Dumoulin: Aanvallen voelt lekkerder dan verdedigen.Het was zijn eerste Giro, maar Tom Dumoulin (26) liet vorig jaar in Italië een onuitwisbare indruk achter. Italiaanse kranten spraken liefdevol over Tulipino Rosa of Beautiful Tom. Vrijdag begint hij aan een nieuw hoofdstuk als ronderenner.
Dit voorjaar, tijdens Strade Bianche en Tirreno-Adriatico, merkte Tom Dumoulin dat de Italianen hem niet vergeten zijn. ,,Ik heb wel een bepaalde status in Italië. De speaker moet natuurlijk iets zeggen en dat ik de roze trui heb gedragen is dan natuurlijk wel het eerste.''
Als Dumoulin zou kunnen kiezen, zou hij die roze trui dit jaar graag wat later om zijn schouders krijgen. ,,Het betekent elke dag dopingcontrole, elke dag persconferentie. Er komt veel bij kijken en je bent gewoon drie uur later in het hotel. Dat is echt slecht voor je herstel. En de druk op je schouders. Je bent toch degene die aangevallen wordt. Degene die stress moet verdragen in plaats van degene die anderen stress kan geven. Aanvallen voelt lekkerder dan verdedigen.''
Hij won al etappes in alle drie de grote ronden, thuis hangen de leiderstruien van de Vuelta en Giro in de kast en toch begint Dumoulin vrijdag op Sardinië aan een nieuwe wielercarrière. Afgelopen winter kondigde hij aan dat hij zich wilde omscholen tot klassementsrenner voor de grote ronden. Dat is hij, ondanks zijn aansprekende ronderesultaten, naar eigen zeggen nog niet. De aankomende Giro wordt zijn eerste proeve van bekwaamheid. ,,Maar als ik een heel slechte Giro rijd, is niet gezegd dat ik gefaald heb als klassementsrenner.''
Dumoulin, perfectionist op de fiets, geeft zichzelf even de tijd. ,,Dit gaan we niet één keer proberen en dan meteen een conclusie trekken. Dat lijkt me een beetje snel. Je weet nooit wat je tegen komt. Iedereen heeft up en downs en wat als je net een down hebt in de Giro? Als het slecht gaat, is het zeker niet: eens en nooit meer. Ik kan me wel voorstellen dat als ik het drie keer geprobeerd heb en het gaat drie keer niet, dat ik dan vijf kilo dikker word en Parijs-Roubaix ga rijden. Ik zal sowieso mijn carrière niet afsluiten zonder 'Roubaix' te hebben gereden. Het lijkt me heel gaaf om eens een Vlaams voorjaar te doen.''
Je bent veelzijdig als wielrenner. Maakt dat het kiezen lastig?
,,Ik vind van wel. Ik ben een liefhebber. Als je voor het één gaat, kun je het ander niet doen. Zoals Michal Kwiatkowski echt baalde na Milaan - San Remo. Hij zei: 'Ik heb goede vorm en wil eigenlijk die Vlaamse koersen doen'. Daar is hij ook goed in. Maar als hij dat zou doen, kan hij die Waalse koersen weer niet doen. Het is gewoon keuzes maken. En wij hebben nu gekozen voor de Giro.''
Zie je dan na je carrière als ronderenner ook nog een carrière als klassiekerrenner voor je?
,,Je kunt het ook combineren. Geraint Thomas heeft het gecombineerd. Dat lijkt me ook wel wat. En de Ronde van Vlaanderen zou me in principe nog beter moeten liggen dan Parijs-Roubaix. Voor Roubaix moet je wel echt een beetje een dikke kont hebben. Hoe lichter je bent, hoe meer je over die stenen stuitert. Je moet contact houden, anders gaat je vermogen weg in het luchtledige.''
Als ronderenner in wording reed Dumoulin dit voorjaar de klassiekers - afgezien van Strade Biache - voornamelijk in dienst van anderen. In de Tirreno-Adriatico reed hij voor het klassement, met een teleurstellende tijdrit tot gevolg.
,,Ik heb heel erg gebaald van die tijdrit in de Tirreno. Het moet sneller. Ik ben te weinig met m'n gedachten bij die tijdrit geweest en ben er zelf ook nonchalant over geweest. Zo van: we gaan nu echt werken aan dat klimmen en die tijdrit komt wel goed. Dat komt dus niet goed, als je daar niet op focust. Dat is een belangrijke les geweest richting de Giro. Die tijdrit mag niet zo ver wegzakken als in de Tirreno gebeurde.''
Je hebt het over focus. Hoeveel scheelt dat?
,,Dat weet ik niet. Het is gewoon een mindset. Normaal ging ik naar de Tirreno en zat ik drie dagen van te voren al met het idee van die tijdrit in mijn hoofd: díe dag moet het gebeuren. Nu ben ik echt meer met het klassement bezig geweest. Ik was mentaal te laat met de tijdrit bezig. In elk geval heb ik er niet alles uitgeperst.''
Je bent voor de Giro bijna vier weken van huis. Johan Museeuw vertelde ooit dat een grote ronde beter in twee weken kan worden verreden, omdat iedereen het heeft gehad in die derde week. Is zo'n grote ronde niet te lang?
,,Kijk, als ik een half uur met de hond ga wandelen, dan heb ik de laatste vijf minuten geen zin meer. Als ik een uur ga wandelen, heb ik de laatste vijf minuten ook geen zin meer. En als ik anderhalf uur ga wandelen heb ik ook de laatste vijf minuten geen zin meer. Dat is hetzelfde met een grote ronde: als die twee weken duurt heb je ook de laatste week geen zin meer. Het is gewoon drie weken; daar ben je als renner op ingesteld. Je bent eigenlijk continu bezig met de dag van vandaag en die van morgen. Je leeft van rustdag naar rustdag, zeven dagen tot de volgende. Maar zodra je begint te tellen, word je ook gek. En ja, drie weken dat is lang en bij tijd en wijle vervelend en saai. En toch is dat wat ik het liefste doe.''