De boom der 7 gewoonten - De 7 eigenschappen van Happy Kids

"Begin met het einde voor ogen."

Kek, lekker depressief dit.

"Eerst werken, dan spelen"

Kinderarbeid?

Voor welke leeftijd is dit relevant?

Pro-actief, win-win, synergie.... denk dat je kinderen in groep 3 daar niet mee lastig moet vallen.

wat is dit weer voor een overgecompliceerd gebrabbel

Kinderen die zich hier aan houden worden compleet overrompeld door de brutale kinderen lijkt me.

quote:

Op woensdag 25 januari 2017 11:53 schreef Brighteyes het volgende:

[..]

Ik ga er vanuit dat ze daar wel andere woorden voor gebruiken.

Uiteraard, maar ik vind het persoonlijk een slechte boom. In de tegenwoordige wereld komt stap 7 op 1. Je kinderen iets anders leren is vragen om problemen, zoals BasenAad ook al aangeeft.

Wat leuk BE!
Mijn collega in groep 8 werkt er al een paar jaar mee. Het heeft een heel fijn effect op het groepsklimaat en de werksfeer.

En waarom andere woorden gebruiken? Niets mis met uitbreiding van de woordenschat.

Voor Mees, fleur en Dirk Jan zal dit goed werken totdat Kevin, Sjanique en Delano zich ermee gaan bemoeien.

quote:

Op woensdag 25 januari 2017 12:00 schreef nogeenoudebekende het volgende:

[..]

Uiteraard, maar ik vind het persoonlijk een slechte boom. In de tegenwoordige wereld komt stap 7 op 1. Je kinderen iets anders leren is vragen om problemen, zoals BasenAad ook al aangeeft.

Het is dan toch juist nodig om de boom weer te volgen?

Er is hier in de buurt ook een basisschool die ermee werkt. Het sprak mij helemaal niet aan toen ik zocht naar een school voor onze zoon (hij zit dus ergens anders), ik vond het overkomen als een managementboek met termen als win win en synergie. Maar ik ben wel benieuwd naar ervaringen dus ik lees mee.

De 7 eigenschappen van effectief leiderschap was het eerste boek, dat haal je er inderdaad wel uit.
Het school programma heet : The leader in me

Er zitten wel wat dingen waar ik wat mee kan.. En dan ga ik uit dat de uitleg die ik tegenkwam op http://hetkind.org/2012/1(...)leerlingen-opbouwen/ klopt.

Gewoonte 1: wees-proactief; de gewoonte van keuzevrijheid.
Neem verantwoordelijkheid voor je eigen leven: ’ ik denk, ik kies, ik doe en ik kijk terug’

Ik denk dat het mooi is om dit inderdaad meer bij te brengen, je hebt altijd een keuze ook als je denkt geen keuze te hebben. Ook als dingen je overkomen kan je altijd een keuze maken in hoe je er mee om gaat. Dat is iets wat in mijn gezin heel belangrijk is.

het voorbeeld wat ook in de blog uit de OP staat is ook wat ik veel doe.
Wat ik nu probeer als mijn kinderen ruziemaken, is om de ‘verliezer’ te leren dat hij er niets aan kan doen dat zijn broertje groter en sterker is. Maar dat hij wel zijn eigen keuzes kan maken: niet meedoen aan het spel bijvoorbeeld.

Gewoonte 2: met het eind in gedachten, de gewoonte van visie.
Begin met het eind in gedachten: ‘ik zie het in mijn hoofd en ga er voor’

En dat vind ik zeker voor hele jonge kinderen eigenlijk een beetje beladen.
Ik zou deze voor mijn gezin dan veranderen in.

Ik ontdek de dingen die ik graag doe, ik ontdek de dingen die ik ga leren. Ik ontwikkel.
Ik vind helemaal niet dat alles maar een doel of plan moet hebben.
Ik ben iemand die op vakantie kan gaan door gewoon in de auto te stappen.Ik vind dat je in het leven moet leven, dat hoeft niet met een visie op je 7e, prestatie vind ik niet belangrijk.

Gewoonte 3: doe belangrijke dingen eerst; de gewoonte van integriteit en uitvoering
Stel prioriteiten en doe de belangrijke zaken eerst: ‘Ik houd mij aan mijn voornemens’.

Vind ik ook nogal ver gaan voor een kind. Ik ben nog geen kilo kwijt sinds september ondanks mijn voornemen om er genoeg kwijt te raken Ik leer mijn kinderen goed na te denken voor ze beloftes maken, want een belofte is veel waard. Maar een klein kind kan helemaal die uitvoering niet altijd garanderen (en een volwassene ook niet eigenlijk. (vind ik dan)

Gewoonte 4: denk win-win: de gewoonte van wederzijds voordeel
Heb een iedereen-kan-winnen houding: ‘Ik wil het beste voor jou en mij’.


Dit is in ons gezin wel een ding, we zijn met veel en we denken ook nog eens allemaal anders.
Denk na over je wensen, eisen, maar besef je ook goed hoe de ander het ziet..

Al zou ik het in mijn gezin meer omschrijven als Take one for the team. aka
Willingly undertake an unpleasant task or make a personal sacrifice for the collective benefit of one's sibling or family member.

Maar let er goed op dat je niet altijd degene bent die zich laat wegcijferen. is wat ik mijn oudste vaak vertel. Een compromis moet voor iedereen leuk zijn, lijkt die compromis onhaalbaar laat het dan iets meer los.

Vooral bij de kleine dingen, als het volgens jou een big deal is om naast mama aan de eet-tafel te zitten moet je niet boos worden als je broertje dat ook zo ziet. overleg naar een oplossing en doe niet moeilijk als je een keer degene bent die pech heeft.

Gewoonte 5: eerst begrijpen, dan begrepen worden; de gewoonte van wederzijds begrip
Luister oprecht naar anderen: ‘Ik én jij komen verder als we van elkaar weten wat we belangrijk vinden’


Dit is dus wel een ding hier thuis en heel belangrijk ik kan echt heel boos worden van mensen die niet luisteren naar elkaar hier thuis, of zaken er bij gaan halen.. Als persoon praat over A. dan geeft persoon2 ook een reply op A. het doet er niet toe wat b,c of d is. Eerst antwoorden op A. zodra dat uitgepraat is gaan we verder over iets anders.

kind1 wil graag dat kind2 iets doet en kind2 geeft een reactie; ja maar dat doe jij ook nooit.
Dan hoor je dus de behoefte van het kind1 niet als 2. Dan ga je inhoudelijk in op het onderwerp.
Als je daarna nog wil klagen over kind 1 als kind2 dan is dat prima maar het is een los gesprek.

Bij het onderwerp blijven is een ding

Gewoonte 6: creëer synergie; de gewoonte van creatieve samenwerking
Werk samen om mee te bereiken: ‘Omdat we verschillend zijn, kunnen we samen dingen die we apart niet kunnen’.

Ook logisch, maak gebruik van de kwaliteit van een ander! laat die ander het je uitleggen of doe het samen.. Voel je niet slecht als een ander iets wel kan maar zie het als een leermoment.
Spreekt verder voor zich waarom ik dat in ons gezin wel kan waarderen.

Gewoonte 7: houd de zaag scherp; de gewoonte van vernieuwing
Vernieuw jezelf regelmatig: ‘Als ik goed voor mezelf zorg, ben ik tot veel in staat’.

Deze vind ik lastig. Ik zie niet in waarom je moet vernieuwen als je op je plek zit, ik zou het liever zien als jezelf op peil houden. aandacht geven aan wat je drive is.Meenemen waar je wel iets aan hebt. Maar vernieuwen omdat het een gewoonte is?

(het kan ook zijn dat ik vernieuwen anders lees dan de bedoeling is, verandering is een ja. Extra opladen en zo jezelf vernieuwen is een ja.

[ Bericht 0% gewijzigd door Budabuddumbam op 25-01-2017 13:56:47 ]

quote:

Op woensdag 25 januari 2017 13:48 schreef Budabuddumbam het volgende:

Gewoonte 2: met het eind in gedachten, de gewoonte van visie.
Begin met het eind in gedachten: ‘ik zie het in mijn hoofd en ga er voor’

En dat vind ik zeker voor hele jonge kinderen eigenlijk een beetje beladen.

Zakgeld sparen voor een mooie legodoos ipv direct uitgeven aan allerlei prullen.

quote:

Gewoonte 3: doe belangrijke dingen eerst; de gewoonte van integriteit en uitvoering
Stel prioriteiten en doe de belangrijke zaken eerst: ‘Ik houd mij aan mijn voornemens’.

Eerst werken dan spelen. Bv eerst tafel afruimen, daarna weer met de lego. Helpt mezelf ook (eerst de was ophangen, dan nog even Fok!ken.... dus ben zo weg! ).

Maar met prullen vind ik ook niets mis als je dan toch zo graag prullen koopt

En ik ben meer van het als het maar afkomt wanneer het af moet zijn.. Eerst buitenspelen en met een fris hoofd je boekbespreking maken vind ik ook goed.

quote:

Op woensdag 25 januari 2017 14:10 schreef Budabuddumbam het volgende:
Maar met prullen vind ik ook niets mis als je dan toch zo graag prullen koopt

Als dat je doel is prima. Maar ik vind het belangrijk mijn kind te leren om na te denken wat hij met zijn geld doet ipv impulsief allerlei zooi kopen (hij mag het dus wel als hij daar echt voor kiest).

quote:

En ik ben meer van het als het maar afkomt wanneer het af moet zijn.. Eerst buitenspelen en met een fris hoofd je boekbespreking maken vind ik ook goed.

Eens wat betreft een fris hoofd. Wat betreft uitstellen van rotklusjes vind ik 'eerst werken dan spelen' een hele fijne.

Ja, dat laatste heb ik dus ook Buda. Eerst doen 'wat moet' en daarna pas wat je wil hoeft voor mij helemaal niet, andersom kan ook prima. Leren plannen (en prioriteiten kunnen stellen) vind ik heel belangrijke vaardigheden. Net zo goed als de gevolgen ondervinden van je doen of laten. Als je bv de hele middag buitenspeelt en daarna je huiswerk niet meer afkrijgt, dan moet dat de volgende keer dus ietsje anders

quote:

Op woensdag 25 januari 2017 14:10 schreef Budabuddumbam het volgende:
Maar met prullen vind ik ook niets mis als je dan toch zo graag prullen koopt

En ik ben meer van het als het maar afkomt wanneer het af moet zijn.. Eerst buitenspelen en met een fris hoofd je boekbespreking maken vind ik ook goed.

Nou, precies. Ik word zelf al een beetje opstandig van die frases: het komt op mij calvinistisch/moralistisch/normatief over. Er zitten wel dingen in de boom die mij wel aanspreken (uiteraard, want met dat doel is dit ook gemaakt; om zoveel mogelijk mensen dit te verkopen) maar in het algemeen komt het teveel over als inderdaad die managementboeken en zelfhulpboeken die een 'weg' propageren die gegarandeerd zou leiden tot succes en geluk.

De 'baas over je eigen leven' en pro-actief zijn: ik denk dat je zoiets zelf moet ervaren en moet voelen, een uitgangspunt waar je zelf voor moet kunnen kiezen en niet als een vaststaand feit maar geleerd moet krijgen. Bovendien is het ook wat hypocriet, want een kind is in veel gevallen nog niet echt de baas over z'n eigen leven, maar wordt juist gestuurd, begeleid, opgevoed in een bepaalde richting (deze dus....). Ik snap dat je een kind zoiets zou willen meegeven, maar daar hoort wel echt wat nuance bij, volgens mij. En niet als belangrijkste 'gewoonte' dat erin geslepen wordt, dat komt bijna religieus over.

Als je als ouder en/of als docent zelf goed kan verwoorden wat je wil met de opvoeding dan heb je dit jargon en zo'n boom helemaal niet nodig. Het gevaar is, als je dit als methode echt zo gaat gebruiken, dat het een doel op zichzelf wordt (en dus dat het iets dogmatisch en religieus wordt).

Oh en 'samen is beter', hoezo? Ik denk dat menig kind dat graag solistisch te werk gaat, daar wel wat tegenin kan brengen. .


Brrrr. .

Artikel in de Trouw van afgelopen week.

Het gaat over een basisschool in Houten die Coveys zeven eigenschappen voor effectief leiderschap als basis heeft genomen voor de pedagogisch-didactische aanpak, al vanaf de kleuterklas.

Interessant, maar ik ben niet gelijk overtuigd. Vooral om de leefregels voor effectief leiderschap, van een goeroe, als basis te nemen voor hoe met elkaar om te gaan op een basisschool, natuurlijk zit er wel wat in maar volgens mij is het altijd wijs om goeroes niet te makkelijk te volgen. En verder wat hierboven al staat.

_{Laat me weten als het niet leesbaar is.}

[ Bericht 55% gewijzigd door Lemijn op 19-02-2017 08:54:58 ]

Ik zag in het plaatje "hou de zaag scherp", zonder verder te lezen was mijn eerste reactie al "oh covey"

quote:

Op donderdag 23 februari 2017 11:37 schreef Brighteyes het volgende:
Het blijft uiteindelijk volgens mij ook poteto-potato. Dit is dan in een grote woorden gegoten, de onderliggende boodschap komt neer op dingen die, ik in ieder geval, best als prima eigenschappen voor kinderen zie: hou rekening met elkaar, stel doelen voor jezelf voor het leven etc. etc.
Ik weet niet of ik blij zou worden van een school die alleen maar vanuit dat gedachtegoed zou werken. Dat wordt me dan weer iets te 'eng' qua perspectief zeg maar. Het is op de school van mijn zoon iets dat meegenomen wordt in de lessen en de manier waarop er met lesstof etc. omgegaan wordt, het is geen heilig doel met speciale school-liederen enzo.

Wat er in de OP niet bij stond, want ik wilde niet gelijk gaan roeptoeteren met mijn superspeciale sneeuwvlokje, maar het gaat in het geval van mijn zoon om een school met voltijds onderwijs aan hoogebegaafde kinderen en ik denk dat zeker in hun geval dingen als doelen stellen, de balans goed houden, de baas zijn over je eigen leven etc. heel belangrijk zijn.

Dit is voor elk mens belangrijk, ongeacht niveau, leeftijd enz.

Ik speel nog steeds met de juiste woorden voor een gezinsmissie; wat vinden we belangrijk, wat is ons doel en hoe leven we naar dat doel.

Heb je als gezin één doel?

quote:

Op donderdag 23 februari 2017 11:58 schreef Franny_G het volgende:
Heb je als gezin één doel?

Je kan als gezin samen 1 missie samenstellen.

Dat we ervoor willen zorgen dat we met zn 5 een thuis vormen waarin elk lid zich gewaardeerd en gehoord voelt..

Zoiets zou een missie kunnen zijn.

quote:

Op donderdag 23 februari 2017 12:01 schreef Brighteyes het volgende:

[..]

Ik ben niet Tico, maar toch even mijn antwoord op deze vraag.
Niet per se, maar heel breed is mijn doel qua opvoeding dat ik mijn kinderen straks aflever als weldenkende, zelfstandige jong volwassenen die rekening met anderen houden en hun gezond zullen gebruiken om de 'juiste' keuzes te maken in het leven.

Zoiets, weetikveel... maar op dit moment heb ik echt enorm het gevoel dat we maar wat aanrommelen en heb ik geen idee of dit uiteindelijk wel goed gaat komen...

Ik denk dat dit de juiste omschrijving is van ouderschap

Ik denk dat het ook heel lastig is om te verwoorden, maar onbewust heb je zeker wel bepaalde waarden & normen die je in je opvoeding mee geeft, als je vanuit helicopterview naar je handelen kijkt ten aanzien van je kinderen dan zul je die ook vast wel herkennen. Het gaat dan dus meer om de bewustwording: dat je voor jezelf goed snapt wat jouw eigen persoonlijke drijfveren zijn in het leven, welke waarden voor jou centraal staan en wat je mee wil geven aan je kind.

Op de lerarenopleiding heb ik een keer zo'n waarden piramide moeten maken: wat vind ik vooral belangrijk en wat minder. Vooral in de gesprekken met klasgenootjes kwam ik toen wel tot inzichten, omdat ik in bepaalde opzichten dan wel wat afweek van wat anderen vonden. Ook wel interessant om dan te bedenken waar dat dan vandaan komt.

Bij jouw omschrijving zou je wat verder kunnen definiëren: wat versta ik onder 'weldenkend'? Verder zie ik kernwoorden als: zelfstandigheid, sociaal gedrag, 'ethisch/morele' keuzes kunnen maken. Over dat laatste kun je ook nog nadenken: aan wat voor keuzes denk je dan? Vervolgens kun je kijken of je voorbeelden hebt van je huidige opvoedingspraktijk waar deze dingen in naar voren komen, want ongetwijfeld doe je dat dus al.

quote:

Op donderdag 23 februari 2017 12:06 schreef Ticootje het volgende:

Je kan als gezin samen 1 missie samenstellen.

Dat we ervoor willen zorgen dat we met zn 5 een thuis vormen waarin elk lid zich gewaardeerd en gehoord voelt..

Zoiets zou een missie kunnen zijn.

Dat is inderdaad wel een vrij duidelijke missie. Mooi. Je kunt daar omheen ook goed rituelen en gewoonten bedenken om dit te 'waarborgen'.

quote:

Op donderdag 23 februari 2017 12:20 schreef Brighteyes het volgende:
Ja, ergens wel. Maar ik merk dat ik veelal in twijfel gebracht word door de veelheid aan opties, theorieën, boeken etc. etc. die er over dit onderwerp te vinden zijn.
Er zijn zoveel dingen waar ik dan de zinnigheid wel van zie, maar die ik niet toegepast krijg omdat ze toch niet eigen genoeg zijn.

Denk dat dat wel de kern is. Het is ook intimiderend, die hoeveelheid adviezen, ideeën, theorieën.
Maar in je handelen en je gedrag kun je jezelf niet anders voordoen dan je bent. Volgens mij is het allerbelangrijkste in de opvoeding dat je je bewust probeert te zijn van het effect van je woorden en daden op je kind en dat je af en toe dan ook bewust iets kunt laten of juist wel doet, omdat je dat belangrijk vind (voor jezelf of voor je kind). Maar je kunt nooit ineens een soort ouder zijn die niet in jouzelf zit. Mens, ken u zelve, is voor mij het mooiste motto hierin, denk ik.

quote:

Op donderdag 23 februari 2017 12:29 schreef Brighteyes het volgende:
Ja, zeker. Nu daar nog tevreden mee zijn. Maar dat is weer een geheel andere worsteling.

Tx wel voor je woorden en inzichten.

Maar je kinderen zijn toch gelukkig en voelen zich geliefd door je? Eigenlijk is dat toch alles je moet wensen?

En zijn ze niet gelukkig en kun je daar wat aan doen, dan doe je dat.

Ik zou ook graag een moeder zijn met meer geduld en die vaker een compliment geeft of een knuffel, maar het zit niet in me. Ik moet me echt bedenken dat als ze met de zoveelste tekening aan komen zetten dat ik blijf zeggen dat het zo lief is, maar ik leg ze gewoon vaak aan de kant zonder er naar te kijken. (Wat wil je, Leyla tekent wel 30 tekeningen per dag)
En qua geduld, ik kan gewoon echt niet tegen gejank zonder reden. Laten de jongste 2 daar nu echt een handje van hebben, dan kan ik echt niet lief en aardig blijven.

quote:

Op donderdag 23 februari 2017 14:50 schreef Brighteyes het volgende:
Ja, nou, maar... Alles moet natuurlijk wel perfect enzo. Jeweettoch.

Ik heb zoveel minder geduld dan me lief is en dat knaagt wel eens.

Ja dat herken ik. Dan hang ik het tegen een vriendin aan of tegen de gezinscoach, dat helpt me om dingen vanaf een ander punt te zien. Dat maakt mij bewuster van mijn eigen handelen dan het lezen van een boek. Een boek is informatie 1 richting op. Als je vragen hebt over hoe je iets kan toepassen gaat het boek je daar geen antwoord op geven.
Ik vraag dan gewoon wat zou jij doen of hoe zie jij het, zij kennen mij, onze kinderen, onze situatie, met een gezonde portie zelfreflectie heb ik op een gegeven moment een helderder beeld hoe ik een situatie voortaan anders wil aanvliegen.

Dit soort boeken vol uitleg hoe het perfecte plaatje eruit ziet doet mij alleen maar meer beseffen dat ik het soms waardeloos aanpak, maar maakt me radeloos hoe dan wel. Ik mis echt de toepasbaarheid.

En bewust zijn van het feit dat je veel minder geduld hebt dan je wilt is al heel wat. Bewust aan jezelf werken is echt een behoorlijke opgave, zeker van eigenschappen die je zo eigen zijn.

[ Bericht 6% gewijzigd door Ticootje op 23-02-2017 15:10:31 ]

quote:

Op donderdag 23 februari 2017 16:00 schreef Brighteyes het volgende:
Het scheelt hier nu al wel nu we weten in welke hoek we onze vraagstukken moeten zoeken. Heel lang kregen we geen vat op veel dingen, nu we weten dat de jongste iets anders in elkaar zit dan doorsnee scheelt dat al een heel stuk met meeveren en meebuigen al naar gelang nodig is.

We laten hem nu eerst op zijn nieuwe school even landen en aarden en als we dan over enige tijd alsnog tegen dingen aanlopen gaan we inderdaad gericht hulp van derden zoeken die ons kunnen helpen.

Het helpt voor begrip.

Ik herkende Covey ook meteen. Ik word er niet zo warm van, dat ik de hele cultus rond persoonlijke effectiviteit niet meer zo onderschrijf sinds mijn bijna burnout.

Ik sta er dan ook niet om te springen om deze principes al met kinderen te gebruiken. Er is namelijk ook heel veel goed aan niet doelmatig zijn, lanterfanten, je vervelen etc.

Dit stuk vond ik heel goed:
https://www.theguardian.c(...)is-ruining-our-lives