TTKLPT - Dood

Het laatste dat mij bekend is, is dat het 23 meter en 64 centimeter was in Rotterdam. Het moment van die meting viel wel samen met het vallen van een kernbom die iedereen doodmaakte, dus of het nu nog steeds zo hoog is in Rotterdam, dat durf ik niet te zeggen. Waar is zodiakk als je hem nodig hebt?

Zoals Chyung-Bul Han schreef in zijn essay Terugkeer van Eros, waarin vrijheid ook als bedwingend wordt gezien: de teneur in de samenleving is zo veel op vrijheid gericht, zo gericht op je te moeten ontplooien om productief te zijn, dat als je dat niet bent, je minderwaardig bent. Succes, inspiratie, vooruitgang; om met Han te spreken, het is zowaar onvrij om vrij te moeten zijn, het is een mantra: "wees vrij!"

En ze leefden nog lang en gelukkig.

Ik voel me er de laatste tijd ongemakkelijk bij om op het terras te zitten. De jongens en meisjes die serveren zijn onderbetaalde en onderbezette knechten ('servants' is een beter woord), die tijdens hun urenlange dienst nederig, met een glimlach en op moordend tempo dienbladen hoge glazen Duits witbier moeten torsen voor dronken kerels die het adagium 'klant is koning' verwachten. Ik word er moe van als ik ernaar kijk; en ik ben al zo moe.

quote:

Op maandag 15 mei 2017 20:19 schreef Mainport het volgende:
Ik voel me er de laatste tijd ongemakkelijk bij om op het terras te zitten. De jongens en meisjes die serveren zijn onderbetaalde en onderbezette knechten ('servants' is een beter woord), die tijdens hun urenlange dienst nederig, met een glimlach en op moordend tempo dienbladen hoge glazen Duits witbier moeten torsen voor dronken kerels die het adagium 'klant is koning' verwachten. Ik word er moe van als ik ernaar kijk; en ik ben al zo moe.

Dan geef je ze toch een dikke fooi?

Ik vind trouwens ook wel dat dit soort baantjes bizar slecht betaald. Met bier slepen in de horeca is natuurlijk gewoon kei-zwaar werk. Wat krijgen ze netto? Een tientje of zo? En zeker als het zo warm is, blijven lachen, blijven sjouwen. Idem voor die aardige jongens en meisjes in de supermarkt. En die hebben ook nog eens 0% kans op een fooi!

Hoe meer ik ben gaan verdienen, hoe minder hard ik ervoor ben gaan hoeven te werken. Wel meer 'verantwoordelijkheid' natuurlijk. Maar als je daar niet zo gevoelig voor bent dan is dat gewoon een ander woord voor het werk door een ander laten doen en zelf zo af en toe eens vragen hoe het gaat.

Ik heb tijdens mijn studententijd een poos in een hotel gewerkt in de bediening. Er is niets nederigs aan om iemand te voorzien van een drankje en daarbij een aardig praatje te houden (als daar tijd voor is). Gastvrijheid is leuk, en zien hoe mensen het naar hun zin hebben, is ook prima. Fysiek werk waarbij je je benen uit je lijf moet lopen, maakt dat je je aan het einde van de dag echt voldaan kunt voelen. Heel anders dan bij een kantoorbaan. En dan na afloop even met z'n allen wat drinken en de laatste roddels uitwisselen. Ik had het best naar m'n zin.

Wat wel vernederend is, is als mensen je niet aan kijken, ongemakkelijk tegen je doen, of heel erg arrogant. Ik heb meegemaakt dat iemand me heel vervelend behandelde. Zo'n man die je 'meisje' gaat noemen en dan als een soort God denkt dat hij iets heel bijzonders doet omdat hij een praatje met je maakt. Maar toen hij op zo'n hautain toontje vroeg of ik verder nog hobby's had naast koffie in schenken en ik vertelde dat ik studeerde, aan de universiteit, veranderde zijn houding totaal. Hij keek me ineens aan alsof ik een echt mens was, waar je zowaar een normale conversatie mee kunt hebben.

Als ik ergens niet tegen kan zijn het mensen in een gezelschap die gaan zeiken en/of lullig doen tegen het personeel. In mijn vriendengroep zit er één die er heel erg een handje van heeft, gewoon plaatsvervangend beschamend.

Het lijkt mij een hellebaan, maar vooral omdat ik telkens zou morsen met de wijn of ieder uur een schaal vol bier uit mijn handen zou laten lazeren. Die onhandigheid is pas vernederend. Daarom krijgen goede obers (m/v) ook zoveel respect.

De handigheid waarmee sommigen bijna onzichtbaar door luidruchtige menigten manoeuvreren is indrukwekkend, ja.
En dan ook nog blijven lachen. - Ik zou het een talent willen noemen.

Ik heb eigenlijk al een hekel aan al die drukte als ik gewoon klant ben en dus niks hoef te doen

Waarom heet dat OG3NE OG3NE, eigenlijk? Ik begrijp de 3 nog, maar de rest... ?

Graag een antwoord binnen een uur. Anders kan ik straks niet slapen.

quote:

Op dinsdag 16 mei 2017 00:00 schreef EP3 het volgende:
Waarom heet dat OG3NE OG3NE, eigenlijk? Ik begrijp de 3 nog, maar de rest... ?

Bloedgroep O hebben ze allen en ook dezelfde genen.

Las ik gisteren op bezoek bij mijn moeder in de krant.

Geen wonder dat ik er geen chocola van kon maken. Dank.

quote:

Op dinsdag 16 mei 2017 00:04 schreef EP3 het volgende:
Geen wonder dat ik er geen chocola van kon maken. Dank.

Ik vind het vrij genant dat ik het weet. Maar ik kan het niet ontkennen

Begrijpen jullie - wie dan ook - iets van die clubliefde? Mbt voetbal, bedoel ik dan vooral. Vind dat een raar fenomeen, eerlijk gezegd. Probeer me er wel in te verplaatsen, maar da's echt een hopeloze zaak. Gaat toch bij heel wat mensen heel ver.

Nu is het wel zo dat ik me sowieso maar moeilijk kan verplaatsen in dit soort sentimenten, maar toch...
Is dat gewoon het 'ergens bij willen horen' ?

Je moet niet alles willen begrijpen. Ik begrijp nog steeds niet waarom vrouwen bij mannen in de buurt komen

Ik geef geen reet om voetbal, ben nog nooit in een stadion geweest (niet waar trouwens, één keer, Feyenoord-Roda JC, 3-1) maar ik zit te spinnen als een kat bij de beelden uit Rotterdam van gisteren en vandaag. En net zo goed heb ik vrienden in Amsterdam, ik kom er zelf graag, ik heb toffe collega's in Mokum geboren en getogen; maar Ajax gun ik echt geen splintertje succes, mijn weerzin tegen die club en alles wat daarbij komt kijken, grenst aan fysieke walging.
Waar dat precies vandaan komt en waarom ik die gevoelens nog wil cultiveren ook, geen idee.

Aan zoveel diensten en producten die je afneemt ligt leed ten grondslag. Denk maar aan de verwerking van je belastingaangifte en de treurige levens van de mensen die er hun dagen op kantoor slijten. Of denk aan de dame die je haar kapt, de man die je vuilnis ophaalt. Leven is lijden.

quote:

Op dinsdag 16 mei 2017 00:59 schreef EP3 het volgende:
Is dat gewoon het 'ergens bij willen horen' ?

Ik zou zeggen: het deel uit willen maken van iets groters. Ik heb het gevoel ook wel gehad na het zien van een mooie film in een bioscoop - en daarna door de stad naar huis lopen.

Tegenwoordig wil ik vooral deel uitmaken van iets kleiners.