R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hoe doe je dit?
Ik ben misselijk van alle stress, ik heb iets medisch en daardoor een aantal weken colleges etc gemist, dus waarschijnlijk haal ik volgend tentamen niet. De dokters weten ook niet of ik op de lange termijn iets blijvends overhoud, het kan namelijk wel, dat betekent dat ik nooit alle dingen meer helemaal 100% goed kan, zoals een eindje lopen oid.
Ik heb onlgangs onveilige seks gehad en ben bang dat ik een (ernstige) soa oid heb opgelopen, maar moet nog lang wachten voor ik mezelf daarop kan testen, en ik wil echt geen hiv hebben.
Stress omdat de studie die ik doe niet staat voor veel baankans, maar dat zijn alle alpha studies. Wil het liefst uit huis maar dan ben ik bang dat ik geen baan krijg uiteindelijk, schulden opbouw en uiteindelijk dan dakloos wordt aangezien dat best kan in dit land.
Hoe stress je hier dus niet om? Ik kan er niet meer tegen haast, ik wil gezond zijn en blijven vooral en bestaanszekerheid, dat je niet op straat komt te staan
Ik ben misselijk van alle stress, ik heb iets medisch en daardoor een aantal weken colleges etc gemist, dus waarschijnlijk haal ik volgend tentamen niet. De dokters weten ook niet of ik op de lange termijn iets blijvends overhoud, het kan namelijk wel, dat betekent dat ik nooit alle dingen meer helemaal 100% goed kan, zoals een eindje lopen oid.
Ik heb onlgangs onveilige seks gehad en ben bang dat ik een (ernstige) soa oid heb opgelopen, maar moet nog lang wachten voor ik mezelf daarop kan testen, en ik wil echt geen hiv hebben.
Stress omdat de studie die ik doe niet staat voor veel baankans, maar dat zijn alle alpha studies. Wil het liefst uit huis maar dan ben ik bang dat ik geen baan krijg uiteindelijk, schulden opbouw en uiteindelijk dan dakloos wordt aangezien dat best kan in dit land.
Hoe stress je hier dus niet om? Ik kan er niet meer tegen haast, ik wil gezond zijn en blijven vooral en bestaanszekerheid, dat je niet op straat komt te staan
Dat tentamen is echt het einde van de wereld niet. Pak je toch gewoon de herkansing, of doe je het volgend jaar over. Heb je ook al met een studieadviseur gepraat over de reden van je afwezigheid? Langer over je studie doen is geen ramp, werken kan je je hele leven nog.
Hoe ver ben je in je studie? Is het ver reizen? Op kamers kan altijd, alleen moet je soms genoegen nemen met minder en heb je natuurlijk geen garantie dat je daarna ook een woning hebt. Sta je wel ingeschreven voor een huurwoning?
Voor wat betreft werk: in je vakgebied is mss lastig, maar linksom of rechtsom vinden we allemaal wel iets. Kan goed zijn dat je iets compleet anders gaat doen. Is geen ramp, kun je rustig doorzoeken naar een baan in je vakgebied terwijl je gewoon geld verdient. Ik zou dan ook zeker verder kijken dan je specialisatie alleen. En laat tzr mensen op LinkedIn weten dat je een baan zoekt. 60% van alle banen gaat via het netwerk en maar 40% va vacatures.
Eer je dakloos bent moet het echt heel ver komen hoor. Daar zou ik je geen zorgen over maken.
De stress over studie en dergelijke is wel herkenbaar, heb je hier wel eens over gepraat met een psycholoog? Vaak heb je aan de universiteit ook psychologen die je kunnen helpen.
Sterkte iig, schroom niet om om hulp te vragen, kan een hoop schelen.
Hoe ver ben je in je studie? Is het ver reizen? Op kamers kan altijd, alleen moet je soms genoegen nemen met minder en heb je natuurlijk geen garantie dat je daarna ook een woning hebt. Sta je wel ingeschreven voor een huurwoning?
Voor wat betreft werk: in je vakgebied is mss lastig, maar linksom of rechtsom vinden we allemaal wel iets. Kan goed zijn dat je iets compleet anders gaat doen. Is geen ramp, kun je rustig doorzoeken naar een baan in je vakgebied terwijl je gewoon geld verdient. Ik zou dan ook zeker verder kijken dan je specialisatie alleen. En laat tzr mensen op LinkedIn weten dat je een baan zoekt. 60% van alle banen gaat via het netwerk en maar 40% va vacatures.
Eer je dakloos bent moet het echt heel ver komen hoor. Daar zou ik je geen zorgen over maken.
De stress over studie en dergelijke is wel herkenbaar, heb je hier wel eens over gepraat met een psycholoog? Vaak heb je aan de universiteit ook psychologen die je kunnen helpen.
Sterkte iig, schroom niet om om hulp te vragen, kan een hoop schelen.
Lekker boeie dat tentamen. Ga langs de studieadviseur, leg uit hoe en wat en dan hoef je je nergens meer zorgen over te maken.
Ik zit nu ongeveer in hetzelfde bootje, persoonlijke omstandigheden en megaveel stress doordat thesisdeadline en tentamen. Ik ben naar de studieadviseur gegaan, beide staan nu voorlopig op de lange baan. Ikzelf ben nu mijn eerste prioriteit, daar wil een universiteit ook ruimte voor bieden.
Dus hup, naar de studieadviseur, dat is de eerste stap.
Ik zit nu ongeveer in hetzelfde bootje, persoonlijke omstandigheden en megaveel stress doordat thesisdeadline en tentamen. Ik ben naar de studieadviseur gegaan, beide staan nu voorlopig op de lange baan. Ikzelf ben nu mijn eerste prioriteit, daar wil een universiteit ook ruimte voor bieden.
Dus hup, naar de studieadviseur, dat is de eerste stap.
Gist is liefde, gist is leven. Vooral in een vagijn.
Als je ergens heel zeker over kan zijn, is het wel dat je dat niet gaat lukken.. leven is hartstikke dodelijk namelijk..quote:Op zaterdag 10 december 2016 15:08 schreef Goldenrush het volgende:
ik wil gezond zijn en blijven vooral en bestaanszekerheid
Hoef je je absoluut niet druk over te maken dus...
Acceptatie is keyword hier. Hoe meer je accepteert, hoe makkelijker alles wordt. Dit is niet makkelijk om te bereiken. Zoals hugecooll zegt; relativeren. Lees boeken erover.
Lambo of Rekt
Ik denk dat iedereen in jouw situatie zou stressen. Maar wat je zou kunnen doen is denken in oplossingen. De situatie zoals die is accepteren en er het beste van maken.
Hier kan het ook erger van worden bij mensen die veel nadenken, dus kijk uit met je adviezen.quote:
Op
Lambo of Rekt
Wat kun je dan echter wél?quote:
... dat betekent dat ik nooit alle dingen meer helemaal 100% goed kan, zoals een eindje lopen oid.
in je OP ben je erg onduidelijk en lijk je bepaalde angsten en problemen erg groot te maken,
probeer deze liever overzichtelijk en klein te houden én concentreer je vooral op wat je wel kunt en niet wat je niet zou kunnen...
Overdrijf en overdramatiseer ook niet (beginnen over dat je werkloos en dakloos zou zworden, terwijl je kennelijk nu nog hooguit een opleiding aan het doen bent en je hooguit wat abstracte angsten hebt dat die weinig baan-zekerheid' zou even, wat overigens betwijfeld kan worden)
Blijf kal, houd jezelf direkte en realistische nabije doelstellingen vor en concentreerd je op positieve en eenvoudige 'succesbelevenissen' en niet op het mogelijk niet halen van ver weggelegen eindoelen
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Ik herken het dus ik lees mee.
Het leven is beangstigender geworden dan toen ik nog 18 was. Toen moest je wel heel erg je best doen om dakloos te worden. Nu zijn er 8.000 jonge daklozen in de grote steden
Het leven is beangstigender geworden dan toen ik nog 18 was. Toen moest je wel heel erg je best doen om dakloos te worden. Nu zijn er 8.000 jonge daklozen in de grote steden
Stress om dakloos te worden? Als je normale ouders hebt kun je daar toch altijd terug terecht totdat je weer financieel stabiel bent?
Als je ook maar een beetje wil hebt om te werken of iets nuttigs te doen dan moet je verrektes je best doen om dakloos te worden in Nederland.quote:
Stress om dakloos te worden? Als je normale ouders hebt kun je daar toch altijd terug terecht totdat je weer financieel stabiel bent?
Bedankt voor de reacties allemaal, ik geef jullie allemaal gelijk. Maar mijn onbewuste blijft denken aan reëel gevaar, en hoe ik er ook over probeer te denken is mijn onderbewustzijn en mijn onderbuikgevoel nog steeds op een pitje chronisch onzeker, en daarom blijf ik fysieke symptomen van stress houden die me ook weer stressig maken, zoals druk op de borst, bloedneuzen, bloedend tandvlees, vermoeidheid, slapeloosheid, kaakpijn.
Ik probeer te mediteren, dat lukt best wel. Een paar biertjes drinken in de avond en naar een echt goede artiest luisteren, dat voelt ook echt even heel fijn. En er anders over te denken, dat ik gewoon moet ademhalen en erop vertrouwen dat het goedkomt, lukt ook best wel. Maar ik krijg die fysieke symptomen er nog niet permanent vanaf hierdoor,helaas, omdat ik soms weer denk, wat als, en dat ik eigenlijk helemaal niet tevreden ben in wat voor huis ik woon, dat ik het liefst nu al echt een eigen plekje heb met een lieve partner, maar dat dat misschien ook wel helemaal nooit komt (in de nabije toekomst) omdat ik geen baan kan vinden, of omdat ik toch hiv heb en een partner vinden ineens veel ingewikkelder is, en dat ik dan bovendien daardoor voel alsof ik heb gefaald door mijzelf.
Ik probeer te mediteren, dat lukt best wel. Een paar biertjes drinken in de avond en naar een echt goede artiest luisteren, dat voelt ook echt even heel fijn. En er anders over te denken, dat ik gewoon moet ademhalen en erop vertrouwen dat het goedkomt, lukt ook best wel. Maar ik krijg die fysieke symptomen er nog niet permanent vanaf hierdoor,helaas, omdat ik soms weer denk, wat als, en dat ik eigenlijk helemaal niet tevreden ben in wat voor huis ik woon, dat ik het liefst nu al echt een eigen plekje heb met een lieve partner, maar dat dat misschien ook wel helemaal nooit komt (in de nabije toekomst) omdat ik geen baan kan vinden, of omdat ik toch hiv heb en een partner vinden ineens veel ingewikkelder is, en dat ik dan bovendien daardoor voel alsof ik heb gefaald door mijzelf.
Ik denk dat kalmeringsmiddelen voorlopig wel even chill zouden zijn. Iemand ervaring mee? Kan je dat gewoon zo ophalen bij de apotheek?
TS dit klinkt als een angststoornis met levensfase problemen. Die heb ik ook, met ook een paar fikse paniekaanvallen zo af en toe (nu niet meer zo vaak, nu ik hulp ervoor krijg). Mijn advies is: ga naar de psycholoog. De eerste 3 afspraken vond ik nogal nutteloos, zinloos, niets helpen, maar daarna wel en kan nu wel die irrationele angsten beter onder controle houden.quote:Op maandag 12 december 2016 23:30 schreef Goldenrush het volgende:
Bedankt voor de reacties allemaal, ik geef jullie allemaal gelijk. Maar mijn onbewuste blijft denken aan reëel gevaar, en hoe ik er ook over probeer te denken is mijn onderbewustzijn en mijn onderbuikgevoel nog steeds op een pitje chronisch onzeker, en daarom blijf ik fysieke symptomen van stress houden die me ook weer stressig maken, zoals druk op de borst, bloedneuzen, bloedend tandvlees, vermoeidheid, slapeloosheid, kaakpijn.
Ik probeer te mediteren, dat lukt best wel. Een paar biertjes drinken in de avond en naar een echt goede artiest luisteren, dat voelt ook echt even heel fijn. En er anders over te denken, dat ik gewoon moet ademhalen en erop vertrouwen dat het goedkomt, lukt ook best wel. Maar ik krijg die fysieke symptomen er nog niet permanent vanaf hierdoor,helaas, omdat ik soms weer denk, wat als, en dat ik eigenlijk helemaal niet tevreden ben in wat voor huis ik woon, dat ik het liefst nu al echt een eigen plekje heb met een lieve partner, maar dat dat misschien ook wel helemaal nooit komt (in de nabije toekomst) omdat ik geen baan kan vinden, of omdat ik toch hiv heb en een partner vinden ineens veel ingewikkelder is, en dat ik dan bovendien daardoor voel alsof ik heb gefaald door mijzelf.
Wat betreft HIV: die angst heb ik ook gehad. Toen ik wat online onderzoek deed; compleet gestoord. Want er is zelfs als je met een persoon seks hebt die HIV positief is, er maar een kleine kans is dat je dit oploopt met onveilige seks. Altijd een kans, zeker, maar echt maar een kleine kans. Daarnaast, als deze persoon uit een 'eerste wereld land' komt, is er een grote kans dat hij/zij medicijnen slikt, waardoor het virus niet eens overdraagbaar is.
All of us, at certain moments of our lives, need to take advice and to receive help from other people
Ja man, onthoud wel dat het net als koek van de supermarkt werkt: meer dan 6 in een pakje? dan zijn ze te klein..quote:
Ik denk dat kalmeringsmiddelen voorlopig wel even chill zouden zijn. Iemand ervaring mee? Kan je dat gewoon zo ophalen bij de apotheek?
Nu ff serieus, hebt 'iets medisch' en denkt dat zelfmedicatie een goede oplossing is? Is het niet een beter idee om met iemand te gaan praten over je angsten en wat daar de oorzaak van kan zijn?
"Niet stressen terwijl je er wel redenen voor hebt..."
Je vraagt hoe je zorgt dat je niet gaat stressen terwijl je eigenlijk wel redenen hebt om te gaan stressen...
Ik leef een verschrikkelijk stressvrij leven, ik kan me bijna nooit ergens druk om maken... Is ook niet altijd handig, zo heb ik overmorgen een tentamen en heb ik het hele blok nog geen fuck gedaan voor het hele vak, en ben ik nog niet begonnen met leren. Dan kan een beetje stress soms best nuttig zijn om jezelf aan het werk te krijgen
Maar ik zie al die dingen gewoon niet als "redenen om te gaan stressen" en schiet ik dus ook niet in de stress. Jouw vraag is dus heel tegenstrijdig, hoe moet je niet stressen over iets wat (in jouw ogen) stresswaardig is? Zolang jij al die dingen ziet als redenen om te gaan stressen kunnen wij je niet vertellen hoe je niet moet gaan stressen
Niet zelf proberen kalmeringsmiddelen te regelen ergens of wat dan ook, dat moet je niet voor niks voorgeschreven krijgen door een arts. Zeker in combinatie met fysieke klachten als druk op de borst is het geen tactische zet. Ga alsjeblieft naar de huisarts met je klachten. Hij kan kijken of er lichamelijk iets aan je mankeert (en het dus eventueel uitsluiten, wat ook weer rust kan geven
), en kan je doorverwijzen naar een psycholoog voor je mentale klachten...
Ook kun je misschien kalmeringsmiddelen even met hem/haar bespreken...
Je vraagt hoe je zorgt dat je niet gaat stressen terwijl je eigenlijk wel redenen hebt om te gaan stressen...
Ik leef een verschrikkelijk stressvrij leven, ik kan me bijna nooit ergens druk om maken... Is ook niet altijd handig, zo heb ik overmorgen een tentamen en heb ik het hele blok nog geen fuck gedaan voor het hele vak, en ben ik nog niet begonnen met leren. Dan kan een beetje stress soms best nuttig zijn om jezelf aan het werk te krijgen
Maar ik zie al die dingen gewoon niet als "redenen om te gaan stressen" en schiet ik dus ook niet in de stress. Jouw vraag is dus heel tegenstrijdig, hoe moet je niet stressen over iets wat (in jouw ogen) stresswaardig is? Zolang jij al die dingen ziet als redenen om te gaan stressen kunnen wij je niet vertellen hoe je niet moet gaan stressen
Niet zelf proberen kalmeringsmiddelen te regelen ergens of wat dan ook, dat moet je niet voor niks voorgeschreven krijgen door een arts. Zeker in combinatie met fysieke klachten als druk op de borst is het geen tactische zet. Ga alsjeblieft naar de huisarts met je klachten. Hij kan kijken of er lichamelijk iets aan je mankeert (en het dus eventueel uitsluiten, wat ook weer rust kan geven
), en kan je doorverwijzen naar een psycholoog voor je mentale klachten... Ook kun je misschien kalmeringsmiddelen even met hem/haar bespreken...
|
|
