Sociale fobie, hoe kom ik hier vanaf?

Het is meer de vraag : hoe ontstaat die angst?

Beste 12345, klinkt herkenbaar. Zo heb ik ook lange tijd rondgelopen en heb ik nog steeds deels last van.

Psycholoog is inderdaad een goed begin. Een psycholoog kan over het algemeen geen medicatie verschaffen, maar kan je wel linken aan een psychiater die daar wellicht mee kan helpen. Anti-depressiva werkt inderdaad tegen sociale fobieën.

Probeer zo veel mogelijk door de angst heen te gaan, ga die praatjes wél aan, want uiteindelijk kom je er alleen dán vanaf. Je moet er dus telkens doorheen, hoe lastig dat ook is. Ga dus juist naar de kapper als je je angstig voelt, dan kom je erachter hoe irrationeel de angst in feite is. Maak juist een praatje in het openbaar vervoer als je daar zit. Dan kom je erachter hoe onbelangrijk de mening van anderen in veel gevallen eigenlijk is (daar had ik last van, deels ook angst om voor gek te staan of raar/lelijk/sukkelig gevonden te worden).

Blijf in ieder geval je dagelijkse dingen doen, anders kom je in een vicieuze cirkel terecht. Zie het ook als een uitdaging en beloon jezelf als je weer een angst overwonnen hebt.

Ga daarnaast inderdaad naar de huisarts en laat je doorverwijzen naar een psycholoog. Die zal in gesprek met je bekijken of medicatie vereist is. Succes!

Anti depressiva gaan je geen steek vooruit helpen.
Wat jij nodig hebt is iets van cognitieve gedragstherapie.
Daar zal een psycholoog met je opzoek gaan naar het onderliggende probleem van je sociale angsten om je er vervolgens vanaf te helpen.
Als je er zelf serieus werk van maakt zal een psycholoog je de handvatten kunnen geven om erover te komen.

Nouja, ik heb dus ook een vrij heftige angststoornis gehad. Wat ik eraan gedaan heb, is hierboven al gezegd: cognitieve gedragstherapie en vooral sociale situaties níet uit de weg gaan.

Tijdens de therapie heb ik overigens meditatie geleerd. Ik moet zeggen dat dat me wel erg geholpen heeft om uit m'n hoofd te komen en hierdoor ook m'n stoornis te genezen. Ik kan je dus aanraden om sowieso dat te gaan doen.

quote:

Op zondag 19 februari 2017 23:13 schreef sebaz het volgende:
Anti depressiva gaan je geen steek vooruit helpen.

Antidepressiva bestrijden het maar lossen niks op idd.

quote:

Wat jij nodig hebt is iets van cognitieve gedragstherapie.
Daar zal een psycholoog met je opzoek gaan naar het onderliggende probleem van je sociale angsten om je er vervolgens vanaf te helpen.
Als je er zelf serieus werk van maakt zal een psycholoog je de handvatten kunnen geven om erover te komen.

quote:

Op zondag 19 februari 2017 23:22 schreef naoomx het volgende:
Nouja, ik heb dus ook een vrij heftige angststoornis gehad. Wat ik eraan gedaan heb, is hierboven al gezegd: cognitieve gedragstherapie en vooral sociale situaties níet uit de weg gaan.

Tijdens de therapie heb ik overigens meditatie geleerd. Ik moet zeggen dat dat me wel erg geholpen heeft om uit m'n hoofd te komen en hierdoor ook m'n stoornis te genezen. Ik kan je dus aanraden om sowieso dat te gaan doen.

Dit kan het grotendeels oplossen idd. Je zal altijd vatbaarder blijven voor angsten dan andere mensen, maar je leert er goed mee omgaan en gaat inzien dat je getriggerd worden om niets met zulke therapien.

Ik kamp er zelf ook mee.

Therapie met een psycholoog om te werken aan je eigenwaarde/zelfacceptatie en daarna een angsthierarchie bouwen om door middel van exposure. Daarnaast gun jezelf de tijd en doe het rustig stapje voor stapje. Je kunt wel als doel hebben om er binnen een half jaar vanaf te zijn, maar ik betwijfel of het haalbaar is. Sociale angst zit diep en kost veel tijd, werk en moed om te overwinnen. Door dit te willen haasten raak je gedemotiveerd of loop je risico op terugvallen.

Als ik je verhaal zo lees stel je best veel eisen aan jezelf. En neem je het jezelf kwalijk dat je er niet aan voldoet. Ik kan me zo voorstellen dat dat wel zorgt voor flinke stress.

Ik ben geen psycholoog overigens. Ik heb zelf wel een sociale angst. Ik heb hier therapie voor waarin we 1. De oorzaak achterhalen en 2. Zodra het opsteekt ik het leer herkennen zodat ik er anders mee om kan gaan.

quote:

Op maandag 20 februari 2017 11:36 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
Als ik je verhaal zo lees stel je best veel eisen aan jezelf. En neem je het jezelf kwalijk dat je er niet aan voldoet. Ik kan me zo voorstellen dat dat wel zorgt voor flinke stress.

Ik ben geen psycholoog overigens. Ik heb zelf wel een sociale angst. Ik heb hier therapie voor waarin we 1. De oorzaak achterhalen en 2. Zodra het opsteekt ik het leer herkennen zodat ik er anders mee om kan gaan.

Kenmerkend aan mensen met sociale fobie is dat ze last hebben van een strenge 'interne criticus'. Dat zie je bij TS ook aan zijn OP.

quote:

Op maandag 20 februari 2017 12:13 schreef Jaeger85 het volgende:

[..]

Kenmerkend aan mensen met sociale fobie is dat ze last hebben van een strenge 'interne criticus'. Dat zie je bij TS ook aan zijn OP.

I noticed.
Vandaar ook mijn post.
In mijn therapie is dat ook veel ter sprake gekomen en met hulp en advies van mijn therapeut is mijn interne criticus een stuk vriendelijker geworden en mijn sociale fobie een stuk minder heftig.

Exposure therapie in combi met cognitieve therapie, dat laatste is meer behulpzaam als je achter het waarom wil komen in mijn mening, als je daar geen behoefte aan hebt kan het ook nog wel helpen bij het wegredeneren van de angsten.

Kan prima zijn dat je niet 100% er vanaf komt, maar goed als is het maar "50%" als het ware, dan sta je er toch beter voor.

Ik raad je het boek 'The Linden Method' aan.

Ik heb zelf ook wat fobieën en het heeft me met veel dingen geholpen.

Kort gezegd komt het er op neer dat je angsten en fobieën 'aangeleerd' gedrag zijn. Je hebt ze jezelf aangeleerd. Door situaties uit te weg te gaan, bevestig je aan je angst dat hij gelijk heeft.

De enige, maar dan ook enige oplossing voor angsten is om het tegenovergestelde waar je bang voor bent te gaan en blijven doen. Praten met een pyscholoog kan wat inzichten geven in het hoe en waarom, maar is eigenlijk niet nodig. Daarmee kun je zelfs je angsten in stand houden omdat je bij elk gesprek weer blijft bevestigen aan je onderbewustzijn dat je angsten gegrond zijn.

Je moet jezelf er dus weer van overtuigen dat angst alleen maar angst is. Niks meer of minder. Je gaat niet dood aan de 'symptomen' van angst, hoe kut je je ook in een bepaalde situatie kunt voelen. Het beste is dus om er alles aan te doen om je brein weer te herprogrammeren naar een versie waar de angst geen rol meer speelt.

In jouw geval lijkt me dan het beste:

- Elke dag, meerdere malen een sociale situatie opzoeken.
Ja, in het begin zul je zweten hartkloppingen krijgen, ondiep ademen, etc. Blijven zitten en het gesprek afmaken. Niet naar huis gaan. Geen afspraken uitstellen. Vanaf nu elke dag wat plannen en je er aan blijven houden.
- Stoppen met het opzoeken op internet hierover. Stoppen met praten hierover met mensen. Stoppen met het posten op fok over je angsten.
Makkelijker gezegd dan gedaan, ik spreek uit ervaring, maar ook hier weer probeer je aan je onderbewustzijn te bewijzen dat je angst geen rol van betekenis speelt.

Als de angst op komt zetten, zeg dan tegen jezelf 'Kom maar. Kom maar op met je kutsymptomen. Ik weet dat ik daar niet dood aan ga en dat het binnen een uur toch wel weer stopt. Heb ik nou al honderd keer gehad. Ik wil sociaal beter worden dus ik blijf hier toch, wat ook uit de trukendoos haalt'.

De enige weg om angst te verslaan is letterlijk 'door de angst heen' te gaan. Er is geen magisch praatje, pilletje, inzicht wat dit allemaal doet verdwijnen.
Ik zou zeggen, lees The Linden Method één keer, praat er dan nooit meer over en forceer jezelf om geen enkele sociale situatie uit te weg te gaan. Beter nog zoek je ze elke dag op om te 'oefenen'.

Veel succes. Ik hoop dat ik niet betweterig of belerend overkom, maar ik heb zelf ook al jaren bepaalde angsten en dit heeft mij in ieder geval weer doen functioneren. Mocht je erover willen praten dan stuur maar een PM.

Je kunt het!

Ik herken me volledig in jouw verhaal!

Bij mij was het zo erg dat ik besloot om na een week al te stoppen met HBO. Die presentaties, onbekende mensen zag ik absoluut niet zitten.
Ook ben ik net als jij een tijdje gaan reizen met de hoop dat het enigszins weg zou gaan. Met bepaalde dingen, zoals onbekende mensen aanspreken, heb ik daar enorm baat mee gehad.

Geen grap stoppen met rukken en porno kan een optie zijn, het boost je zelfvertrouwen

quote:

Op maandag 20 februari 2017 18:29 schreef 12345r het volgende:

[..]

Haha, geniaal. Ik ben hier dus ook mee bezig Meestal faal ik wel na een week, dus heel lang is me nog niet gelukt, maar gek genoeg heb ik inderdaad wel het idee na een week niet rukken / porno kijken dat ik mij stukke beter voel Kan placebo zijn, maar so what... If it works it ain't stupid...

Probeer dat eens langer zou ik zeggen (het zal wellicht niet het hele probleem verhelpen), wie weet voel je je dan nog wel beter als je bv 2-3 weken of langer stopt. En placebo effect is ook een effect

Heb ongeveer hetzelfde probleem als jij TS, maar het gaat tegenwoordig gelukkig beter. Die strenge interne criticus waar mensen het over hebben in dit topic kan ik ook zeker in mezelf terugvinden. De enige manier om er van af te komen is door sociale situaties niet uit de weg te gaan en beetje bij beetje je zelfvertrouwen opbouwen en daarbij is het dus belangrijk dat je interne criticus dit zelfvertrouwen niet weer met de grond gelijk maakt.

[ Bericht 7% gewijzigd door Bonjoooouuurr op 20-02-2017 18:44:31 ]

Nofap werkt inderdaad heel goed.

Ik heb hier ook een beetje last van gehad. Mij heeft het geholpen om gewoon dingen te vragen en overal heen gaan, niet twijfelen gewoon doen! Je moet jezelf erover heen zetten.

Probeer te beginnen met kleine stapjes, gewoon lachend naar de winkel gaan. Maak je geen zorgen, ze kennen je toch niet. Succes!

Er zijn wel medicijnen voor de lichamelijke symptomen. Ik geloof dat deze beta blockers heten en als de angst extreem is kan de huisarts deze ook voorschrijven.
Maar ja, het is natuurlijk beter om niet van iets afhankelijk te zijn. Of afhankelijk te zijn van artsen. Het is alleen vreselijk irritant als je heel veel moeite doet om te ontspannen maar het lukt niet en anderen maken er steeds opmerkingen over. Mediteren kan idd helpen of het luisteren van rustgevende muziek.

Toch werkt AD wel tegen angsten. Kan duiden op serotonine tekort.

quote:

Op vrijdag 3 maart 2017 22:55 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Er zijn wel medicijnen voor de lichamelijke symptomen. Ik geloof dat deze beta blockers heten en als de angst extreem is kan de huisarts deze ook voorschrijven.
Maar ja, het is natuurlijk beter om niet van iets afhankelijk te zijn. Of afhankelijk te zijn van artsen. Het is alleen vreselijk irritant als je heel veel moeite doet om te ontspannen maar het lukt niet en anderen maken er steeds opmerkingen over. Mediteren kan idd helpen of het luisteren van rustgevende muziek.

Cocaine helpt ook, zal het alleen niet aanbevelen.

quote:

Op vrijdag 3 maart 2017 22:59 schreef 6star6lord6 het volgende:

[..]

Cocaine helpt ook, zal het alleen niet aanbevelen.

Drinken ook. Ik beveel het ook niet aan, voordat ze me weer gaan bannen.

quote:

Op vrijdag 3 maart 2017 23:31 schreef 12345r het volgende:

[..]

Ik moet zeggen dat ik af en toe inderdaad best een beta blockertje slik.
Naar mijn inziens weinig mis mee zolang ik dit alleen in (voor elk persoon) spannende situaties slik. Denk bijvoorbeeld aan een presentatie of bijvoorbeeld een eerste date...

Het houd mijn hartritme heerlijk laag waardoor ik me gewoon veel ontspannender voel. Werkt niet verslavend, dus tja, af en toe mag je het jezelf best wat gemakkelijker maken vind ik zo...

Heb je dat voorgeschreven gekregen van je huisarts?

quote:

Op vrijdag 3 maart 2017 22:34 schreef 12345r het volgende:
Hee lui,

We zijn een nu een weekje verder en ik heb in een week echt bizar veel vooruitgang geboekt
Geen idee of het met dat achtelijke nofap gebeuren te maken heeft, maar ik voel me vele malen beter dan de afgelopen tijd (lees jaren). Veel meer energie en ook een redelijke zelfvertrouwen boost.

Deze week ook een date gehad met echt een hele knappe meid, date ging best prima en een 2e date staat gepland

Toch blijft die interne criticus best een bitch... Er staat nu dus een 2e date gepland, en je zou dus zeggen dat ze de date / mij leuk vond, maar iets in mij (die interne criticus dus) blijft zeggen dat ze de eerste date vond tegenvallen, maar het nog één kans wil geven... Waarschijnlijk een belachelijke gedachte, maar ik kan er niks aan doen. Vind het erg moeilijk om dit negatieve zelfbeeld te veranderen. Iemand nog tips?

Naar een psycholoog ben ik niet geweest om eerlijk te zijn. Ik was wel naar de huisarts gegaan, maar uiteindelijk niks over de fobie gemeld, maar uiteindelijk snel iets anders verzonnen om aan de huisarts te vertellen Vind het lastig om over dat soort problemen met mensen te praten en ik vraag mij oprecht af of ik er goed aan doe... Ik weet waar het probleem zit en zou een wekelijk bezoek aan de psycholoog / wekelijks aan je fobie herinnerd worden niet averechts kunnen werken?

Dus op dit moment denk je wekenlang niet aan je fobie?
Waarschijnlijk niet he, ben je er elke dag mee bezig. Goed dat je de confrontatie opzoekt en stappen maakt, maar wat gesprekjes met een psycholoog kunnen je juist handvaten geven om ermee om te gaan. Zoals ervaringsdeskundigen aan het begin van je topic al zeiden.

quote:

Op zaterdag 4 maart 2017 16:17 schreef 12345r het volgende:

[..]

Nope...

[..]

Hmm, point made...
Volgende week ga ik maar weer eens langs de huisarts...

Maar zoals gezegd, atm voel ik mij echt zeer goed. Vooral het daten (met goed resultaat) heeft mijn zelfvertrouwen echt goed gedaan. Volgende week ben ik bij haar thuis uitgenodigd

Dat wordt neuken.

- Ga weg met je spam -

[ Bericht 98% gewijzigd door CoolGuy op 29-12-2019 10:34:38 ]

Beste ts (topicstarter) , fijn dat het je gelukt is een leuke date te krijgen, en dat daar nog een tweede date (Bij haar thuis nog wel !!) op gaat volgen. Hier kan iets moois uit ontstaan. Het is je gegund.
Maar toch blijft je probleem bestaan, als alleen onder bepaalde omstandigheden of in betere periodes in je leven die (sociale) fobién niet meer opspelen.

Ik raad jou aan, praat wel met je huisarts want bv betablockers en fluoxetine (prozac) enz. worden door huisartsen voorgeschreven. En ga wel naar een psycholoog (waarbij ik jou aanraad een mannelijke te zoeken). Ook nu het beter gaat, is het misschien net nu het juiste moment om eraan te beginnen. want ... waarom ben je er niet over begonnen bij je arts? Nu lukt dat misschien wel. En vergeet niet de wachtlijsten. Dus niet opgelucht ademhalen nu maar nu het betere moment aangrijpen om die plannen ook uit te voeren.

Je moet het niet af laten hangen voor je verdere leven, je studie, je werk, je relaties etc. van het moment, je moet jezelf wapenen en jezelf leren die soc. fobién onder controle te kunnen houden, los van het moment.

Dan .... sociale fobién ... nou, die heeft iedereen. Ieder mens heeft dat in of onder bepaalde omstandigheden in meer of mindere mate (uiteraard dat laatste).Dat begint ergens bij verlegenheid en houdt op met niet meer buiten je kamer durven te komen. Met andere woorden, er zijn wel 1000 gradaties in. Dus je bent echt niet een rare, een abnormale of zo. Je bent iemand die (nog) moet leren daarmee om te gaan, daar overheen te kunnen stappen.

In de suggesties hier om ermee om te gaan, hoe dat aan te pakken, herken ik in de verschillende vormen van therapie vooral het oefenen. Daar zijn psychologen, therapieën voor, die jou helpen met handvatten, met oefenen (eventueel in een groep) en eventueel medicijn (huisarts). Want al doende, oefenende leert men.

Zelf ben ik fan van NLP, Neuro Lingiustisch Programmeren, zowel voor zelfstudie en werken aan jezelf als om onder begeleiding te oefenen. In NLP weet ik verschillende oefeningen, methoden om jouw probleem aan te pakken. Ook mediteren en het zichzelf voorstellen in zo een moeilijke sociale situatie, terwijl je ontspannen in een meditatieve toestand in een luie stoel zit. En dan je voorstellen hoe dat te doen, zien hoe je het tot een goed einde brengt. Positieve suggestie, inbeelding. Met of zonder begeleiding, in het begin liefst met begeleiding.

En er zijn psychologen zat die zich (ook of andere) hebben verdiept in NLP, met of zonder meditatieve oefeningen. Ook (deels) werken in of met een groepje kan heel behulpzaam zijn. Men kan heel veel leren van anderen, van hun problemen, hun aanpak en hun feed back op jou.

Maar verder ben ik vooral van mening dat er heel veel wegen naar Rome leiden. Ook andere hier voorgestelde methodes kunnen je helpen, daar twijfel ik niet aan. Zo gauw je begint te werken aan je probleem ga je richting je doel, of dar nu route A of B is.

Veel succes, dit jaar zal het misschien niet meer lukken, maar over 2 dagen begint er een nieuw, fris jaar met een mooie naam; 20-20. Maar laat het svp niet alleen bij goede voornemens.

quote:

Op zondag 29 december 2019 11:31 schreef LeesFoknl het volgende:
Beste ts (topicstarter) , fijn dat het je gelukt is een leuke date te krijgen, en dat daar nog een tweede date (Bij haar thuis nog wel !!) op gaat volgen. Hier kan iets moois uit ontstaan. Het is je gegund.
Maar toch blijft je probleem bestaan, als alleen onder bepaalde omstandigheden of in betere periodes in je leven die (sociale) fobién niet meer opspelen.

Ik raad jou aan, praat wel met je huisarts want bv betablockers en fluoxetine (prozac) enz. worden door huisartsen voorgeschreven. En ga wel naar een psycholoog (waarbij ik jou aanraad een mannelijke te zoeken). Ook nu het beter gaat, is het misschien net nu het juiste moment om eraan te beginnen. want ... waarom ben je er niet over begonnen bij je arts? Nu lukt dat misschien wel. En vergeet niet de wachtlijsten. Dus niet opgelucht ademhalen nu maar nu het betere moment aangrijpen om die plannen ook uit te voeren.

Je moet het niet af laten hangen voor je verdere leven, je studie, je werk, je relaties etc. van het moment, je moet jezelf wapenen en jezelf leren die soc. fobién onder controle te kunnen houden, los van het moment.

Dan .... sociale fobién ... nou, die heeft iedereen. Ieder mens heeft dat in of onder bepaalde omstandigheden in meer of mindere mate (uiteraard dat laatste).Dat begint ergens bij verlegenheid en houdt op met niet meer buiten je kamer durven te komen. Met andere woorden, er zijn wel 1000 gradaties in. Dus je bent echt niet een rare, een abnormale of zo. Je bent iemand die (nog) moet leren daarmee om te gaan, daar overheen te kunnen stappen.

In de suggesties hier om ermee om te gaan, hoe dat aan te pakken, herken ik in de verschillende vormen van therapie vooral het oefenen. Daar zijn psychologen, therapieën voor, die jou helpen met handvatten, met oefenen (eventueel in een groep) en eventueel medicijn (huisarts). Want al doende, oefenende leert men.

Zelf ben ik fan van NLP, Neuro Lingiustisch Programmeren, zowel voor zelfstudie en werken aan jezelf als om onder begeleiding te oefenen. In NLP weet ik verschillende oefeningen, methoden om jouw probleem aan te pakken. Ook mediteren en het zichzelf voorstellen in zo een moeilijke sociale situatie, terwijl je ontspannen in een meditatieve toestand in een luie stoel zit. En dan je voorstellen hoe dat te doen, zien hoe je het tot een goed einde brengt. Positieve suggestie, inbeelding. Met of zonder begeleiding, in het begin liefst met begeleiding.

En er zijn psychologen zat die zich (ook of andere) hebben verdiept in NLP, met of zonder meditatieve oefeningen. Ook (deels) werken in of met een groepje kan heel behulpzaam zijn. Men kan heel veel leren van anderen, van hun problemen, hun aanpak en hun feed back op jou.

Maar verder ben ik vooral van mening dat er heel veel wegen naar Rome leiden. Ook andere hier voorgestelde methodes kunnen je helpen, daar twijfel ik niet aan. Zo gauw je begint te werken aan je probleem ga je richting je doel, of dar nu route A of B is.

Veel succes, dit jaar zal het misschien niet meer lukken, maar over 2 dagen begint er een nieuw, fris jaar met een mooie naam; 20-20. Maar laat het svp niet alleen bij goede voornemens.

Serieus reageren op een topic van bijna 2 jaar oud. Lekker gewerkt pik.

Ja pik, dit soort problemen zijn van alle tijden, en van iedereen. Dit behoort bij het mens zijn, dus zijn altijd actueel.
En verder, gezien mijn leeftijd, graag meneer Pik (en namen met een hoofdletter!)

Maar even serieus, had dat niet opgemerkt. Zou erg interessant zijn als de topicstarter ons eens laat weten hoe het met die date verlopen is. Of het zijn vaste vriendin is geworden, of hij nog studeert, nog meer van die dingen. Wat hij wel of niet meer aan zijn probleem heeft gedaan. Of hij er op vooruit is gegaan en of hij nog iets aan onze posts heeft gehad.