Een keer bloedonderzoek doen kan zeker voor 'middelbare/senior' katten (zeg vanaf een jaar of 8) absoluut geen kwaad en is ook wel aan te raden; het kan helpen om bijvoorbeeld nierfalen vroegtijdig op te sporen.
Maar om het als belangrijkste graadmeter te gebruiken voor het type narcose...ik weet het nog zo net niet. Bloedonderzoek is aanvullend onderzoek; door eerst lichamelijk onderzoek te doen zou je als dierenarts toch best een aardig idee moeten kunnen krijgen over de eventuele risico's. Een kat met beginnende nierfalen maar in verder prima conditie gaat doorgaans niet gelijk dood van een 'standaard' narcose, maar een oud en graatmager dier met uitstekende bloedwaarden (ja dat kan) dat kan best nog even spannend worden...
Daarbij....voer voor discussie; je narcose moet eigenlijk altijd gewoon de veiligste methode zijn. Wat mij betreft dan. Maar dat is vaak toch slechts theorie, en wat nu precies de veiligste methode is, is ook weer omstreden. Om het makkelijk te maken
Laat ik het zo zeggen; ik heb met en zonder dit soort risico-bepalingen door middel van bloedonderzoek gewerkt, en ik zie eigenlijk bar weinig verschil in het aantal complicaties dat ontstaat puur gekeken naar het middel. Er gingen in de ene praktijk niet meer dieren dood dan in de andere, ondanks dat ze allemaal wat anders deden.
Wat wel verschil maakt is de handigheid en de ervaring van de dierenarts (en assistenten) met de middelen die ze gebruiken. Want elk middel heeft zo zijn bijwerkingen, en die moet je kunnen herkennen en ondervangen. En dat is soms best nog een kunst. (Zo vind ik bijvoorbeeld midazolam - een middel dat vaak gebruikt voor dieren met een hartruisje en daardoor een 'risico narcose middel' - helemaal geen fijn middel; je kunt het niet tegen spuiten, de dieren raken er vaak enorm gedesoriėnteerd en schrikachtig van.... soms lijkt het de veiligste optie, maar ik weet veel beter wat ik kan verwachten met medetomidine, ketamine, propofol en isofluraan. Wat er weer voor zorgt dat ik beter op mijn onderbuikgevoel kan vertrouwen, en dan kun je je toch afvragen wat dan weer veiliger is. Want dieren gaan zelden dood op de OK-tafel, veel vaker in de recovery. )
Dus....euh....conclusie: bloedonderzoek is helemaal prima en echt niet verkeerd, maar laat het niet enkel doen vanwege de narcose, maar ook gewoon omdat een APKtje bij dieren heel niet verkeerd is.
En netjes gewoon jaarlijks op controle (vaccineren heb ik het dan niet over. Gewoon even een jaarlijkse gezondheidscheck. Want ze kunnen inderdaad niet alle pijntjes en klachten aangeven zoals wij dat wel kunnen benoemen.)
En gebitsbehandelingen gaan eigenlijk altijd onder volledige narcose (Vaak een combi van medetomidine en ketamine met isofluraan of bijvoorbeeld propofol. Of midazolam en/of propofol in het geval van hoger risico.) Een roesje met enkel isofluraan wordt nog wel eens gedaan bij konijnen (die hebben echt een hoger narcose-risico) maar voor katten en honden is het eigenlijk niet werkbaar. Die komen te snel weer bij, wil je het echt netjes doen. Plus dat het vaak toch een beetje gevoelig kan zijn.