Ik heb eigenlijk geen contact met m'n schoonouders, omdat ze mij niet zo een leuk meisje voor hun zoon vinden.. De eerste paar maanden waren ze echt ontzettend aardig en voelde ik me zeer gewenst, maar al later begonnen ze zich slecht uit te laten over mij.. en dan niet direct naar mij toe, maar dat zeiden ze tegen mijn vriend..
Ik had daar best wel moeite mee, omdat ik maanden in de waan heb geleefd dat ze me echt aardig vonden en ik voelde me daar ook best wel thuis...
Ik heb op een gegeven moment afstand genomen.... en m'n vriend ging zelf naar verjaardagen en op familie bezoek.. maar ergens voel ik me toch wel erg buitengesloten wat dat betreft.. Mijn vriend wordt door mijn familie namelijk wel erg goed opgenomen en andersom is dat niet zo...
Eigenlijk heb ik bijna nooit ruzie met m'n vriend en als het wel zo is, dan gaat het meestal over z'n ouders.. Ik merk gewoon dat ik er wel mee zit.. aan de ene kant wil ik me erbij neerleggen, aan de andere kant baal ik enorm van de situatie.... maar we hebben zo allen onze kijk op de dingen die gebeurd zijn... In hun ogen heb ik het allemaal fout gedaan en in mijn ogen zijn zij de boosdoeners geweest..
Ik merk gewoon dat dit probleem van invloed is op onze relatie, want m'n vriend hangt er een beetje tussenin... Op het moment weet ik niet zo goed hoe ik ermee om moet gaan... 
Andersom is dit echter niet het geval. Volgens mij is het vaker zo dat de "vrouw" in een relatie een slechtere band heeft met de schoonouders dan de man in een relatie dan andersom. (man -vs- schoonouders).
Volgens mij is het terug te herleiden naar het "stelen van de zoon"tegenover het "erbij krijgen van een zoon". Heel vroeger was een zoon krijgen macht en rijkdom en een dochter lastig en duur (bruidsschat). Hoe jammer ook, helaas realiteit.
Ik neem het mijn ouders wel kwalijk dat ze mijn vriendin niet normaal accepteren, maar het stoort mij niet in mijn relatie. Ik zie mijn ouders ook niet zo erg veel, het zou meer zijn wanneer ze mijn vriendin wel geaccepteerd zouden hebben.
Ik heb dus exact hetzelfde probleem met mijn vriendin. Maar dan ben ik zeg maar jouw vriend. Dus ik wordt wel geaccepteerd bij mijn vriendin thuis, maar andersom niet. We hebben nu al meer dan 3 jaar verkering (het is afgelopen zomer wel 2 maanden uitgeweest ofzo) en in het begin ging het allemaal goed. Maar na verloop van tijd begonnen mijn ouders zich steeds meer aan het gedrag van mijn vriendin te storen. Ik stoor mij er ook weleens aan en dat was ook grotendeels de reden voor mij om het afgelopen zomer uit te maken. Het komt denk ik voornamelijk door verschil in opvoeding en door het karakter van mijn vriendin. Ikzelf ben zeg maar wat strenger/netter opgevoed dan zij. Voorbeeld: Ik spreek zelf altijd onbekenden (die ouder zijn dan ik) aan met "u". Zij zegt meestal "jij". Dat vonden mijn ouders dus niet leuk. Zelf zeg ik geen u tegen mijn ouders hoor. We zijn geen zwarte kousen luitjes ofzow.
Maar goed, mijn vriendin vind dat blijkbaar maar stom.Ze is zeg maar minder sociaal dan ik ben en dat levert dus problemen op. Misschien ben ik wel extreem sociaal ofzo en dat het verschil daardoor groter is, dat kan natuurlijk ook.
Maar met de kerst voor de deur is het wel moeilijk, want mijn vriendin komt eigenlijk nooit hier thuis bij mijn ouders en mijn ouders willen eigenlijk ook liever niet sdat ze hier met kerst is, teerwijl ik 1e kerstdag wel met haar familie vier. Tsjah... het is allemaal wat. Ik ga me er iig niet al te druk over maken.
Natuurlijk ken ik de situatie niet maar misschien zou het helpen als je je op die manier profileert. Op een manier van "hier zijn wij en of jullie ons nu mogen of niet, dat zal ons niet uit elkaar drijven".
Ik ben ook niet zo kapot van mijn schoonouders hoewel de relatie niet superslecht is ofzo, we liggen elkaar gewoon niet. Maar mijn schoonfamilie (haar broers + aanhang) zijn ontzettende aardige lui waar ik het prima mee kan vinden en we laten haar ouders daar niet tussenin staan.
Eigenlijk weet ik ook niet goed wat ik er mee aan moet. Ik weet dat m'n ouders het niet kwaad bedoelen en ik wil niet zeggen dat ik het altijd met ze eens ben, maar zo zijn ze gewoon. Ik wil er best eens naar vragen, maar dat wil m'n vriendin liever niet, omdat ze dan denkt dat het erger wordt. Tja, daar zit natuurlijk wel wat in, maar ik heb niet zoveel zin om alleen maar toe te kijken hoe het slechter wordt .
Wat kunnen wij daar uit concluderen?
Zelfs na bijna 6 maanden wilden ze blijkbaar NIET inzien dat ik een normale jongen ben en echt van haar hou. Ik heb haar vader maar 1 keer gesproken over de telefoon, en dat was meer een 'advies' om wat afstand te nemen en er goed over na te denken. Uiteindelijk waren ze 1 van de 2 redenen dat ze het uitgemaakt had, omdat ze er niet meer tegen kon om elke keer te liegen tegen haar ouders om met me af te kunen spreken. ;{
Bij m'n vriendin ervoor waren de ouders geen probleem, die kenden me al hun hele leven (we waren buren), maar daar was de vriendin het probleem (borderline )
quote:Dit zeggen zijn ouders ook van mij, wat ik complete onzin vind. Ik heb zoveel moeite gedaan om met die mensen te praten, ik heb daar zelfs 5 maanden in huis gewoond.. alles was toen helemaal goed.. De keren dat mijn vriends zus er was, probeerde ik ook met haar te communiceren, maar er was weinig response... Ook van haar echtgenoot niet, die was helemaal stil... terwijl ik nogal druk ben van mezelf...
Op maandag 9 december 2002 23:39 schreef FlowDesign het volgende:
Ze is zeg maar minder sociaal dan ik ben en dat levert dus problemen op. Misschien ben ik wel extreem sociaal ofzo en dat het verschil daardoor groter is, dat kan natuurlijk ook.
Ik denk gewoon dat het een verschil is in intelligentie.. hoe stom dat ook klinkt.. m'n schoonmoeder zou een uur over een tuinkabouter kunnen praten, terwijl ik dat na 5 minuten wel weer heb gezien..
quote:Nou, het is op zich niet zo dat mijn vriend erg goed contact heeft met zijn familie (neefjes+tantes+oma).. het is eigenlijk pas sinds dit jaar, dat zijn moeder dat zelf heeft... Wat betreft zijn zus, die heeft bij voorbaat nu al een slecht beeld van mij.. Ik heb haar een keer of 3/4 gezien.... en zij heeft het al weten te presteren om hysterisch met mijn vriend aan de telefoon te hangen om hem te vertellen dat hij geen interesse toont in de familie en dat het allemaal door mij zou komen..
Op maandag 9 december 2002 23:41 schreef whistler het volgende:
Als ik het goed begrijp hebben zijn ouders ook een beetje de weg naar de rest van zijn familie afgesloten? Want misschien zou je eens aan je vriend kunnen vragen of jullie niet naar verjaardagen kunnen als zijnde stelletje, dus jij + hem zonder de band met de ouders te benadrukken.
Die moeder en dochter zijn beste vriendinnen (wat ook wel ten koste gaat van m'n vriend wat betreft aandacht), dus als zijn moeder ergens mee zit wat over mij gaat.. dan vertelt ze dat allemaal aan haar dochter..
Iemand anders ook zoiets te horen gekregen?
Ik ben echt goed op zoek naar de reden waarom het zo abrupt is omgeslagen.... en waar ik het meeste mee zit, is dat als ze een probleem hadden met mij dat ze dat gewoon tegen mij hadden moeten zeggen...al in het begin!!!
Mijn beste maat had een vriendin, bijna 3 jaar geloof ik. Zijn schoonouders mochten hem ook niet. Volgens mij was het elke week ruzie. Eerst liet hij alles over zich heenkomen, maar dat is natuurlijk een keer over. Toen kwam zij maar steeds naar hem toe. Hij zat ermee en zij zat er ook mee. Haar ouders probeerden steeds een wig tussen die twee te drijven. Dat is uiteindelijk ook gelukt. Haar schoonouders gingen 2 weken naar Amerika met het gezin, maar hij mocht niet mee. Zij wilde ook niet mee, haar ouders bleven zeiken tot ze wel ging. Hij ging in die twee weken feesten en stappen en kwam een hele leuke meid tegen zonder problemen... Dat was dan ook het einde van het fucked up zooitje. Persoonlijk, ik ben daar ook wel eens geweest. Die moeder heb ik nooit zo meegemaakt, maar die pa vond ik niet sporen. Die pa allemaal kletsen tegen mij en tof doen, wat had ik toch een 'goeie' opleiding, blablabla. Ja ik had het maar beter bekeken dan mijn beste maat. zieke vent!
Bij mij zijn de meiden vaak niet volgens de standaard die mijn ouders hanteren. Idd vaak is ze niet sociaal genoeg, de ander heeft te weinig hersencellen of weet ze niet te gebruiken. Ze accepteren een meid wel, maar sommige hebben door dat het niet 100% is. Tja, daar kan ik ook niks aan doen, maar ik heb nog nooit een gestrande relatie om die reden gehad.
Ook mijn (inmiddels) ex-schoonouders -en dan vooral schoonmoeder- vonden mij niet de juiste vrouw voor hun zoon. Dat ik degene was die hun zoon wilde, deed ze vrij weinig.
De bom barstte toen ik in een dipje zat en naar mijn ex belde om te vragen of ik daar een paar dagen kon blijven logeren. Aangezien hij nog thuis woont, ging hij dat even vragen. Ik ging er vanuit dat het oké was. Nou, niet dus. Zijn moeder vertelde hem recht in zijn gezicht dat ze me daar niet meer wilde hebben...
En nu is het dus al een aantal maanden uit & ik kan me er niet aan onttrekken dat zijn moeder hier wel een handje in heeft gehad. Zo onder het mom van 'dr lieve zoontje beschermen tegen Naat..'
quote:Nou ik laat ze echt niet tussen onze relatie komen.. M'n vriend zegt ook, we laten ze wel zien wie er gelijk heeft.. ze kunnen aan hun zoon namelijk niet zien dat hij gelukkig is, ookal zegt hij dat 1000000 keer...
Op dinsdag 10 december 2002 09:52 schreef Natalie het volgende:
En nu is het dus al een aantal maanden uit & ik kan me er niet aan onttrekken dat zijn moeder hier wel een handje in heeft gehad. Zo onder het mom van 'dr lieve zoontje beschermen tegen Naat..'
Mijn goede dingen lijken ze wel niet te willen zien.. toen bijv. zijn zus was bevallen heb ik kaartje en cadeautje gekocht, omdat m'n vriend daar te laks in is.. die was van plan pas na een maand iets te gaan geven ofzo... en als hij dan zegt dat ik het initiatief had genomen, dan doen ze gewoon alsof ze het niet horen.. Krijg ik ook nog te horen dat ik maar al te weinig interesse toonde tijdens de zwangerschap..
[Dit bericht is gewijzigd door Qarinx op 10-12-2002 10:03]
Mijn tip is eigenlijk : Niet wegblijven bij je schoonouders..
Try to be a rainbow in someone's cloud.
Een tip die ik je kan geven: maak er geen ruzie om. Stimuleer hem om met zijn ouders om te gaan, en maak je er niet druk over!
Als je hem weg wilt gaan houden of er steeds over begint, zal hij zich steeds meer terugtrekken naar zijn ouders!
quote:
Op dinsdag 10 december 2002 10:08 schreef Femke13 het volgende:
Ik heb precies hetzelfde!
Een tip die ik je kan geven: maak er geen ruzie om. Stimuleer hem om met zijn ouders om te gaan, en maak je er niet druk over!
Als je hem weg wilt gaan houden of er steeds over begint, zal hij zich steeds meer terugtrekken naar zijn ouders!
mijn ouderz vinden jouw heel liev 
.. En mijn gevoel met dr vader was allereerst ook maar volgens mij is er iets niet helemaal haaks, omdat mn vriendin namelijk (nog) niet bij mij langs mag komen en daarnaast, ik w8 nog steeds weer op antwoord voor het komende weekend.. kwordt dat wachten een beetje beu..
Mijn vriend kan het ook prima met mijn ouders en zusje vinden dus mij hoor je niet klagen.
Met mijn huidige vriendin gaat echter alles perfect! Ik kan goed opschieten met haar ouders, en dit geldt ook andersom. Zoals het nu gaat heb ik het nog nooit meegemaakt. En daar ben ik eerlijk gezegd ook wel heel erg blij om. Ik ben bij haar familie goed opgenomen en zij ook bij ons. En dat werkt gewoon toch heel erg prettig in een relatie!
Met haar ouders kan ik ook goed opschieten, 't verloopt af en toe wat stroef, haar vader is een beetje een stille en dan vallen er voor mij soms wat akelige stiltes. Maar verder hartstikke lieve mensen, waar ik het goed mee kan vinden
quote:Tjah zijn ouders zien dus niet dat ik goed voor hem ben, althans.. ze willen het niet zien... op zich heb ik ook zoiets van.. het zijn zijn ouders en hij moet daar maar goed contact mee onderhouden.. het is zijn verantwoordelijkheid.. maar ik vind het ook erg vervelend dat ze mij zo afstoten.. omdat ik het liefst ook gewoon de feestdagen met de hele fam vier.. Het is nu zo dat z'n ouders met de kerst in een huisje zitten en zijn zus daar dan ook een week zal vertoeven...
Op dinsdag 10 december 2002 10:02 schreef Tally het volgende:
Ik zou niet kunnen leven zonder een goed contact met mijn schoonouders.. Vooral rond deze dagen is het gewoon nodig om bij familie op bezoek te kunnen gaan met aanhang.. Mijn ouders vonden mijn man ook niet de ideale partij maar heb ik (en mn man) zich overheen gezet. En nu na 3 jaar hebben ze er vrede mee.. Ze zien dat het me goed doet.. En dat hij goed voor me is...Mijn tip is eigenlijk : Niet wegblijven bij je schoonouders..
quote:Bij ons heeft het ook 3 jaar geduurd.. Praat je vriend wel eens met zijn ouders over je
Op dinsdag 10 december 2002 13:00 schreef Qarinx het volgende:[..]
Tjah zijn ouders zien dus niet dat ik goed voor hem ben, althans.. ze willen het niet zien... op zich heb ik ook zoiets van.. het zijn zijn ouders en hij moet daar maar goed contact mee onderhouden.. het is zijn verantwoordelijkheid.. maar ik vind het ook erg vervelend dat ze mij zo afstoten.. omdat ik het liefst ook gewoon de feestdagen met de hele fam vier.. Het is nu zo dat z'n ouders met de kerst in een huisje zitten en zijn zus daar dan ook een week zal vertoeven...
In het begin deed ik overdreven blij als mijn vriend er was.. Alleen om te laten zien aan mn ouders dat het mijn keuze was en dat ik het zelf een goede keus vind/vond.. Nog steeds hoor Maar praten is er belangrijk... Ik bleef praten over mn vriend..
Try to be a rainbow in someone's cloud.
Nu eindelijk na een paar jaar begint de relatie met mn ouders met sprongen te verbeteren, begint mn schoonpa afgelopen mei ineens moeilijk te doen.
Das ook nog een heel verhaal hoe dat kwam.
Mn schoonzus ging namelijk scheiden en had geen plaats om te slapen, maar mn schoonpa had ons op het hart gedrukt; ze zou niet bij ons in huis komen (hij was inmiddels bij zn vriendin ingetrokken maar betaalde nog wel de huur van de woning, tot wij financieel op orde zouden zijn).
Binnen 2 weken zat madame dus bij ons in huis, met de belofte het is maar een paar weken, toen maanden nu inmiddels al 8 maanden en voorlopig blijft ze ook nog wel ff.
Het stomme is alleen zij zou dus makkelijk bij dr pa en vriendin in kunnen trekken, maar zn vriendin moet mn schoonzus niet (dat is raar).
Mijn vriend haat zijn zus (waar die echt gegronde redenen voor heeft) dus nu zit mn schoonzus het poepgat van mn schoonvader leeg te likken ofzo, met dr schijnheilige gezeik, en mn vriend en ik krijgen de schuld van alles wat er mis gaat in huis want zij heeft het zo slecht en is zo zielig. We moeten ons maar aanpassen.
We hoeven ook niks negatiefs te zeggen of mn schoonpa komt op hoge poten aan, voor een verklaring voor alles wat er gebeurt.
Of ik er wat mee te maken heb of niet ik ben degene bij wie die het vragen moet en bij wie hij even moet melden hoe zielig hij is hoe zielig zij is en dat wij ons aan moeten passen.
Doodziek word ik ervan maar we kunnen geen kant op want die klotewoningbouw werkt ook niet mee.
Het enige dat we kunnen is het toneelspel meespelen, glimlachen lief doen en doen of we het waanzinnig vinden dat zij er is 
En bij dochters is het vaak de vader die zich aangevallen voelt..
quote:Ik ken het gevoel echt helemaal! Het is net alsof ik mijn eigen verhaal lees. Ook ik hoor dingen via mijn vriend die zijn ouders over me hebben gezegd, terwijl ze in mijn gezicht heel aardig blijven doen. In het begin had ik ook echt het idee dat zijn ouders me aardig vonden, totdat ik hoorde dat zij vonden dat ik niet mezelf was bij hun thuis en dat zij dachten dat ik acteerde. Dat heeft me echt heel erg gekwetst toen, maar nu heb ik ook afstand genomen en kom ik er nog hooguit 1 keer in de week, maar meestal nog minder. Als ik er kom voel ik me meestal ook buitengesloten
Op maandag 9 december 2002 23:12 schreef Qarinx het volgende:
in hoeverre is dat van invloed op jouw relatie? en hoe ga je ermee om?Ik heb eigenlijk geen contact met m'n schoonouders, omdat ze mij niet zo een leuk meisje voor hun zoon vinden.. De eerste paar maanden waren ze echt ontzettend aardig en voelde ik me zeer gewenst, maar al later begonnen ze zich slecht uit te laten over mij.. en dan niet direct naar mij toe, maar dat zeiden ze tegen mijn vriend..
Ik had daar best wel moeite mee, omdat ik maanden in de waan heb geleefd dat ze me echt aardig vonden en ik voelde me daar ook best wel thuis...
Ik heb op een gegeven moment afstand genomen.... en m'n vriend ging zelf naar verjaardagen en op familie bezoek.. maar ergens voel ik me toch wel erg buitengesloten wat dat betreft.. Mijn vriend wordt door mijn familie namelijk wel erg goed opgenomen en andersom is dat niet zo...
Eigenlijk heb ik bijna nooit ruzie met m'n vriend en als het wel zo is, dan gaat het meestal over z'n ouders.. Ik merk gewoon dat ik er wel mee zit.. aan de ene kant wil ik me erbij neerleggen, aan de andere kant baal ik enorm van de situatie.... maar we hebben zo allen onze kijk op de dingen die gebeurd zijn... In hun ogen heb ik het allemaal fout gedaan en in mijn ogen zijn zij de boosdoeners geweest..
Ik merk gewoon dat dit probleem van invloed is op onze relatie, want m'n vriend hangt er een beetje tussenin... Op het moment weet ik niet zo goed hoe ik ermee om moet gaan...
Het gaat ook echt in periodes, want af en toe is het ook zo dat het wel gezellig is en dat ik van mijn vriend hoor dat ze me hardstikke aardig vinden, maar juist op het moment dat ik denk dat het goed gaat dan komt er weer een hele lading van kritiek over me heen...en nooit recht in mijn gezicht..altijd via mijn vriend
quote:Ik kom er al langer dan een half jaar niet meer...
Op dinsdag 10 december 2002 15:12 schreef Tania18 het volgende:
Dat heeft me echt heel erg gekwetst toen, maar nu heb ik ook afstand genomen en kom ik er nog hooguit 1 keer in de week, maar meestal nog minder. Als ik er kom voel ik me meestal ook buitengesloten
Als ik er weer zou komen (en momenteel moet ik dat niet doen omdat ze me niet willen zien), weet ik niet hoe ik van dat buitengesloten gevoel af moet komen.. Ik zal me nooit meer voelen hoe ik me de eerste maanden heb gevoeld.. welkom!
De barsten blijven toch altijd zichtbaar, want er is dus iets goed kapot gegaan in de relatie met mijn schoonouders...
quote:Ach lieve schat,...
Op dinsdag 10 december 2002 21:09 schreef Qarinx het volgende:[..]
Ik kom er al langer dan een half jaar niet meer...
Als ik er weer zou komen (en momenteel moet ik dat niet doen omdat ze me niet willen zien), weet ik niet hoe ik van dat buitengesloten gevoel af moet komen.. Ik zal me nooit meer voelen hoe ik me de eerste maanden heb gevoeld.. welkom!De barsten blijven toch altijd zichtbaar, want er is dus iets goed kapot gegaan in de relatie met mijn schoonouders...
Zolang jij en je vriend gelukkig zijn samen is er toch nix aan de hand. ik heb je fotowboek gezien gvd. en kan me niet voorstellen dat zijn ouders "jouw geen leuke meid voor hem" vinden!
).. die het me niet in dank afnamen dat door mij hun dochter niet meer bidt voor het eten. (omdat ze simpelweg niet gelooft, en bidden dus onzin is!)Mijn schoonmoeder is een beetje type "domme doos" die denkt en praat -en zich kleedt
- alsof ze nog 16 is, dus dat klikt in ieder geval al niet echt. Mijn schoonvader gaat dan nog wel - goede opleiding, brede interesse, maar niet echt raakvlakken met die van mij.Na een akkefietje een paar weken geleden (lang verhaal, komt misschien nog wel een topic over) wilden ze me een poosje niet zien, maar ik hen al helemaal niet! Nu willen ze graag 'praten' maar daar heb ik voorlopig absoluut geen interesse in. Ík bepaal toch zeker wel wanneer ik wel of niet met ze wil praten?!
Mijn vriendin heeft het gevoel dat ze er tussenin zit en kiest steeds de kant van haar ouders. Daar baal ik dus behoorlijk van en als dat nog even doorgaat dan mag ze weer thuis gaan wonen van mij
Nou ja misschien doe ik ook wel moeilijk (en ik kan ook wel eens wat minder sociaal zijn denk ik) maar mensen die me niet nemen zoals ik ben hebben gewoon pech. imho.
* SadKingBilly stamt uit de tijd dat egoïsme nog een goede eigenschap was...
-
Ik was een kind hoe kon ik weten - dat het voorgoed voorbij zou gaan...
-
Mijn moeder werd ook niet geaccepteerd door mijn vaders familie waardoor mijn pa een groot gedeelte van zijn familie kwijt is. Misschien is het wel iets typisch voor schoondochters. Ik weet het niet. Maar laat je zeker niet op je kop zitten en blijf jezelf. Als ze je niet op waarde weten te schatten, is dat hun verlies en niet dat van jou!
quote:Erg herkenbaar... ik had na al de gebeurtenissen en achterbakse praat achter mijn rug om al weinig zin om ze te zien.. Nu zijn ze dus vorige week zaterdag langs gekomen om te kijken naar ons nieuwe huisje... Ik had ze al een half jaar niet gezien en was eerlijk gezegd bloednerveus.. ik wist ook niet echt wat ik moest zeggen..
Op vrijdag 13 december 2002 04:28 schreef SadKingBilly het volgende:
Na een akkefietje een paar weken geleden (lang verhaal, komt misschien nog wel een topic over) wilden ze me een poosje niet zien, maar ik hen al helemaal niet! Nu willen ze graag 'praten' maar daar heb ik voorlopig absoluut geen interesse in. Ík bepaal toch zeker wel wanneer ik wel of niet met ze wil praten?!
Ik kon 2 dingen doen.. eerste was doen alsof m'n neus bloedde en gezellig met ze gaan lopen praten, eigenlijk m'n trots opzij zetten... tweede was ze links laten liggen.. wat ik uiteindelijk ook wel heb gedaan omdat ik niet echt wist wat ik moest doen of zeggen.. ik heb dus aan de tafel gewoon zitten internetten en m'n vriend zijn ouders laten ontvangen..
Mijn schoonvader probeerde dan wel een gesprek aan te knopen, alleen ik was niet helemaal in de mood om over persoonlijke dingen te praten (zoals de ziekte van m 'n broer enzo).. m'n schoonmoeder heeft geen woord tegen mij gezegd, met achteraf het excuus dat ze dicht was geklapt.. en ik dan?
Ook mocht ze binnen niet roken (door m'n astma), dus ging ze op de hal staan roken met de voordeur helemaal open.. bij de tweede keer dat ze het deed zei ik misschien iets te hard tegen m'n vriend dat ze op z'n minst de deur dicht kon doen en dat het ergens wel asociaal was om gewoon op de hal te gaan roken.. (vriendinnen van mij gaan altijd buiten op het platte dak staan die je vanuit m'n woonkamer kan bereiken)
Ik hoorde dat ze de deur echt keihard dichttrok... erg ongemakkelijke dag dus...
Anyway.. blijkt dat ze huilend weg zijn gereden en toen voor zichzelf hebben besloten dat ze mij niet meer willen zien... ze denken dat zij mijn ware aard die dag hebben gezien... wat echt absoluut niet zo is... zelfs m'n vriend herkende me niet terug.. en ik voelde me ook best naar.. Had gehoopt dat ze hadden gezien dat hoe ik vroeger in hun bijzijn was toch wel een stuk socialer was als die dag en dat ze destijds dus weinig te klagen hadden..
Ik zou in jouw plaats de wijste zijn en voor je vriend toch de moeite doen om de situatie te verbeteren. Praat gewoon eens eerlijk met haar over jullie verstandhouding. Niet op een aanvallende ruzieactige manier, maar vertel gewoon dat je het idee hebt dat het al een tijdje niet botert en dat je dat vervelend vindt. En dat je begrijpt dat zo'n situatie van 2 kanten komt, maar dat je graag wilt dat het beter gaat. Dan heb jij je goede wil laten zien en de eerste stap gezet, ook al is de hele verziekte verstandhouding misschien meer haar schuld. Jullie hoeven niet de beste vriendinnen te worden, maar voor je vriend is alles zo veel makkelijker als jullie wel samen door 1deur kunnen.
quote:Ik vond ook dat m'n vriend zijn ouders teveel vertelde, op een gegeven moment had ik het gevoel dat we een soort driehoeksverhouding hadden, met zijn ouders die zich met alles bemoeiden.... Al ging het niet over geldzaken, dan wel over m'n vriends baan en zelfs onze vakanties... Alles waar hij mee zat vertelde hij ook aan z'n ouders.. zelfs heeft hij een keer een persoonlijk probleem van mij aan z'n moeder verteld... omdat hij niet wist wat hij ermee aan moest.. Tjah, hoe moest ik me dan voelen.. ik voelde me ergens ongemakkelijk, omdat elke keer dat ik z'n moeder zag het zo was van "Ow, zij weet het ook".. Ik schaamde me gewoon wel eens.. Overigens is het nu niet meer zo erg dat hij alles verteld.. Wel bijv. als hij een sollicitatiegesprek heeft gehad en hij verteld het direct aan z'n ouders, dan kan ik nogal kwaad worden als ze hem met negatieve praat weer helemaal neerhalen..
Op vrijdag 13 december 2002 08:29 schreef Catya het volgende: Hij vond dat ik mijn ouders teveel vertelde, ik vond dat hij zijn ouders wel eens om hulp mocht vragen, hij was weer te trots. Ze leefden daar allemaal langs elkaar heen en ik werd doodongelukkig bij hem thuis en hij bij mij thuis omdat het veel te dichtbij kwam. Die verschillen hebben ons echt genekt. Tja, je kiest je schoonfamilie niet uit en je kunt wel zeggen dat het om je lover gaat wat ook wel zo is, maar die familie krijg je erbij!
quote:Ik kan begrijpen dat je dat denkt na het lezen van het incident.. maar het is echt de eerste keer geweest dat ik me rot heb gedragen en dat is dan geweest omdat ik me erg ongemakkelijk voelde...
Op vrijdag 13 december 2002 12:10 schreef Ripley het volgende:
Qarinx. ik heb het idee dat jouw gedrag ook niet echt bijdraagt aan een betere verstandhouding. Ik heb zelf in de positie van je vriend gezeten en mijn vriend stelde zich net zo op als jij. Dat maakte mijn positie in het midden er alleen maar moeilijker op.
Voorheen na kleinere incidenten heb ik zoveel moeite gedaan om geaccepteerd te worden..(euromunten gespaard voor schoonpa, flessen wijn meegenomen die m'n moeder voor hun had gekocht, gekookt etc) alleen die dingen zien ze niet echt... Ze denken bijv. omdat ik student ben en m'n vriend fulltime werk dat ik met hem speel om zo financieel makkelijk m'n studentenleven door te komen.. Wat natuurlijk onzin is..
Ik ben erg makkelijk met geld en koop het liefst leuke kleding en dingen voor m'n vriend dan voor mezelf.. en als hij dan een keer iets voor mij koopt dan maakt z'n moeder de opmerking "Verwern je jezelf ook wel eens.."
Ik heb een beetje het idee dat ze mij verantwoordelijk stellen voor de dingen die ze hun zoon niet goed zien doen.. Toen bijv. z'n zus in het ziekenhuis lag met zwangerschapsvergifiting is hij geen één keer uit zichzelf langs geweest... (hij woonde toen bij mij en m'n ouders in)...
Op het moment dat z'n moeder hem op z'n werk belde om te zeggen dat hij toch nog eens langs moest gaan, omdat z'n zus naar hem vroeg, heeft hij z'n werk neergelegd en is snel naar het ziekenhuis gereden..
Kijk, dan word ik een beetje pissig omdat hij tot één uur in z'n bed is blijven liggen.. vervolgens op z'n werk dat te horen krijgt en wegloopt van z'n verantwoordelijkheid.. en dan wordt z'n familie de link naar mij gelegd.. "sinds hij met haar is, toont hij geen interesse.."
quote:Ik begrijp wel wat je wilt zeggen.. ik heb ook erg lang met vriendinnen erover gepraat en die zeiden eigenlijk precies hetzelfde als jij nu doet..
Op vrijdag 13 december 2002 12:27 schreef Ripley het volgende:
Mijn ouders mochten mijn ex dus niet en zijn ouders mochten mij wel, maar vonden mij niet de juiste vrouw voor hem. Ik heb ook vaak gekat en narigheid gehad van mijn schoonmoeder in het begin, maar ik heb echt mijn best gedaan om te laten zien dat ik naast mijn tekortkomingen ( ze vond me te hoog geschoold, te wild en te slecht in het huishouden) ook goede punten had. En al bleef ze me niet de juiste vinden, na een tijdje ging ze me als persoon wel waarderen. Kortom, je hoeft niet te veranderen voor haar, maar ik zou wel mijn beste beentje voort zetten ook al doet zij het niet. Dat is zo veel makkelijker voor je vriend en je hoeft iig niet het gevoel te hebben dta je het niet hebt geprobeerd.
Ze zeiden ook dat als ik mijn goede kanten blijf laten zien, dat zij uiteindelijk het slechte beeld dat zij van mij hebben bij zullen moeten stellen.. dus ook een beetje zullen moeten toegeven.. terwijl als ik het zo laat, het voor hun een bevestiging is van hun negatieve gevoelens naar mij toe...
Ik ga het even laten rusten en mezelf wat tijd gunnen.. het heeft me gewoon erg gekwetst en het kost me ergens ook moeite om mezelf weer te geven.. want dat is uiteindelijk wel weer wat ik moet gaan doen.. mezelf zijn..
Lekker rustig, kan het ook iedereen aanraden. 
quote:Hoe doe je dat dan als je vriend(in) bijv. jarig is???
Op vrijdag 13 december 2002 19:24 schreef Anemoon het volgende:
Jep, al 12 jaar zie ik ze niet. Das dus al vanaf het begin.Lekker rustig, kan het ook iedereen aanraden.
Cadootjes geven we gewoon wanneer we daar zelf zin in hebben.
En voor de rest geldt gewoon dat wij precies doen waar wij zelf zin in hebben.
Op visite gaan bij mensen zit daar zeker niet bij! 
ha ha ha
quote:Heeft jouw vriend dan geen behoefte om z'n familie te zien??
Op vrijdag 13 december 2002 19:40 schreef Anemoon het volgende:
Dat vieren we ook al jaren niet.Cadootjes geven we gewoon wanneer we daar zelf zin in hebben.
En voor de rest geldt gewoon dat wij precies doen waar wij zelf zin in hebben.
Op visite gaan bij mensen zit daar zeker niet bij!
Want mijn vriend wil bijv. wel z'n verjaardag vieren en dit jaar dan toevallig niet, maar volgend jaar zal hij ook wel een kerstdag ofzo met z'n fam door willen brengen..
Kans op goedkomen zit er bij jou dus niet in? 12 jaar zeg.. wat een tijd...
Zelf ga ik ook nooit naar familie ofzo. Als ik zin heb, dan ga ik wel, maar ik
heb geen zin dus ga ik niet.
Simpel
|
|
