Uitbreiding macht Erdogan weer wat dichterbij

quote:

Op donderdag 16 februari 2017 22:53 schreef OEM het volgende:

[..]

Salami tactics is blijkbaar een te hoog gegrepen concept voor je. Wat is "Wir haben es niet gewusst" in turkjestaal? Dat zinnetje gaan we waarschijnlijk nog heel vaak horen in de nabije toekomst.

quote:

Op donderdag 16 februari 2017 19:46 schreef JeSuisDroppie het volgende:

[..]
... Zo zijn alle Turken overigens.

quote:

Undecided, floating votes to determine referendum results

The outcome of the April 16 referendum on constitutional changes will be determined by the undecided, as has been the case in previous elections, according to a prominent pollster.

More than 80 percent of the electorate will vote according to party affiliation, said Adil Gür, adding that 15 to 18 percent of the electorate is currently undecided.

“Even in the elections with the highest rate of participation, around 10 percent do not go to the ballot box. So the real undecided are around 10 percent,” he said. That undecided group is made up of floating votes without party affiliation, added Gür, the head of the A&G polling group.

It seems there is a big degree of mistrust in polls lately; what’s your reaction?

The mistrust should not be toward the polls but toward the electorate; because not only in Turkey but the world as well, it is the electorate that takes us by surprise.
Voters sometimes pretend and prefer to hide their vote.

In addition, expectations have risen about opinion polls. We said for instance that Recep Tayyip Erdoğan would be elected president with 54 percent of the votes in 2014 elections, he got 52 percent and we were blamed for a mistaken prediction! After all, the polls are not the art of knowing; it shows certain trends.

As we are heading toward a referendum, do you think there are some who are hiding their true colors?

It is a possibility; after all, there is a state of emergency. But this aspect is being exaggerated by the public. Neighborhood pressure changes according to regions. A supporter of the AKP [Justice and Development Party] could hide his color in İzmir, and the same can be valid for a CHP [Republican People’s Party] supporter in Konya. I do not think that the ratio of those hiding their true intentions are that big – it remains within the margin of error.

But it seems the “yes” and “no” are neck and neck, so it might make a difference this time.

That would have been true if we were a week ahead of the referendum. We are two months away from that date. It would be inappropriate to make a prediction today about the outcome.

What does it look like currently?

The “no” votes were ahead of the “yes” votes even before the constitutional changes came to the parliament. Today, the “yes” votes are a step ahead of the “no” votes when you distribute the undecided. There are at least 15 and sometimes that goes to 18 percent who say, “I am undecided, I will not go to the ballot box or I will give a blank vote.” But as I said, it is too early to make a prediction since the campaigns have not started yet.

Would you say that the undecided are more numerous in comparison to past elections?

No, on the contrary, they are smaller. More than 80 percent of the electorate who are voting according to party affiliation and who have been polarized consciously by politicians know where they will cast their votes. It is impossible for someone who decided to vote “yes” or “no” a month ago to change their vote even if you were to run the most effective campaign. The electorate in Turkey decides according to party affiliation and the result of all elections are determined by the undecided. While the undecided currently appear to be between 15 to 18 percent, I think the real ratio of undecided is around 10 percent. When you ask people how they will cast their vote, instead of saying, “I will not go to the ballot box,” they say they are undecided. Even in elections with the highest participation rate, it is not more than 90 percent. Ten percent of the electorate doesn’t go to the ballot box.

So we should assume that half of those who are undecided will not go to the ballot box.

But why do you say the undecided are smaller this time?

Because the issue is very simple. It is “yes” or “no.” I don’t mean to say the voter knows every issue. On the contrary, voters do not know and do not want to know. They act according to their party’s line. Neither those who say “yes” nor those who say “no” question the issues. The convincing will be done to the undecided that are probably less than 10 percent.

And they the ones without party affiliation?

Indeed, otherwise, how could we explain the difference between the June 7 and Nov. 1 elections in 2015? What changed in Turkey which made 10 to 15 percent of the electorate change their votes?

The floating votes had gone away from the AKP in the June 7 elections, whereas on Nov. 1, the floating votes went to AKP. They said, “A government wasn’t formed after the June 7 elections; I have a lot of difficulties, I need a stable government.”

But why do you think the undecided would make a difference this time, too? After all, the “yes” camp is made up of AKP and MHP [Nationalist Movement Party] and the number of their electorate combined should be enough to secure the outcome.

All of the electorate that voted for one party is not fully ideologically loyal to that party. In every party there are floating votes.

Between the June 7 elections and Nov. 1 elections, the voters changed places: The MHP and HDP [Peoples’ Democratic Party] lost votes, the AKP’s votes increased and the CHP got the same amount. The AKP’s votes increased 9 percent; the MHP lost 2 percent and the HDP 1 percent; well then, where did this 6 percent come from? There are deep currents below. In each election, at least 20 percent of the electorate change their places; but we do not see them. We just say the CHP, which got 25 percent, got 25 percent and we think everyone stayed where they were. But that is not the case; there are many people coming and going.

The undecided are important because on Nov. 1, the AKP could have formed the government alone had it gotten 49 percent of the votes or 45 percent of the votes. This time the competition is neck and neck, so 1 percent could make a difference.

So you admit that there might be a neck-and-neck race in the referendum.

Up until July 15 [2016], the “no” votes were ahead of the “yes” votes in all opinion polls. With the failed coup of July 15, the perception has started to change and in all the polls conducted afterward, the rate of the undecided has started to change, and the “yes” votes have started to go ahead of the “no” votes. There are two reasons for that: the number of those who started to say, “It is better to have a presidential system to fight against coup plotters and terrorists,” went up. Second, the confidence toward President Recep Tayyip Erdoğan has become higher. Even today, the support toward Erdoğan is higher than the support toward the AKP or “yes” votes.

So the campaigns are going to be important. What will matter to the floating undecided votes?

Campaigns will obviously make a difference. If this will happen, that will be very bad: One side will create the perception that those who say “no” will be siding with the terrorists, and on the other side, the no-camp say that if there is a “yes” outcome there will be a regime change and the republic will be destroyed.
Campaigns based on the fear factor will be counter-productive. Everywhere in the world, people vote for hope.

It will then be difficult for the “no” camp to have a positive campaign.

It is generally difficult to run a “no” campaign. The “yes” camp always starts 2-0 ahead. That’s the case everywhere in the world.

The economic situation is deteriorating. Will that have an effect on voter behavior?

I have always argued that people vote in accordance with their economic situation. I said just now that 80 percent vote according to party affiliation, but those who vote in accordance with ideology are lower than 50 percent. These two things are different. In 2009, the AKP lost votes because of the economic crisis. But this time, there is a difference. While there are economic difficulties, the electorate is not holding the government responsible; the perception is that foreign forces are responsible.

How about the MHP constituency?

The MHP has two ideologically different constituencies. MHP voters in the Mediterranean, Thrace and Aegean are more secular and resemble the CHP constituency. The MHP constituency to the east of Ankara resembles the AKP constituency; they are more nationalist and conservative. In the 2010 referendum, despite the MHP’s “no” campaign, half of MHP voters voted “yes.” In 2014, some MHP voters voted not for their candidate but for Erdoğan. Independent of what [MHP leader Devlet] Bahçeli says or what the opposition within the party say, MHP votes will be divided in the referendum.

But the faith of the referendum will be determined less by the MHP votes but more by the floating votes within the AKP. The AKP received 49.5 percent in the Nov. 1 elections. The AKP and MHP votes combined made 62 percent on Nov. 1, and they stand at 65 percent currently. But there is a shortage among the “yes” votes. So what needs to be convinced are those who voted AKP in the Nov. 1 elections.

In other words, nearly 100 percent of those who voted AKP in the June 7 elections will say “yes.” The ones who remain undecided within the AKP constituency are the floating votes that went to the AKP in the Nov. 1 elections.

The participation rate will also be important, I assume.

The motivation of the electorate will play a crucial role in the outcome. To what degree the parties will succeed in getting their voters to go to the ballot box will be important. I think there will be a high rate of participation, especially because of the referendum date. Schools are open, people are relatively less motivated to go for a picnic or visit a relative during that weekend.

http://www.hurriyetdailyn(...)109931&NewsCatID=338

quote:

Op donderdag 16 februari 2017 19:40 schreef truthortruth het volgende:
Trump aanhangers of Erdo aanhangers, compleet uitwisselbaar.

quote:

Op maandag 20 februari 2017 11:29 schreef .Alektorophobia. het volgende:
En toch is het een trend die je wereldwijd ziet. Van de Filipijnen tot Turkije en van Amerika tot Rusland. Overal kiest men voor hardliners die voor de eigen belangen opkomen.

quote:

Behalve wij. Europa zit nog steeds met die oude politiek correcte universiteits pikkies opgescheept die nog deuk in een pakje boter slaan. Naïeve en goedgelovige zacht gekookte eitjes die niet meer van deze tijd zijn en van Europa een voetveeg maken.

quote:

Op maandag 20 februari 2017 12:27 schreef truthortruth het volgende:

[..]

Ik ben niet zo'n fan van het zogenaamde 'sterke leiders' concept. Vind dat over het algemeen een behoorlijk zwaktebod dat we daar als mensen behoefte aan hebben.

[..]

Ik zie liever dat we wereldwijd zachtgekookte eitjes als leiders hebben.

quote:

Op maandag 20 februari 2017 12:51 schreef .Alektorophobia. het volgende:
Ik ook maar dat is niet de realiteit. En in een wereld vol roofdieren kan je je simpelweg niet gaan gedragen als een prooi.

quote:

Het westen mag dan een lichtend baken in een duistere wereld zijn maar laten we asjeblieft ons best doen om dat ook te behouden. Ook als dat betekent dat we een beetje harder voor de wereld moeten zijn en een beetje meer aan ons eigen gaan denken.

quote:

Op zaterdag 25 maart 2017 17:16 schreef Arthur_Spooner het volgende:

[..]

Grappig dat Erdolf zich moet beroepen op een groep die hij stelselmatig onderdrukt.

quote:

Op zaterdag 25 maart 2017 17:16 schreef Arthur_Spooner het volgende:

[..]

Grappig dat Erdolf zich moet beroepen op een groep die hij stelselmatig onderdrukt.

quote:

Op zaterdag 25 maart 2017 18:53 schreef meneerkeo het volgende:

[..]

Het zijn voornamelijk de seculieren koerden die problemen hebben met de regering.

quote:

Op woensdag 11 januari 2017 11:48 schreef tong80 het volgende:
Het blijkt inmiddels normaal te zijn een dictatuur straks in Europa te hebben.

quote:

NRC checkt: 'Erdogan krijgt na het referendum positie als in Frankrijk of VS'

De aanleiding

In een opinieartikel in NRC van 13 maart kritiseerde Thomas Spijkerboer, hoogleraar migratierecht aan de Vrije Universiteit, de afwijzende Nederlandse houding tegen Turkse ministers die hier campagne willen voeren. Hij schreef: ,,Deze ongebruikelijke maatregelen zijn genomen omdat de Nederlandse overheid het niet goed vond dat zij Turkse Nederlanders kwamen oproepen om bij het referendum op 16 april te stemmen voor een presidentieel systeem, waarbij de huidige president Erdogan een positie zou krijgen die veel lijkt op die van zijn Franse of Amerikaanse collega."

Waar is het op gebaseerd?

Spijkerboer antwoordt desgevraagd: ,,Ik vrees dat dat gewoon de krant was." Met 'de krant' bedoelt hij de pers in het algemeen, voegt hij er ter verduidelijking aan toe.

En, klopt het?

We leggen dit voor aan een aantal politicologen en staatsrechtdeskundigen. Daarbij gaat de focus snel naar de vergelijking met de Verenigde Staten. Frankrijk heeft een semi-presidentieel stelsel. Daarin wordt de uitvoerende macht gedeeld tussen president en premier. In Turkije zelf wordt het voorgestelde ,,presidentiële stelsel op zijn Turks" ook meestal vergeleken met het Amerikaanse stelsel.

Robert Elgie, hoogleraar in Dublin en een van de belangrijkste experts in de vergelijking van politieke stelsels, is beslist in zijn antwoord: ,,De voorgestelde hervormingen zouden de Turkse president veel machtiger maken dan de Amerikaanse of de Franse president. De Turkse vorm van presidentialisme kan gekarakteriseerd worden als hyperpresidentialisme."

Elgie geeft een aantal voorbeelden die hij ontleent aan een blog van de Turkse staatsrechtgeleerde Sule Özsoy, docent aan de Galatasaray Universiteit in Istanbul. Daarin schrijft ze onder andere dat, als het voorstel wordt goedgekeurd, de Turkse president kabinetsleden en ambtenaren kan benoemen zonder goedkeuring van het parlement. Dat hij decreten kan uitvaardigen over zaken die door het parlement niet in detail zijn geregeld, waarbij hij zelf besluit of dat het geval is. Dat hij naar eigen inzicht overheidsinstellingen kan reorganiseren. Dat hij het parlement kan ontbinden op een moment dat hem goed uitkomt. Dat hij, via de veranderde benoemingsprocedure voor toprechters, in feite de controle krijgt over heel het justitiële apparaat.

In een korte toelichting per e-mail schrijft Özsoy desgevraagd dat de vergelijking met de VS of Frankrijk misplaatst is. Het voorgestelde Turkse systeem ,,lijkt eerder op Afrika (ten zuiden van de Sahara) of sommige Latijns-Amerikaanse presidenten".

De Tsjechische jurist Veronika Bilkova waarschuwt dat het politieke systeem in Turkije kan ,,degenereren in een illiberale democratie of, erger, een autoritair en persoonlijk regime." Zij is een van de opstellers van een rapport van de Raad van Europa waarin staat: ,,Er zou geen tweekamerstelsel zijn, geen federalisme, geen gekozen vice-president, geen invloed van het parlement op benoemingen binnen de uitvoerende macht. [...] Presidentsverkiezingen zouden iedere vijf jaar samen met parlementsverkiezingen worden gehouden, terwijl in de VS kiezers de mogelijkheid hebben om [...] iedere twee jaar te stemmen. Er zou zelfs geen sterke, onafhankelijke juridische macht zijn."

Conclusie

Thomas Spijkerboer schreef dat als het referendum in Turkije wordt aangenomen, de Turkse president een machtspositie zou krijgen die vergelijkbaar is met die van de Amerikaanse of Franse president. Deskundigen op het gebied van politieke stelsels zeggen dat de macht van een Turkse president veel groter zou zijn. Daarom beoordelen we de uitspraak als onwaar.

quote:

Op dinsdag 28 maart 2017 07:16 schreef KirmiziBeyaz het volgende:
Niets nieuws, maar Erdoganisten krijgen van Erdogan-media toch een heel ander beeld voorgeschoteld.

[ afbeelding ]

quote:

Op dinsdag 28 maart 2017 08:32 schreef michaelmoore het volgende:
Daar gaan de Turken spijt van krijgen

Net als de Russen die raken die Poetin ook nooit meer kwijt en hetzelfde geld de Syriërs met hun Assad en Mugabe in Zimbabwe

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Turkije: 5.000 miljonairs verlaten het land

Turkije dreigt een groot deel van zijn vermogende klasse te verliezen. Steeds meer Turkse miljonairs kiezen voor een exodus om aan de toenemende economische en politieke instabiliteit in eigen land te ontsnappen.
Vastgesteld werd dat vorig jaar vijfduizend Turkse dollarmiljonairs naar het buitenland zijn verhuisd. Dat betekende een vervijfvoudiging tegenover het jaar voordien.

Indien de Turkse president Recep Tayyip Erdogan bij een referendum half april nog meer macht naar zich kan toetrekken, dreigt de uitstroom van de rijkere populatie volgens waarnemers nog te zullen versnellen.

Onder meer Londense wijken zoals Belgravia, Knightsbridge of South Kensington zien een instroom van rijke Turkse ondernemers.

“Turkije was ooit een oase van economische en politieke stabiliteit in een regio die vooral door conflict werd getekend en verwoest,” benadrukken experts. “De voorbije twee jaar werd het land echter geteisterd door een aantal terroristische aanvallen en een poging tot staatsgreep, terwijl de nationale economie zware klappen heeft gekregen.”

Levensstijl
Onder meer in Groot-Brittannië - één van de meest populaire bestemmingen in de Turkse emigratie - wordt opgemerkt dat het aantal aanvragen voor een verblijfsvergunning het voorbije jaar nagenoeg is verdrievoudigd.

Vele vermogende Turken zouden nog voor het referendum naar een ander land willen uitwijken.

“De potentiële emigranten hebben vaak een hogere opleiding genoten,” benadrukt advocaat Ali Guden, de raadsman van een aantal potentiële uitwijkelingen, tegenover de Britse krant The Times.

“Het gaat meestal om professionelen met een seculiere achtergrond. Zij maken zich zorgen om de veranderende politieke situatie en vrezen dat het referendum een impact zal hebben op hun levensstijl.”

Ook anderen getuigen dat veel Turken een toenemende vrees tonen dat ze hun zorgvuldig opgebouwde welstand zullen verliezen. Daarbij wordt gewezen op de miljoenen lira aan eigendommen die in beslag werden genomen bij Turkse burgers die ervan worden beticht de mislukt staatsgreep tegen Erdogan te hebben gesteund. (mah)