat maar zo.
tegen over elke anekdote jouw kant op, zijn er ook van mensen die het gelukt is
Maar je hebt je plan al rond want je bent anders down en er zijn mensen bereid weer geld in je put te gooien dus wat heeft dit topic voor zin?
Vooral doen! Komt vanzelf goed met die schuld en zo
Dit gevoel heb ik ook sterk.quote:Op maandag 29 mei 2017 15:30 schreef fathank het volgende:
Tjah, heel vervelend dat het niks voor je is maar daar verdwijnt die 65k niet door.
Maar volgens mij wil je niet echt dingen horen die niet in je eigen straatje passen en niet al bevestigen wat je zelf bedacht hebt.
Breitling - Instruments for Professionals
Wat je ook doet, ik zou me niet zomaar storten in een opleiding die je ook geen baan op gaat leveren die 3k netto gaat verdienen. Want dan ben dus straks tegen de eind 20 / begin 30, en kan je wel vergeten dat je komende 10 / 15 jaar ook maar iets van een lening gaat krijgen. Zelfs geen lening om een speelgoedautootje te kopen, want er is ook steeds meer beweging om studieschulden wél bij het BKR te registeren, en dan kan je het helemaal shaken. Creditcard? Nope. Rood staan? Nope. Klein kredietje voor een nieuwe keuken? Nope.
Je hoeft echt niet zo naar te doen. Ja ik heb fouten gemaakt, maar dat hoeft niet te betekenen dat ik nu niet meer kan gaan voor datgene waar ik wel gelukkig van word.quote:
[..]
Heb je het al geprobeerd? Want je baseert je alleen maar op 'ik zie anderen' 'anderen zeggen'
tegen over elke anekdote jouw kant op, zijn er ook van mensen die het gelukt is
Maar je hebt je plan al rond want je bent anders down en er zijn mensen bereid weer geld in je put te gooien dus wat heeft dit topic voor zin?
Vooral doen! Komt vanzelf goed met die schuld en zo
Ik heb niet gevraagd om advies over het wel of niet volgen van de opleiding. Ik vroeg financieel advies over hoe het te combineren en hoe ik met een lager inkomen mogelijk wel aan huisje, boompje, beestje kon beginnen en hoe daar mee om te gaan. Daar moeten ook genoeg voorbeelden van zijn.
Daarbij heb ik zelf veel geld gespaard met baantjes om dat eerste jaar te studeren. Daar neem ik zelf verantwoordelijkheid voor. Het geld wat aan mij is besteed is niet in een put gegooid. Ik heb een diploma en ik zal hoe dan ook mijn schuld af betalen. Ik heb dus geen neerbuigende opmerkingen daarover nodig.
Wat kan jij overdrijven.quote:Op maandag 29 mei 2017 15:44 schreef Cyanide- het volgende:
Wat je ook doet, ik zou me niet zomaar storten in een opleiding die je ook geen baan op gaat leveren die 3k netto gaat verdienen. Want dan ben dus straks tegen de eind 20 / begin 30, en kan je wel vergeten dat je komende 10 / 15 jaar ook maar iets van een lening gaat krijgen. Zelfs geen lening om een speelgoedautootje te kopen, want er is ook steeds meer beweging om studieschulden wél bij het BKR te registeren, en dan kan je het helemaal shaken. Creditcard? Nope. Rood staan? Nope. Klein kredietje voor een nieuwe keuken? Nope.
Life is just a series of peaks and troughs, yeah. And you don't know whether you're in a trough until you're climbing out, or on a peak, 'till you're coming down. And that's it. - David Brent
Genoegen nemen met minder / Tering naar de nering zetten.quote:
hoe ik met een lager inkomen mogelijk wel aan huisje, boompje, beestje kon beginnen en hoe daar mee om te gaan.
Simpeler word het niet.
“The problem with socialism is that you eventually run out of other people’s money.”
|
|
