Kringloop: Broer verneukt goedmakertje...

Iedereen heeft wel eens ruzie in de familie.
Alleen niet iedereen loopt daar op zijn werk de hele dag over te zeiken.
Zo wel Alfred, een collega in onze productiehal van de betoncentrale.
Alfred is 28 en heeft een zus van 25, mooie meid, niks mis mee, we hebben haar in de privéomgang met Alfred vaak gezien en ze is sporadisch ook wel eens op de betoncentrale geweest. vrolijk en pittig ding .
maar goed, dat alles is veranderd sinds ze er achter kwam dat ze toch meer van flamousjes dan van pikjes hield en van het ouderlijk huis uit ging samen wonen met een andere meid.
In deze tijd geen probleem zou je zeggen maar bij Alfred en zijn familie lag dat anders.
Pa en Ma konden het niet verkroppen, er kwam bonje, De rest van de kinderen hadden ook een mening en bemoeiden zich er mee en zo ook Alfred, Die heeft weliswaar geen problemen met de geaardheid van zijn zusje maar kwam wel voor de emoties zijn Pa en Ma op bla..bla..bla..en sinds een half jaar zijn de verhoudingen bekoeld, sterker nog , behoorlijk verslechterd.
Resultaat: Hij loopt al een half jaar over niks anders te emmeren...

Wij mogen al een half jaar niks anders meer van Alfred aanhoren dan dat gekweel, hoe ie haar mist, hoe ie het goed kan maken, en wat al niet meer, we worden er schijtziek van!
Op een morgen kwam het weer ter sprake en Alfred had vernomen dat zijn zus en vriendin hun nieuwe stulpje aan het inrichten waren.
Om Alfred een handje te helpen (Lees: om van dat gezeik af te komen) schoven we allerlei ideeën naar voren omdat dit mischien wel de kans zou zijn om het weer goed te maken.
Hij zou kunnen aanbieden te helpen met klussen, tuinieren, mischien had ie nog wat staan voor de uitzet.
Toen de uitzet ter sprake kwam kreeg Albert een inval.
Hij was bekend met de kringloop van mijn vader en hij herinnerde zich dat ie daar een zitbank in barokstijl met donker roze bekleding had gezien dat precies aan de smaak van zijn zus zou voldoen alleen dat dat wat te prijzig was voor haar.
Afijn, Of ik niet een woordje bij die ouwe voor hem zou doen kunnen doen qua kosten en aflevering...

Ondertussen was op desbetreffende kringloop mijn broer bezig met de verwerking van de kunst-kerstbomen.
Dat zit zo, Na de kerst word er ieder jaar weer een hoop kerstspul afgedankt en ingeleverd, van ballen tot bomen en stalletjes.
Een groot deel van wat beschadigd is kan weg, een ander deel word weer te koop gezet.
Bij de bomen is het geval dat deze vaak niet compleet meer zijn of beschadigd, maar dat je van verschillende onderdelen van meerdere bomen nog best een hele kan maken die volgende kerst dan wel weer met goede winst verkocht kunnen worden.
aan mijn broer dus de ondankbare en saaie taak om de passende voetstukken, stammen en takjes bij elkaar te zoeken op merk en kleur...
Dit natuurlijk ook omdat dit baantje nogal risicoloos is en ie dan apart gezet kan worden op een plekje waar ie het minste kwaad kan.
In dit geval in een afgelegen hoekje van het opslagmagazijn annex laadruimte waar ook de vrachtwagens geladen worden om bestellingen weg te brengen.

Nu was het echter zo dat dit eentonige en eenzame werk hem stierlijk begon te vervelen...dus wat deed mijnheer, mijnheer deed zich te goed aan de koelkast met bier die daar stond en waar het personeel zich normaliter zaterdagavond aan vergreep om einde werkweek te vieren...
Het werd er niet één en ook geen twee, maar een getal over de tien waardoor mijnheer zo bezopen werd dat ie een stil plekje opzocht om zijn roes uit te slapen...

Ondertussen had ik voor Alfred die ouwe gebeld en reden we het terrein van de kringloop op.
Desbetreffende bank stond al lang van te voren klaar in de laadbak van de truck bij het opslagmagazijn.
Alfred regelde de betaling en gaf het adres van zijn zus door aan die ouwe.
Op de vraag of die het bankstel nog even wilde zien was het antwoord nee want hij had hem in de winkel al vaak genoeg bezichtigd en aangezien zijn zusje maar tot een bepaalde tijd thuis was wilde ie geen tijd verliezen om haar te verassen.
De vrachtwagen ging onderweg...

Van te voren had Alfred zijn zusje gebeld.
Er waren een hoop zoete woordjes voor nodig om er voor te zorgen dat de haak er aan de andere kant niet gelijk opgegooid werd, maar Alfred had zijn zusje gesmeekt hem nog een kans te geven en gezegd dat ie een verassing voor haar had...
Immers, dat was wel noodzakelijk om ten eerste zeker te weten dat ze thuis was en ten tweede wilde die ouwe zijn chauffeur ook niet voor Jan lul terug laten rijden met een retourtje wat niet aangenomen zou worden.
Afijn, geen probleem, zusje en haar vriendinnetje waren thuis, stonden er na een half uur lullen voor open en wachten af wat er bij de dames afgeleverd zou worden...

Ondertussen werd mijn broer wakker.
Zo beroerd als een zombie en een kater zo groot als morgen de hele dag.
Hij schrok wakker van het feit dat zijn slaapplaats in beweging was gekomen en over hobbels heen reed.
Geschrokken maar strontmisselijk stond hij op van het bankstel waarop hij in slaap was gevallen...na een ranzige kotspartij over desbetreffende bank nam ie zijn mobiel om wat licht te schijnen en wankelde beroerd en aangeslagen door de laadbak heen.
Ondertussen naderde de vrachtwagen zijn eindbestemming...

Ondertussen had de ouwe,die naast zijn chauffeur zat om als bijrijder te fungeren bij het uitladen, Alfred gebeld met de boodschap dat de verassing op het punt stond om afgeleverd te worden.
Aan het einde van de straat stonden de dames al te kijken in de richting van de aankomende vrachtwagen...
Alfred hing de ouwe op en belde zijn zus om haar reactie te peilen op het moment dat haar verassing uitgeladen zou worden. Ze bleven continu aan de praat.
Op het moment suprême dat de spanning te snijden was werden de laaddeuren opengegooid....

Met een triomfantelijke lach gooide die ouwe de deur open, de dames keken toe met glunderende en nieuwsgierige blik.....en ineens verstomde die..
De ouwe werd lijkbleek, de dames lieten hun bek wagenwijd openvallen en een paar buurtbewoners die langs kwamen op de fiets vielen van verbijstering op hun bek...
Alfred bemerkte de stilte en vroeg ''En? Hoe vind je het?''

In de laadbak stond mijn broer met zijn broek omlaag en zijn pener in zijn hand namelijk een bierflesje te vullen, schijnbaar moest ie nodig want er lagen er namelijk ook al twee volgezeken op de grond.
Hij stond daar dus in een plas met zeik vlak voor een ondergekotste zitbank...
Dat bankstel werd trouwens door de dames compleet over het hoofd gezien.
Ze waren meer verbijsterd over het werktuig van mijn broer dat ie daar in vol ornaat en voor de hele wereld te zien wankelend en brabbellend vasthield.
De woorden van Alfred klonken door de telefoon:
''MOOI HÈ`, IK WEET DAT JULLIE DEZE NOG MISSEN DUS IK HEB VOOR EEN EXTRA LANGWERPIGE GEZORGD, IK WEET OOK DAT HET JOUW KLEURTJE IS OMDAT JE VAN ROZE HOUD!''

Resultaat: De familiebanden zijn permanent naar de klote, de chauffeur heeft uit schaamte per direct zijn ontslag ingediend, wilde niets meer met de hele zaak te maken hebben en liet zich ophalen door zijn vrouw, mijn ouwe heeft dus zelf de wagen naar huis moeten rijden met zijn ondergekotste zitbank, zijn door hemzelf bont en blauw geslagen zoon en natuurlijk een kwak geld lichter na teruggave...
En voor de torenhoge boete die ie moest betalen omdat ie onderweg werd aangehouden en voor de vrachtwagen geen geldig rijbewijs heeft...

Klacht: Terwijl we met de jongens van de betoncentrale in de kantine van de kringloop met Alfred het verloop zaten af te wachten was er geen druppel bier meer over..


[ Bericht 0% gewijzigd door Werkman op 08-02-2017 22:11:00 ]