Ik word compleet simpel in dit huis. De hele woonkamer is volkomen hysterisch met een enorme lading aan allerlei kerstfrutsels ingericht, er zijn nu elf mensen in deze woonkamer waarvan twee constant schreeuwende kinderen en het allerergste... van het moment dat de eerste van bed komt totdat de laatste naar bed gaat staat er hier kerstmuziek op. Terwijl ik dit typ hoor ik weer die gouwe ouwe "it's the most wonderful time of the year". Alles schreeuwt
gezelliiiiigg, maar m'n hersenen beginnen te koken van hoe vreselijk het is. Daar word je toch stapelgek van. En m'n schoonmoeder maar telkens naar boven roepen waarom ik me telkens afzonder in plaats van er gezellig bij te komen zitten. Brrr, pure marteling dit. Moet het nog overleven tot morgenmiddag.
Klacht: kerst, en het is nog niet eens kerst