Louis Theroux: Nieuwe afleveringen

quote:

Op vrijdag 31 juli 2020 21:36 schreef Tomatenboer het volgende:
Wat is het onderwerp vanavond?

Polyamorie. Een grote strontpot. Zwanger vrouwtje en eentje met kind uit normale relatie en toen iemand er bij.

quote:

Op vrijdag 31 juli 2020 21:38 schreef Immerdebestebob het volgende:

[..]

Polyamorie. Een grote strontpot. Zwanger vrouwtje en eentje met kind uit normale relatie en toen iemand er bij.

Jouw usernaam is wel toepasselijk!

Wat een puinhoop zeg, dat wijf.

Die dude accepteert het dus alleen maar omdat die er anders kwijt is.

quote:

Op vrijdag 31 juli 2020 22:01 schreef Ole het volgende:

[..]

Jouw usernaam is wel toepasselijk!

Ja, ik ben een IT-god in de serie

Ah zij heeft er geen behoefte aan en dat is het. Duidelijk allemaal.

Heb toch bij al die 'relaties' de indruk dat er ééntje de klos is.

quote:

Op vrijdag 31 juli 2020 22:18 schreef FlippingCoin het volgende:
Ah zij heeft er geen behoefte aan en dat is het. Duidelijk allemaal.

Echt hè Altijd tegen de IT guys

quote:

Op vrijdag 31 juli 2020 22:19 schreef Ole het volgende:
Heb toch bij al die 'relaties' de indruk dat er ééntje de klos is.

Die Amanda lijkt wel oke nog.

quote:

Op vrijdag 31 juli 2020 22:19 schreef Ole het volgende:
Heb toch bij al die 'relaties' de indruk dat er ééntje de klos is.

Precies, het is heel duidelijk. Bij deze twee stellen draait het om wat die vrouwen willen, en de eerste man is de sul.

Zouden ze allebei bij de bevalling zijn?

Alleen herhalingen

Kijkt iemand nog?

Ik vindt het echt controversieel op zijn minst om bij zulke jonge kinderen dat soort besluiten te nemen.
Als het nou op een latere leeftijd is ok, be my guest geen problemen mee.

Maar hoe serieus kun je een kind van 5 nemen en al medicatie gaan geven wat alleen dat soort dingen nog erger maakt?

wat denken jullie?

quote:

Op vrijdag 7 augustus 2020 21:52 schreef Nober het volgende:

[..]

Volgens mij was het bij 'onze' Valentijn de Hingh en Loïza Lamers ook al vroeg 'duidelijk'.

Maar bij 5 jarigen is er nog genoeg tijd om niet meteen naar je huisarts te rennen voor een geslachtsverandering tenzij je dat zelf heel graag wilt.

Het is typisch haast Amerikaans denk ik dan. Een heel groot deel van een kind op die leeftijd en hoe ze hun leven starten ligt aan de opvoeding ook wel.

Tja als je gelijk gaat zeggen ja mss moet je meer een meisje zijn of jongen als ouders.... tja zo’n kind gaat daar in mee natuurlijk want dat is wat ze leren. En de media erin helpt daar niet in mee trouwens.

Maar dan denk ik toch, zou zo iemand er niet mss toch spijt van krijgen op latere leeftijd, zeker als je zeg maar de private parts al gaat opereren. Het is wel ff een huge beslissing voor op je vijfde. Dat kan zo’n kind toch niet maken dan voor de rest van zijn leven?

Of denk ik nu heel raar, heb geen kinderen btw. ,mijn broertje wel. Maar ik zou het niet eens toestaan als ouder. Mss op latere leeftijd als ze zelf kunnen denken....?

Even kijken

quote:

Op vrijdag 7 augustus 2020 22:53 schreef Nober het volgende:

[..]

En dan heb je ook nog het onduidelijke geslacht.

https://www.radboudumc.nl(...)onduidelijk-geslacht

MAN/VROUW: Waarom is het soms onduidelijk of een baby een jongetje of een meisje is?

Ik heb dit even zitten te bekijken he. En ok wetenschappelijk klinkt het logisch.
Maar ok ze heeft het nog over een paar uitzonderingen? (Zeg maar foutje van de natuur) wat dus uitzonderlijk is.
Ok ik kan daar nog in meekomen enzo.

Maar dat is niet zo zeer mijn punt, want wat mij dus zorgen baart of zeg het conterversioneel iig, is dat ondanks dat die oorzaak er niet is medisch dus. Dat ouders gaan bepalen of opvoeden als een jongen als meisje of andersom en zelfs erin meegaan op zo een jonge leeftijd. Van ja je hebt gelijk en ok je krijgt hormonen etc. Ik vindt dat veels te ver gaan iig op jonge leeftijd. Want het is een kind. Dam’n. Ok als je dat later wil en er lang over nagedacht te hebben zelf ipv ouders en medici ok. Ga je gang.

Maar ik denk als je er als ouders niet in mee moet gaan gewoon op die leeftijd. Ok een andere optie is als je dus lichamelijk er al niet goed uit komt. Dat is een punt twee om twijfel te hebben.

Maar je komt uit je ma als een jongen of meisje of iets er tussen. Lichamelijk dus he. En ok die laatste dan heb ik er begrip voor hoor om als OUDERS die keuze te maken. Voor alle rest moet dat kind of later tiener of jong volwassenen zelf er over beslissen denk ik/

Eens of niet?

quote:

Op vrijdag 7 augustus 2020 23:27 schreef kree het volgende:

[..]

Ik heb dit even zitten te bekijken he. En ok wetenschappelijk klinkt het logisch.
Maar ok ze heeft het nog over een paar uitzonderingen? (Zeg maar foutje van de natuur) wat dus uitzonderlijk is.
Ok ik kan daar nog in meekomen enzo.

Maar dat is niet zo zeer mijn punt, want wat mij dus zorgen baart of zeg het conterversioneel iig, is dat ondanks dat die oorzaak er niet is medisch dus. Dat ouders gaan bepalen of opvoeden als een jongen als meisje of andersom en zelfs erin meegaan op zo een jonge leeftijd. Van ja je hebt gelijk en ok je krijgt hormonen etc. Ik vindt dat veels te ver gaan iig op jonge leeftijd. Want het is een kind. Dam’n. Ok als je dat later wil en er lang over nagedacht te hebben zelf ipv ouders en medici ok. Ga je gang.

Maar ik denk als je er als ouders niet in mee moet gaan gewoon op die leeftijd. Ok een andere optie is als je dus lichamelijk er al niet goed uit komt. Dat is een punt twee om twijfel te hebben.

Maar je komt uit je ma als een jongen of meisje of iets er tussen. Lichamelijk dus he. En ok die laatste dan heb ik er begrip voor hoor om als OUDERS die keuze te maken. Voor alle rest moet dat kind of later tiener of jong volwassenen zelf er over beslissen denk ik/

Eens of niet?

Oneens.

Vaak zie ik toch wel steeds het zelfde patroon, de zelfde redenen waarom mensen dit afkeuren en dan denk ik alleen maar "Heb je wel gekeken en geluisterd wat er in die uitzending gezegd is?"

Ga het nog eens kijken maar dan zonder je mening klaar te hebben. Kijk hoe die ouders reageren op hun kleuter die zegt zich een meisje (geboren als jongen) of jongen te voelen. Al haar hele leven.

Nee, zo'n kind weet het ook niet op zo'n jonge leeftijd. Nee zo'n kind weet ook niet wat de transitie etc allemaal inhoud, of de consequenties zijn wat betreft medicatie. Dat wil het kind ook allemaal niet. Het wil gewoon ZIJN hoe ze zich voelt.

Zij, Camille bijvoorbeeld, voelt zich al haar hele (hallo, het is pas een kleuter toch?) leven een meisje, omdat ze hoogstwaarschijnlijk de hersenen van een vrouw heeft. De ouders vertelden ook dat ze versteld stonden om de doodeenvoudige wens van het kind, "Can I be a girl mommie?". Juist op die jonge leeftijd is het belangrijk voor transgender kinderen om ze te helpen door ze vrij te laten zijn wie ze willen zijn.

De clou zit hem dus niet in het 'kunnen weten', maar in het zijn.

Als ik het even op mijzelf reflecteer, mijn jongste herinnering aan mijn genderdysforie gaat terug naar mijn 4e. Mijn oom en tante gingen trouwen. De jongste broer van mijn vader. Mijn tante, oudste zus van vader, maakte de kleding voor ons. Donkerblauw met beige pakjes voor mijn broer en ik en mijn zusje van net een jaar oud kreeg een jurkje met wat regenboog kleuren en die zelfde beige stof. Ik was zó stik jaloers. Ik wilde dat ook.

Die genderdysforie en het transgender zijn is echt een fuck up voor je brein. Je weet wat je wil, je voelt je een meisje, maar de verpakking zegt dat je een jongen bent. Er ging geen week voorbij of ik had niet aan dat dingetje getrokken in de hoop dat het er dan vanaf viel. Of in het zwembad.. als kind vond ik het zwembad een paradijs en een hell in één. Ik ging er heen in zwembroek, als jongen, ik vond het me een partij kut. Maar tegelijkertijd kon ik mijzelf zien in andere meisjes in badpak of kinder bikinis.. ik probeerde mij daarin te verplaatsen en zat gerust een halfuur één of meerdere meisjes te volgen van gelijke leeftijd.

Maar tegelijkertijd..of op iets latere leeftijd kom je er achter dat je dus een jongen bent en dat wat je voelt te zijn, niet bestaat. Ik heb het altijd geheim gehouden in ons gezin. Een mannengezin omdat we naast ons gezin ook vaak werknemers van het bedrijf van mijn ouders over de vloer kregen. Ik moest mij wel gedragen als jongen anders was ik een 'mietje'. Indoctrinatie? Dacht het dus niet. Het enige wat ik wilde was gewoon die vrijheid en die was er niet. Dus dan maar geheim houden en stiekem soms op mijn kamer het badpak van mn zusje aantrekken, alleen al meisjes-sokken aantrekken was al een soort dosis party drugs voor het hoofd.

Dan wordt je nog ouder, richting de tien jaar en realiseer je je dat je een alien bent. Je voelt je een meisje, maar je bent een jongen. Oké. Maar ik ben ook geen jongen want ik haat (!!) dat ding en ik kon mij gewoon niet voorstellen om op te groeien als man.. Keek ik echt tegenop. Toch, door het goed geheim gehouden te hebben, te goed.. is dat wel gebeurd.

Spijt heb ik vele jaren wel gehad, maar ben nu een gelukkig mens, doordat ik de transitie alsnog wel ben in gegaan op m'n 23e. Huisje boompje beestje, mannetje + ringetje om mijn vinger en een goede baan. Pakt niemand meer van mij af.

Dus, welke schade breng je aan bij een kind door het te laten zijn wie hij of zij van binnen is?
Welke schade richt je toe als je je kind tegenhoudt in zijn of haar ontwikkeling omdat je zelf vindt dat ze of hij er te jong voor is. Is dat niet egoïstisch? Bekrompenheid?

Zoals die psychologe ook zei, vele kinderen komen tot de realisatie wie ze zijn.. ze beginnen het te weten dat wat zij willen, mogelijk onmogelijk is.. in hun omgeving, door de opvoeding of door de religieuze achtergrond. De pijn die transgender kinderen zichzelf aandoen door niet te kunnen zijn, komt voort uit de dysforie voor het lichaam waar ze in zitten, tot zelf verminking of zelfmoord aan toe. Gelukkig was ik dan maar een 'mietje' in de zin van dat ik mijzelf geen echte pijn kon doen, want heb als kind vaak dat geslachtsdeel proberen te verminken, in het geheim. Soms tot en met dat het blauw werd. Gelukkig nooit aan messen gedacht.

Open up your mind.

Die kinderen weten het dus niet, ze zijn. punt.

[ Bericht 3% gewijzigd door Meike26 op 08-08-2020 06:58:57 ]

quote:

Op zaterdag 8 augustus 2020 06:50 schreef Meike26 het volgende:

[..]

Oneens.

Vaak zie ik toch wel steeds het zelfde patroon, de zelfde redenen waarom mensen dit afkeuren en dan denk ik alleen maar "Heb je wel gekeken en geluisterd wat er in die uitzending gezegd is?"

Ga het nog eens kijken maar dan zonder je mening klaar te hebben. Kijk hoe die ouders reageren op hun kleuter die zegt zich een meisje (geboren als jongen) of jongen te voelen. Al haar hele leven.

Nee, zo'n kind weet het ook niet op zo'n jonge leeftijd. Nee zo'n kind weet ook niet wat de transitie etc allemaal inhoud, of de consequenties zijn wat betreft medicatie. Dat wil het kind ook allemaal niet. Het wil gewoon ZIJN hoe ze zich voelt.

Zij, Camille bijvoorbeeld, voelt zich al haar hele (hallo, het is pas een kleuter toch?) leven een meisje, omdat ze hoogstwaarschijnlijk de hersenen van een vrouw heeft. De ouders vertelden ook dat ze versteld stonden om de doodeenvoudige wens van het kind, "Can I be a girl mommie?". Juist op die jonge leeftijd is het belangrijk voor transgender kinderen om ze te helpen door ze vrij te laten zijn wie ze willen zijn.

De clou zit hem dus niet in het 'kunnen weten', maar in het zijn.

Als ik het even op mijzelf reflecteer, mijn jongste herinnering aan mijn genderdysforie gaat terug naar mijn 4e. Mijn oom en tante gingen trouwen. De jongste broer van mijn vader. Mijn tante, oudste zus van vader, maakte de kleding voor ons. Donkerblauw met beige pakjes voor mijn broer en ik en mijn zusje van net een jaar oud kreeg een jurkje met wat regenboog kleuren en die zelfde beige stof. Ik was zó stik jaloers. Ik wilde dat ook.

Die genderdysforie en het transgender zijn is echt een fuck up voor je brein. Je weet wat je wil, je voelt je een meisje, maar de verpakking zegt dat je een jongen bent. Er ging geen week voorbij of ik had niet aan dat dingetje getrokken in de hoop dat het er dan vanaf viel. Of in het zwembad.. als kind vond ik het zwembad een paradijs en een hell in één. Ik ging er heen in zwembroek, als jongen, ik vond het me een partij kut. Maar tegelijkertijd kon ik mijzelf zien in andere meisjes in badpak of kinder bikinis.. ik probeerde mij daarin te verplaatsen en zat gerust een halfuur één of meerdere meisjes te volgen van gelijke leeftijd.

Maar tegelijkertijd..of op iets latere leeftijd kom je er achter dat je dus een jongen bent en dat wat je voelt te zijn, niet bestaat. Ik heb het altijd geheim gehouden in ons gezin. Een mannengezin omdat we naast ons gezin ook vaak werknemers van het bedrijf van mijn ouders over de vloer kregen. Ik moest mij wel gedragen als jongen anders was ik een 'mietje'. Indoctrinatie? Dacht het dus niet. Het enige wat ik wilde was gewoon die vrijheid en die was er niet. Dus dan maar geheim houden en stiekem soms op mijn kamer het badpak van mn zusje aantrekken, alleen al meisjes-sokken aantrekken was al een soort dosis party drugs voor het hoofd.

Dan wordt je nog ouder, richting de tien jaar en realiseer je je dat je een alien bent. Je voelt je een meisje, maar je bent een jongen. Oké. Maar ik ben ook geen jongen want ik haat (!!) dat ding en ik kon mij gewoon niet voorstellen om op te groeien als man.. Keek ik echt tegenop. Toch, door het goed geheim gehouden te hebben, te goed.. is dat wel gebeurd.

Spijt heb ik vele jaren wel gehad, maar ben nu een gelukkig mens, doordat ik de transitie alsnog wel ben in gegaan op m'n 23e. Huisje boompje beestje, mannetje + ringetje om mijn vinger en een goede baan. Pakt niemand meer van mij af.

Dus, welke schade breng je aan bij een kind door het te laten zijn wie hij of zij van binnen is?
Welke schade richt je toe als je je kind tegenhoudt in zijn of haar ontwikkeling omdat je zelf vindt dat ze of hij er te jong voor is. Is dat niet egoïstisch? Bekrompenheid?

Zoals die psychologe ook zei, vele kinderen komen tot de realisatie wie ze zijn.. ze beginnen het te weten dat wat zij willen, mogelijk onmogelijk is.. in hun omgeving, door de opvoeding of door de religieuze achtergrond. De pijn die transgender kinderen zichzelf aandoen door niet te kunnen zijn, komt voort uit de dysforie voor het lichaam waar ze in zitten, tot zelf verminking of zelfmoord aan toe. Gelukkig was ik dan maar een 'mietje' in de zin van dat ik mijzelf geen echte pijn kon doen, want heb als kind vaak dat geslachtsdeel proberen te verminken, in het geheim. Soms tot en met dat het blauw werd. Gelukkig nooit aan messen gedacht.

Open up your mind.

Die kinderen weten het dus niet, ze zijn. punt.

Owh wow man vrouw denk ik heb daar zoveel respect voor dat je dat allemaal zo durft te vertellen. En weet je het maakt mij niet uit opzich of het nou man vrouw etc is of noem maar op. Ik ga daar echt nooit een oordeel over geven enzo. Iedereen zijn goed recht wmb

Maarja euhm wat me dan dwars zit is bij die kindjes en ouders die het mss iets teveel stimuleren net als dat ff een facelift normaal is ofzo, kijk tja dat is het hele dilemma hiervan he. Moet je op jonge leeftijd met kinderen maar toegeven en het “veranderen”. Of nou juist niet. Ik kan er geen echt antwoord op geven. Behalve zou terughoudend zijn erin wel als ik ouder was.

Maar het is een duivels dilemma wel hè zeker als ouders en dat begrijp ik wel. Tja hou het open heb niet echt een ja of een nee in dit geval. Denk dat het met ouders kind enzo moet `zijn.

Maar is een lastige dit hoor...

Ik weet niet of je als 5 jarige kunt zeggen al ik wil een meisje zijn en definitief en dat ook regelen. Het klinkt eigenlijk ver weg ofzo van een net af kleuter enzo. En ouders die dat dan stimuleren.

Maar ik snap de andere kant ook wel. Maar wat ik denk he. En is geef een kind wat meer tijd ik vind die leeftijd niet oud genoeg om daar voor een leven een beslissing over te maken gelijk.
Wat doen kinderen dan? Op die leeftijd, volgen ouders min of meer en daar zit het knelpunt. En zeker usa daarin met van je moet perfect zijn.

Daar ben iok het niet mee eens opzich, en op latere leeftijd wmb prima en zal iemand nog net zo leuk vinden man of vrouw. Maar dat hele stukje ervoor mjaaah gemaakt worden kan k het zo noemen denk beetje. Op basis van iemand van 5 of ietsjes ouder voor rest leven. Mijn twijfels over ik hoor. Maar maakt niet uit daarom is dit forum en geven we even meningen. Goed of fout maakt niet uit. Zolang we er over kunnen praten wel

quote:

Op zaterdag 8 augustus 2020 07:15 schreef kree het volgende:
Ik weet niet of je als 5 jarige kunt zeggen al ik wil een meisje zijn en definitief en dat ook regelen. Het klinkt eigenlijk ver weg ofzo van een net af kleuter enzo. En ouders die dat dan stimuleren.

Maar ik snap de andere kant ook wel. Maar wat ik denk he. En is geef een kind wat meer tijd ik vind die leeftijd niet oud genoeg om daar voor een leven een beslissing over te maken gelijk.
Wat doen kinderen dan? Op die leeftijd, volgen ouders min of meer en daar zit het knelpunt. En zeker usa daarin met van je moet perfect zijn.

Daar ben iok het niet mee eens opzich, en op latere leeftijd wmb prima en zal iemand nog net zo leuk vinden man of vrouw. Maar dat hele stukje ervoor mjaaah gemaakt worden kan k het zo noemen denk beetje. Op basis van iemand van 5 of ietsjes ouder voor rest leven. Mijn twijfels over ik hoor. Maar maakt niet uit daarom is dit forum en geven we even meningen. Goed of fout maakt niet uit. Zolang we er over kunnen praten wel

Maar zoals die ouders van Camille hebben gezegd, als zij weer terug naar Sebastian zou gaan, is er ook niets aan de hand en wordt ze daar in vrijgelaten, dan is er ook geen vuiltje aan de lucht.

Het proces is niet onomkeerbaar van kleuter tot je 18e.

Al die tijd die er tussen zit, die win of verlies je met het tegenhouden of het vrij kunnen zijn wie hij/zij is. De kans dat het kind er naast zich met zijn of haar gewenste geslacht is vele malen kleiner dan dat je zijn of haar ontwikkeling tegenhoudt door het niet toelaten van zijn of haar geluk.

Tuurlijk, kinderen kunnen ook fases hebben, maar ook die fases moet je laten gaan voor de ontdekking wie het is.
Een kind tegenhouden in de ontwikkeling door te zeggen : Sorry schat, je bent hier nog te jong voor, wacht nog maar een jaar of 5 of 10.. die schade die je je kind dan toebrengt is mach 3 in vergelijking met de kans op een gelukkig kind dat haar identiteit vrij kan laten.. of het dan een fase is in zijn of haar leven of dat zij echt transgender is, dat is precies die zelfde periode om het haar (of hem) zelf uit te laten zoeken.