R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Beste FOK!ers,
Ik ben 24 jaar en heb helaas te kampen met een behoorlijke sociale fobie.
Ik ben vorig jaar met een HBO opleiding begonnen en sindsdien merk ik toch wel dat ik hier veel last aan ondervind / sindsdien is het wellicht ook wel wat erger geworden. Presentatie's zijn bijvoorbeeld killing en kan ik alleen enigszins uitvoeren dmv medicatie te nemen, vragen stellen in de klas doe ik niet, het is eigenlijk te triest voor woorden...
Ik woon in een huis met vrienden, volg een studie, heb een baan. Heel anti-sociaal vind ik dat zelf toch niet klinken... Buiten dat, voordat ik begon met een HBO opleiding heb ik zelfs een jaar of 3 gereisd, waarvan 1 jaar compleet alleen naar de andere kant van de wereld?!
Dus waar deze fobie vandaan komt, ik snap er echt niks van... Ik ben altijd wel wat rustig geweest, wellicht een beetje verlegen. Maar het gaat nou toch wel te ver.
Naar de kapper gaan of alleen reizen met het openbaar vervoer geeft mij al angst, dit kan zo echt niet langer, ik voel eigenlijk bij alles wat ik doe angst en dit sloopt me...
Mijn vrienden hebben het afgelopen jaar ongeveer allemaal in een klap een vriendin gekregen en zijn aan het settelen. Ik voel me overgebleven en dit zorgt op dit moment ook voor een soort van depressie. Dit terwijl ik altijd een hele positieve / vrolijke jongen was..
Ik zou graag ook een relatie willen, maar ik realiseer mijzelf dat dit pas mogelijk is als ik eerst van deze fobie af ben. Immers is flirten met dames atm ook niet echt een mogelijkheid..
September wil ik naar de universiteit en dat wil ik van deze fobie volledig af zijn! Het beperkt mij nu al enorm met mijn HBO opleiding, maar dit mag op de uni niet het geval zijn.
Het roer moet dus volledig om, maar hoe kan ik dit het beste aanpakken?
Ik ga mij volgende week inschrijven bij een sportschool en vrijdag heb ik een gesprek bij de huisarts waar ik om doorverwijzing naar een psycholoog ga vragen. (Kan een psycholoog eigenlijk ook medicatie voorschrijven zoals antidepressiva? Dit schijnt ook goed te helpen tegen angst, dus ik dacht wellicht zo weer wat meer zelfvertrouwen te kunnen kweken..)
Ik zou mijzelf graag bij iets van een vereniging aan willen melden, maar ik heb eerlijk gezegd geen idee wat...
Zijn hier nog meer mensen die met sociale fobie te maken hebben gehad / dit overwonnen hebben?
Ik ben 24 jaar en heb helaas te kampen met een behoorlijke sociale fobie.
Ik ben vorig jaar met een HBO opleiding begonnen en sindsdien merk ik toch wel dat ik hier veel last aan ondervind / sindsdien is het wellicht ook wel wat erger geworden. Presentatie's zijn bijvoorbeeld killing en kan ik alleen enigszins uitvoeren dmv medicatie te nemen, vragen stellen in de klas doe ik niet, het is eigenlijk te triest voor woorden...
Ik woon in een huis met vrienden, volg een studie, heb een baan. Heel anti-sociaal vind ik dat zelf toch niet klinken... Buiten dat, voordat ik begon met een HBO opleiding heb ik zelfs een jaar of 3 gereisd, waarvan 1 jaar compleet alleen naar de andere kant van de wereld?!
Dus waar deze fobie vandaan komt, ik snap er echt niks van... Ik ben altijd wel wat rustig geweest, wellicht een beetje verlegen. Maar het gaat nou toch wel te ver.
Naar de kapper gaan of alleen reizen met het openbaar vervoer geeft mij al angst, dit kan zo echt niet langer, ik voel eigenlijk bij alles wat ik doe angst en dit sloopt me...
Mijn vrienden hebben het afgelopen jaar ongeveer allemaal in een klap een vriendin gekregen en zijn aan het settelen. Ik voel me overgebleven en dit zorgt op dit moment ook voor een soort van depressie. Dit terwijl ik altijd een hele positieve / vrolijke jongen was..
Ik zou graag ook een relatie willen, maar ik realiseer mijzelf dat dit pas mogelijk is als ik eerst van deze fobie af ben. Immers is flirten met dames atm ook niet echt een mogelijkheid..
September wil ik naar de universiteit en dat wil ik van deze fobie volledig af zijn! Het beperkt mij nu al enorm met mijn HBO opleiding, maar dit mag op de uni niet het geval zijn.
Het roer moet dus volledig om, maar hoe kan ik dit het beste aanpakken?
Ik ga mij volgende week inschrijven bij een sportschool en vrijdag heb ik een gesprek bij de huisarts waar ik om doorverwijzing naar een psycholoog ga vragen. (Kan een psycholoog eigenlijk ook medicatie voorschrijven zoals antidepressiva? Dit schijnt ook goed te helpen tegen angst, dus ik dacht wellicht zo weer wat meer zelfvertrouwen te kunnen kweken..)
Ik zou mijzelf graag bij iets van een vereniging aan willen melden, maar ik heb eerlijk gezegd geen idee wat...
Zijn hier nog meer mensen die met sociale fobie te maken hebben gehad / dit overwonnen hebben?
Het is meer de vraag : hoe ontstaat die angst?
The bearded man: “So many good tunes, I didn't have time to shave!”
Beste 12345, klinkt herkenbaar. Zo heb ik ook lange tijd rondgelopen en heb ik nog steeds deels last van.
Psycholoog is inderdaad een goed begin. Een psycholoog kan over het algemeen geen medicatie verschaffen, maar kan je wel linken aan een psychiater die daar wellicht mee kan helpen. Anti-depressiva werkt inderdaad tegen sociale fobieën.
Probeer zo veel mogelijk door de angst heen te gaan, ga die praatjes wél aan, want uiteindelijk kom je er alleen dán vanaf. Je moet er dus telkens doorheen, hoe lastig dat ook is. Ga dus juist naar de kapper als je je angstig voelt, dan kom je erachter hoe irrationeel de angst in feite is. Maak juist een praatje in het openbaar vervoer als je daar zit. Dan kom je erachter hoe onbelangrijk de mening van anderen in veel gevallen eigenlijk is (daar had ik last van, deels ook angst om voor gek te staan of raar/lelijk/sukkelig gevonden te worden).
Blijf in ieder geval je dagelijkse dingen doen, anders kom je in een vicieuze cirkel terecht. Zie het ook als een uitdaging en beloon jezelf als je weer een angst overwonnen hebt.
Ga daarnaast inderdaad naar de huisarts en laat je doorverwijzen naar een psycholoog. Die zal in gesprek met je bekijken of medicatie vereist is. Succes!
Psycholoog is inderdaad een goed begin. Een psycholoog kan over het algemeen geen medicatie verschaffen, maar kan je wel linken aan een psychiater die daar wellicht mee kan helpen. Anti-depressiva werkt inderdaad tegen sociale fobieën.
Probeer zo veel mogelijk door de angst heen te gaan, ga die praatjes wél aan, want uiteindelijk kom je er alleen dán vanaf. Je moet er dus telkens doorheen, hoe lastig dat ook is. Ga dus juist naar de kapper als je je angstig voelt, dan kom je erachter hoe irrationeel de angst in feite is. Maak juist een praatje in het openbaar vervoer als je daar zit. Dan kom je erachter hoe onbelangrijk de mening van anderen in veel gevallen eigenlijk is (daar had ik last van, deels ook angst om voor gek te staan of raar/lelijk/sukkelig gevonden te worden).
Blijf in ieder geval je dagelijkse dingen doen, anders kom je in een vicieuze cirkel terecht. Zie het ook als een uitdaging en beloon jezelf als je weer een angst overwonnen hebt.
Ga daarnaast inderdaad naar de huisarts en laat je doorverwijzen naar een psycholoog. Die zal in gesprek met je bekijken of medicatie vereist is. Succes!
Anti depressiva gaan je geen steek vooruit helpen.
Wat jij nodig hebt is iets van cognitieve gedragstherapie.
Daar zal een psycholoog met je opzoek gaan naar het onderliggende probleem van je sociale angsten om je er vervolgens vanaf te helpen.
Als je er zelf serieus werk van maakt zal een psycholoog je de handvatten kunnen geven om erover te komen.
Wat jij nodig hebt is iets van cognitieve gedragstherapie.
Daar zal een psycholoog met je opzoek gaan naar het onderliggende probleem van je sociale angsten om je er vervolgens vanaf te helpen.
Als je er zelf serieus werk van maakt zal een psycholoog je de handvatten kunnen geven om erover te komen.
Nouja, ik heb dus ook een vrij heftige angststoornis gehad. Wat ik eraan gedaan heb, is hierboven al gezegd: cognitieve gedragstherapie en vooral sociale situaties níet uit de weg gaan.
Tijdens de therapie heb ik overigens meditatie geleerd. Ik moet zeggen dat dat me wel erg geholpen heeft om uit m'n hoofd te komen en hierdoor ook m'n stoornis te genezen. Ik kan je dus aanraden om sowieso dat te gaan doen.
Tijdens de therapie heb ik overigens meditatie geleerd. Ik moet zeggen dat dat me wel erg geholpen heeft om uit m'n hoofd te komen en hierdoor ook m'n stoornis te genezen. Ik kan je dus aanraden om sowieso dat te gaan doen.
Antidepressiva bestrijden het maar lossen niks op idd.quote:Op zondag 19 februari 2017 23:13 schreef sebaz het volgende:
Anti depressiva gaan je geen steek vooruit helpen.
quote:Wat jij nodig hebt is iets van cognitieve gedragstherapie.
Daar zal een psycholoog met je opzoek gaan naar het onderliggende probleem van je sociale angsten om je er vervolgens vanaf te helpen.
Als je er zelf serieus werk van maakt zal een psycholoog je de handvatten kunnen geven om erover te komen.
Dit kan het grotendeels oplossen idd. Je zal altijd vatbaarder blijven voor angsten dan andere mensen, maar je leert er goed mee omgaan en gaat inzien dat je getriggerd worden om niets met zulke therapien.quote:
Nouja, ik heb dus ook een vrij heftige angststoornis gehad. Wat ik eraan gedaan heb, is hierboven al gezegd: cognitieve gedragstherapie en vooral sociale situaties níet uit de weg gaan.
Tijdens de therapie heb ik overigens meditatie geleerd. Ik moet zeggen dat dat me wel erg geholpen heeft om uit m'n hoofd te komen en hierdoor ook m'n stoornis te genezen. Ik kan je dus aanraden om sowieso dat te gaan doen.
Ik kamp er zelf ook mee.
Lambo of Rekt
Therapie met een psycholoog om te werken aan je eigenwaarde/zelfacceptatie en daarna een angsthierarchie bouwen om door middel van exposure. Daarnaast gun jezelf de tijd en doe het rustig stapje voor stapje. Je kunt wel als doel hebben om er binnen een half jaar vanaf te zijn, maar ik betwijfel of het haalbaar is. Sociale angst zit diep en kost veel tijd, werk en moed om te overwinnen. Door dit te willen haasten raak je gedemotiveerd of loop je risico op terugvallen.
Als ik je verhaal zo lees stel je best veel eisen aan jezelf. En neem je het jezelf kwalijk dat je er niet aan voldoet. Ik kan me zo voorstellen dat dat wel zorgt voor flinke stress.
Ik ben geen psycholoog overigens. Ik heb zelf wel een sociale angst. Ik heb hier therapie voor waarin we 1. De oorzaak achterhalen en 2. Zodra het opsteekt ik het leer herkennen zodat ik er anders mee om kan gaan.
Ik ben geen psycholoog overigens. Ik heb zelf wel een sociale angst. Ik heb hier therapie voor waarin we 1. De oorzaak achterhalen en 2. Zodra het opsteekt ik het leer herkennen zodat ik er anders mee om kan gaan.
Kenmerkend aan mensen met sociale fobie is dat ze last hebben van een strenge 'interne criticus'. Dat zie je bij TS ook aan zijn OP.quote:
Als ik je verhaal zo lees stel je best veel eisen aan jezelf. En neem je het jezelf kwalijk dat je er niet aan voldoet. Ik kan me zo voorstellen dat dat wel zorgt voor flinke stress.
Ik ben geen psycholoog overigens. Ik heb zelf wel een sociale angst. Ik heb hier therapie voor waarin we 1. De oorzaak achterhalen en 2. Zodra het opsteekt ik het leer herkennen zodat ik er anders mee om kan gaan.
I noticed.quote:
[..]
Kenmerkend aan mensen met sociale fobie is dat ze last hebben van een strenge 'interne criticus'. Dat zie je bij TS ook aan zijn OP.
Vandaar ook mijn post.
In mijn therapie is dat ook veel ter sprake gekomen en met hulp en advies van mijn therapeut is mijn interne criticus een stuk vriendelijker geworden en mijn sociale fobie een stuk minder heftig.
Exposure therapie in combi met cognitieve therapie, dat laatste is meer behulpzaam als je achter het waarom wil komen in mijn mening, als je daar geen behoefte aan hebt kan het ook nog wel helpen bij het wegredeneren van de angsten.
Kan prima zijn dat je niet 100% er vanaf komt, maar goed als is het maar "50%" als het ware, dan sta je er toch beter voor.
Kan prima zijn dat je niet 100% er vanaf komt, maar goed als is het maar "50%" als het ware, dan sta je er toch beter voor.
Ik raad je het boek 'The Linden Method' aan.
Ik heb zelf ook wat fobieën en het heeft me met veel dingen geholpen.
Kort gezegd komt het er op neer dat je angsten en fobieën 'aangeleerd' gedrag zijn. Je hebt ze jezelf aangeleerd. Door situaties uit te weg te gaan, bevestig je aan je angst dat hij gelijk heeft.
De enige, maar dan ook enige oplossing voor angsten is om het tegenovergestelde waar je bang voor bent te gaan en blijven doen. Praten met een pyscholoog kan wat inzichten geven in het hoe en waarom, maar is eigenlijk niet nodig. Daarmee kun je zelfs je angsten in stand houden omdat je bij elk gesprek weer blijft bevestigen aan je onderbewustzijn dat je angsten gegrond zijn.
Je moet jezelf er dus weer van overtuigen dat angst alleen maar angst is. Niks meer of minder. Je gaat niet dood aan de 'symptomen' van angst, hoe kut je je ook in een bepaalde situatie kunt voelen. Het beste is dus om er alles aan te doen om je brein weer te herprogrammeren naar een versie waar de angst geen rol meer speelt.
In jouw geval lijkt me dan het beste:
- Elke dag, meerdere malen een sociale situatie opzoeken.
Ja, in het begin zul je zweten hartkloppingen krijgen, ondiep ademen, etc. Blijven zitten en het gesprek afmaken. Niet naar huis gaan. Geen afspraken uitstellen. Vanaf nu elke dag wat plannen en je er aan blijven houden.
- Stoppen met het opzoeken op internet hierover. Stoppen met praten hierover met mensen. Stoppen met het posten op fok over je angsten.
Makkelijker gezegd dan gedaan, ik spreek uit ervaring, maar ook hier weer probeer je aan je onderbewustzijn te bewijzen dat je angst geen rol van betekenis speelt.
Als de angst op komt zetten, zeg dan tegen jezelf 'Kom maar. Kom maar op met je kutsymptomen. Ik weet dat ik daar niet dood aan ga en dat het binnen een uur toch wel weer stopt. Heb ik nou al honderd keer gehad. Ik wil sociaal beter worden dus ik blijf hier toch, wat ook uit de trukendoos haalt'.
De enige weg om angst te verslaan is letterlijk 'door de angst heen' te gaan. Er is geen magisch praatje, pilletje, inzicht wat dit allemaal doet verdwijnen.
Ik zou zeggen, lees The Linden Method één keer, praat er dan nooit meer over en forceer jezelf om geen enkele sociale situatie uit te weg te gaan. Beter nog zoek je ze elke dag op om te 'oefenen'.
Veel succes. Ik hoop dat ik niet betweterig of belerend overkom, maar ik heb zelf ook al jaren bepaalde angsten en dit heeft mij in ieder geval weer doen functioneren. Mocht je erover willen praten dan stuur maar een PM.
Je kunt het!
Ik heb zelf ook wat fobieën en het heeft me met veel dingen geholpen.
Kort gezegd komt het er op neer dat je angsten en fobieën 'aangeleerd' gedrag zijn. Je hebt ze jezelf aangeleerd. Door situaties uit te weg te gaan, bevestig je aan je angst dat hij gelijk heeft.
De enige, maar dan ook enige oplossing voor angsten is om het tegenovergestelde waar je bang voor bent te gaan en blijven doen. Praten met een pyscholoog kan wat inzichten geven in het hoe en waarom, maar is eigenlijk niet nodig. Daarmee kun je zelfs je angsten in stand houden omdat je bij elk gesprek weer blijft bevestigen aan je onderbewustzijn dat je angsten gegrond zijn.
Je moet jezelf er dus weer van overtuigen dat angst alleen maar angst is. Niks meer of minder. Je gaat niet dood aan de 'symptomen' van angst, hoe kut je je ook in een bepaalde situatie kunt voelen. Het beste is dus om er alles aan te doen om je brein weer te herprogrammeren naar een versie waar de angst geen rol meer speelt.
In jouw geval lijkt me dan het beste:
- Elke dag, meerdere malen een sociale situatie opzoeken.
Ja, in het begin zul je zweten hartkloppingen krijgen, ondiep ademen, etc. Blijven zitten en het gesprek afmaken. Niet naar huis gaan. Geen afspraken uitstellen. Vanaf nu elke dag wat plannen en je er aan blijven houden.
- Stoppen met het opzoeken op internet hierover. Stoppen met praten hierover met mensen. Stoppen met het posten op fok over je angsten.
Makkelijker gezegd dan gedaan, ik spreek uit ervaring, maar ook hier weer probeer je aan je onderbewustzijn te bewijzen dat je angst geen rol van betekenis speelt.
Als de angst op komt zetten, zeg dan tegen jezelf 'Kom maar. Kom maar op met je kutsymptomen. Ik weet dat ik daar niet dood aan ga en dat het binnen een uur toch wel weer stopt. Heb ik nou al honderd keer gehad. Ik wil sociaal beter worden dus ik blijf hier toch, wat ook uit de trukendoos haalt'.
De enige weg om angst te verslaan is letterlijk 'door de angst heen' te gaan. Er is geen magisch praatje, pilletje, inzicht wat dit allemaal doet verdwijnen.
Ik zou zeggen, lees The Linden Method één keer, praat er dan nooit meer over en forceer jezelf om geen enkele sociale situatie uit te weg te gaan. Beter nog zoek je ze elke dag op om te 'oefenen'.
Veel succes. Ik hoop dat ik niet betweterig of belerend overkom, maar ik heb zelf ook al jaren bepaalde angsten en dit heeft mij in ieder geval weer doen functioneren. Mocht je erover willen praten dan stuur maar een PM.
Je kunt het!
Ik herken me volledig in jouw verhaal!
Bij mij was het zo erg dat ik besloot om na een week al te stoppen met HBO. Die presentaties, onbekende mensen zag ik absoluut niet zitten.
Ook ben ik net als jij een tijdje gaan reizen met de hoop dat het enigszins weg zou gaan. Met bepaalde dingen, zoals onbekende mensen aanspreken, heb ik daar enorm baat mee gehad.
Bij mij was het zo erg dat ik besloot om na een week al te stoppen met HBO. Die presentaties, onbekende mensen zag ik absoluut niet zitten.
Ook ben ik net als jij een tijdje gaan reizen met de hoop dat het enigszins weg zou gaan. Met bepaalde dingen, zoals onbekende mensen aanspreken, heb ik daar enorm baat mee gehad.
Hey
Bedankt voor de reacties!
Wat betreft de strenge interne criticus klopt dit volledig. Ik ben zelf op dit moment in het boek ''denk je sterk'' begonnen, vandaar dat ik dit herken;) (helaas nog niet ver aangezien ik het atm best druk met werk en school heb).
Wat betreft de hoeveelheid stress, dit klopt ook volledig. Vooral de laatste tijd gaat het echt te ver. Mijn beide huisgenoten hebben sinds kort een relatie, dus als ik thuis ben zit ik eigenlijk altijd tussen één bonk liefde
Ik weet dat ik het niet moet doen, maar ik voel een enorme druk ook een relatie te zoeken. En dit heeft buiten dat ik er wel aan toe ben op dit moment vooral als reden dat mijn vrienden allemaal aan het settelen zijn... Dit zorgt best voor wat stress / depressieve gevoelens inderdaad!
@Matigeuzer; Ik begrijp dat ik mijzelf deze gedachten heb aangeleerd. Ik vind het bizar hoe dit zo gekomen is. Ik was vroeger vrij populair, mensen mochten en mogen mij eigenlijk altijd. Als ik tegen de meest extraverte personen zeg dat ik een jaar naar Australië ben geweest verklaren ze me voor gek, 'Dat zou ik nooit gedurft hebben' krijg ik dan te horen. Het gekke is, als ik morgen weer op het vliegtuig stap ben ik in Australië waarschijnlijk een compleet ander persoon, dit is mij nou al bij meerdere reizen opgevallen... Maar hier in Nederland zie ik er al op om naar de kapper te gaan
@Dakterras; Wat ik dus hierboven al zeg, zodra ik naar het buitenland ga voel ik mij een compleet ander persoon, stukken meer zelfvertrouwen. Zodra ik terugkom houd dit een paar weken aan en dan zak ik weer in het oude patroon en voel ik me weer ''minder''.
Bizar hoe een mens kan denken eigenlijk, alles zit gewoon compleet tussen je oren en praat je jezelf aan...
Wat betreft de strenge interne criticus klopt dit volledig. Ik ben zelf op dit moment in het boek ''denk je sterk'' begonnen, vandaar dat ik dit herken;) (helaas nog niet ver aangezien ik het atm best druk met werk en school heb).
Wat betreft de hoeveelheid stress, dit klopt ook volledig. Vooral de laatste tijd gaat het echt te ver. Mijn beide huisgenoten hebben sinds kort een relatie, dus als ik thuis ben zit ik eigenlijk altijd tussen één bonk liefde
Ik weet dat ik het niet moet doen, maar ik voel een enorme druk ook een relatie te zoeken. En dit heeft buiten dat ik er wel aan toe ben op dit moment vooral als reden dat mijn vrienden allemaal aan het settelen zijn... Dit zorgt best voor wat stress / depressieve gevoelens inderdaad!@Matigeuzer; Ik begrijp dat ik mijzelf deze gedachten heb aangeleerd. Ik vind het bizar hoe dit zo gekomen is. Ik was vroeger vrij populair, mensen mochten en mogen mij eigenlijk altijd. Als ik tegen de meest extraverte personen zeg dat ik een jaar naar Australië ben geweest verklaren ze me voor gek, 'Dat zou ik nooit gedurft hebben' krijg ik dan te horen. Het gekke is, als ik morgen weer op het vliegtuig stap ben ik in Australië waarschijnlijk een compleet ander persoon, dit is mij nou al bij meerdere reizen opgevallen... Maar hier in Nederland zie ik er al op om naar de kapper te gaan
@Dakterras; Wat ik dus hierboven al zeg, zodra ik naar het buitenland ga voel ik mij een compleet ander persoon, stukken meer zelfvertrouwen. Zodra ik terugkom houd dit een paar weken aan en dan zak ik weer in het oude patroon en voel ik me weer ''minder''.
Bizar hoe een mens kan denken eigenlijk, alles zit gewoon compleet tussen je oren en praat je jezelf aan...
Haha, geniaal. Ik ben hier dus ook mee bezigquote:
Geen grap stoppen met rukken en porno kan een optie zijn, het boost je zelfvertrouwen
Meestal faal ik wel na een week, dus heel lang is me nog niet gelukt, maar gek genoeg heb ik inderdaad wel het idee na een week niet rukken / porno kijken dat ik mij stukke beter voel Kan placebo zijn, maar so what... If it works it ain't stupid...
Probeer dat eens langer zou ik zeggen (het zal wellicht niet het hele probleem verhelpen), wie weet voel je je dan nog wel beter als je bv 2-3 weken of langer stopt. En placebo effect is ook een effectquote:
[..]
Haha, geniaal. Ik ben hier dus ook mee bezig
Heb ongeveer hetzelfde probleem als jij TS, maar het gaat tegenwoordig gelukkig beter. Die strenge interne criticus waar mensen het over hebben in dit topic kan ik ook zeker in mezelf terugvinden. De enige manier om er van af te komen is door sociale situaties niet uit de weg te gaan en beetje bij beetje je zelfvertrouwen opbouwen en daarbij is het dus belangrijk dat je interne criticus dit zelfvertrouwen niet weer met de grond gelijk maakt.
[ Bericht 7% gewijzigd door Bonjoooouuurr op 20-02-2017 18:44:31 ]
[ Bericht 7% gewijzigd door Bonjoooouuurr op 20-02-2017 18:44:31 ]
We gaan het maar meteen goed aanpakken met deze week 2 (tinder)dates 
Ben benieuwd, maar als het een beetje goed uitpakt denk ik dat het mijzelf best een sociale 'boost' kan geven... De grootste onzekerheid zit op dit moment toch wel in het niet hebben van een relatie en de bijkomende (ik moet me niet laten pushen, dat weet ik, maar toch zit het er stiekem) druk die ik daarbij voel..
Ben benieuwd, maar als het een beetje goed uitpakt denk ik dat het mijzelf best een sociale 'boost' kan geven... De grootste onzekerheid zit op dit moment toch wel in het niet hebben van een relatie en de bijkomende (ik moet me niet laten pushen, dat weet ik, maar toch zit het er stiekem) druk die ik daarbij voel..
Hee lui,
We zijn een nu een weekje verder en ik heb in een week echt bizar veel vooruitgang geboekt
Geen idee of het met dat achtelijke nofap gebeuren te maken heeft, maar ik voel me vele malen beter dan de afgelopen tijd (lees jaren). Veel meer energie en ook een redelijke zelfvertrouwen boost.
Deze week ook een date gehad met echt een hele knappe meid, date ging best prima en een 2e date staat gepland
Toch blijft die interne criticus best een bitch... Er staat nu dus een 2e date gepland, en je zou dus zeggen dat ze de date / mij leuk vond, maar iets in mij (die interne criticus dus) blijft zeggen dat ze de eerste date vond tegenvallen, maar het nog één kans wil geven... Waarschijnlijk een belachelijke gedachte, maar ik kan er niks aan doen. Vind het erg moeilijk om dit negatieve zelfbeeld te veranderen. Iemand nog tips?
Naar een psycholoog ben ik niet geweest om eerlijk te zijn. Ik was wel naar de huisarts gegaan, maar uiteindelijk niks over de fobie gemeld, maar uiteindelijk snel iets anders verzonnen om aan de huisarts te vertellen Vind het lastig om over dat soort problemen met mensen te praten en ik vraag mij oprecht af of ik er goed aan doe... Ik weet waar het probleem zit en zou een wekelijk bezoek aan de psycholoog / wekelijks aan je fobie herinnerd worden niet averechts kunnen werken?
We zijn een nu een weekje verder en ik heb in een week echt bizar veel vooruitgang geboekt
Geen idee of het met dat achtelijke nofap gebeuren te maken heeft, maar ik voel me vele malen beter dan de afgelopen tijd (lees jaren). Veel meer energie en ook een redelijke zelfvertrouwen boost.
Deze week ook een date gehad met echt een hele knappe meid, date ging best prima en een 2e date staat gepland
Toch blijft die interne criticus best een bitch... Er staat nu dus een 2e date gepland, en je zou dus zeggen dat ze de date / mij leuk vond, maar iets in mij (die interne criticus dus) blijft zeggen dat ze de eerste date vond tegenvallen, maar het nog één kans wil geven... Waarschijnlijk een belachelijke gedachte, maar ik kan er niks aan doen. Vind het erg moeilijk om dit negatieve zelfbeeld te veranderen. Iemand nog tips?
Naar een psycholoog ben ik niet geweest om eerlijk te zijn. Ik was wel naar de huisarts gegaan, maar uiteindelijk niks over de fobie gemeld, maar uiteindelijk snel iets anders verzonnen om aan de huisarts te vertellen
Vind het lastig om over dat soort problemen met mensen te praten en ik vraag mij oprecht af of ik er goed aan doe... Ik weet waar het probleem zit en zou een wekelijk bezoek aan de psycholoog / wekelijks aan je fobie herinnerd worden niet averechts kunnen werken?
Ik heb hier ook een beetje last van gehad. Mij heeft het geholpen om gewoon dingen te vragen en overal heen gaan, niet twijfelen gewoon doen! Je moet jezelf erover heen zetten.
Probeer te beginnen met kleine stapjes, gewoon lachend naar de winkel gaan. Maak je geen zorgen, ze kennen je toch niet. Succes!
Probeer te beginnen met kleine stapjes, gewoon lachend naar de winkel gaan. Maak je geen zorgen, ze kennen je toch niet. Succes!
Er zijn wel medicijnen voor de lichamelijke symptomen. Ik geloof dat deze beta blockers heten en als de angst extreem is kan de huisarts deze ook voorschrijven.
Maar ja, het is natuurlijk beter om niet van iets afhankelijk te zijn. Of afhankelijk te zijn van artsen. Het is alleen vreselijk irritant als je heel veel moeite doet om te ontspannen maar het lukt niet en anderen maken er steeds opmerkingen over. Mediteren kan idd helpen of het luisteren van rustgevende muziek.
Maar ja, het is natuurlijk beter om niet van iets afhankelijk te zijn. Of afhankelijk te zijn van artsen. Het is alleen vreselijk irritant als je heel veel moeite doet om te ontspannen maar het lukt niet en anderen maken er steeds opmerkingen over. Mediteren kan idd helpen of het luisteren van rustgevende muziek.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Cocaine helpt ook, zal het alleen niet aanbevelen.quote:Op vrijdag 3 maart 2017 22:55 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Er zijn wel medicijnen voor de lichamelijke symptomen. Ik geloof dat deze beta blockers heten en als de angst extreem is kan de huisarts deze ook voorschrijven.
Maar ja, het is natuurlijk beter om niet van iets afhankelijk te zijn. Of afhankelijk te zijn van artsen. Het is alleen vreselijk irritant als je heel veel moeite doet om te ontspannen maar het lukt niet en anderen maken er steeds opmerkingen over. Mediteren kan idd helpen of het luisteren van rustgevende muziek.
|
|
