MK Ultra

quote:

Op maandag 4 september 2017 23:59 schreef cb2013 het volgende:
Toen ik de film Get Out, zag. Moest ik gelijk aan MK Ultra denken.

En de hele muziekindustrie zit er vol mee.

Nicki minaj in Moster

MONSTER - Nicki Minaj's verse (HD)

Katy Perry - Wide Awake

Katy Perry Admits Mk Ultra Mind control

Britney Spears - Hold it Against me

Britney Spears - Hold It Against Me

Lijst is eindeloos

quote:

Op dinsdag 5 september 2017 11:02 schreef theguyver het volgende:

[..]

Is ook een aparte topic reeks over.
https://forum.fok.nl/topic/2339257/3/25

quote:

Op dinsdag 5 september 2017 16:10 schreef Lavenderr het volgende:

[..]

Tegen de elite?

quote:

Project MK-ULTRA (ook wel MKULTRA) was/is de codenaam van een geheim experiment van de CIA met betrekking tot hersenspoeling en chemische verhoormethodes, zoals met waarheidsserum.

MK-ULTRA werd/wordt gerund door de afdeling Directorate of Science & Technology en kwam in ieder geval in de jaren vijftig en de zestig van de 20e eeuw verschillende keren aan het licht. Er zijn bewijzen gevonden voor onder meer het gebruik van verschillende soorten chemicaliën (medicatie en drugs) en verscheidene geprobeerde methodes om hersenfuncties en gemoedstoestanden te manipuleren.

Publieke discussie
Het bestaan van MK-ULTRA werd voor het eerst publiek bekendgemaakt door het Amerikaans Congres, na onderzoek van hun Church Commissie, en door de presidentiële Rockefeller Commissie. Het onderzoek werd belemmerd doordat het toenmalige hoofd van de CIA '- Richard Helms - in 1973 alle documenten met betrekking tot MK-ULTRA liet vernietigen.

Volgens de CIA is de organisatie gestopt met MK-Ultra. Oud-CIA-agent Victor Marchetti spreekt dit in verschillende interviews (onder meer in het Britse tijdschrift Lobster) tegen. Volgens hem verspreidt de CIA routineus desinformatie en is het onderzoek naar gedachtemanipulatie doorgegaan. In Lobster noemt Marchetti het bericht dat de CIA ermee gestopt zou zijn een 'coverstory', een verhaal om de waarheid te verhullen.
https://nl.wikipedia.org/wiki/MK-ULTRA

quote:

Project MKUltra, also called the CIA mind control program, is the code name given to a program of experiments on human subjects, at times illegal, designed and undertaken by the United States Central Intelligence Agency.[1] Experiments on humans were intended to identify and develop drugs and procedures to be used in interrogations and torture in order to weaken the individual to force confessions through mind control. Organized through the Scientific Intelligence Division of the CIA, the project coordinated with the Special Operations Division of the U.S. Army's Chemical Corps.[2]

The operation began in the early 1950s, was officially sanctioned in 1953, was reduced in scope in 1964, further curtailed in 1967, and officially halted in 1973.[3] The program engaged in many illegal activities,[4][5][6] including the use of unwitting U.S. and Canadian citizens as its test subjects, which led to controversy regarding its legitimacy.[4](p74)[7][8][9] MKUltra used numerous methodologies to manipulate people's mental states and alter brain functions, including the surreptitious administration of drugs (especially LSD) and other chemicals, hypnosis,[citation needed] sensory deprivation, isolation and verbal abuse, as well as other forms of psychological torture.[10][11]

The scope of Project MKUltra was broad, with research undertaken at 80 institutions, including 44 colleges and universities, as well as hospitals, prisons, and pharmaceutical companies.[12] The CIA operated through these institutions using front organizations, although sometimes top officials at these institutions were aware of the CIA's involvement.[13] As the US Supreme Court later noted in CIA v. Sims 471 U.S. 159 (1985) [14] MKULTRA was:

concerned with "the research and development of chemical, biological, and radiological materials capable of employment in clandestine operations to control human behavior." The program consisted of some 149 subprojects which the Agency contracted out to various universities, research foundations, and similar institutions. At least 80 institutions and 185 private researchers participated. Because the Agency funded MKUltra indirectly, many of the participating individuals were unaware that they were dealing with the Agency.[15]

Although the Supreme Court sided with the CIA that sources' names could be redacted for their protection, it nonetheless validated the existence of MKULTRA to be used in future court cases and confirmed that the CIA for 14 years performed clandestine experiments on human behavior.

Between 1953 and 1966, the Central Intelligence Agency financed a wide-ranging project, code-named MKULTRA, concerned with the research and development of chemical, biological, and radiological materials capable of employment in clandestine operations to control human behavior.

Project MKUltra was first brought to public attention in 1975 by the Church Committee of the U.S. Congress, and a Gerald Ford commission to investigate CIA activities within the United States. Investigative efforts were hampered by the fact that CIA Director Richard Helms ordered all MKUltra files destroyed in 1973; the Church Committee and Rockefeller Commission investigations relied on the sworn testimony of direct participants and on the relatively small number of documents that survived Helms' destruction order.[16]

In 1977, a Freedom of Information Act request uncovered a cache of 20,000 documents relating to project MKUltra, which led to Senate hearings later that same year.[4][17] In July 2001, some surviving information regarding MKUltra was declassified.

Forty-four American colleges or universities, 15 research foundations or chemical or pharmaceutical companies including Sandoz (now Novartis) and Eli Lilly and Company, 12 hospitals or clinics (in addition to those associated with universities), and three prisons are known to have participated in MKUltra.[18][19]
https://en.wikipedia.org/wiki/Project_MKUltra

quote:

Op dinsdag 21 november 2017 19:52 schreef ChrisCarter het volgende:

[..]

Denk dat huidige overheden (of elementen daarvan) sowieso wel interesse hebben in dit soort manipulatie

quote:

Dissociatieve identiteitsstoornis (DIS) (in de ICD-terminologie: meervoudige persoonlijkheidsstoornis) of multipele persoonlijkheidsstoornis (MPS) is een psychische aandoening waarbij iemand afwisselend twee (of meer) van elkaar te onderscheiden persoonlijkheidstoestanden kan aannemen. Ten minste twee van deze persoonlijkheden nemen regelmatig het gedrag volledig over. Vaak heeft de patiënt gaten in het geheugen die niet door vergeetachtigheid te verklaren zijn. Vaak weet de oorspronkelijke persoonlijkheid niets van de andere persoonlijkheden (ook wel alter ego's, alters of binnenmensen genoemd). De andere persoonlijkheden weten soms wel af van de oorspronkelijke identiteit en van elkaar. De alternatieve persoonlijkheden zijn in die zin volledig, dat ze een eigen karakter en verleden hebben en soms ook andere uiterlijke kenmerken (een ander stem- en taalgebruik). De alterego's kunnen allemaal een eigen naam hebben, maar het hoeft niet per se. Sommige mensen met DIS hebben geen namen voor hun alterego's, maar toch zijn het andere persoonlijkheden.

Het DSM-IV geeft de volgende criteria voor de dissociatieve identiteitsstoornis:[1][2]
· De aanwezigheid van twee of meer duidelijk onderscheiden persoonlijkheden of persoonlijkheidsaspecten (ieder met een relatief blijvend patroon van waarneming, aanvoelen en denken over de omgeving en zichzelf).
· Minimaal twee van deze identiteiten of persoonlijkheden nemen regelmatig het gedrag van de persoon over.
· Onvermogen om zich belangrijke persoonlijke informatie te herinneren, wat niet verklaard kan worden door gewone vergeetachtigheid.
· De stoornis is geen gevolg van directe fysiologische effecten na inname van een substantie (bijvoorbeeld blackouts of chaotisch gedrag bij alcoholintoxicatie) of een somatische aandoening (bijvoorbeeld complexe stuipen).
·
Overige kenmerken
· Geheugenverlies, de persoon is stukken verleden kwijt. Daarnaast kan hij dingen die hij net heeft gedaan soms niet meer herinneren.
· Depersonalisatie, het gevoel van een afstand naar zichzelf te kijken, buiten zichzelf en als robot te leven, dingen te doen zonder daar een gevoel bij te hebben. Het contact met het eigen lichaam lijkt verbroken.
· Derealisatie, oftewel breken met de werkelijkheid, de dingen om je heen beleven alsof deze niet echt gebeuren. Het niet meer herkennen van je omgeving.
· Identiteitsstoornis, het horen van stemmen van andere persoonlijkheden en de strijd tussen deze persoonlijkheden.
· Identiteitswisselingen, het veranderen van persoonlijkheid en daardoor alleen de dingen herinneren die deze persoonlijkheid heeft meegemaakt, al het andere is weg of naar de achtergrond verdreven.
· Mogelijk suïcidale neigingen of automutilatie.

Algemeen
In eerdere klinische omschrijvingen van DSM (II) werd nog gesproken van meervoudige persoonlijkheid. Later is dit gewijzigd omdat men veronderstelde dat het niet zozeer ging om het omschakelen tussen verschillende persoonlijkheden maar het ontbreken van een enkelvoudige identiteit binnen eenzelfde persoon. Daarom wordt in DSM-5 nu gesproken van verschillende identiteiten of persoonlijkheidstoestanden in plaats van persoonlijkheden. Volgens de DSM-definitie kan het geheugenverlies niet verklaard worden als een gevolg van normaal vergeten.[3] De DIS-symptomen kunnen ook niet worden toegeschreven aan gebruik van alcohol of drugs, epileptische aanvallen, of ander medische condities. De diagnose wordt bemoeilijkt door comorbiditeit met andere psychische stoornissen. Simuleren zou ook een oorzaak kunnen zijn, als er sprake is van een mogelijk financieel of forensisch profijt. De diagnose DIS kan met een gestructureerd DSM-5-vraaggesprek worden vastgesteld.[4][5] Ook wordt er soms gebruikgemaakt van een vragenlijst.[6]

Oorzaken
Ondanks de kenmerken die in DSM-5 worden genoemd, zijn deskundigen het er nog niet over eens of iemand aan DIS kan lijden, en of alle genoemde kenmerken wel kloppen met de realiteit. Ook bestaat er verschil van mening over de diagnose en manier van behandelen van DIS. Over de mogelijke oorzaak van DIS wordt een debat gevoerd door deskundigen die hierover verschillende opvattingen hebben.

Psychotrauma
Een bekende opvatting is dat DIS het gevolg is van een psychotrauma in de vroege jeugd, als gevolg van seksueel misbruik, mishandeling, ernstige ziektes of affectieve verwaarlozing.[7][8][9][10][11] Het is ook mogelijk dat DIS-symptomen onderdeel vormen van een posttraumatische stressstoornis (PTSS) waarbij ook het geheugen voor traumatische gebeurtenissen is aangetast. Volgens deze visie kunnen dus zowel een trauma als stress leiden tot een toestand als DIS of PTSS.[12]

Sociocognitief
Een geheel andere opvatting is dat DIS het gevolg is van een suggestieve psychotherapeutische aanpak (iatrogeen: door genezer veroorzaakt) waarbij een patiënt de rol van een DIS-patiënt gaat spelen. Het is bijvoorbeeld mogelijk dat een patiënt door een therapeut, hulpverlener of voorbeelden in de media ervan overtuigd raakt dat zijn of haar problemen een gevolg zijn van seksueel misbruik in de kinderjaren. Ook kan DIS voortkomen uit een sterke suggestibiliteit of neiging tot fantaseren. Een andere mogelijkheid is ten slotte dat de DIS-symptomen een gevolg zijn van simuleren of onderdeel vormen van een nagebootste stoornis waarin iemand ziektebeelden fingeert om aandacht te krijgen. Door de bestaande gevallen van dissociatieve identiteitsstoornis is deze oorzaak echter niet de enige en dient men zeker aandacht te besteden aan de psychotraumatische grondslag.[13][14][15][16][17]
Aangezien er nog niet genoeg grootschalig onderzoek is gedaan om een van de theorieën te bewijzen is er nog geen duidelijkheid over de etiologie van DIS. Vanwege het casuïstisch karakter van de meeste onderzoeken is het lastig om algemene, eensluidende conclusies te trekken.

Onderzoek
Het meeste tot nu toe verrichte onderzoek is casuïstisch van aard: het beschrijft individuele gevallen en voorbeelden. Er is nog weinig systematisch en gecontroleerd onderzoek gedaan naar de vraag in hoeverre de verschijnselen van DIS toe te schrijven zijn aan twee verschillende identiteiten of personen, of dat het eerder gaat om twee tegenstrijdige kanten of aspecten van dezelfde persoon. Een cruciale vraag daarbij is of er inderdaad sprake is van dissociatieve amnesie: dat men niets weet of zich niets herinnert van wat zich in de andere identiteit of persoonlijkheidstoestand heeft voorgedaan.[18] Deze laatste vraag lijkt eveneens van belang voor de forensische psychiatrie of voor een rechtbank die moet beslissen of een persoon verantwoordelijk moet worden gesteld voor het gepleegde misdrijf, of ontoerekeningsvatbaar moet worden verklaard.[19][20]

Recente systematische studies waarbij DIS-patiënten zijn vergeleken met gezonde proefpersonen die DIS simuleerden hebben de volgende resultaten opgeleverd. Patiënten werd daarbij gevraagd om te schakelen tussen twee identiteiten of rollen: de trauma-identiteit en de neutrale of normale identiteit. Ook werden zij daarbij geconfronteerd met nare en neutrale herinneringen. Hetzelfde werd gevraagd aan gezonde proefpersonen die zich in beide identiteiten moesten inleven. Er werd hierin zowel bewijs gevonden voor het bestaan van DIS als bewijs van het tegendeel. In een van deze studies bleken lichamelijke reacties en hersenactiviteit van DIS-patiënten te verschillen tussen beide identiteiten. Bij gezonde simulanten was dit niet het geval. Kennelijk is de toestand van DIS niet uitsluitend aan simulatie, neiging tot fantaseren of een grotere suggestibiliteit toe te schrijven, concluderen de auteurs.[21][22][23]

In een andere recente studie gaven patiënten ondanks hun bewering dat zij zich niets konden herinneren van hun gedissocieerde (traumatische) toestand toch blijk van impliciete (onbewuste) herkenning van informatie uit die toestand. Terwijl zij in hun normale identiteit een cognitieve taak uitvoerden bleken zij namelijk toch afgeleid te worden door woorden die voor hun andere (traumatische) identiteit beladen waren. Kennelijk heeft het geheugen van DIS-patiënten dan toch toegang tot persoonlijke en autobiografische informatie van die traumatische identiteit. Dit hoeft echter niet te betekenen dat deze stoornis niet bestaat, aangezien de werking van het menselijk brein ook op het vlak van het geheugen nog niet volledig is doorgrond.[24][25][26]

Psychotherapie
Er bestaat geen consensus over de juiste diagnose en behandeling van DIS. Het bestaande onderzoek naar de effectiviteit van de behandeling is voornamelijk gebaseerd op beschrijving van individuele gevallen. Deze behandelingen bevatten bijna altijd psychotherapie. Bij de behandeling van traumagerelateerde klachten wordt meestal uitgegaan op een benadering die gericht is op drie fases: In fase 1 gaat het om stabilisatie en symptoomreductie, zodat de patiënt de taken die bij het dagelijks leven horen beter aan kan. In fase 2 gaat het om de behandeling van de traumatische gebeurtenissen. In fase 3 is de behandeling erop gericht de patiënt een nieuwe levensstijl te laten ontwikkelen. Alle fases worden steeds met elkaar afgewisseld.

Geschiedenis en literatuur
In de Middeleeuwen werden personen met een meervoudige persoonlijkheid vermoedelijk gezien als ‘bezetenen’[27] In de 19de eeuw werden er volgens Rieber wel 100 gevallen van meervoudige persoonlijkheid gerapporteerd.[28][29] In 1910 introduceerde Eugen Bleuler de term schizofrenie ter vervanging van de oudere term dementia praecox. Vanaf dat tijdstip was er ook een afname in rapportering van het aantal gevallen van meervoudige persoonlijkheid, vermoedelijk omdat men de meervoudige persoonlijkheid zag als een onderdeel van schizofrenie met symptomen als hallucinaties en wanen.[30][31] Eind 19de eeuw heerste de wijdverbreide opvatting dat emotioneel traumatische ervaringen tot allerlei lichamelijke klachten konden leiden, die conversies werden genoemd. Franz Mesmer en Armand-Marie Jacques de Chastenet, Marques de Puységur, pasten aan het eind van de 18de eeuw hypnose toe, en meenden dat in deze toestand een andere persoonlijkheid kon worden opgeroepen. Soms traden zij voor een publiek op en toonden daarbij hun spectaculaire gevallen. Gevallen van dissociatie werden in de psychiatrie voor het eerst systematisch beschreven door de Franse psychiaters Jean-Martin Charcot en Pierre Janet. Charcot werd vooral bekend door zijn toepassing van hypnose en behandeling van hysterische patiënten, terwijl zijn leerling Janet de termen dissociatie en onbewuste heeft ingevoerd. Sigmund Freud heeft later hun ideeën over de rol van jeugdtrauma’s en dissociatie verder uitgewerkt in zijn theorie van het onbewuste.

Dr Jekyll en Mr Hyde
Gevallen van meervoudige of ‘gespleten’ persoonlijkheden hebben altijd tot de verbeelding gesproken. Dit blijkt uit de grote populariteit van verhalen van Edgar Allen Poe, Mary Shelley (Frankenstein), Robert Louis Stevenson (Strange Case of Dr Jekyll and Mr Hyde) en publieksfilms als The three faces of Eve en Sybil. Deze wekten vooral bij het grote publiek belangstelling op voor gevallen van meervoudige persoonlijkheid.[32][33] Een ander voorbeeld van een gespleten persoonlijkheid is Gollem in The Lord of the Rings.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Dissociatieve_identiteitsstoornis

Michael Aquino - Satanisun - Mk-Ultra

Milgram Obedience Study

quote:

Op maandag 16 juli 2018 17:57 schreef Tingo het volgende:

[..]

From the video:
'Aquinos thesis stated that 'enemy populations could be subdued by inflicting a state of psychological terror in feelings of imminent destruction'.

Which I would say is probably true but isn't only used on 'enemy populations'. Global Warming, nuclear war, fake terror attacks, paedophile-on-every-corner fear-mongering stories etc.

Interesting that in itself the Aquino story could be a psychological operation or just plain old sensationalism.

The footage reminds me of the Hammer Horror films of the 1960's. One of Aquinos fellow church members was even referred to as 'The Prince of Darkness', which is also a Hammer Horror movie title (Dracula, Prince of Darkness (1966) - great film btw)

He's more likely just a harmless eccentric and/or a PsyOp agent playing a role.imo.

Interview with Michael Aquino:
http://disinfo.com/2013/0(...)w-dr-michael-aquino/

quote:

Op donderdag 19 juli 2018 13:36 schreef Tingo het volgende:

[..]

I use the term generally to describe the sexual predator hysteria. Sure it happens but I think it is also exaggerated and sensationalised, which is also fearmongery.
If you believe all the silly stories about Michael Aquino or any other blood-drinking, baby-eating,occultist,satanic,devil-worshipping paedophile, and a gang of them moved into your neighbourhood, you would have good reason to be a bit concerned or uncomfortable or even fearful of their presence, right?
If you think the stories are just fearmongering bullshit spread by sensationalistic media or for whatever reason, it could be a psychological operation to cause unrest in your neighbourhood, you won’t be quite as bothered or upset by them. You might even get an invite to one of their fancy dress parties.

The same fearmongery tactic (fake terror attacks) is being used against muslims.