SPT Sport Algemeen
Ben jij sportief? Volg je alles wat met sport te maken heeft? Of heb je gewoon iets te melden of te vragen over een sport? Dan is dit het forum waar je zijn moet.
Als je weet of er lucht of zand in een band zit ben je van harte welkom!quote:Op woensdag 17 mei 2017 01:37 schreef Tjacka het volgende:
[..]
Ik meld mij. Al kijk ik altijd de grote rondes wel en soms de klassiekers.
Etappe 11: Firenze (Ponte a Ema) - Bagno di Romagna, 161 km
Het Nederlandse wielrennen heeft veel magere jaren gehad, maar de laatste tijd gaat het in de grote rondes wel lekker. Sinds de Vuelta van 2015 hebben 'we' in iedere grote ronde minstens één rit gewonnen. Dankzij de afgetekende overwinning van Tom Dumoulin is dit nu de vijfde grote ronde op rij met een Nederlandse ritoverwinning. Een ongekende luxe. Voor Dumoulin zelf is het al zijn vierde grote ronde op rij waarin hij een rit wint. Tijdens deze tijdrit heeft hij officieel bewezen dat hij een mutant is. Hij heeft hetzelfde geflikt als de jongens van Team Sky: gewicht verliezen, maar toch je vermogen houden. Het klinkt onlogisch, maar in het nieuwe wielrennen is alles mogelijk. Dankzij zijn grandioze overwinning pakte Dumoulin ook meteen de roze trui. Hij reed de rest op een hoop. Quintana verloor bijna drie minuten en staat nu meer dan twee minuten achter in het klassement. De rest staat nog verder achter. Toch is deze Giro nog lang niet beslist. Dumoulin heeft zich eigenlijk pas sinds dit jaar toegelegd op het rondewerk, hij is nog een onbeschreven blad in het echte hooggebergte, in ritten met meerdere zware cols achter elkaar. Het gaat nog spannend worden, vooral in de derde week. Quintana gaat tegen die tijd nog wat harder rijden en hij heeft ook nog eens een sterkere ploeg. Bovendien blijft Dumoulin toch een Nederlander, hij komt in de komende etappes vast wel weer iets tegen. Een sneeuwmuur, ofzo. Het is niet zo dat Dumoulin een zekerheidje is, van de zeven grote rondes waar hij aan begon wist hij er maar drie uit te rijden. Voordat de NOS alweer razend enthousiast wordt en Dione de Graaff richting Italië stuurt kunnen we dus maar beter vast wat relativeren. De rit die nu volgt zou bijvoorbeeld al een rit kunnen zijn waarin Tom tijd gaat verliezen. Daags na de zware tijdrit komt een zware heuvelrit met vier stevige beklimmingen. Een rit waarin een hoop kan gebeuren, als enkele klassementsrenners willen koersen. Bovendien een rit waarin een van de grootste Italiaanse wielerhelden geëerd gaat worden. Het is immers een jubileumeditie van de Giro. Daar hebben we nog niet veel van gemerkt, maar de komende dagen gaat dat gelukkig veranderen.
Deze rit start op het Piazzale Michelangelo, een plein op een heuvel, genoemd naar een van de grootste kunstenaars uit de geschiedenis. We starten aan de zuidkant van de rivier Arno, die Firenze in tweeën deelt. Firenze, of Florence, is een stad met 378.000 inwoners in Toscane. We zijn dus weer aangekomen in een nieuwe regio, we gaan in rap tempo richting het noorden. Firenze is een van de bekendere en mooiere steden van Italië, met een grote geschiedenis. In 59 voor Christus werd de stad opgericht door niemand minder dan Julius Caesar. In latere tijden werd de stad vooral bekend als de bakermat van de renaissance. Bijna alle belangrijke figuren van deze periode hebben tijd in Florence doorgebracht, waaronder Donatello, Dante Alighieri, Machiavelli en dus ook Michelangelo. De invloed van de renaissance is tot op de dag van vandaag nog overal te zien in de stad. Er staan nog talloze gebouwen uit deze tijd, met name in het historische centrum. Belangrijke gebouwen zijn onder meer Santa Maria del Fiore (ook wel de Duomo) en de Ponte Vecchio. Uiteraard is Firenze door dit alles een populaire bestemming door toeristen, in het centrum stikt het van de winkeltjes, cafés en allerlei restaurantjes. Dit is een stad die absoluut niet mag ontbreken in de 100e Giro, zeker niet omdat de ronde hier in het verleden al zo vaak is geweest. 29 keer is hier al een rit gestart en er is ook met enige regelmaat een rit geëindigd in deze stad. Voor het laatst in 2013, toen was de Rus Maxim Belkov de beste van een groepje vluchters, vooral omdat hij toen de enige was die in een gladde afdaling overeind wist te blijven. Florence is natuurlijk ook de stad van het wereldkampioenschap van 2013, toen Rui Costa wereldkampioen werd. De renners starten nu dus op het Piazzale Michelangelo, vanwaar ze een grandioos uitzicht over de stad hebben. Enkele hoogtepunten van Fiorentina zijn vanaf dit punt te bewonderen. Voor de renners die bijziend zijn is er op het plein zelf ook genoeg te bewonderen, zo staan er wat kopieën van standbeelden van Michelangelo, onder andere van zijn David. Na de start aan dit plein rijden de renners geneutraliseerd richting Ponte a Ema, een klein dorpje met een groot verhaal. Het is het dorpje waar lang geleden, in 1914, een van de grootste renners ooit geboren werd. De Giro eerst tijdens de 100e editie een van haar grootste kampioenen, Gino Bartali.
Gino Bartali, de eeuwige rivaal van Fausto Coppi, won in zijn carrière drie keer de Giro en twee keer de Tour de France. Dat had nog veel meer kunnen zijn, ware het niet dat zijn carrière hinderlijk onderbroken werd door de Tweede Wereldoorlog. Volgens de overlevering speelde hij in die oorlog wel een heldhaftige rol, door meer dan 800 Joden te helpen. Naar het schijnt smokkelde hij in het frame van zijn eigen fiets allerlei documenten mee. Dit werd wel ontdekt, waardoor hij nog een tijd gevangen heeft gezeten. Na de oorlog ging hij wel meteen verder waar hij was gebleven, met het winnen van koersen. Hij was een van de meest geliefde renners tijdens en ook zeker na zijn carrière, daarom kan een eerbetoon aan hem niet ontbreken. In zijn Ponte a Ema is de neutralisatie voorbij en begint de koers dan echt. De rit begint met 15 makkelijke kilometers, de makkelijkste van de dag. Ze fietsen langs de oevers van de Arno, over een brede en vooral vlakke weg richting Pontassieve. Net buiten deze stad begint dan de eerste van vier serieuze beklimmingen. De Passo della Consuma is een klim van 16 kilometer lang, aan 6%. Het is dus meteen een behoorlijk lastige klim, vooral zo de dag na een zware tijdrit. Het is een vrij onregelmatige klim, die direct lastig begint. Een paar kilometer aan 7%, met even verderop ook nog een kilometer aan 9%. Halverwege de klim zwakt het wat af richting 4%, maar richting de top gaat het weer aan meer dan 7% omhoog. In de laatste kilometer voor de top zwakt het dan weer wat af, voor het in het laatste stuk nog even aan 8% omhoog gaat. Dan komen de renners na 32 kilometer koers boven op deze klim van de tweede categorie, in het dorpje Consuma. De eerste klim van de dag is dus een mooie. De weg is breed, het wegdek is eindelijk een keer goed en de omgeving is bosrijk.
De afdaling van de Passo della Consuma is niet ontzettend lastig. De weg is breed en de bochten zijn over het algemeen goed in te schatten. Het wegdek is soms wel weer wat slechter, maar dat is eigenlijk het enige minpunt van deze afdaling. Tijdens het dalen zal er regelmatig een prachtig uitzicht over het Toscaanse landschap zijn. Pas aan het eind van de afdaling, als de renners het dorp Stia binnenrijden, zal het lastiger worden. Het laatste stuk van de afdaling, richting deze stad, kent nog een paar haarspeldbochten en in de stad zelf is er een linke bocht naar rechts, waarna de renners tussen de huizen komen de rijden over een smallere weg. In Stia zal na 48 kilometer ook de tussensprint van de dag zijn en na deze tussensprint begint de weg meteen weer omhoog te lopen. De tweede klim van de dag gaat direct beginnen, zonder dat het tussendoor nog vlak wordt. Na een klim van de tweede categorie volgt nu een klim van de derde categorie, de Passo della Calla. Een klim van 16 kilometer, aan 5,3%. Verschilt dus niet heel veel van de eerste klim van de dag en had ook makkelijk een klim van de tweede categorie kunnen zijn, maar dit geheel terzijde. Het is een klim met minder uitschieters naar boven dan de vorige klim. Wat regelmatiger, met veel kilometers rond 6%, afgewisseld met een aantal wat vlakkere stroken. Het lastigste stuk van de klim komt na vier kilometer klimmen, dan gaat het twee kilometer aan 7% omhoog. Ook richting de top gaat het nog even aan 7% omhoog, maar lastiger dan dat wordt het niet. Na 64 kilometer komen de renners boven op de klim, verlaten ze Toscane en rijden ze een nieuwe regio binnen. We gaan Emilia-Romagna verkennen.
Na de extreem bochtige klim, door een dichtbegroeid bos, volgt nu een afdaling die eveneens enorm bochtig is. Hoe lastig die bochten precies zijn is moeilijk in te schatten, aangezien het nogal mistig was op deze Passo della Calla toen het karretje van Google hier kwam koekeloeren. Je ziet geen hand voor ogen. Het heeft er wel alle schijn van dat het een lastige afdaling is, want de weg is tijdens de afdaling een stuk smaller dan tijdens de klim. De renners rijden nog steeds door een bos, dus niet alle bochten kondigen zichzelf aan. Het gaat in het begin van de afdaling ook behoorlijk steil naar beneden, aan 7%. Het blijft draaien en keren, met enkele bochten die zeer scherp zijn en een aantal pittige haarspeldbochten. Dit is zonder enige twijfel een afdaling waar je de mindere dalers van het peloton flink onder druk kan zetten. Na drie zeer lastige kilometers in dalende lijn rijden de renners door een dorpje en wordt het even vlak. Na een vlakke kilometer gaat het weer verder naar beneden, het tweede deel van de afdaling begint. Dit deel is dan wel weer een stuk makkelijker. De bomen verdwijnen en het zicht wordt daardoor beter. Wel blijft de weg smal en het blijft ook zeer bochtig, dus helemaal simpel is het ook zeker niet. Door al die bochten blijft het een technische afdaling, waar nog steeds voor chaos kan worden gezorgd. Richting het eind van de afdaling krijgen de renners nog een paar haarspeldbochten voorgeschoteld, maar ondertussen wordt het uitzicht over de omgeving ook steeds meer. Na 13 kilometer in dalende lijn komen de renners door Cornolio en is het vervelendste deel van de afdaling geweest. In het kleine gehucht Cornolio staat nog een mooie kerk en bovendien is het uitzicht over de bergen hier impressionant.
In Cornolio is het ook even vlak, anderhalve kilometer hoeft er niet gedaald te worden. Vervolgens gaat het wel 11 kilometer verder naar beneden, richting Santa Sofia. De weg blijft nog een aantal kilometer smal en het blijft bochtig, maar zo lastig is het niet meer. Het gaat vals plat naar beneden, met tussendoor een aantal vlakke stroken. Op zes kilometer van Santa Sofia is er in het gehucht Cabelli een scherpe bocht naar rechts, maar daarna komen de renners wel op een bredere weg terecht. In de laatste kilometers van de afdaling wordt het niet meer lastig. Wel nog een boel bochten en het weg is weer heel pover, maar verder is er niks aan de hand. Na 91 kilometer rijdt het peloton door Santa Sofia, waar ook nog een aantal leuke bochtjes in het parcours opgenomen zijn. Bij het verlaten van deze stad begint de weg alweer omhoog te lopen, de volgende klim van de dag gaat beginnen. De Passo del Carnaio is een klim van de derde categorie, 11 kilometer lang en 4,3% gemiddeld. Het is een bijzonder onregelmatige klim, met in het begin van de klim een aantal haarspeldbochten. Het gaat in die bochten ook stevig omhoog, zo is er zelfs een redelijk lange strook aan 10%. Iedere lastige strook wordt alleen bijna direct opgevolgd door een stuk vals plat, waardoor het gemiddelde uiteindelijk niet heel hoog is. Eigenlijk heeft de klim maar vier lastige kilometers. Die kilometers zijn dan ook wel meteen extreem lastig, met percentages tussen de 8 en 10%, maar de overige zeven kilometer is het behoorlijk simpel. Vooral vals plat, met ook nog een paar stukjes afdaling tussendoor. De weg is hier wel goed en de omgeving is ook een lust voor het oog. Door alle tempowisselingen zou dit klimmetje nog wel voor wat actie kunnen zorgen, maar het is waarschijnlijker dat men wacht tot de laatste klim. Na 102 kilometer, op 60 kilometer van het eind, komen de renners boven op de Passo del Carnaio.
Er moet nog 60 kilometer worden gefietst, maar stiekem zijn we nu al in de buurt van de finishplaats. De afdaling die volgt na de top van de Passo del Carnaio is niet lang, maar wel pittig. De bochten volgen elkaar in een hoog tempo op en ze zijn bijna allemaal zeer scherp. Na deze lastige afdaling van vijf kilometer rijden de renners door San Piero in Bagno, waarna 108 kilometer de tussensprint is. Van San Piero in Bagno is het maar drie kilometer fietsen tot Bagno di Romagna, de finishplaats van vandaag. Het is in die kilometers zo goed als vlak. Het loopt een klein beetje omhoog, maar dat mag geen naam hebben. Na 111 kilometer passeren de renners alvast de finishboog, maar dan volgt er dus nog een rondje van 50 kilometer. Het is voor Luka Pibernik te hopen dat hij nu wel goed op de hoogte is, anders komt hij van een koude kermis thuis. Buiten Bagno di Romagna gaat de slotklim van vandaag beginnen. De Monte Fumaiolo is een beklimming van de tweede categorie, in totaal 23 kilometer lang en 3,7% gemiddeld. Het is een klim die simpel begint, met acht kilometer aan 4%, zonder dat het ooit steiler wordt dan 6%. De renners rijden over een bredge weg door de beboste heuvels, langs steile rotswanden, richting Verghereto. Ze rijden ook steeds langs een snelweg, die zo nu en dan in beeld komt.
In Verghereto, na 120 kilometer, stopt het klimmen even en gaat het anderhalve kilometer licht naar beneden. Dit korte afdalinkje heeft een paar bochten, maar de weg is breed en het wegdek is ook vrij behoorlijk, dus dat stelt allemaal niet veel voor. Na de afdaling gaat het weer even twee kilometer omhoog aan 4%, door een zeer fraaie omgeving over een kronkelige weg. Na die twee kilometer in stijgende lijn hebben we 11 kilometer van de klim gehad. Een tweede afdalinkje volgt, het gaat nu weer anderhalve kilometer naar beneden. Deze tweede afdaling is wat steiler dan de eerste, maar stelt alsnog niet veel voor. Alleen een lastige en scherpe bocht in Ville di Montecoronaro. Na dit dorpje begint de weg snel weer omhoog te lopen en dat zal vier kilometer zo blijven. De klim begint wat serieuzer te worden nu, er komen wat stroken voorbij aan 6 à 7%, maar omdat er ook weer veel vlakkere stroken zijn blijft het gemiddelde toch rond vier procent hangen. Na die vier kilometer in stijgende lijn wordt er nog even kort een halve kilometer gedaald en daarna gaat het slot van de klim beginnen. Het gaat nog vijf kilometer omhoog en dat zijn ook direct de vijf lastigste kilometers. Er volgt nog een kilometer aan 4%, daarna loopt het op richting de 6% en als de renners in het dorpje Balze linksaf slaan gaat het de laatste drie kilometer richting de top omhoog aan 8,6%, met uitschieters naar 12%. De laatste kilometer van de klim stijgt het aan 11% gemiddeld, het venijn zit hier echt in de staart. Na 135 kilometer koers, op 26 kilometer van de streep, komen de renners dan boven op de Fumaiolo. Dit is zo'n klim die duidelijk lastiger is dan het gemiddelde stijgingspercentage doet vermoeden. Het lastige deel van de klim komt ook redelijk uit het niets. Na het passeren van een hotel slaan de renners ineens linksaf en komen ze op een smallere weg in een bos terecht, die meteen steil omhoogloopt. De Fumaiolo is overigens de berg waar de Tiber haar oorsprong vindt. Geen onbelangrijk riviertje, dacht ik zo.
Na de klim volgt er natuurlijk een afdaling en deze afdaling is lastig. De weg naar de top was smal en het blijft smal. Daarnaast is het enorm bochtig, dwars door een donker bos waardoor het zicht ook niet altijd optimaal zal zijn. Na twee lastige kilometers verlaten de renners het bos en komen ze in wat meer open terrein terecht, waar alles weer wat overzichtelijker wordt. Het blijft wel nog drie kilometer heel bochtig en daarmee dus ook technisch. Het wegdek vertoont bovendien enige kenmerken van slijtage, dat zal de renners bij he dalen ook niet direct een fijn gevoel geven. Na vijf kilometer in dalende lijn wordt de afdaling wat minder bochtig en ook wat minder steil. Het gaat drie kilometer grotendeels rechtdoor, met af en toe nog wel een bochtje. De renners komen na 144 kilometer door het dorpje Riofreddo, waar de weg ineens een stuk breder wordt. Na Riofreddo daalt het nog even een kilometer verder, met een paar bochten, maar dan steken de renners een rivier over en gaat de weg weer omhoog. Ongeveer 2,5 kilometer lang gaat het omhoog aan ongeveer 4%. Veel stelt dat niet voor, maar het is het laatste beetje bergop van de dag, dus als er nog een beslissing geforceerd moet worden kan dat hier eventueel nog. Na dit laatste klimmetje is het nog 13 kilometer tot de streep. Het blijft even vlak, de renners rijden kort over een plateau, maar vervolgens wordt er verder afgedaald richting de finish. Dit laatste deel van de afdaling is niet moeilijk. Er zijn uiteraard nog wel de nodige bochten, maar verraderlijk wordt het niet meer. De weg is breed en de meeste bochten zijn goed in te schatten. Dit deel van de afdaling zou probleemloos moeten verlopen. Op 3,4 kilometer van de streep komen de renners beneden in San Piero in Bagno. Bij het binnenrijden van dit dorp is er nog een lastige bocht naar links, maar daarna gaat het een kilometer lang bijna rechtdoor. Op 2,5 kilometer van de streep gaan de renners bij een rotonde links en komen ze op bekende wegen terecht. Deze laatste kilometers hebben ze al eens gereden, dus zullen ze wel op de hoogte zijn van het feit dat het in de laatste twee kilometer bijna volledig rechtdoor gaat. Er moeten alleen nog even drie rotondes bedwongen worden en in de allerlaatste meters van de rit loopt het nog even heel licht omhoog.
Na 161 kilometer eindigt de rit dan in Bagno di Romagna. Het is voor het eerst in de geschiedenis van de Giro dat hier een rit eindigt. Bagno di Romagna is een kuuroord, met 6000 inwoners. De thermen werden hier al lang geleden gebouwd door de Romeinen, maar het dorp zelf werd eigenlijk pas in de middeleeuwen gebouwd. Bagno di Romagna heeft een prachtige locatie, tussen verschillende groene heuvels in, maar in het dorp zelf is niet veel te beleven. Er staat nog wel een redelijke kerk, maar verder moet je hier toch vooral voor de spa zijn. Het dorp beschikt over een groot aantal hotels, ieder natuurlijk met zijn eigen warmwaterbron. Dit kuuroord ziet er een stuk beter en moderner uit dan het vorige kuuroord waar we tijdens deze Giro waren, in Terme Luigiane. Hier lijkt het toch allemaal wat meer te bruisen. Het dorp is ook speciaal aangepast voor alle toeristen, zo kom je hier zelfs fietspaden tegen. Is in Italië toch altijd weer even schrikken. Enfin, tenzij je jezelf even lekker wil laten fêteren heb je hier verder niks te zoeken. Bagno di Romagna is geen hoogtepunt.
Deze lastige heuvelrit start om 12:20. Om 12:35 staan we dan bij het ouderlijk huis van Gino Bartali voor de deur, dat tegenwoordig dienst doet als een soort van bedevaartsoord. De koers zal dan op gang komen en tussen 16:54 en 17:29 zal het weer voorbij zijn. Eurosport schijnt er om 13:15 weer bij te zijn. We kunnen dan dus weer urenlang gaan genieten van de slechte verstandhouding tussen Karsten Kroon en Jeroen Vanbelleghem. Ik begin steeds meer het gevoel te krijgen dat die twee elkaar niet kunnen luchten of zien. Dat begrijp ik ook volledig, want ik kan ze allebei ook niet meer aanhoren. Na deze rit zijn we dan wel weer over de helft van onze lijdensweg, wie weet houden we het nog vol ook. In Florence gaat het morgen prima weer worden. 26 graden, geen wolkje aan de lucht en niet gek veel wind. In Bagno di Romagna wordt het wat minder warm, maar met 20 graden alsnog aangenaam. Ook daar wordt geen regen verwacht en ook de wind zal niet op de afspraak zijn.
Dit is een rit zoals ik ze graag zie. Een hoop heuvels, bijna meteen actie en zo nu en dan een aankomst beneden is ook best leuk. Normaliter is dit een etappe voor de vluchters, omdat zo'n rit toch vaak lastig te controleren is. Na de tijdrit is het nu alleen de vraag wat er gaat gebeuren. Nairo Quintana verloor meer tijd dan vooraf werd verwacht en staat nu op een behoorlijke achterstand. Hij kan nu twee dingen doen: wachten op de derde week, of er meteen aan gaan beginnen. Ik heb geen idee wat hij van plan is, maar Movistar heeft in ieder geval wel het lot van deze etappe in handen. Andere ploegen zullen niet snel gaan rijden. Alleen Nibali wil hier misschien nog wel iets proberen, omdat er een aantal lastige afdalingen in het parcours zitten. Na lang wikken en wegen denk ik toch dat deze etappe voor de vluchters zal zijn. Quintana is zelf ook niet bepaald een meesterdaler, dus vraag ik me af of hij tijdens deze rit gaat proberen Dumoulin te lossen en ik vraag me ook af of de klimmetjes zwaar genoeg zijn. Het ligt meer voor de hand om tot de derde week te wachten. Maar goed, ik sluit het ook niet uit dat Movistar meteen vanaf het begin oorlog gaat maken. Enfin, toch maar vijf willekeurige vluchters noemen dan.
1. Conti. Reed ontzettend sterk in de rit naar Peschici, maar kwam daar in de slotfase nogal lullig ten val. Hij beschikt desondanks over wonderbenen en met die benen zal hij toch wat willen doen. Ik verwacht hem daarom nog wel een aantal keer in de aanval. Dit lijkt wel een goede rit voor hem, want hij klimt sterk, kan aardig dalen en aan de meet is hij niet eens zo traag.
2. Woods. Begon in zijn eerste grote ronde heel sterk, vooral op de korte en steile aankomsten bergop deed hij het heel goed. Op Blockhaus viel hij dan wel weer finaal door de mand. Staat nu op een behoorlijke achterstand, dus wordt het tijd om kansloos aan te gaan vallen. Er gaat tijdens deze rit in ieder geval een renner van Cannondale in de aanval gaan, dat is evident.
3. Konrad. De laatste tijd zijn overal de Bora's aan het vliegen alsof het niks kost. Alleen Konrad heb ik nog niet echt in beeld gezien. Terwijl zijn minder getalenteerde ploeggenoten de stenen uit de straat rijden. Tijd voor Patrick om eens een keer in de aanval te gaan.
4. Sanchez. Iedere keer als ik hem niet noem gaat ie in de aanval of rijdt ie sterk, als ik hem wel noem zie je hem nergens. Oftewel, Sanchez gaan we tijdens deze rit weer niet zien.
5. Fraile. Wil nog altijd voor de bergtrui gaan, maar dan moet hij ondertussen wel een keer punten gaan pakken. Tijdens deze rit zijn er best wat punten te verdienen, dus lijkt het me heel verstandig dat hij in de aanval gaat. Maarja, dan gaat hij weer al z'n krachten verspillen bij de sprintjes bergop en heeft hij aan de finish niks meer over.
Overigens is Eurosport wel echt stom.
[ Bericht 0% gewijzigd door Rellende_Rotscholier op 17-05-2017 04:23:41 ]
Het Nederlandse wielrennen heeft veel magere jaren gehad, maar de laatste tijd gaat het in de grote rondes wel lekker. Sinds de Vuelta van 2015 hebben 'we' in iedere grote ronde minstens één rit gewonnen. Dankzij de afgetekende overwinning van Tom Dumoulin is dit nu de vijfde grote ronde op rij met een Nederlandse ritoverwinning. Een ongekende luxe. Voor Dumoulin zelf is het al zijn vierde grote ronde op rij waarin hij een rit wint. Tijdens deze tijdrit heeft hij officieel bewezen dat hij een mutant is. Hij heeft hetzelfde geflikt als de jongens van Team Sky: gewicht verliezen, maar toch je vermogen houden. Het klinkt onlogisch, maar in het nieuwe wielrennen is alles mogelijk. Dankzij zijn grandioze overwinning pakte Dumoulin ook meteen de roze trui. Hij reed de rest op een hoop. Quintana verloor bijna drie minuten en staat nu meer dan twee minuten achter in het klassement. De rest staat nog verder achter. Toch is deze Giro nog lang niet beslist. Dumoulin heeft zich eigenlijk pas sinds dit jaar toegelegd op het rondewerk, hij is nog een onbeschreven blad in het echte hooggebergte, in ritten met meerdere zware cols achter elkaar. Het gaat nog spannend worden, vooral in de derde week. Quintana gaat tegen die tijd nog wat harder rijden en hij heeft ook nog eens een sterkere ploeg. Bovendien blijft Dumoulin toch een Nederlander, hij komt in de komende etappes vast wel weer iets tegen. Een sneeuwmuur, ofzo. Het is niet zo dat Dumoulin een zekerheidje is, van de zeven grote rondes waar hij aan begon wist hij er maar drie uit te rijden. Voordat de NOS alweer razend enthousiast wordt en Dione de Graaff richting Italië stuurt kunnen we dus maar beter vast wat relativeren. De rit die nu volgt zou bijvoorbeeld al een rit kunnen zijn waarin Tom tijd gaat verliezen. Daags na de zware tijdrit komt een zware heuvelrit met vier stevige beklimmingen. Een rit waarin een hoop kan gebeuren, als enkele klassementsrenners willen koersen. Bovendien een rit waarin een van de grootste Italiaanse wielerhelden geëerd gaat worden. Het is immers een jubileumeditie van de Giro. Daar hebben we nog niet veel van gemerkt, maar de komende dagen gaat dat gelukkig veranderen.
Deze rit start op het Piazzale Michelangelo, een plein op een heuvel, genoemd naar een van de grootste kunstenaars uit de geschiedenis. We starten aan de zuidkant van de rivier Arno, die Firenze in tweeën deelt. Firenze, of Florence, is een stad met 378.000 inwoners in Toscane. We zijn dus weer aangekomen in een nieuwe regio, we gaan in rap tempo richting het noorden. Firenze is een van de bekendere en mooiere steden van Italië, met een grote geschiedenis. In 59 voor Christus werd de stad opgericht door niemand minder dan Julius Caesar. In latere tijden werd de stad vooral bekend als de bakermat van de renaissance. Bijna alle belangrijke figuren van deze periode hebben tijd in Florence doorgebracht, waaronder Donatello, Dante Alighieri, Machiavelli en dus ook Michelangelo. De invloed van de renaissance is tot op de dag van vandaag nog overal te zien in de stad. Er staan nog talloze gebouwen uit deze tijd, met name in het historische centrum. Belangrijke gebouwen zijn onder meer Santa Maria del Fiore (ook wel de Duomo) en de Ponte Vecchio. Uiteraard is Firenze door dit alles een populaire bestemming door toeristen, in het centrum stikt het van de winkeltjes, cafés en allerlei restaurantjes. Dit is een stad die absoluut niet mag ontbreken in de 100e Giro, zeker niet omdat de ronde hier in het verleden al zo vaak is geweest. 29 keer is hier al een rit gestart en er is ook met enige regelmaat een rit geëindigd in deze stad. Voor het laatst in 2013, toen was de Rus Maxim Belkov de beste van een groepje vluchters, vooral omdat hij toen de enige was die in een gladde afdaling overeind wist te blijven. Florence is natuurlijk ook de stad van het wereldkampioenschap van 2013, toen Rui Costa wereldkampioen werd. De renners starten nu dus op het Piazzale Michelangelo, vanwaar ze een grandioos uitzicht over de stad hebben. Enkele hoogtepunten van Fiorentina zijn vanaf dit punt te bewonderen. Voor de renners die bijziend zijn is er op het plein zelf ook genoeg te bewonderen, zo staan er wat kopieën van standbeelden van Michelangelo, onder andere van zijn David. Na de start aan dit plein rijden de renners geneutraliseerd richting Ponte a Ema, een klein dorpje met een groot verhaal. Het is het dorpje waar lang geleden, in 1914, een van de grootste renners ooit geboren werd. De Giro eerst tijdens de 100e editie een van haar grootste kampioenen, Gino Bartali.
Gino Bartali, de eeuwige rivaal van Fausto Coppi, won in zijn carrière drie keer de Giro en twee keer de Tour de France. Dat had nog veel meer kunnen zijn, ware het niet dat zijn carrière hinderlijk onderbroken werd door de Tweede Wereldoorlog. Volgens de overlevering speelde hij in die oorlog wel een heldhaftige rol, door meer dan 800 Joden te helpen. Naar het schijnt smokkelde hij in het frame van zijn eigen fiets allerlei documenten mee. Dit werd wel ontdekt, waardoor hij nog een tijd gevangen heeft gezeten. Na de oorlog ging hij wel meteen verder waar hij was gebleven, met het winnen van koersen. Hij was een van de meest geliefde renners tijdens en ook zeker na zijn carrière, daarom kan een eerbetoon aan hem niet ontbreken. In zijn Ponte a Ema is de neutralisatie voorbij en begint de koers dan echt. De rit begint met 15 makkelijke kilometers, de makkelijkste van de dag. Ze fietsen langs de oevers van de Arno, over een brede en vooral vlakke weg richting Pontassieve. Net buiten deze stad begint dan de eerste van vier serieuze beklimmingen. De Passo della Consuma is een klim van 16 kilometer lang, aan 6%. Het is dus meteen een behoorlijk lastige klim, vooral zo de dag na een zware tijdrit. Het is een vrij onregelmatige klim, die direct lastig begint. Een paar kilometer aan 7%, met even verderop ook nog een kilometer aan 9%. Halverwege de klim zwakt het wat af richting 4%, maar richting de top gaat het weer aan meer dan 7% omhoog. In de laatste kilometer voor de top zwakt het dan weer wat af, voor het in het laatste stuk nog even aan 8% omhoog gaat. Dan komen de renners na 32 kilometer koers boven op deze klim van de tweede categorie, in het dorpje Consuma. De eerste klim van de dag is dus een mooie. De weg is breed, het wegdek is eindelijk een keer goed en de omgeving is bosrijk.
De afdaling van de Passo della Consuma is niet ontzettend lastig. De weg is breed en de bochten zijn over het algemeen goed in te schatten. Het wegdek is soms wel weer wat slechter, maar dat is eigenlijk het enige minpunt van deze afdaling. Tijdens het dalen zal er regelmatig een prachtig uitzicht over het Toscaanse landschap zijn. Pas aan het eind van de afdaling, als de renners het dorp Stia binnenrijden, zal het lastiger worden. Het laatste stuk van de afdaling, richting deze stad, kent nog een paar haarspeldbochten en in de stad zelf is er een linke bocht naar rechts, waarna de renners tussen de huizen komen de rijden over een smallere weg. In Stia zal na 48 kilometer ook de tussensprint van de dag zijn en na deze tussensprint begint de weg meteen weer omhoog te lopen. De tweede klim van de dag gaat direct beginnen, zonder dat het tussendoor nog vlak wordt. Na een klim van de tweede categorie volgt nu een klim van de derde categorie, de Passo della Calla. Een klim van 16 kilometer, aan 5,3%. Verschilt dus niet heel veel van de eerste klim van de dag en had ook makkelijk een klim van de tweede categorie kunnen zijn, maar dit geheel terzijde. Het is een klim met minder uitschieters naar boven dan de vorige klim. Wat regelmatiger, met veel kilometers rond 6%, afgewisseld met een aantal wat vlakkere stroken. Het lastigste stuk van de klim komt na vier kilometer klimmen, dan gaat het twee kilometer aan 7% omhoog. Ook richting de top gaat het nog even aan 7% omhoog, maar lastiger dan dat wordt het niet. Na 64 kilometer komen de renners boven op de klim, verlaten ze Toscane en rijden ze een nieuwe regio binnen. We gaan Emilia-Romagna verkennen.
Na de extreem bochtige klim, door een dichtbegroeid bos, volgt nu een afdaling die eveneens enorm bochtig is. Hoe lastig die bochten precies zijn is moeilijk in te schatten, aangezien het nogal mistig was op deze Passo della Calla toen het karretje van Google hier kwam koekeloeren. Je ziet geen hand voor ogen. Het heeft er wel alle schijn van dat het een lastige afdaling is, want de weg is tijdens de afdaling een stuk smaller dan tijdens de klim. De renners rijden nog steeds door een bos, dus niet alle bochten kondigen zichzelf aan. Het gaat in het begin van de afdaling ook behoorlijk steil naar beneden, aan 7%. Het blijft draaien en keren, met enkele bochten die zeer scherp zijn en een aantal pittige haarspeldbochten. Dit is zonder enige twijfel een afdaling waar je de mindere dalers van het peloton flink onder druk kan zetten. Na drie zeer lastige kilometers in dalende lijn rijden de renners door een dorpje en wordt het even vlak. Na een vlakke kilometer gaat het weer verder naar beneden, het tweede deel van de afdaling begint. Dit deel is dan wel weer een stuk makkelijker. De bomen verdwijnen en het zicht wordt daardoor beter. Wel blijft de weg smal en het blijft ook zeer bochtig, dus helemaal simpel is het ook zeker niet. Door al die bochten blijft het een technische afdaling, waar nog steeds voor chaos kan worden gezorgd. Richting het eind van de afdaling krijgen de renners nog een paar haarspeldbochten voorgeschoteld, maar ondertussen wordt het uitzicht over de omgeving ook steeds meer. Na 13 kilometer in dalende lijn komen de renners door Cornolio en is het vervelendste deel van de afdaling geweest. In het kleine gehucht Cornolio staat nog een mooie kerk en bovendien is het uitzicht over de bergen hier impressionant.
In Cornolio is het ook even vlak, anderhalve kilometer hoeft er niet gedaald te worden. Vervolgens gaat het wel 11 kilometer verder naar beneden, richting Santa Sofia. De weg blijft nog een aantal kilometer smal en het blijft bochtig, maar zo lastig is het niet meer. Het gaat vals plat naar beneden, met tussendoor een aantal vlakke stroken. Op zes kilometer van Santa Sofia is er in het gehucht Cabelli een scherpe bocht naar rechts, maar daarna komen de renners wel op een bredere weg terecht. In de laatste kilometers van de afdaling wordt het niet meer lastig. Wel nog een boel bochten en het weg is weer heel pover, maar verder is er niks aan de hand. Na 91 kilometer rijdt het peloton door Santa Sofia, waar ook nog een aantal leuke bochtjes in het parcours opgenomen zijn. Bij het verlaten van deze stad begint de weg alweer omhoog te lopen, de volgende klim van de dag gaat beginnen. De Passo del Carnaio is een klim van de derde categorie, 11 kilometer lang en 4,3% gemiddeld. Het is een bijzonder onregelmatige klim, met in het begin van de klim een aantal haarspeldbochten. Het gaat in die bochten ook stevig omhoog, zo is er zelfs een redelijk lange strook aan 10%. Iedere lastige strook wordt alleen bijna direct opgevolgd door een stuk vals plat, waardoor het gemiddelde uiteindelijk niet heel hoog is. Eigenlijk heeft de klim maar vier lastige kilometers. Die kilometers zijn dan ook wel meteen extreem lastig, met percentages tussen de 8 en 10%, maar de overige zeven kilometer is het behoorlijk simpel. Vooral vals plat, met ook nog een paar stukjes afdaling tussendoor. De weg is hier wel goed en de omgeving is ook een lust voor het oog. Door alle tempowisselingen zou dit klimmetje nog wel voor wat actie kunnen zorgen, maar het is waarschijnlijker dat men wacht tot de laatste klim. Na 102 kilometer, op 60 kilometer van het eind, komen de renners boven op de Passo del Carnaio.
Er moet nog 60 kilometer worden gefietst, maar stiekem zijn we nu al in de buurt van de finishplaats. De afdaling die volgt na de top van de Passo del Carnaio is niet lang, maar wel pittig. De bochten volgen elkaar in een hoog tempo op en ze zijn bijna allemaal zeer scherp. Na deze lastige afdaling van vijf kilometer rijden de renners door San Piero in Bagno, waarna 108 kilometer de tussensprint is. Van San Piero in Bagno is het maar drie kilometer fietsen tot Bagno di Romagna, de finishplaats van vandaag. Het is in die kilometers zo goed als vlak. Het loopt een klein beetje omhoog, maar dat mag geen naam hebben. Na 111 kilometer passeren de renners alvast de finishboog, maar dan volgt er dus nog een rondje van 50 kilometer. Het is voor Luka Pibernik te hopen dat hij nu wel goed op de hoogte is, anders komt hij van een koude kermis thuis. Buiten Bagno di Romagna gaat de slotklim van vandaag beginnen. De Monte Fumaiolo is een beklimming van de tweede categorie, in totaal 23 kilometer lang en 3,7% gemiddeld. Het is een klim die simpel begint, met acht kilometer aan 4%, zonder dat het ooit steiler wordt dan 6%. De renners rijden over een bredge weg door de beboste heuvels, langs steile rotswanden, richting Verghereto. Ze rijden ook steeds langs een snelweg, die zo nu en dan in beeld komt.
In Verghereto, na 120 kilometer, stopt het klimmen even en gaat het anderhalve kilometer licht naar beneden. Dit korte afdalinkje heeft een paar bochten, maar de weg is breed en het wegdek is ook vrij behoorlijk, dus dat stelt allemaal niet veel voor. Na de afdaling gaat het weer even twee kilometer omhoog aan 4%, door een zeer fraaie omgeving over een kronkelige weg. Na die twee kilometer in stijgende lijn hebben we 11 kilometer van de klim gehad. Een tweede afdalinkje volgt, het gaat nu weer anderhalve kilometer naar beneden. Deze tweede afdaling is wat steiler dan de eerste, maar stelt alsnog niet veel voor. Alleen een lastige en scherpe bocht in Ville di Montecoronaro. Na dit dorpje begint de weg snel weer omhoog te lopen en dat zal vier kilometer zo blijven. De klim begint wat serieuzer te worden nu, er komen wat stroken voorbij aan 6 à 7%, maar omdat er ook weer veel vlakkere stroken zijn blijft het gemiddelde toch rond vier procent hangen. Na die vier kilometer in stijgende lijn wordt er nog even kort een halve kilometer gedaald en daarna gaat het slot van de klim beginnen. Het gaat nog vijf kilometer omhoog en dat zijn ook direct de vijf lastigste kilometers. Er volgt nog een kilometer aan 4%, daarna loopt het op richting de 6% en als de renners in het dorpje Balze linksaf slaan gaat het de laatste drie kilometer richting de top omhoog aan 8,6%, met uitschieters naar 12%. De laatste kilometer van de klim stijgt het aan 11% gemiddeld, het venijn zit hier echt in de staart. Na 135 kilometer koers, op 26 kilometer van de streep, komen de renners dan boven op de Fumaiolo. Dit is zo'n klim die duidelijk lastiger is dan het gemiddelde stijgingspercentage doet vermoeden. Het lastige deel van de klim komt ook redelijk uit het niets. Na het passeren van een hotel slaan de renners ineens linksaf en komen ze op een smallere weg in een bos terecht, die meteen steil omhoogloopt. De Fumaiolo is overigens de berg waar de Tiber haar oorsprong vindt. Geen onbelangrijk riviertje, dacht ik zo.
Na de klim volgt er natuurlijk een afdaling en deze afdaling is lastig. De weg naar de top was smal en het blijft smal. Daarnaast is het enorm bochtig, dwars door een donker bos waardoor het zicht ook niet altijd optimaal zal zijn. Na twee lastige kilometers verlaten de renners het bos en komen ze in wat meer open terrein terecht, waar alles weer wat overzichtelijker wordt. Het blijft wel nog drie kilometer heel bochtig en daarmee dus ook technisch. Het wegdek vertoont bovendien enige kenmerken van slijtage, dat zal de renners bij he dalen ook niet direct een fijn gevoel geven. Na vijf kilometer in dalende lijn wordt de afdaling wat minder bochtig en ook wat minder steil. Het gaat drie kilometer grotendeels rechtdoor, met af en toe nog wel een bochtje. De renners komen na 144 kilometer door het dorpje Riofreddo, waar de weg ineens een stuk breder wordt. Na Riofreddo daalt het nog even een kilometer verder, met een paar bochten, maar dan steken de renners een rivier over en gaat de weg weer omhoog. Ongeveer 2,5 kilometer lang gaat het omhoog aan ongeveer 4%. Veel stelt dat niet voor, maar het is het laatste beetje bergop van de dag, dus als er nog een beslissing geforceerd moet worden kan dat hier eventueel nog. Na dit laatste klimmetje is het nog 13 kilometer tot de streep. Het blijft even vlak, de renners rijden kort over een plateau, maar vervolgens wordt er verder afgedaald richting de finish. Dit laatste deel van de afdaling is niet moeilijk. Er zijn uiteraard nog wel de nodige bochten, maar verraderlijk wordt het niet meer. De weg is breed en de meeste bochten zijn goed in te schatten. Dit deel van de afdaling zou probleemloos moeten verlopen. Op 3,4 kilometer van de streep komen de renners beneden in San Piero in Bagno. Bij het binnenrijden van dit dorp is er nog een lastige bocht naar links, maar daarna gaat het een kilometer lang bijna rechtdoor. Op 2,5 kilometer van de streep gaan de renners bij een rotonde links en komen ze op bekende wegen terecht. Deze laatste kilometers hebben ze al eens gereden, dus zullen ze wel op de hoogte zijn van het feit dat het in de laatste twee kilometer bijna volledig rechtdoor gaat. Er moeten alleen nog even drie rotondes bedwongen worden en in de allerlaatste meters van de rit loopt het nog even heel licht omhoog.
Na 161 kilometer eindigt de rit dan in Bagno di Romagna. Het is voor het eerst in de geschiedenis van de Giro dat hier een rit eindigt. Bagno di Romagna is een kuuroord, met 6000 inwoners. De thermen werden hier al lang geleden gebouwd door de Romeinen, maar het dorp zelf werd eigenlijk pas in de middeleeuwen gebouwd. Bagno di Romagna heeft een prachtige locatie, tussen verschillende groene heuvels in, maar in het dorp zelf is niet veel te beleven. Er staat nog wel een redelijke kerk, maar verder moet je hier toch vooral voor de spa zijn. Het dorp beschikt over een groot aantal hotels, ieder natuurlijk met zijn eigen warmwaterbron. Dit kuuroord ziet er een stuk beter en moderner uit dan het vorige kuuroord waar we tijdens deze Giro waren, in Terme Luigiane. Hier lijkt het toch allemaal wat meer te bruisen. Het dorp is ook speciaal aangepast voor alle toeristen, zo kom je hier zelfs fietspaden tegen. Is in Italië toch altijd weer even schrikken. Enfin, tenzij je jezelf even lekker wil laten fêteren heb je hier verder niks te zoeken. Bagno di Romagna is geen hoogtepunt.
Deze lastige heuvelrit start om 12:20. Om 12:35 staan we dan bij het ouderlijk huis van Gino Bartali voor de deur, dat tegenwoordig dienst doet als een soort van bedevaartsoord. De koers zal dan op gang komen en tussen 16:54 en 17:29 zal het weer voorbij zijn. Eurosport schijnt er om 13:15 weer bij te zijn. We kunnen dan dus weer urenlang gaan genieten van de slechte verstandhouding tussen Karsten Kroon en Jeroen Vanbelleghem. Ik begin steeds meer het gevoel te krijgen dat die twee elkaar niet kunnen luchten of zien. Dat begrijp ik ook volledig, want ik kan ze allebei ook niet meer aanhoren. Na deze rit zijn we dan wel weer over de helft van onze lijdensweg, wie weet houden we het nog vol ook. In Florence gaat het morgen prima weer worden. 26 graden, geen wolkje aan de lucht en niet gek veel wind. In Bagno di Romagna wordt het wat minder warm, maar met 20 graden alsnog aangenaam. Ook daar wordt geen regen verwacht en ook de wind zal niet op de afspraak zijn.
Dit is een rit zoals ik ze graag zie. Een hoop heuvels, bijna meteen actie en zo nu en dan een aankomst beneden is ook best leuk. Normaliter is dit een etappe voor de vluchters, omdat zo'n rit toch vaak lastig te controleren is. Na de tijdrit is het nu alleen de vraag wat er gaat gebeuren. Nairo Quintana verloor meer tijd dan vooraf werd verwacht en staat nu op een behoorlijke achterstand. Hij kan nu twee dingen doen: wachten op de derde week, of er meteen aan gaan beginnen. Ik heb geen idee wat hij van plan is, maar Movistar heeft in ieder geval wel het lot van deze etappe in handen. Andere ploegen zullen niet snel gaan rijden. Alleen Nibali wil hier misschien nog wel iets proberen, omdat er een aantal lastige afdalingen in het parcours zitten. Na lang wikken en wegen denk ik toch dat deze etappe voor de vluchters zal zijn. Quintana is zelf ook niet bepaald een meesterdaler, dus vraag ik me af of hij tijdens deze rit gaat proberen Dumoulin te lossen en ik vraag me ook af of de klimmetjes zwaar genoeg zijn. Het ligt meer voor de hand om tot de derde week te wachten. Maar goed, ik sluit het ook niet uit dat Movistar meteen vanaf het begin oorlog gaat maken. Enfin, toch maar vijf willekeurige vluchters noemen dan.
1. Conti. Reed ontzettend sterk in de rit naar Peschici, maar kwam daar in de slotfase nogal lullig ten val. Hij beschikt desondanks over wonderbenen en met die benen zal hij toch wat willen doen. Ik verwacht hem daarom nog wel een aantal keer in de aanval. Dit lijkt wel een goede rit voor hem, want hij klimt sterk, kan aardig dalen en aan de meet is hij niet eens zo traag.
2. Woods. Begon in zijn eerste grote ronde heel sterk, vooral op de korte en steile aankomsten bergop deed hij het heel goed. Op Blockhaus viel hij dan wel weer finaal door de mand. Staat nu op een behoorlijke achterstand, dus wordt het tijd om kansloos aan te gaan vallen. Er gaat tijdens deze rit in ieder geval een renner van Cannondale in de aanval gaan, dat is evident.
3. Konrad. De laatste tijd zijn overal de Bora's aan het vliegen alsof het niks kost. Alleen Konrad heb ik nog niet echt in beeld gezien. Terwijl zijn minder getalenteerde ploeggenoten de stenen uit de straat rijden. Tijd voor Patrick om eens een keer in de aanval te gaan.
4. Sanchez. Iedere keer als ik hem niet noem gaat ie in de aanval of rijdt ie sterk, als ik hem wel noem zie je hem nergens. Oftewel, Sanchez gaan we tijdens deze rit weer niet zien.
5. Fraile. Wil nog altijd voor de bergtrui gaan, maar dan moet hij ondertussen wel een keer punten gaan pakken. Tijdens deze rit zijn er best wat punten te verdienen, dus lijkt het me heel verstandig dat hij in de aanval gaat. Maarja, dan gaat hij weer al z'n krachten verspillen bij de sprintjes bergop en heeft hij aan de finish niks meer over.
Overigens is Eurosport wel echt stom.
[ Bericht 0% gewijzigd door Rellende_Rotscholier op 17-05-2017 04:23:41 ]
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Dit is een soort Ceterum autem censeo Euroludum esse delendam aan het worden.quote:Overigens is Eurosport wel echt stom.
Ceterum censeo Turciam delendam esse.
Mooi stukje weer RR. 
Gelukkig kan iemand zonder journalistieke achtergrond die pas rond de dertig überhaupt pas tot de conclusie kwam dat er zoiets als wielrennen bestond en zelf nog nooit een serieuze koers heeft gereden er wel alles over vertellen.twitter:TourDeJose twitterde op dinsdag 16-05-2017 om 17:40:56 @H3ukels door al die zelfverklaarde wielerkenners op internet. reageer retweet
@H3ukels door al die zelfverklaarde wielerkenners op internet.
"Het is oorlog, bedankt Vannoppen, bedankt Van der Linden. Dit is het laatste dat ik voor de Belgische ploeg gedaan heb. Ze kunnen allemaal de boom in."
Improv: Rich Tapestry of Life
Improv: Rich Tapestry of Life
Ik zie Kruijswijk trouwens nog wel redelijk terugkomen. Hij staat net te ver zodat Dumoulin vol op hem gaat achtervolgen met zijn ploeg en Quintana moet zijn eigen plan trekken en zal niet veel gaan controleren, maar proberen aan te vallen.
Kruijswijk is nu eigenlijk al beter dan alle rondes die hij heeft gereden m.u.v. de Giro vorig jaar. Toen was echter de concurrentie gewoon minder. Vanaf nu zal zijn recuperatievermogen worden aangesproken en ik verwacht hem nu langzaam bij de beste klimmers komen.
Kruijswijk is nu eigenlijk al beter dan alle rondes die hij heeft gereden m.u.v. de Giro vorig jaar. Toen was echter de concurrentie gewoon minder. Vanaf nu zal zijn recuperatievermogen worden aangesproken en ik verwacht hem nu langzaam bij de beste klimmers komen.
De Tour is net als de gevangenis van Dendermonde, er zijn er 20 ontsnapt en weeral is er geen enkele Belg bij.
Kruijswijk is toch te veel gekwetst na zijn val in Yorkshire en evt die in begin van Giro. Daarnaast waardeloze ploeg... Vorig jaar hadden de andere concurrenten ook zeer matige ploegen.
Astana, Movistar en Sky hadden wel goede ploeg mee hoor.quote:Op woensdag 17 mei 2017 08:59 schreef Frozen-assassin het volgende:
Kruijswijk is toch te veel gekwetst na zijn val in Yorkshire en evt die in begin van Giro. Daarnaast waardeloze ploeg... Vorig jaar hadden de andere concurrenten ook zeer matige ploegen.
Cancellara; "Tweede worden is gemakkelijker dan eerste worden"
FOK!sport *O* ✩ ✩ ✩ Ajax O+
FOK!sport *O* ✩ ✩ ✩ Ajax O+
Kruijswijk heeft gewoon niet de vorm van vorig jaar, dit is niet alleen een verschil in niveau van concurrentie maar gewoon een mindere Kruijswijk dan vorig jaar.
Hij is misschien wel op het niveau van 2015 maar daar schiet je ook niet zoveel mee op. Hooguit wat plekken stijgen in het AK maar in 2015 pakte hij amper tot geen tijdverschil terug in de laatste 1 1/2 week. Netto zelfs een verlies op Contador en op andere renners die voor hem eindigden in het AK heeft hij van het moment dat hij klom in het AK hij ook weinig tijd terug gepakt.
Hij is misschien wel op het niveau van 2015 maar daar schiet je ook niet zoveel mee op. Hooguit wat plekken stijgen in het AK maar in 2015 pakte hij amper tot geen tijdverschil terug in de laatste 1 1/2 week. Netto zelfs een verlies op Contador en op andere renners die voor hem eindigden in het AK heeft hij van het moment dat hij klom in het AK hij ook weinig tijd terug gepakt.
Benieuwd of mensen ook een aantal klassementsrenners durven opstellen bij CM.
Ga zelf denk ik maar op "veilig" en dan maar hopen dat ik niet voor de eerste keer in de min terechtkom.
Veel zal vandaag inderdaad afhangen van de overige klassementsrenners, als die koers maken dan gaat dit geen etappe worden voor de vluchters (en toch ga ik het risico niet nemen).
Ga zelf denk ik maar op "veilig" en dan maar hopen dat ik niet voor de eerste keer in de min terechtkom.
Veel zal vandaag inderdaad afhangen van de overige klassementsrenners, als die koers maken dan gaat dit geen etappe worden voor de vluchters (en toch ga ik het risico niet nemen).
´ Just remember, there's a thin line between being a hero and being a memory´
Hij was zelf ook gewoon absurd sterk in vergelijking met 'normaal', nu is het wel weer zoals het was.quote:
Kruijswijk is nu eigenlijk al beter dan alle rondes die hij heeft gereden m.u.v. de Giro vorig jaar. Toen was echter de concurrentie gewoon minder.
En Jungles valt er ook nog tussenuit waarna in eerste instantie naar plek 6 kijken realistisch is en daarna eens kijken wat er gaat gebeuren. De opleving vorig jaar wel wel bizar natuurlijk maar Nibali stond op een gegeven moment ook gewoon 4:40 achter dus een flinke sprong is nog een reëel doel.
"Het is oorlog, bedankt Vannoppen, bedankt Van der Linden. Dit is het laatste dat ik voor de Belgische ploeg gedaan heb. Ze kunnen allemaal de boom in."
Improv: Rich Tapestry of Life
Improv: Rich Tapestry of Life
Kruijswijk heeft inderdaad niet de vorm van vorig jaar en dan kwamen daar de valpartijen in Yorkshire en (vooral) die in de 1ste week Giro nog bij.. Die valpartij was in volle afdaling en ondanks dat hij lichamelijk blijkbaar niet zoveel schade had, neem je dat toch mee.. Vorig jaar was zijn voorbereiding op de Giro zo goed als perfect en kwam hij de 1ste helft van de Giro ook perfect door.
Ben wel benieuwd naar zijn 3de week, dan kan dat wel serieus een bondgenoot voor Dumoulin worden, zeker als Kruijswijk zelf nog kan stijgen.
Ben wel benieuwd naar zijn 3de week, dan kan dat wel serieus een bondgenoot voor Dumoulin worden, zeker als Kruijswijk zelf nog kan stijgen.
Ik moet het tactisch meesterplan van Movistar ook nog maar zien trouwens. Ik heb meer verwachting van een alles of niks actie van Nibali die misschien niet zo'n sterke ploeg heeft als vorig jaar, maar met figuren als Visconti, Pellizotti en Siutsou wel gewoon zeer ervaren mannen heeft waar je mee ten strijde kan gaan.
"Het is oorlog, bedankt Vannoppen, bedankt Van der Linden. Dit is het laatste dat ik voor de Belgische ploeg gedaan heb. Ze kunnen allemaal de boom in."
Improv: Rich Tapestry of Life
Improv: Rich Tapestry of Life
Anderzijds met dit deelnemersveld had ik van te voren getekend voor een Nederlander in top 3 en andere 2 in top 10
Dat ook, maar ook in het algemeen. Weening in 2011 was de eerste winst en trui sinds 99 in de Giro. Dus we mogen al zeer te spreken zijn over de afgelopen jaren in alle grote rondes.
"Het is oorlog, bedankt Vannoppen, bedankt Van der Linden. Dit is het laatste dat ik voor de Belgische ploeg gedaan heb. Ze kunnen allemaal de boom in."
Improv: Rich Tapestry of Life
Improv: Rich Tapestry of Life
We zijn gewoon belachelijk goed bergop. Onder de top 4 klassementsmannen hebben we gewoon 4 man die daar net onder komen(Kruijswijk, Dumoulin, Mollema en Poels). Gesink en Kelderman komen daar nog achter en dan heb je nog een LTD die ook goed kan zijn. Met Oomen is er nog een groot talent op komst.quote:Op woensdag 17 mei 2017 09:23 schreef OProg het volgende:
Dat ook, maar ook in het algemeen. Weening in 2011 was de eerste winst en trui sinds 99 in de Giro. Dus we mogen al zeer te spreken zijn over de afgelopen jaren in alle grote rondes.
helaas zijn het buiten Dumoulin allemaal geen winnaars.
. Ik weet wel dat ik als kind vroeger blij werd als leipheimer en Rasmussen het goed deden alleen omdat het Rabo is. nu hebben we gewoon eigen kopmannen die het top doen.
De Tour is net als de gevangenis van Dendermonde, er zijn er 20 ontsnapt en weeral is er geen enkele Belg bij.
Is Peloekie er nu officieel uit?
Stilaan weer op topniveau na z'n dikke jaren als fietsende hamburger
Begin deze eeuw mochten we ook al blij zijn als er 2 Nederlanders meededen aan de Giroquote:
Dat ook, maar ook in het algemeen. Weening in 2011 was de eerste winst en trui sinds 99 in de Giro. Dus we mogen al zeer te spreken zijn over de afgelopen jaren in alle grote rondes.
Dat was niet echt een populaire ronde voor Nederlanders.. Dat veranderde pas rond 2010 ofzo toen Kruijswijk en Mollema zich echt gingen richten op de Giro en ook met een ritzege/roze trui van Weening inderdaad.
quote:
http://sporza.be/cm/sporza/extra/opvallend/1.2981044
Vic gaat schroeien vandaag.
Middelste is Carlien
O spuit 11
Cancellara; "Tweede worden is gemakkelijker dan eerste worden"
FOK!sport *O* ✩ ✩ ✩ Ajax O+
FOK!sport *O* ✩ ✩ ✩ Ajax O+
